ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

Ο ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ

Ὁ Μέγας Βασίλειος (Καισάρεια Καππαδοκίας 330 –  1 Ἰανουαρίου 379), γνωστός καί ὡς Βασίλειος Καισαρείας ἤ ἁπλῶς Ἅγιος Βασίλειος, ἦταν Καππαδόκης, Ἐπίσκοπος τῆς Καισάρειας τῆς χερσονήσου τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, καί Ἐκκλησιαστικός Πατέρας. Ὑποστήριξε τό Σύμβολο τῆς Πίστεως καί ἀντιτάχθηκε στίς αἱρέσεις τῶν πρωτοχριστιανικῶν χρόνων, μεταξύ τῶν ὁποίων καί τοῦ Ἀρειανισμοῦ (Ἀρειανική  Ἔρις). Εἶναι ἕνας ἀπό τούς Τρεῖς Ἱεράρχες, πού εἶναι προστάτες τῆς Παιδείας, μαζί μέ τόν ἅγ. Γρηγόριο τόν Θεολόγο καί τόν ἅγ. Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο.

Πρῶτα χρόνια

Γεννήθηκε ἀπό ἁγίους  Ἕλληνες Καππαδόκες γονεῖς τό 330 μ.Χ. στήν Καισάρεια τῆς Καππαδοκίας. Ὁ πατέρας του, Βασίλειος, ἀσκοῦσε τό ἐπάγγελμα τοῦ καθηγητῆ ρητορικῆς στήν Καισάρεια τῆς Καππαδοκίας καί ἡ μητέρα του, Ἁγία Ἐμμέλεια, ἦταν ἀπόγονος οἰκογένειας ἀξιωματούχων (ὁ πατέρας της εἶχε πεθάνει ὡς Χριστιανός μάρτυρας). Στήν οἰκογένεια ἐκτός ἀπό τόν Βασίλειο ὑπῆρχαν ἄλλα ἐννέα παιδιά. Μεταξύ αὐτῶν, ὁ ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης, ὁ ἅγιος Ναυκράτιος πού ἔγινε ἀσκητής, ἡ Ὁσία Μακρίνα καί ὁ Ἅγιος Πέτρος, ἐπίσκοπος Σεβαστείας, ἐνῷ κάποιο φαίνεται νά πέθανε σέ βρεφική ἡλικία.

Τήν ἐγκύκλια παιδεία ἔλαβε ἀπό τόν πατέρα του, ἐνῷ μετά τήν ἐκδημία του (γύρω στά 345) μετέβη στήν Καισάρεια. Κατόπιν ἡ ἀνάγκη του γιά περαιτέρῳ μόρφωση τόν ἔφερε στήν Κωνσταντινούπολη, ὅπου φοίτησε κοντά στόν γνωστό δάσκαλο τῆς ἐποχῆς Λιβάνιο καί ἐπακόλουθα στήν Ἀθήνα (352).

Τό Δ.Ε.Ε. & ἡ Ὑπόθεση Commune d’ Ans

Χρήση Θρησκευτικῶν Συµβόλων
 στό χῶρο Ἐργασίας
 

Τό Δικαστήριο τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης (στό ἑξῆς Δ.Ε.Ε.) µέ πρόσφατη ἀπόφασή του¹ ἀναγνώρισε στίς δηµόσιες ἀρχές τό «δικαίωµα» νά ἀπαγορεύουν στό σύνολο τῶν ἐργαζοµένων τους τή χρήση θρησκευτικῶν συµβόλων. Ἡ ἀπόφαση ἐλήφθη µέ ἀφορµή τήν ἰσλαµική µαντίλα («χιτζάµπ»), ἀφορᾶ ὅµως ὅλα τά θρησκευτικά σύµβολα, ἑποµένως καί τό Σταυρό.

