Ἡ πιστότητα στήν Ἐκκλησία καί ἡ πιστότητα στό Ἔθνος
Ἡ πιστότητα στήν Ἐκκλησία
καί ἡ πιστότητα στό Ἔθνος
Ὅπως εἴχαµε ἀναφέρει τόν προηγούµενο µήνα, τό κύµα τοῦ Νασιοναλισµοῦ, τό ὁποῖο ἁπλώθηκε σταδιακά σέ ὁλόκληρο τόν κόσµο λειτούργησε ὡς ὑποκατάστατο τοῦ Χριστιανισµοῦ. Αὐτό, δηλαδή, πού εἶχε πλέον τήν πρωτεύουσα σηµασία γιά τόν αὐτοπροσδιορισµό τῶν «µοντέρνων» ἀνθρώπων ἦταν τό νά ἀνήκει κανείς σέ ἕνα ἔθνος, τό ὁποῖο –ὑποτίθεται ὅτι– εἶχε ἐπιφορτισθεῖ µέ µιά κοσµο-ἱστορική ἀποστολή. Ἀντιστοίχως, εἴτε παραβλέφθηκε τελείως ἡ ἀξία του νά εἶναι κανείς µέλος τῆς «Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας», εἴτε, στήν καλύτερη τῶν περιπτώσεων, ὑποβαθµίσθηκε ἡ ἰδιότητα τοῦ Χριστιανοῦ σέ ἕνα ἀπό τά πολλά συστατικά τῆς «ἐθνικῆς ταυτότητας». Ὅµως, καί στήν τελευταία αὐτή περίπτωση καθιερώθηκε µιά σαφῆς ἱεράρχηση, στό πλαίσιο τῆς ὁποίας οἱ ἐπίγειοι σκοποί τοῦ Ἔθνους, ὅπως, ἡ εὐηµερία/ἀνάπτυξη ἤ ἡ ἱστορική/πολεµική δόξα ἀξιολογοῦνταν ὡς ὑπέρτεροι ἐκείνων τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι ἔπρεπε εἴτε νά ὑποχωρήσουν, εἴτε νά µεθερµηνευθοῦν καί νά ὑπηρετήσουν τούς σκοπούς τοῦ ἔθνους.
Ἡ νέα αὐτή ἱεράρχηση ἐκφράσθηκε καί θεσµικά. Χαρακτηριστικό εἶναι τό γεγονός ὅτι σέ πολλά Εὐρωπαϊκά κράτη ὑπό τήν ἐπίδραση τοῦ Προτεσταντισµοῦ ὁ κρατικός ἄρχων ἀποκτᾶ Ἐκκλησιαστική δικαιοδοσία καί εἴτε, ὅπως στήν Ἀγγλία, καθίσταται ὁ ἴδιος ἐπί κεφαλῆς τῆς Ἐκκλησίας, εἴτε, ὅπως ἔκανε ὁ Μεγάλος Πέτρος στή Ρωσία, τοποθετεῖ κρατικό ἐπίτροπο στήν Ἱερά Σύνοδο, χωρίς τήν ἔγκριση τοῦ ὁποίου δέν ἰσχύει καµία ἀπόφαση τῆς τελευταίας.
ΡΑΠΙΣΜΑ ΣΤΗΝ ΑΥΤΑΡΧΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΜΑΣ ΣΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ!
ΡΑΠΙΣΜΑ ΣΤΗΝ ΑΥΤΑΡΧΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ
ΕΛΛΑΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΜΑΣ ΣΤΟ
ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ
ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ!
Μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ µας εἶχε µεγάλη ἐπιτυχία ἡ προσφυγή µας στό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο Ἀνθρωπίνων Δικαιωµάτων (ΕΔΔΑ) γιά τό παράνοµο καί ἀντισυνταγµατικό κλείσιµο τῶν Ναῶν τῆς Πατρίδος µας καί τήν παρεµπόδιση τῆς Θρησκευτικῆς Λατρείας τοῦ Λαοῦ µας.
