ΕΞΑΡΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΞΑΡΤΗΜΑΤΑ
ΕΞΑΡΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΞΑΡΤΗΜΑΤΑ
Τό φαινόμενο τῶν ἐξαρτήσεων ἔχει δύο πλευρές: Ἡ μία εἶναι ἡ φυσική ἐξάρτηση ἀπό τίς ἀνάγκες καί ἡ φυσιολογική κοινωνική - οἰκονομική ἀλληλεξάρτηση. Ἡ ἄλλη πλευρά, ἀφορᾶ σέ ἕνα πλέγμα παθολογικῶν ἐξαρτήσεων, πού ξεκινᾶ ἀπό τίς ψυχονοητικές ἐξαρτήσεις τῶν παθῶν καί ἐκτείνεται ὡς τήν μαζική συστηματική χειραγώγηση, ἀπό ἄνομες πολιτικές καί οἰκονομικές ἐξουσίες.
Ἐδῶ θά μᾶς ἀπασχολήσει κυρίως ἡ προβληματική τοῦ τελευταίου σκέλους, γιατί συνδέεται ἄμεσα μέ τίς πρόσφατες ἐξελίξεις, στό σύνολο τῆς ἀνθρωπότητας.
Ὅπως ἐξάγεται ἀπό πλῆθος διαφορετικῶν ἐξελίξεων τά τελευταῖα χρόνια, ὁ στόχος εἶναι ἡ ἄμυνα σέ ὅλα τά πεδία: οἰκονομικό, κοινωνικό, ἐθνικό, ἀτομικό. Νά μήν διαθέτει κανείς δικές του ἄμυνες, σέ κανένα συλλογικό ἤ ἀτομικό ἐπίπεδο, ἀλλά αὐτές νά παρέχονται ἀπό κράτη ἤ ἀπό ὑπερεθνικούς ὀργανισμούς κηδεμόνευσης καί ἐγγύησης τῆς πολιτικῆς προστασίας. Γιά αὐτό τόν λόγο, φαίνεται πώς κάθε ἀνεξάρτητη ἄμυνα στό ἑξῆς, θά τιμωρεῖται ὡς διάπραξη ἀδικήματος.
Ὁ Παπαδιαμάντης: «Θυμιατοῦ πέρασμα μακρυνό, πολύ μακρυνὸ...»!
Ὁ Παπαδιαμάντης:
«Θυμιατοῦ πέρασμα μακρυνό, πολύ μακρυνὸ...»!
Ὁ Ἀλέξανδρος Παπαδιαμάντης, μιά προχριστουγεννιάτικη μέρα πῆγε στά Γραφεῖα τῆς ἐφημερίδος «Ἀκρόπολις» γιά νά παραδώση ἕνα χριστουγεννιάτικο διήγημα. Ὁ Διευθυντής τῆς Ἐφημερίδος Σταμάτης Σταματίου δέν τόν ἀναγνώρισε καί θεώρησε πώς ἦταν κάποιος ἄπορος, πού πῆγε νά ζητήση χρηματική ἐνίσχυση ἐν ὄψει τῶν Χριστουγέννων, ὅπως συμβαίνει μέ ὅλους τούς ἐπαῖτες κάθε ἐποχῆς καί τοῦ ἔδωσε 10 δραχμές. Ὁ Παπαδιαμάντης πῆρε τά χρήματα, ἀλλά ἤθελε νά δώση καί τό διήγημά του, ἀφοῦ οὔτε φαντάσθηκε πώς τόν θεώρησαν ζητιάνο!
Ὁ “δράστης” τῆς ....παρανοήσεως Σταμάτης Σταματίου (γνωστός ὡς ΣΤΑΜ.ΣΤΑΜ) μᾶς διέσωσε αὐτολεξεί τόν 
διάλογο, πού ἐπηκολούθησε:
– «Κι᾿ αὐτὰ τί νὰ τὰ κάμω; Δὲν τὰ θέλετε;
Καὶ μοῦ ἔδειχνε κάτι χαρτιά. Νόμισα πὼς ἦταν Πιστοποιητικὰ Ἀπορίας.
