ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

Μια άλλη “ανάγνωση” της ιστορίας της ανθρωπότητος

Όσο κι αν λέμε ότι είμαστε χριστιανοί, η νοοτροπία και τα πιστεύματα του κόσμου έχουν εισχωρήσει βαθειά στο νου και στην καρδιά μας και απαιτείται πολύς κόπος και προσπάθεια της Εκκλησίας για να γυρίση ο νους μας στη σωστή κατεύθυνση, να προβληματισθούμε και να συνετισθούμε.

Τώρα, μάλιστα, που η εποχή μας έχει καταφέρει να πείση τους πάντες πως αυτή είναι που κατέχει την απόλυτη και αναμφισβήτητη επιστήμη, έχουν κυριολεκτικά αλυσσοδεθεί εκείνοι που συσσωρεύουν στο μυαλό τους γνώσεις χωρίς να σκέπτονται, αφού, χωρίς σκέψη αλλά μόνο με τυφλή αποδοχή, εύκολα πέφτουν θύματα αυτών που, με μαεστρία διαστρέφουν την αλήθεια, ακόμα και την ιστορική αλήθεια, για να μπορούν να πατρωνάρουν ολόκληρη την υφήλιο.

Από την  άλλη μεριά, έχουν καταντήσει «φωνή βοώντος εν τη ερήμω» εκείνοι οι λίγοι που επιμένουν να σκέπτονται σωστά, βαθειά και πολύπλευρα, γιατί δεν υπάρχουν αυτιά ανοικτά να τους ακούσουν, ώστε να υπάρξη ελπίδα ότι θα αναχαιτισθή κάποτε αυτός ο κατήφορος της ανθρωπότητος προς την άβυσσο!

Βεβαίως, αυτή τη διαστροφή της αλήθειας, αρχίσαμε, τώρα πια, να την “παίρνουμε είδηση”, αφού έφθασαν στο σημείο να μας αμφισβητήσουν, όχι μόνο παμπάλαια γεγονότα μέχρι και τους αγώνες του 1821, αλλά ακόμα και αυτούς  ...τους γονείς που μας γέννησαν! Ωστόσο, το κακό είναι πολύ πιο παλιό. Χρονολογείται από τις αρχές του 20ου αιώνα και έχει  να κάνη με την παραχάραξη της ιστορίας του ανθρωπίνου γένους. Έχει να κάνη με την ιστορία ολόκληρης της ανθρωπότητος.

Από τον 20ο αιώνα άρχισαν να μας μιλούν για «λίθινες», για «ξύλινες», για “χάλκινες” και για «σιδερένιες» εποχές, στηρι­ζόμενοι τάχα στις αρχαιολογικές ανακαλύψεις, από τις οποίες έβγαζαν και εξακολουθούν να βγάζουν τα συμπεράσματα που εξυπηρετούν τις σκοπιμότητές τους.

Στις 14 Νοεμβρίου ημέρα Κυριακή τελέσθηκαν τα εγκαίνια της αίθουσας της Πανελληνίου Ορθοδόξου Ενώσεως (ΠΟΕ) στην Ν. Ερυθραία, η οποία αφιερώθηκε στον πνευματικό προϊστάμενό της, μακαριστό Γέροντα Αρχιμανδρίτη π. Μάρκο Μανώλη. Για τον μακαριστό Γέροντα, ο οποίος ήταν και πνευματικός προϊστάμενος του «Ο.Τ.», ομίλησε ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Βασίλειος Βολουδάκης , προϊστάμενος του ιερού ναού μας , ο οποίος αναφέρθηκε στο δημοσιογραφικό και εκκλησιαστικό χάρισμα του μακαριστού Γέροντος, στους δημοσιογραφικούς αγώνες του και διερμήνευσε το πνεύμα της εφημερίδος "Ορθόδοξος Τύπος", που πηδαλιούχησε την Εκκλησία με το μοναδικό χάρισμα του π.Μάρκου. Τα εγκαίνια τέλεσε ο Μητροπολίτης Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού κ. Κύριλλος, ο οποίος μίλησε για την προσφορά του μακαριστού γέροντος στην Εκκλησία.

Δεν γνωρίζω πως επελέγη η ημερομηνία αυτή για να τελεσθούν τα εγκαίνια της Αιθούσης που αφιερώθηκε στον εκκλησιαστικό Πατέρα μας, μακαριστόν Αρχιμανδρίτην π. Μάρκον Μανώλην.

Εκείνο που διαπιστώνω, όμως, είναι ότι η Θεία Χάρις κατηύθυνε τα εγκαίνια στην 14η Νοεμβρίου για να επισημανθή από τον ουρανό με επίσημη εορτολογική έκφραση –μέσω των τριών μεγάλων αγίων που εορτάζουμε σήμερα– η ξεχωριστή, πολυώδυνη αλλά και πολύκαρπη επίγεια πορεία του π. Μάρκου. Πορεία αποστόλου, όπως ο άγιος Φίλιππος, αφού έδρασε σε όλους τους τομείς της Ποιμαντικής εντός και εκτός της Ελλάδος. Πορεία μεγάλου αντιαιρετικού θεολόγου, όπως ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, αλλά κρυμμένη στην αφάνεια ώστε ελάχιστοι να γνωρίζουν το εύρος της θεολογίας του. Και, τέλος, πορεία νεομάρτυρος, όπως ο άγιος Κωνσταντίνος ο Υδραίος, με την διαφορά ότι ο π. Μάρκος δεν άλλαξε ποτέ την πίστη του, αλλά οδηγήθηκε απειράκις στο μαρτύριο από εκείνους που αντάλλαξαν την Πίστη των Πατέρων μας με το κοσμικό και εμπαθές φρόνημά τους.

Αυτούς τους κατά καιρούς δημίους του ο π. Μάρκος τους συγχώρησε από τα βάθη της άμεμπτης καρδιάς του. Ακόμη και μέσα στη φρικτά επώδυνη κατάσταση της ασθενείας του των τελευταίων ημερών, με μεγάλη ένταση της ψυχής του ανεφέρετο με στοργή και αγάπη περισσότερο στα πρόσωπα εκείνων που τον πολέμησαν και τον αδίκησαν και λιγώτερο στα πρόσωπα των συνεργατών του και των πνευματικών παιδιών του.

Ο π. Μάρκος συγχώρησε τους δημίους του. Εμείς, όμως, δεν είναι δυνατόν να αμνηστεύουμε ούτε να συνεργαζόμεθα με τους δημίους του χωρίς αυτοί να εκφράσουν δημόσια τη συγνώμη τους προς το πρόσωπό του, όπως δημόσια τον πολέμησαν. Αυτό είναι το ήθος της Εκκλησίας. Αυτή είναι η πράξη της Εκκλησίας μας, να μη συγχωρή και να μη συνεργάζεται με τους αμετανόητους σταυρωτάς του Κυρίου μας. Αυτό απαιτεί η κατά Θεόν φιλία, η δικαιοσύνη, η γνήσια αγιογραφική αγάπη. Νά συγχωρούμε και να αγαπούμε τους προσωπικούς εχθρούς μας αλλά όχι τους εχθρούς του Χριστού και των ανθρώπων του!