Προηγουµένως, ὅµως, ἡ προσφυγή µας εἶχε γίνει στό Συµβούλιο Ἐπικρατείας, ὡς τοῦ ἁρµοδίου Δικαστηρίου τῆς Πατρίδος µας, µέ αἴτηση τῶν (Σηµ.:Παραθέτουµε τά τῆς προσφυγῆς µας σέ µονοτονικό, ὅπως κατετέθησαν στό Δικαστήριο):
- Τοῦ Ἱεραποστολικοῦ Σωµατείου «ΕΝΟΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΥΠΑΚΟΗΣ», διά τοῦ Προέδρου του, πρωτοπρεσβυτέρου Βασιλείου Ἐµµ. Βολουδάκη.
- Του Πρωτοπρεσβυτέρου Βασιλείου Βολουδάκη, ὡς Προϊσταμένου του Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου Πευκακίων Αθηνών,
- Του Αρχιμανδρίτου καί Νομικού π. Κωνσταντίνου Ραμιώτη, κατοίκουΤρικάλων.
- Του π. Γεωργίου Χάας, Πρεσβυτέρου, κατοίκου Ν. Ιωνίας.
- Του π. Πασχάλη Γρίβα, Οικονόμου, κατοίκου Αθηνών .
- Του π. Παναγιώτη Βγενόπουλου, πρωτοπρεσβυτέρου, κατοίκου Ηλείας.
- Του Νομικού Κωνσταντίνου Βούλγαρη
- Του Λέο Μπρανγκ, Θεολόγου και Ταμία του Δ.Σ. Πανελληνίου Ενώσεως Θεολόγων (ΠΕΘ)
- Του Γεωργίου Χριστοδουλοπούλου, καθηγητού Κτηνιατρικής Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
- Του Κωνσταντίνου Παπανικολάου, Εκπαιδευτικού, κατοίκου Λάρισας,
- Του Κωνσταντίνου Βουγά, Μοριακού Βιολόγου, κατοίκου Αθηνών, καί µέ τήν ἐνυπόγραφη συµµετοχή καί ἄλλων 27 προσώπων (σηµείωση: Ἑκατοντάδες ἄλλοι µᾶς ἔστειλαν e-mails ὅτι προσυπογράφουν),
«κατά του Ελληνικού Δημοσίου,
νομίμως εκπροσωπουμένου από τους Υπουργούς Παιδείας και
Θρησκευμάτων, Υγείας και Οικονομικών,για την ακύρωση,
άλλως την αναγνώριση του ανυποστάτου της 2867/Υ1 (Φ.Ε.Κ. Β’
872/2020) κοινής υπουργικής απόφασης των Υπουργών Παιδείας
και Θρησκευμάτων και Υγείας, καθώς και για την ακύρωση κάθε
συναφούς προς αυτήν πράξης»,
τονίζοντας πρωταρχικά σ’ αὐτό (στό Σ.τ.Ε.) τά ἑξῆς εἰσαγωγικά:
ΕΚΟΙΜΗΘΗ ΕΝ ΚΥΡΙῼ Ο π. ΗΛΙΑΣ ΣΤΕΦΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΚΟΙΜΗΘΗ ΕΝ ΚΥΡΙῼ Ο π. ΗΛΙΑΣ ΣΤΕΦΟΠΟΥΛΟΣ
Τήν Κυριακή 7 Φεβρουαρίου 2021 τό ἀπόγευμα, ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ ὁ συνταξιοῦχος πρώην Ἐφημέριος τοῦ Ναοῦ μας, πρωτοπρεσβύτερος π. Ἠλίας Στεφόπουλος, πλήρης ἡμερῶν.
Τό πρωί τῆς Τρίτης 9 Φεβρουαρίου 2021 ἐψάλη εἰς τόν Ἱ. Ναόν μας ἡ νεκρώσιμος Ἀκολουθία εἰς Ἱερεῖς καί στίς 11 π.μ. ἐψάλη ἡ συνήθης νεκρώσιμος Ἀκολουθία μέ μέ τήν συμμετοχή τῶν Ἐφημερίων τοῦ Ναοῦ μας, τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Εὐσταθίου ἀπό τήν Κηφισιά καί τοῦ υἱοῦ τοῦ μεταστάντος πρωτ. Στεφάνου Στεφοπούλου.