–Κράτησέ τα, τοῦ εἶπα, ἐμᾶς δὲν μᾶς χρειάζονται.
Ἐσείστηκε, λυγίστηκε ὀλίγο, ἔκανε, σκυφτὸς νὰ φύγῃ, ξαναγύρισε.
Ἰὸς Corona – Χωρὶς μάσκα (β΄ Μέρος)
Τό νέο βιβλίο τοῦ διάσημου Ἰατροῦ Sucharit Bhakdi
Ἰὸς Corona – Χωρὶς μάσκα (β΄ Μέρος)
Ὁ «φονικός ἰός» SARS-CoV-2 – Φαντασίωση ἤ πραγματικότητα;
Γιά τήν προέλευση τοῦ Ἰοῦ ἴσως δέν θά ἀποδειχθεῖ ποτέ μέ ἀπόλυτη βεβαιότητα, ἐάν προῆλθε ἀπό ἐργαστήριο ἤ ὄχι. Πάντως δύο ἀνεξάρτητες πολύ καλά θεμελιωμένες μελέτες, ἡ μιά της Ἰολόγου Li-Meng Yan ἀπό τό Γουχάν καί ἡ ἄλλη τοῦ Yan Steven C. Quay ἀπό τόν Ἰανουάριο τοῦ 2021, ἀναπτύσσουν τή θέση, ὅτι ἀποκλείεται νά ἔχει προκύψει μέ φυσικό τρόπο λόγῳ γονιδιακῶν τμημάτων, πού δέν μποροῦν ἔτσι εὔκολα νά δημιουργηθοῦν φυσικά.
Τί ὅμως μπορεῖ νά λεχθεῖ γιά τήν ἐπικινδυνότητα τοῦ ἰοῦ; Στό θέμα αὐτό ὁ παγκόσμιος πληθυσμός δέν χρειάζεται πλέον νά ἀνησυχεῖ μετά τήν ἔρευνα τοῦ Ἰωάννη Ἰωαννίδη, καθηγητῆ στό Πανεπιστήμιο τοῦ Stanford, ἡ ὁποία δημοσιεύτηκε στό περιοδικό τοῦ Ὀκτωβρίου (2020) τοῦ Π.Ο.Υ. (Παγκόσμιου Ὀργανισμοῦ Ὑγείας). Ἀναλύοντας τά στοιχεῖα 51 χωρῶν ἀπέδειξε, ὅτι τό ποσοστό θανάτων ἐπί τοῦ συνολικοῦ ἀριθμοῦ κρουσμάτων (Infection fatality rate) βρίσκεται κατά μέσον ὅρο στό 0,23%, στό ἐπίπεδο περίπου τῆς ἐποχιακῆς γρίπης, δηλ. 20 φορές χαμηλότερα ἀπ’ ὅτι ἀρχικά εἶχε ἐκτιμήσει ὁ Π.Ο.Υ. Στόν πληθυσμό κάτω τῶν 70 ἐτῶν τό ποσοστό θανάτων βρίσκεται κατά μέσον ὄρο στό 0,05%, δηλ. κάτω ἀπό τό ἐπίπεδο τῆς γρίπης, καί στόν πληθυσμό ἄνω τῶν 80 ἐτῶν στό 10 μέ 25%. Στό ποσοστό αὐτό, ὅμως, πρέπει νά συνυπολογιστεῖ, ὅτι ἦταν ἀδύνατο νά γίνει διάκριση ἀνάμεσα σέ θάνατο μέ ἤ ἀπό Κορώνα καί ὅτι σέ αὐτήν τήν ἡλικιακή ὁμάδα τά ὑποκείμενα νοσήματα εἶναι γενικά σέ ὑψηλό ἐπίπεδο (σ. 95-97).
Ζηλεύω τούς Παπικούς!
