ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

Μελετήσαμε πρόσφατα τα άρθρα ενός θεολογικού περιοδικού,[1] το τεύχος Απριλίου-Ιουνίου του οποίου είναι αφιερωμένο στον Άγιο Ιουστίνο Πόποβιτς. Οι συγγραφείς των άρθρων, παρότι μπορεί να διαφωνήσει κανείς μαζί τους σε πολλά, παραθέτουν εκτενή αποσπάσματα από το έργο του, καθώς και από ανέκδοτες στην Ελλάδα επιστολές του, που αποτελούν θησαυρό για τον αναγνώστη. Όμως δεν μπορεί να μην παρατηρήσει κανείς ότι κάτι πολύ ουσιαστικό λείπει. Είναι πολύ σοβαρή και δύσκολη υπόθεση η παρουσίαση ενός Αγίου του Θεού. Πρέπει και ο ίδιος ο ομιλών να έχει μια αίσθηση μέσα του, του τί είναι η Αγιότητα, έστω κι αν δεν είναι Άγιος ο ίδιος. Όσοι δεν είμαστε Άγιοι, είναι πιο χρήσιμο να προσεγγίζουμε τους Αγίους, με πνεύμα μαθητείας και όχι προβάλλοντας επάνω τους, έστω χωρίς πρόθεση, τα δικά μας διαβάσματα, τις δικές μας σπουδές και αντιλήψεις. Μάλιστα, ορισμένοι επιχειρούν να δουν «κριτικά» το έργο των Αγίων.

Γράφουμε αυτές τις σκέψεις διότι γνωρίσαμε τον Άγιο Ιουστίνο μέσα από τον μακαριστό δάσκαλο μας πρωτοπρεσβύτερο π. Βασίλειο Βολουδάκη και διαβάζοντας το εν λόγῳ περιοδικό, ανάμεσα στα αξιόλογα που σημειώνονται, συνειδητοποιήσαμε ότι παρουσιάζεται ο Άγιος παραμορφωμένος σε αρκετά σημεία. Έτσι, θα παρουσιάσουμε εδώ ορισμένα στοιχεία που μας προβλημάτισαν.  

«ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΚΟΝΤΕΣΣΑΣ ΒΑΛΕΡΑΙΝΑΣ»

Μιά παλιά ἀρχοντική οἰκογένεια τῆς Ζακύνθου ἔχει ξεπέσει καί ἀντιμετωπίζει οἰκονομικές δυσκολίες. Τό παλιό ἀρχοντικό ἔχει πωληθεῖ καί ζοῦν σέ ἕνα φτωχικό χαμόσπιτο. Καί ἄλλα περιουσιακά στοιχεῖα ἐκποιήθηκαν γιά καταναλωτικούς σκοπούς. Καί τώρα καταφεύγουν στόν δανεισμό γιά νά ἐπιβιώσουν. Ὁ Μανώλης Βαλέρης δέν ἔχει καμία βιοποριστική δραστηριότητα. Ἐπιδιώκει νά διορισθεῖ στό Δημόσιο.

Οἱ δυσκολίες δέν τούς ἐνεργοποιοῦν, ἀλλά στρέφονται πρός εὔκολη λύση. Ἀποφασίζουν νά πωλήσουν τό μυστικό τῆς χήρας ἡλικιωμένης μητέρας τοῦ Μανώλη. Ἡ Κοντέσσα Βαλέραινα ξέρει τό μυστικό νά παρασκευάζει μιά σκόνη πού θεραπεύει τήν θέλα, ἀρρώστια τῶν ματιῶν. Τήν χρησιμοποιεῖ καί τήν δίνει σέ ὅσους πάσχουν καί θεραπεύονται. Τήν προσφέρει δωρεάν, «γιά ψυχικό».

Ἱερέας κατέλυσε Θεία Κοινωνία µέ χλωρίνη!¹

Ὁ π. Ἐμμανουήλ Κεντρωτάς, Ἱερέας τῆς Μήλου τή δεκαετία τοῦ 80, διηγήθηκε στό βαφτιστήρι του, ἀργότερα Ἱερέα τῆς βορείου Ἑλλάδας, τό ἑξῆς θαυμαστό Λειτουργικό γεγονός. Εἶχε πάει κάποτε νά Λειτουργήσει σέ ἕνα ἐξωκκλήσι τοῦ νησιοῦ. Πρίν πάει, ἔστειλε κάποιες γυναῖκες νά τό καθαρίσουν. Κατά λάθος, ὅμως, κάποια κυρία φεύγοντας ξέχασε τό μπουκάλι τῆς χλωρίνης στήν προσκομιδή, ἐκεῖ ὅπου ἑτοιμάζονται τά Τίμια Δῶρα. Οἱ ἱερεῖς στή Θεία Κοινωνία ἐκτός ἀπό Ἄρτο καί Οἶνο χρησιμοποιοῦν συμβολικά καί λίγο νερό ἐπειδή ὅταν λογχίστηκε ἡ πλευρά τοῦ Κυρίου, κατά τή Σταύρωση, βγῆκε αἷμα καί ὕδωρ. Ὁ π. Ἐμμανουήλ ὡς διαβητικός πού ἦταν, ἀραίωνε πολύ τόν Οἶνο, μέ ἀποτέλεσμα νά ρίξει πολύ ἀπό τό περιεχόμενο τοῦ μπουκαλιοῦ τῆς χλωρίνης, νομίζοντας ὅτι περιεῖχε νερό. Μετά τά Σά ἐκ τῶν Σῶν καθώς ἔριξε, ὡς εἴθισται, τό ζέον, δηλαδή τό βραστό νερό, μέσα στή Θεία Κοινωνία, ἡ χλωρίνη ἔβρασε μέσα στό Ἅγιο Ποτήριο. Ὁ Ἱερέας παραξενεύτηκε καί μυρίζοντας τή Θεία Κοινωνία κατάλαβε ὅτι εἶχε ρίξει χλωρίνη. Μύρισε καί τό μπουκάλι τῆς χλωρίνης καί ἐπιβεβαιώθηκε. Πῶς θά κοινωνοῦσε τώρα τόν κόσμο; Ἐπιπλέον δέν ἔπρεπε νά πεταχθεῖ ἡ Θεία Κοινωνία. Βγῆκε τότε στήν Ὡραία Πύλη καί ἐνημέρωσε τούς πιστούς ὅτι δέν θά μποροῦσε σήμερα νά κοινωνήσει κανέναν. Ὁ π. Ἐμμανουήλ, μετά τή λήξη τῆς Θείας Λειτουργίας, ἔμεινε μόνος μέσα στό Ἱερό καί κατέλυσε ὅλη τή Θεία Κοινωνία πού περιεῖχε χλωρίνη. Μετά πῆγε στό σπίτι του, χωρίς νά ἀναφέρει τίποτα στήν πρεσβυτέρα του, ξάπλωσε καί ἔβαλε μία λεκάνη δίπλα στό κρεβάτι του. Ξύπνησε χωρίς νά ἔχει πάθει τίποτα καί μετά διηγήθηκε στήν οἰκογένειά του τό θαυμαστό γεγονός.