Ὁ μακαριστός π.Ἠλίας διηκόνησε στόν Ναόν μας τοῦ Ἁγίου Νικολάου Πευκακίων ἀπό τοῦ ἔτους 1972, ὅταν μετετέθη ἀπό τόν Ἱ.Ν. Ἁγίας Ἄννης Χαλανδρίου, ἕως τῆς συνταξιοδοτήσεώς του, τό ἔτος 1999. Διηκόνησε καθ’ ὅλο αὐτό τό διάστημα τό ἔργο τῆς Φιλανθρωπίας, ὡς Πρόεδρος τοῦ Ἐνοριακοῦ Φιλοπτώχου Ταμείου.
Μετά τό πέρας τῆς Νεκρωσίμου Ἀκολουθίας (ἡ ὁποία μετεδίδετο συγχρόνως, μέσῳ Skype στήν Ἀμερική ὅπου διαμένει ἡ θυγατέρα του Ἑλένη), ὁμίλησε γιά τόν μεταστάντα ἀπό στήθους ὁ Προϊστάμενος τοῦ Ναοῦ, πρωτ. Βασίλειος Βολουδάκης, . Τήν ἀπομαγνητοφωνηθεῖσα (ἀπό τόν κ. Γεράσιμον Βουρνᾶν) ὁμιλία τοῦ π. Βασιλείου, παραθέτουμε εὐθύς:
«ΡΗΓΑΣ ΒΕΛΕΣΤΙΝΛΗΣ – ΦΕΡΑΙΟΣ»
«ΡΗΓΑΣ ΒΕΛΕΣΤΙΝΛΗΣ – ΦΕΡΑΙΟΣ»
Ἔργο τοῦ Τάκη Χρυσούλη
Πολλοί ἦσαν ἐκεῖνοι πού ἀγωνίστηκαν στή μεγάλη νύχτα τῆς Τουρκοκρατίας γιά νά φέρουν στό Γένος τό ξημέρωμα τοῦ 1821. Ἀφανεῖς καί διάσημοι, ἀγράμματοι καί λόγιοι, κληρικοί καί λαϊκοί, μέσα καί ἔξω ἀπό τόν χῶρο τῆς σημερινῆς Ἑλλάδος. Ἕνας ἀπό τούς διακεκριμένους σποριάδες τῆς ἐλευθερίας ἦταν ὁ Ρήγας Φεραῖος (1757-1798). Ἀναγκάστηκε νά ἐγκαταλείψει τήν γενέτειρά του, τό Βελεστῖνο τῆς Θεσσαλίας, καί νά ζήσει στήν ξενιτειά, Κωνσταντινούπολη, Βουκουρέστι, Βιέννη, Τεργέστη, ὅπου σπούδασε, ἐργάσθηκε καί ἀνέπτυξε τήν ἐθνική δράση του.
Ὅπως στήν τουρκοκρατούμενη Ἑλλάδα ἡ στυγνή τυραννία τοῦ βάρβαρου κατακτητῆ δέν μπορεῖ νά σβήσει τό κερί τοῦ κρυφοῦ σχολείου, νά ὑποτάξει ἀρματωλούς καί κλέφτες, νά περιορίσει τούς ριψοκίνδυνους ναυτικούς, ἔτσι καί στόν δεσποτισμό τῆς Αὐστροουγγαρίας τοῦ Φραγκίσκου οἱ φυγάδες Ἕλληνες δροῦν. Δροῦν μέ μύριες προφυλάξεις, γιατί ἡ ἀστυνομία ἀγρυπνεῖ. Ἀγωνίζονται νά ἐπιβιώσουν καί μερικοί ἐπιτυγχάνουν νά διακριθοῦν σέ διάφορους τομεῖς.