Ἡ ἐνάγουσα τῆς κύριας δίκης, O.P., ἐργάζεται στό Δῆµο Ans στό Βέλγιο ἀπό τό 2016 ὡς προϊσταµένη γραφείου, κατά κανόνα χωρίς νά ἔρχεται σέ ἐπαφή µέ τούς πολῖτες («back office»). Ἀρχικά ἐργαζόταν χωρίς νά φέρει κανένα θρησκευτικό σύµβολο ἱκανό νά ἀποκαλύψει τίς θρησκευτικές της πεποιθήσεις. Στίς 8 Φεβρουαρίου 2021 ὑπέβαλε γραπτό αἴτηµα ζητῶντας νά τῆς ἐπιτραπεῖ νά φοράει «καλύπτρα στό χῶρο ἐργασίας». Δέν εἶναι ἀνεκδιήγητο τό νά πρέπει ἕνας ἄνθρωπος νά ὑποβάλει γραπτό αἴτηµα στήν ὑπηρεσία του ζητῶντας τήν ἄδεια νά φέρει ἕνα σύµβολο τῆς πίστης του;

Τό ἁρµόδιο διοικητικό συµβούλιο τοῦ Δήµου (στό ἑξῆς δηµοτικό συµβούλιο) ἀπέρριψε τό αἴτηµα τῆς O.P., καί µάλιστα µέ δύο διαδοχικές ἀποφάσεις του: µέ τήν προσωρινή ἀπόφαση τῆς 18ης Φεβρουαρίου 2021 καί µέ τήν ὁριστική ἀπόφαση τῆς 26ης Φεβρουαρίου 2021. Στή συνέχεια, στίς 29 Μαρτίου 2021, τροποποίησε τόν κανονισµό ἐργασίας του, εἰσάγοντας µέ τό ἄρθρο 9 τοῦ νέου κανονισµοῦ τή λεγόµενη ὑποχρέωση «ἀποκλειστικῆς οὐδετερότητας». Ἀναλυτικά, τό ἄρθρο ἔχει ὡς ἑξῆς: «Ὁ ἐργαζόµενος ἔχει τήν ἐλευθερία τῆς ἔκφρασης, τηρουµένης τῆς ἀρχῆς τῆς οὐδετερότητας, τῆς ὑποχρεώσεως διακριτικότητας καί τοῦ καθήκοντος πίστης. Ὁ ἐργαζόµενος ὀφείλει νά σέβεται τήν ἀρχή τῆς οὐδετερότητας, ὅπερ σηµαίνει ὅτι πρέπει νά ἀπέχει ἀπό κάθε µορφή προσηλυτισµοῦ καί νά µή φέρει ὁποιοδήποτε ἐµφανές σύµβολο ἀπό τό ὁποῖο ἐνδέχεται νά προκύπτουν τά ἰδεολογικά ἤ φιλοσοφικά φρονήµατά του ἤ οἱ πολιτικές ἤ θρησκευτικές πεποιθήσεις του. Ὁ κανόνας αὐτός τόν δεσµεύει τόσο στίς ἐπαφές του µέ τό κοινό, ὅσο καί στίς σχέσεις του µέ τούς ἱεραρχικῶς προϊσταµένους καί τούς συναδέλφους του».

Μόνο ἀπό αὐθεντικά ντοκουμέντα

Ἦταν μασόνος καί ἀντισιωνιστής ὁ Κάρολος Μάρξ;

Ἐκπληκτικές πληροφορίες σέ Τεκτονικό ἔντυπο…

Τό ὄνομα Κάρολος Μάρξ εἶναι σέ ὅλον τόν κόσμο γνωστό. Εἶχε καλή ἐκπαίδευση καί παιδεία καί εἶναι γνωστός γιά τίς πολιτικές, οἰκονομικές καί κοινωνικές ἐπαναστατικές θεωρίες του. Οἱ σπουδαῖες ἐργασίες τοῦ Μάρξ «Κριτική τῆς πολιτικῆς Οἰκονομίας» καί τό «Κεφάλαιον »¹ εἶναι πηγές γιά ἐκείνους πού ἀσχολοῦνται μ’ αὐτά τά θέματα.

Τό πρόσωπο ἐκεῖνο ἦταν Ἑβραῖος –ἐκ πατρός– καί ἡ οἰκογένειά του, μάλιστα, εἶχε ἀσπασθεῖ τόν Χριστιανισμό.

Ὁ ἴδιος ἦτο Μασόνος, ἀλλά καί ἀντισιωνιστής! Ἐδῶ ἀνοίγουμε παρένθεση γιά νά εἰποῦμε τό τί εἶναι αὐτός ὁ Σιωνισμός.

