ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

Η Ανάσταση των σωμάτων και οι μεταμοσχεύσεις

Η  ΑΝΑΣΤΑΣΗ  ΤΩΝ  ΣΩΜΑΤΩΝ

ΚΑΙ  ΟΙ  ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΙΣ

Από την πρώτη στιγμή που εντάθηκαν οι συζητήσεις για τις με­ταμοσχεύσεις, πριν από μια εικοσαετία, ήμουν, από βαθειά μέσα μου, αρνη­τικός σ’ αυτές.

Προτού καν προβληματισθώ, συνδυάζοντας λογι­κά, θεολογικά και ιατρικά επιχειρήματα, η ιδέα των μεταμο­σχεύ­σεων δεν μπορούσε να αναπαύση ούτε το νου ούτε την καρδιά μου. Αυτός ήταν ο λόγος που δεν θέλησα μέχρι σήμερα να εκθέσω τους προ­βλη­μα­τισμούς μου. Ήθελα να βεβαιωθώ ότι η τοποθέτησή μου δεν στηρίζεται σε μια ψυχολογική μου παρόρμηση ούτε ότι τροφο­δοτείται από την αρνητική μου προδιάθεση.

Αρκέσθηκα μόνο να προλογίσω το 1995 το αξιόλογο βιβλίο του γιατρού κ. Κυπριανού Χριστοδουλίδη «Μεταμοσχεύσεις: Λύση ή πρόβλημα;», που εκδώσαμε στις Εκδόσεις “ΥΠΑΚΟΗ” (δυστυ­χώς δεν έχει γίνει, όσο θα έπρεπε, γνωστό), και εκεί ετόνισα, μεταξύ των άλ­λων, ότι το θέμα είναι πρωτίστως θεολογικό, αφού η κατα­σκευή του ανθρωπίνου σώματος έγινε από τον Θεό και όχι από τους ιατρούς. Παρέθεσα δε και στο πτερύγιο του εξωφύλλου σχετικά λόγια αγίων για να δείξω ότι το θέμα δεν πρέπει να αντιμετωπισθή με επιπολαιότητα ούτε με ρομαντισμούς αφού είναι θέμα υπάρξεως και όχι μόνο θέμα σαρκός. Έκτοτε εσι­ώ­πησα.

Ολοι εμείς ξανασφραγίζουμε τον τάφο του Χριστού

ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ ΞΑΝΑΣΦΡΑΓΙΖΟΥΜΕ

ΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ!

Δεν έχουμε πια δύναμη να χαρούμε το Πάσχα που έρχεται γιατί η ψυχή μας έχει κυριευθεί –σχεδόν ολοκληρωτικά– από τη θλίψη. Μια θλίψη που πηγάζει από τις αμετανόητες ενοχές μας, αφού, όχι μόνο συνεχώς αμαρτάνουμε, αλλά και ενεργούμε πονηρά εναντίον του Χριστού μας ή «συνευδοκούμε τοις πράττουσι».

Γίναμε σιγά-σιγά, χωρίς να το “πάρουμε είδηση”, σαν άθεοι «εν τω κόσμω», αφού εκλέγουμε εδώ και μισό αιώνα τους πιο αδιάφορους ή και εχθρούς της Πίστεώς μας ανθρώπους και τους αναθέσαμε και τη δική μας ανατροφή και διαπαιδαγώγηση αλλά και των παιδιών μας.

Η Ελλάδα δεν πεθαίνει όταν ταυτίζεται με το Χριστό

Η  ΕΛΛΑΔΑ  ΔΕΝ  ΠΕΘΑΙΝΕΙ

ΜΟΝΟ  ΟΤΑΝ  ΤΑΥΤΙΖΕΤΑΙ  ΜΕ  ΤΟΝ  ΧΡΙΣΤΟ!

Το τεύχος αυτό του περιοδικού μας, με την επικαιρότητα της μεγάλης ημέρας του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και της απελευθερώσεως του Γένους μας θέλει να βροντοφωνήση την αλήθεια της Ιε­ρής Ιστορίας του Λαού μας. Αυτήν την αλήθεια, που εκ­δι­ώ­κεται πού κάθε μέρα και περισσότερο από την Πατρίδα μας μαζί με την Αυτοαλήθεια Χριστός!

Είναι πια κατάδηλο ότι η μεθοδευμένη παραχάραξη της ιστορικής πραγματικότητος της περιόδου από την Άλωση της Βασιλεύουσας μέχρι την Παλιγγενεσία του 1821, με τάχα ιστορικά επιχειρήματα “βαθύτατης ερεύνης”(!), αποσκοπεί αποκλειστικά και μόνο στο να πείση τους Έλληνες πως η Εκκλησία καθ’ όλη τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας ήταν σύμμαχος με τον ...Τούρκο κατακτητή(!) και γι’ αυτό, ως κατάπτυστη και άχρηστη, δεν έχει πλέον καμμιά θέση στη δημόσια ζωή!