Εἴμαστε ἄξιοι τῆς ἐλευθερίας μας;
Εἴμαστε ἄξιοι τῆς ἐλευθερίας μας;
«Ἡμᾶς δέ πάντας ἀξίους τῆς ἐλευθερίας ἀνάδειξον». Μέ τά λόγια αὐτά, κατακλείει ἡ Εὐχή, πού διαβάζεται στίς ἐκκλησιές μας κάθε φορά πού εἶναι τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου Παναγίας μας καί, ταὐτόχρονα, πανηγυρίζουμε τήν ἐθνική παλιγγενεσία καί ψάλλουμε τή δοξολογία σ’ Ἐκεῖνον, πού οἱ πατεράδες μας ἀναγνώρισαν ὅτι ὀφείλουν τήν ἀπελευθέρωσή τους ἀπό τόν δυνάστη, πού κράτησε σκλάβο τό Γένος γιά αἰῶνες.
Ὅλο τό μικρό αὐτό κείμενο εἶναι πράγματι συγκλονιστικό, γιατί βλέπετε «οἱ τά πάντα καλῶς διαταξάμενοι Πατέρες ἡμῶν» δέν ἀστειευόντουσαν, σοφά τά τακτοποίησαν ὅσα μᾶς ἄφησαν παρακαταθήκη. Προβλέποντας μάλιστα ὅτι, τόσο ὁ λαός ὅσο καί οἱ ἄρχοντες, δέν θά ὑπάρξουν ἄξιοι τῆς τόσο μεγάλης εὐεργεσίας, πού ἀξιώθηκαν μετά ἀπό 500 χρόνια σκλαβιᾶς (400 χρόνια σκλάβοι εἶχαν τήν τύχη νά εἶναι πολύ λιγότεροι ἀπό τούς μισούς Ἕλληνες), εἶπαν νά ἀναθέσουν καί πάλι στόν Ὕψιστο τή φροντίδα γιά τό μέλλον τοῦ τόπου.
Καί ἐμεῖς οἱ ἐπιγενόμενοι, φροντίσαμε νά μήν τούς διαψεύσουμε καί ὅπως δείχνουν τά πράγματα, θά γιορτάσουμε τά 200χρονα ἀπό τήν ἔκρηξη τῆς μεγάλης ἐπανάστασης σέ καθεστώς ἀνελευθερίας, γιά νά μήν πῶ σκλαβιᾶς.
ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΕΜΒΟΛΙΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΚΟΡΩΝΑΪΟΥ
ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ
ΓΙΑ ΤΑ ΕΜΒΟΛΙΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΚΟΡΩΝΑΪΟΥ
Ὁ ἐµβολιασµός κατά τοῦ κορωναϊοῦ ξεκίνησε στήν πατρίδα µας, ἀλλά καί σέ ὁλόκληρη τήν Εὐρώπη τήν 27η Δεκεµβρίου 2020. Παράλληλα, ξεκίνησε µία ἄνευ προηγουµένου ἐκστρατεία ὑπέρ τοῦ ἐµβολίου, πού παρουσιάζεται ὡς τό µόνο ἀποτελεσµατικό µέτρο γιά τόν περιορισµό τῆς φερόµενης ὡς πανδηµίας καί τήν προστασία τῆς δηµόσιας ὑγείας. Μάλιστα, τόσο οἱ «εἰδικοί» λοιµωξιολόγοι, ὅσο καί οἱ πολιτικοί µας µᾶς ὑπενθυµίζουν µέ κάθε εὐκαιρία, ὅτι ὁ ἐµβολιασµός ἱκανοποιητικοῦ ἀριθµοῦ πολιτῶν ἀποτελεῖ προϋπόθεση γιά τή σταδιακή ἐπάνοδο στούς προηγούµενους ρυθµούς τῆς ζωῆς µας. Μέχρι σήµερα ἔχουν πραγµατοποιηθεῖ στή χώρα µας ἑκατοντάδες χιλιάδες ἐµβολιασµοί, ἐνῶ ἡ Εὐρωπαϊκή Ἐπιτροπή δηλώνει ὅτι θά ἐξασφαλίσει «ἕνα χαρτοφυλάκιο µέ περισσότερες ἀπό 2,6 δισεκατοµµύρια δόσεις (σ.σ. ἐµβολίων)» γιά τούς πολῖτες τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης.