Σιωνισμός, κατά τούς ἴδιους τούς Ἑβραίους, δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά ἡ ἀπό τό τέλος τοῦ ΙΘ΄αἰῶνα ἀρξαμένη κίνηση αὐτῶν ν’ ἀποχτήσουν στήν Παλαιστίνη Πατρίδα… τηρουμένων τῶν ἀναλογιῶν, εἶναι κάτι σάν ἐκεῖνα τά δικά μας, «Νά πάρουμε τήν Πόλη καί τήν Ἁγιά Σοφιά» ἤ, «πάλι μέ χρόνους μέ καιρούς, πάλι δικά μας θά ‘ναι! »²

Κατά πολλούς ὅμως ἄλλους, Σιωνισμός δέν εἶναι μόνον ἡ προσπάθεια αὐτῶν ν’ ἀποχτήσουν –μετά ἀπό αἰώνων ταλαιπωρίες– πατρίδα, ἀλλά εἶναι ἡ ἐπιδίωξή τους γιά παγκόσμια κυριαρχία!

Τό τελευταῖο ἐτοῦτο, ΔΕΝ τό γνωρίζει κανείς καί δέν μπορεῖ νά τό εἰπεῖ, μετά λόγου γνώσεως³ , διότι δέν ἔχει εἰς χεῖρας του αὐθεντικά ντοκουμέντα.

Γνωρίζουμε ὡστόσο ἐτοῦτο: Ὅτι τήν παγκόσμια κυριαρχία τῶν Ἑβραίων – «ἐφ’ ὁλοκλήρου τοῦ κόσμου…»– τήν ἐκήρυξαν οἱ λεγόμενοι «Σπουδασταί τῶν Γραφῶν»⁴, οἱ ἀποκληθέντες καί Χιλιαστές, δηλαδή οἱ ὀπαδοί τῆς Ὀργάνωσης, πού σήμερα εἶναι γνωστοί ὡς μάρτυρες τοῦ Ἱεχωβᾶ. Ἡ διακήρυξη αὐτή τῶν Σπουδαστῶν τῆς Γραφῆς κράτησε ἀπό τό τέλος τοῦ ΙΘ΄ αἰῶνα ἕως καί τό ἔτος 1932 περίπου. Σημειώνουμε δέ, ὅτι καί αὐτά, τά εἶπαν οἱ χιλιαστές, ἑρμηνεύοντες –ἐκ πλάνης!– τάς Ἁγίας Γραφάς …⁵

Κλείνει ἐδῶ ἡ παρένθεση καί ἐπανερχόμεθα γιά νά δοῦμε ἐν συνεχείᾳ τί γιά τόν Κάρολο Μάρξ διαβάζουμε σ’ ἕνα αὐθεντικό, μασονικό ντοκουμέντο. Ἀπαντῶντας λοιπόν εἰς τά ἐρωτήματα πού τίθενται εἰς τόν τίτλο αὐτοῦ ἐδῶ τοῦ ἄρθρου μας, καταφεύγουμε στό μασονικό περιοδικό «Ὁ Διαβήτης, Περιοδική Ἔκδοσις τῆς ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΤΟΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, τεῦχος 16 Φεβρουαρίου 2005 καί στήν σελίδα 30, ὅπου» ὑπό τόν τίτλον Marrini, Engels καί Marx διαβάζουμε τά ὡς ἑξῆς διαλαμβανόμενα:

«…Ὁ Karl Marx (1812-1883), πού ἔφθασε νά λάβει στά 1848 τόν 32ο [βαθμό] τοῦ Σκωτικοῦ Τύπου [βαθμοί 4-32] τῆς Μεγάλης Ἀνατολῆς τῆς Γερμανίας [=Τεκτονική δικαιοδοσία], καταγόταν ἀπό ἑβραϊκή οἰκογένεια, ἡ ὁποία ἀσπάστηκε τόν Χριστιανισμό (Προτεσταντισμό), ὅταν ὁ Karl Marx ἦταν 6 ἐτῶν. Ὁ ἴδιος, ἔχοντας σφοδρά ἀντιθρησκευτικά αἰσθήματα («ἡ θρησκεία εἶναι τό ὄπιο τοῦ λαοῦ»), πολέμησε καί τίς δυό μεγάλες κατεστημένες θρησκεῖες (Χριστιανισμό καί Ἰουδαϊσμό). Ὁ ἀντισημιτικός ἀγώνας τοῦ Karl Marx θεωρεῖται δεδομένος (ἀπό τίς διατριβές του A world without Jews (Ἕνας κόσμος χωρίς Ἑβραίους), καί  The Jewish Nigger (θεωρῶ ἀτυχή τήν ὅποια προσπάθεια μετάφρασης). Εἶναι οἱ ἴδιες ἐποχές, πού ἀπό τούς κόλπους τῆς Μεγάλης Ἀνατολῆς τῆς Γερμανίας [Τεκτονικῆς Ἀρχῆς καί τοπικῆς δικαιοδοσίας] ἐξεπήδησε καί ὁ Abraham Geiger (1810-1874), πού θεωρεῖται ὁ ἀναμορφωτής τοῦ Ἑβραϊσμοῦ καί ἔγινε ἡ αἰτία τοῦ σχίσματος στά 1850 στήν Γερμανία, μέ ἀποτέλεσμα νά καθιερωθεῖ ὁ ὅρος «Ὀρθόδοξοι Ἑβραῖοι» γιά τούς παραδοσιακούς Ἑβραίους…».