Καθεύδετε το λοιπόν και αναπαύσθε

«ΚΑΘΕΥΔΕΤΕ ΤΟ ΛΟΙΠΟΝ

ΚΑΙ ΑΝΑΠΑΥΕΣΘΕ»!

 

Οπως δείχνουν τα πράγματα, φαίνεται πια καθαρά πως δεν είναι δυνατόν να υπάρξουν λόγια και επιχειρήματα λογικά ή θεολογικά που θα σταθούν ικανά να πείσουν τους δεισιδαίμονες και περιδεείς θρησκευομένους για το μάταιο έργο του Διαβόλου και του αθλιοτέρου ανθρώπου της ανθρωπό­τητος που θα τον ενσαρκώση και θα τον εμφανί­ση στον κόσμο, δηλαδή του Αντιχρίστου.

Και δεν θα επαρκέση ο όποιος λόγος, γιατί ο φόβος των ανθρώπων αυξάνεται συνεχώς με γεωμετρική πρόοδο, αφού «η αγάπη των πολλών εψύγη», οι καρδιές πέτρωσαν και έγιναν σφιχτές σαν την χούφτα του πιο φιλάργυρου ανθρώπου, γεμάτες από φοβίες, τρόμο και ανασφάλεια.

Άν κοιτάξουμε γύρω μας και θελήσουμε να μάθουμε για το πόσοι άνθρωποι και για ποιά πνευματικά θέματα ενδιαφέρονται, θα διαπιστώσουμε, χωρίς να κουρασθούμε πολύ, ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που προβληματίζονται και συζητούν μεταφυσικά ή θρησκευτικά θέματα είναι αυτή που ασχολείται και “βασανίζεται” με το θέμα του Αντιχρίστου, με το σφράγισμα και την κυριαρχία του.

Όμως, το πρόβλημα δεν είναι μόνο αυτό. Κυριώτερο πρόβλημα είναι πως αυτή την ενασχόληση των ανθρώπων με τον Αντίχριστο και τη φοβία, με όλα της τα ολέθρια επακόλουθα, θεωρούν πολλοί και, μάλιστα, κληρικοί, ως υγιά αντί­δραση και ένδειξη πνευματικής αντιστάσεως! Την θεωρούν πνευ­ματική συσπείρωση και εκκλησιαστική επαγρύπνηση, φρού­ρηση και προστασία των ανθρώπων από την Παγκόσμια Κυβέρνηση που, τάχα, πρόκειται να κυριαρχήση και να επιβληθή σε όλες τις κα­τά τόπους κυβερνήσεις ώστε να ετοιμασθή ο δρόμος για την έλευση και την βασιλεία του Αντι­χρίστου!

Εμείς περιμένουμε τον Χριστό ή τον Αντίχριστο;

“ΣΥ ΕΙ Ο ΕΡΧΟΜΕΝΟΣ

Ή ΕΤΕΡΟΝ ΠΡΟΣΔΟΚΩΜΕΝ;”

 

Η αγία μας Εκκλησία έκανε για μας, λίγο πριν από τα  Χριστούγεννα μια αναδρομή στην ιστορία του ανθρωπίνου γένους, από της δημιουργίας του πρώτου ανθρώπου μέχρι της γεννήσεως του Χριστού. Από του Αδάμ έως Ιωσήφ του μνή­­τορος, ο οποίος στα κλειστά πνευματικά μάτια του τότε κόσμου, εφαίνετο ως άνδρας της Παναγίας, αλλά, στην πραγματικότητα ο Ιωσήφ ήταν απλώς ο προστάτης της για να μη θεωρηθή «κλεψί­γαμος» η Πανάχραντος Παρθένος, ενώ η Υπεραγία Θεοτοκος συνέλαβε τον Κύριο εκ Πνεύματος Αγίου και όχι από άνδρα.

Αυτή η αναδρομή, μέσα σε δεκατετράδες γενεών, μας δίνει την εικόνα του τότε κόσμου, αλλά, συνάμα, διαπιστώνουμε ότι μέσα σ’ αυτήν καθρεφτίζεται και ο τωρινός μας κόσμος.

Τότε, καθ’ όλα τα χρόνια, από Αδάμ μέχρι Ιωσήφ του μνήστορος, δοκιμάσθηκαν όλων των ειδών οι πολιτικοί σχεδιασμοί· βασιλεία, ολιγαρχία, δημοκρατία και άλλοι συναφείς και, όπως μας λέει ο Θείος Χρυσόστομος αλλά και μας διδάσκει η ιστορία, με κανένα από αυτά τα πολιτεύματα ο άνθρωπος δεν έγινε καλύτερος. Ούτε με τη βασιλεία έγινε καλύτερος, ούτε με την αριστοκρατία, ούτε με την ολιγαρχία, –κάτι σαν δικτατορία– αλλά ούτε και με τη δημοκρατία έγινε καλύτερος.