Ἡ προπαγάνδα γιά τήν ἀποδοχή τοῦ ἐµβολίου, προτοῦ µάλιστα ὁλοκληρωθεῖ ἡ κύρια δοκιµή του, κλονίζει τήν ὅποια ἐµπιστοσύνη τῶν πολιτῶν σέ αὐτό καί δηµιουργεῖ ἀνησυχία γιά πιθανή ὑποχρεωτική ἐπιβολή του. Τήν ἀνησυχία τῶν πολιτῶν ἀπό τήν αὐταρχική ἐκµετάλλευση τῶν ἐµβολίων καί τῆς «ὑγειονοµικῆς κρίσης» ἐκφράζει παραστατικά τό πρόσφατο Ψήφισµα τῆς Κοινοβουλευτικῆς Συνέλευσης τοῦ Συµβουλίου τῆς Εὐρώπης µέ ἀριθµό 2361 (2021), πού φέρει τίτλο «Ἐµβόλια Covid-19: ἠθικά, νοµικά καί πρακτικά ζητήµατα»1. Στό πλαίσιο τοῦ παρόντος πονήµατος, θά σταθοῦµε σέ ὁρισµένα µόνο σηµεῖα τοῦ ἀνωτέρω Ψηφίσµατος, τά ὁποῖα ἐγείρουν ἰδιαίτερο προβληµατισµό.
Tό LOCKDOWN Αὐξάνει τούς θανάτους, δέν τούς μειώνει!
Tό LOCKDOWN
Αὐξάνει τούς θανάτους, δέν τούς μειώνει!
Τό lockdown ἔχει γίνει πλέον ἕνας παγκοσμίως γνωστός ὅρος. Εἶναι τό “ἐργαλεῖο” πού χρησιμοποιεῖ ἡ πλειοψηφία τῶν κυβερνήσεων τοῦ πλανήτη μας γιά νά περιορίσουν τήν διασπορά τοῦ Sars-Cov-2. Οἱ κυβερνήσεις ἔχουν πείσει τόν κόσμο ὅτι τό lockdown εἶναι ἡ μοναδική λύση γιά τήν προστασία τῆς ὑγείας τῶν πολιτῶν καί τοῦ συστήματος ὑγείας. Ἡ ἀλήθεια ὅμως εἶναι ὅτι μέ αὐτή τήν τακτική, ἡ ὁποία ἐφαρμόζεται μέ ἰδιαίτερο “ζῆλο” στήν πατρίδα μας, ΔΕΝ προστατεύεται ἡ ὑγεία καί ἡ ζωή τῶν πολιτῶν καθώς, ὅπως θά δείξουμε παρακάτω, TO LOCKDOWN ΔΕΝ ΜΕΙΩΝΕΙ ΤΟΥΣ ΘΑΝΑΤΟΥΣ, ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΤΟΥΣ ΑΥΞΑΝΕΙ! Συγκεκριμένα, ἕνα ἄρθρο, πού δημοσιεύθηκε στό ἔγκυρο ἐπιστημονικό περιοδικό διεθνοῦς εὔρους The British Medical Journal (https://www.bmj.com/), τόν Ὀκτώβριο τοῦ 2020, ἀπό τόν Ken Rice καί τήν ὁμάδα του1 χρησιμοποιήθηκε ἕνα ἐργαλεῖο ὑπολογιστικῆς ἐξομοίωσης2 γιά νά ἐκτιμηθεῖ πῶς θά ἐξελισσόταν ἡ πορεία τοῦ ἰοῦ μέ, καί χωρίς lockdown στό Ἡνωμένο Βασίλειο. Ἡ ὁμάδα ἀπέδειξε ὅτι ἡ πολιτική τοῦ ὁριζόντιου καί γενικευμένου lockdown, παρότι μειώνει τή διασπορά τοῦ ἰοῦ καί, κατ’ ἐπέκταση τό βάρος στίς ἐντατικές, ἔχει ὡς κόστος ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΥΣ ΘΑΝΑΤΟΥΣ ΣΤΟ ΜΑΚΡΟΠΡΟΘΕΣΜΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ!!!