Ἐν συνεχείᾳ διαβάζουμε στό προαναφερθέν Τεκτονικό περιοδικό καί τά ἑξῆς, ἐν ἀναφορᾷ πάντα πρός τόν Κάρολο Μάρξ:

«…Τήν ἴδια περίοδο, ἕνας ἄλλος Τέκτων καί στενός συνεργάτης τοῦ Karl Marx, ὁ Frederick Engels (1820-1895), ἔρχεται νά προστεθεῖ ὡς ἕνα κομμάτι τοῦ κατακερματισμένου γρίφου (πάζλ). Σέ νεαρή ἡλικία ὁ Engels ἐντάσσεται στή Νεαρά Γερμανίας [Τεκτονική Στοά] (ἵδρυση 1835) πού δρᾶ στήν Ἑλβετία καί εἶναι «θυγατρική» τῆς Νεαρᾶς Ἑλβετίας πού ἵδρυσε ὁ Marrini. Τήν πρόταση γιά τήν εἰσδοχή τοῦ Engels στή Νεαρά Γερμανία ἔκαναν δύο τέκτονες: Ὁ Ἰταλός ἐπαναστάτης Marrini καί ὁ Ἄγγλος Henry Palmerston, Ὑπουργός Ἐξωτερικῶν τῆς Μεγάλης Βρεττανίας!!! Ἀργότερα, ὁ Engels   γίνεται καί Τέκτων. Ἐδῶ ὁ γρίφος συμπληρώνεται» (…).

Τό σχόλιο τοῦ Μοναχοῦ  Ἀβερκίου

Αὐτά τά ἐξαιρετικῶς ἐνδιαφέροντα διαβάσαμε στό Τεκτονικό περιοδικό.Ἄν, τώρα, τό προαναφερθέν «πάζλ» τῶν μεγάλων Τεκτόνων ἐπαναστατῶν τό συμπληρώσουμε μέ τούς Τέκτονες⁶  ἐπίσης μεγάλους ἀναρχικούς τῆς Εὐρώπης, μαζί καί τόν Λένιν⁷, τότε τό «πάζλ» αὐτό ὁλοκληρωτικῶς συμπληρώνεται…⁸ Ἀλλά, ἡ κτιζόμενη ἀπό αὐτούς, τότε, μεγάλη καί πολύμορφη Ἐπανάσταση δέν ἔγινε εἰς τάς Εὐρώπας, τήν Ἀγγλία ἤ τήν Ἀμερική, ἀλλά ἔγινε – μέ τήν μορφή καί τόν τρόπο πού ἔγινε – εἰς τήν ὁμόδοξη μεγάλη Ρωσία! ⁹

Τυχαῖο;

Δέν τό νομίζουμε…      (Ἄλλοτε ἄλλα!)                                                                                                                                   