Τοῦ Ψυχοσάββατου τὸ ἄλλο νόημα
Τοῦ Ψυχοσάββατου τὸ ἄλλο νόημα
Ἄς μὴν εἶναι, Θεέ μου, βιαστικὴ ἡ ἡμέρα ἐτούτη τοῦ Ψυχοσάββατου... Νὰ περιμένει ἀκόμα λίγο, νὰ τὴν καταλάβουμε, καθὼς σεμνὰ καὶ μὲ ὁδηγὸ τὴ Χαρμολύπη τὴν πανηγυρίζουμε. Πανηγυρίζουμε δηλαδή τὴν ἀπουσία ἤ τὴν παρουσία προσώπων ἀγαπημένων, ἱερῶν καὶ προσφιλῶν γιὰ μᾶς; Αὐτὸ ἀναρωτιέσαι καὶ προσπαθεῖς νὰ τὸ καταλάβεις ὅσο γίνεται καλύτερα τὸ γεγονὸς τῆς ἡμέρας. Γιατὶ ἀπό τὴν ὥρα ποὺ θὰ κομίσουμε στὴν ἐκκλησιὰ τὰ στολισμένα πιατάκια μὲ τὸ κόλυβο, ἀπό ἐκεῖνες τὶς περιούσιες ὧρες ποὺ ἀκούγονται μιὰ σειρὰ ὀνόματα κεκοιμημένων, ἀνθρώπων δικῶν μας ἤ ξένων, ἀνθρώπων ποὺ ἔζησαν πολλὰ χρόνια πρὶν καὶ δὲν τοὺς προφτάσαμε ἤ τοὺς ζήσαμε κρατῶντας μέσα στὸ θησαυροφυλάκιο τῆς ψυχῆς μας στιγμὲς ποὺ περάσαμε μαζί τους καὶ σφράγισαν τὸν βίο μας, ὅλων αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων τὸ Μνημόσυνο τελοῦμε καὶ τοὺς ἀνακαλοῦμε σήμερα νὰ μᾶς συντροφέψουν... Νὰ μᾶς συντροφέψουν, κατεβαίνοντας ἀπό τὰ θρονιὰ ὅπου ἀναπαύονται, γιὰ νὰ ξαναθυμηθοῦμε πάλι τὶς εὐλογημένες ὧρες ποὺ μαζί τους περάσαμε.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ ἤ Κλαίοντες κατέναντι τῶν Κλειστῶν Ναῶν μας!
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ
ἤ
Κλαίοντες κατέναντι τῶν Κλειστῶν Ναῶν μας!
Κάθε ἔτος, ὅταν ἔρχεται ἡ Κυριακή αὐτή, ὁ καθένας μας προετοιμάζεται ψυχικά, διότι ἀκριβῶς τήν ἑπόμενη ἡμέρα, τήν Καθαρά Δευτέρα, ἀρχίζει «τό τῆς νηστείας μέγα πέλαγος», ἡ περίοδος τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Ἡ Κυριακή δηλαδή αὐτή εἶναι τά «Προπύλαια» τῆς Ἁγίας Τεσσαρακοστῆς. Ὅλοι οἱ ὕμνοι, ἀπό τόν ἑσπερινό τοῦ Σαββάτου, μέχρι καί τόν ἑσπερινό τῆς Κυριακῆς αὐτῆς, μᾶς προετοιμάζουν γιά τήν ὑποδοχή τοῦ «Σταδίου» αὐτοῦ τῶν ἀρετῶν. Στόν ἑσπερινό μάλιστα αὐτόν τῆς Κυριακῆς, πού ὀνομάζεται πρῶτος «Κατανυκτικός Ἑσπερινός», γίνεται ἡ ἀλληλοσυγχώρηση τῶν εὑρισκομένων στόν Ναό, Κληρικῶν καί λαϊκῶν, καθώς καί ἡ ἀνταλλαγή εὐχῶν γιά «Καλή Σαρακοστή» καί «Καλή Ἀνάσταση». Κι ὁ καθένας ἀναχωρεῖ ἀπό τόν Ναό, μέ συναισθήματα κατανύξεως καί μετανοίας, ἔχοντας δώσει καί ἔχοντας λάβει συγχώρηση. Ἡ Κυριακή τῆς Τυρινῆς ἤ τῆς Τυροφάγου, ὡς γνωστόν, δηλώνει τό τέρμα τῆς καταναλώσεως τυρο-γαλακτοκομικῶν τροφῶν, πού προηγήθηκε καθ’ ὅλην αὐτή τήν ἑβδομάδα τῆς Τυρινῆς ἤ Τυροφάγου. Γι’ αὐτό μάλιστα, σέ κάποια ἀρχαῖα χειρόγραφα, ἡ ἑβδομάδα καί ἡ Κυριακή αὐτή ὀνομάζονται «τῆς Ἀποτυρώσεως», ὅπως ἡ προηγηθεῖσα ὠνομάζεται «τῆς Ἀπόκρεω».
Τό Τυπικό τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁρίζει νά ψάλλεται ἐμμελῶς καί μουσικῶς, στήν ἀρχή τοῦ Ὄρθρου τῆς Κυριακῆς αὐτῆς, ὁ 136ος Ψαλμός τοῦ Ψαλτηρίου. Πρόκειται γιά δύσκολο καί «ζόρικο» μουσικό μέλος, χρησιμοποιούμενο καί σέ πτυχιακές ἐξετάσεις Βυζαντινῆς Μουσικῆς. Στό Ἅγιον Ὄρος ὑπάρχει συνήθεια νά ψάλλεται καί στήν ἀρχή τοῦ Ὄρθρου τῆς προηγηθείσης Κυριακῆς, τῶν Ἀπόκρεω. Καί, κατά ἄλλους Τυπικολόγους, καί τήν Κυριακή τοῦ Ἀσώτου.
ΜΝΗΜΗ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ
ΜΝΗΜΗ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ
(4 Μαρτίου 1851 - 3 Ἰανουαρίου 1911)
Ἀπό ἀνατύτωση τοῦ Ε.Λ.Ι.Α (Ἑλληνικό Λογοτεχνικό καί Ἱστορικό Ἀρχεῖο) τεύχους τοῦ φιλολογικοῦ περιοδικοῦ «Η ΝΕΑ ΖΩΗ» τῆς Ἀλεξάνδρειας ( Ἔτος Δ΄, Ἀριθ. 44, Ἀπρίλιος 1908), ἀφιερωμένο στόν Παπαδιαμάντη, ἀνασύρουμε, ἀπό τίς γνῶμες τῶν λογίων γιά τό πρόσωπό του, τή γνώμη τοῦ Α. Κύρου, χωρίς κανένα σχόλιο γιά τή γνησιότητα τοῦ ἤθους καί τήν παρρησία τοῦ Σκιαθίτη διηγηματογράφου, ἀλλά καί γιά τήν ἀπόσταση πού χωρίζει πνευματικά τή δική του ἐποχή ἀπό τή δική μας, ὅπου οἱ ἔννοιες πού διέπουν τή ζωή χειροτερεύουν, ἐκφράζοντας τόν κατήφορο τῆς κοινωνίας καί τήν ἀλλοίωση τοῦ λαοῦ μας. Σημειωτέον ὅτι, σύμφωνα μέ βιβλιογραφικά στοιχεῖα τοῦ Ν. Δ. Τριανταφυλλόπουλου, τό περιοδικό «ΝΕΑ ΖΩΗ» τῆς Ἀλεξάνδρειας εἶναι τό πρῶτο ἔντυπο τῆς περιφέρειας τοῦ Ἑλληνισμοῦ, πού ἀφιέρωσε τεῦχος στόν Παπαδιαμάντη, μέ ἀφορμή τά φιλολογικά εἰκοσιπεντάχρονά του, πού γιόρταζε τόν ἴδιο καιρό (1908) ἡ Ἀθήνα στόν «Παρνασσό». Ἡ Ἑλληνική λογιοσύνη τόν τίμησε ἐν ζωῇ, συνεπικουρούμενη ἀπό πρίγκιπες καί ἀνώτατους κρατικούς λειτουργούς μέ μιά ἐκδήλωση (τήν ὀργάνωσε ἡ πριγκίπισσα Μαρία Βοναπάρτη, σύζυγος τοῦ πρίγκιπα Γεωργίου) πού ἄφησε ἐποχή γιά τό πλῆθος κόσμου, πού ἐξέφρασε τήν ἀγάπη του, ἀλλά καί…. γιά τή ἀπουσία τοῦ Παπαδιαμάντη!