Μοναχός Ἀβέρκιος

«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 257

Ἰανουάριος 2024

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

1. Στό δωδεκάτομο λεξικό Ἐλευθερουδάκη, στό Νέο Ἑρμηνευτικό λεξικό τοῦ Δημ.Β.Δημητράκου, καί ἀλλοῦ σχετικῶς
2. Ἀπό τίς ἐθνικές-λαϊκές παραδόσεις γιά τίς Ἀλησμόνητες Πατρίδες ἡμῶν-τηρουμένων, πάντα, ὅπως προείπαμε τῶν σχετικῶν ἀναλογιῶν.
3. Ὁ Ἀβέρκιος δέν ἔχει –ἐπαναλαμβάνουμε – σχετικά κείμενα, αὐθεντικά ντοκουμέντα, τῶν ἐνδιαφερομένων.
4. Παρά Καρόλου Ρῶσσελ, ἱδρυτοῦ τοῦ Συλλόγου τῶν Σπουδαστῶν τῆς Γραφῆς «Γραφικαί Μελέται, τόμος Ζ΄ Τό Τετελεσμένον Μυστήριον», σελ. 698, «μετάφρασις ἐκ τῆς 2.400.000 ἀντιτύπων Ἀγγλικῆς Ἐκδόσεως», INTERNATIONAL BIBLE STUDENTS ASSOCIATION, BROOKLYN, LONDON, MELBOURNE (…), Ἑλληνική Ἔκδοσις τοῦ Ἑλληνικοῦ Τμήματος, ἐκ σελίδων 746, 1923.
5. Εἰς τήν σελίδα λοιπόν 698 τοῦ ὡς ἀνωτέρω ὀγκώδους βιβλίου διαβάζουμε καί ταῦτα: «…Ὁ πάστωρ Ρῶσσελ, ὡς ἀντίτυπον τοῦ Ἰεζεκιήλ, ἐνετάλη νά εἴπη εἰς τούς Ἑβραίους, οἵτινες ἦσαν διεσκορπισμένοι καθ’ ὁλόκληρον τόν κόσμον εἰς τήν αἰχμαλωσίαν τῆς Μυστικῆς Βαβυλῶνος, τοῦ Χριστιανικοῦ κόσμου, ὅτι ὁλόκληρος ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ὑπεδείκνυε δύο μεγάλας εὐλογίας 1) τήν ἀναζωογόνησιν τῶν Σιωνιστικῶν των ἐλπίδων, καί πραγματοποίησιν αὐτῶν, διά τῆς ἐπισυναγωγῆς πολλῶν Ἑβραίων εἰς τά Ἱεροσόλυμα, καί τήν ἐγκαθίδρυσιν τῆς Παγκοσμίου Ἑβραϊκῆς Κυριαρχίας ἐφ’ ὁλοκλήρου τοῦ κόσμου (…). Ἀρχομένου τοῦ Ὀκτωβρίου τοῦ 1910 ὁ πάστωρ Ρῶσσελ ἐπέστησε τήν προσοχήν τῶν Ἑβραίων, τῶν κατά χιλιάδας εἰς ὅλον τόν κόσμον εὑρισκομένων, εἰς τό γεγονός, ὅτι ὁλόκληρος ἡ Παλαιά Διαθήκη προέλεγε τοῦτο, ὡς τήν νομιμωτέραν φιλοδοξίαν τῶν Ἑβραίων (…).
6. Αὐτά τά πολύ ἐνδιαφέροντα διαβάσαμε στό προαναφερθέν ὀγκῶδες βιβλίο τῶν Σπουδαστῶν τῆς Γραφῆς, τῶν «πατέρων» δηλαδή καί συνεχιστῶν τῆς σημερινῆς Ὀργάνωσης τῶν λεγομένων Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ. Τά ὅποια συμπεράσματα ἀπόκεινται εἰς τούς ἀναγνῶστες μας. Σημειώνουμε ὅτι οἱ σημερινοί Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ δέν δέχονται τή διδαχή αὐτή τῶν πατέρων τους. Τήν ἀπέρριψαν ἤδη ἀπό τό ἔτος 1932.
7. Στήν προσπάθειά τους νά ἑρμηνεύσουν – πεπλανημένως – μιά προφητεία τοῦ Ἰεζεκιήλ.
8. Οἱ «πατέρες» τοῦ Ἀναρχισμοῦ Μπακούνιν, Κροπότκιν καί ἄλλοι ἦσαν τέκτονες: Τεκτον. Δελτίον ἔτους 1989, τεῦχος 29, σελ. 136, ἄρθρο περί αὐτῶν.
9. Καί αὐτός ὁ Λένιν μασόνος ἦταν σέ Παρισινή Στοά. (Τεκτ. Περιοδικό Πυθαγόρας, ἔτους 1989, τεῦχος 3, σελ. 337).