Ζηλεύω τούς Παπικούς!
Χωλαίνει ἡ συνείδηση τῶν ὀρθοδόξων;
Στίς 15 Αὐγούστου 2021 ὁ Ἰταλός Παπικός ἀρχιεπίσκοπος Carlo Maria Viganό, ὁ ὁποῖος εἶναι 80 ἐτῶν, ἔδωσε µία ἀποκαλυπτική συνέντευξη στόν Ἀµερικανό δηµοσιογράφο Robert Moynihan. Ὁ τελευταῖος καλύπτει τά θέµατα τοῦ Βατικανοῦ ἐδῶ καί τριάντα χρόνια. Ὁ Viganό, ἀπό τό 1968 πού ὁρίστηκε ἱερέας καί µέχρι σήµερα, κατεῖχε κυρίως διπλωµατικές θέσεις στούς ρωµαιοκαθολικούς. Τά τελευταῖα χρόνια ὑπηρέτησε ὡς Γενικός Γραµµατέας τῆς κυβέρνησης τῆς πόλεως τοῦ Βατικανοῦ (2009-2011) καί ὡς Ἀποστολικός Νούντσιος τῶν Η.Π.Α. (2011-2016). Ἔγινε πασίγνωστος ἐπειδή ἀποκάλυψε δύο µεγάλα σκάνδαλα τοῦ Βατικανοῦ. Τό ἕνα ἦταν, τό 2012, τό Vatican Leaks σκάνδαλο γιά οἰκονοµική διαφθορά µέσα στό Βατικανό καί τό 2018 ὅπου µέ ἐπιστολή του κατηγόρησε τόν Πάπα Φραγκίσκο καί ἄλλους ἐκκλησιαστικούς ἀρχηγούς γιά συγκάλυψη καταγγελιῶν σεξουαλικῆς κακοποίησης πού εἶχαν γίνει κατά τοῦ πρώην Καρδινάλιου Theodore McCarrick.
Ἡ ὁµιλία του λοιπόν εἶχε τρεῖς κυρίως ἄξονες, τήν προσωπική του ἄποψη γιά τήν πανδηµία-ἐµβόλιο, τόν Τεκτονισµό καί τήν Νέα Τάξη Πραγµάτων. Παρακάτω, ἐπειδή ἡ ὁµιλία του ἦταν µακροσκελής, ἀναφέρονται µόνο κάποιες ἀπό τίς πιό σηµαντικές ἐπισηµάνσεις του. Ὁ ἀρχιεπίσκοπος, λοιπόν, στή συνέντευξή του ἀνέφερε ὅτι «ἡ λεγόµενη πανδηµία ἔκτακτης ἀνάγκης ἔχει χρησιµοποιηθεῖ ὡς ψεύτικο πρόσχηµα γιά νά ἐπιβληθεῖ ὁ ἐµβολιασµός καί τό πράσινο πάσο σέ πολλά ἔθνη τοῦ κόσµου, µέ ταὐτόχρονο καί συντονισµένο τρόπο. Ταὐτόχρονα οἱ ἐκκλησιαστικές ἀρχές...ὑποστηρίζουν τήν κατάχρηση ἐξουσίας ἀπό αὐτούς, πού κυβερνοῦν τά δηµόσια πράγµατα... καί καταδικάζουν αὐτούς, πού δέν ἀποδέχονται νά ὑποβληθοῦν σέ ἐµβολιασµό µέ πειραµατικό γονιδιακό ὁρό, µέ ἄγνωστες παρενέργειες». Ἐπισηµαίνει ὅτι γιά κάποιον ρωµαιοκαθολικό, ἔχει ἠθικές συνέπειες ὁ ἐµβολιασµός µέ γενετικό ὑλικό ,πού προέρχεται ἀπό ἔµβρυα, πού ἔχουν ἀποβληθεῖ. Ὁ λόγος αὐτός εἶναι «περισσότερο ἀπό ἐπαρκής γιά τήν ἄρνηση τοῦ ἐµβολίου».
ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΝΝΑΤΑΙ! ΔΟΞΑΣΑΤΕ!
Ὄχι Καλένδες! Ὄχι Χειµερινό Ἡλιοστάσιο!
Ὄχι Χρόνια Πολλά & Καλά!
ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΝΝΑΤΑΙ! ΔΟΞΑΣΑΤΕ!
Περπατοῦσα σέ ἕναν δρόµο χαζεύοντας τό πλῆθος καί τίς βιτρίνες. Αὐτό πού µοῦ ἔκανε τή µεγαλύτερη ἐντύπωση ἦταν ὅτι οἱ διαβάτες, ὅταν διασταυρώνονταν, ἀπέφευγαν νά κοιτάξουν ὁ ἕνας τόν ἄλλον καί, µάλιστα, ἀπέστρεφαν ἐλαφρά τό κεφάλι ἀπό ὅποιον περνοῦσε δίπλα τους, σάν ἡ παρουσία του νά τούς ἦταν ἐνοχλητική. Ἀκόµα κι οἱ καταστηµατάρχες -ἤ οἱ ὑπάλληλοι-ἔρριχναν ἕνα βιαστικό καί δυσαρεστηµένο βλέµµα σέ ὅποιον ὑποψήφιο πελάτη κοντοστεκόταν στό κατώφλι τους, λές καί παρακαλοῦσαν νά µήν µπεῖ µέσα…
Μιά παρέα νεαρῶν -τρία κορίτσια κι ἕνα ἀγόρι- κατέβαιναν µπουλουκηδόν στό πεζοδρόµιο, ἐπελαύνοντας µέ τέτοια ὁρµή, πού θά τήν ζήλευαν καί οἱ Μύριοι, στήν περίφηµη Κάθοδό τους. (Ἄραγε, ἄν τούς σταµατοῦσα καί τούς ἔλεγα ὅτι µοῦ ἔφεραν στό νοῦ τήν «Κάθοδο τῶν Μυρίων», θά ἤξεραν γιά ποιό πρᾶγµα τούς µιλάω;) Τό ἀγόρι µιλοῦσε στό τηλέφωνο µέ φωνή τόσο δυνατή, πού ἀντηχοῦσε σέ ὅλο τό δρόµο. Ἄν ἦταν καλοκαῖρι, θά µποροῦσε νά πουλάει καρπούζια σέ φορτηγάκι καί οἱ ὑποψήφιοι πελάτες θά τόν ἄκουγαν ἀκόµα καί στό τελευταῖο ρετιρέ, χωρίς νά τοῦ χρειάζεται µεγάφωνο. Εἶχε τόν συνοµιλητή του σέ ἀνοιχτή ἀκρόαση, καί οἱ κοπέλες συµµετεῖχαν στή συζήτηση, χαχανίζοντας ξεκαρδισµένες. Κανόνιζαν νά συναντηθοῦν κάπου, µέ τούς ὑπόλοιπους τῆς παρέας. Κάθε δύο µέ τρεῖς λέξεις στόλιζαν ὁ ἕνας τόν ἄλλον καί ὅλοι ὅλους µέ τέτοια “εὐγενικά χαϊδευτικά”, πού δέν µπορῶ νά σᾶς τά µεταφέρω, γιατί θά µέ κόψει ἡ λογοκρισία. Ἡ φράση µιᾶς κοπέλας, ὅµως, µοῦ ἔµεινε στό µυαλό: “Μήν εἶσαι… (χαϊδευτικό)… ρέ καί χαλάσεις τήν παρέα! Θά µποῦµε σέ γιορτινό mood”(!)
ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ Ο ΛΟΓΟΣ
ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ Ο ΛΟΓΟΣ
Μέσα ἀπό προσωπικά βιώματα καί συναφεῖς μαρτυρίες
Πρωτοεῖδα τήν ἐκκλησία φωτισμένη μέ ἠλεκτρικό, ὅταν πῆγα στό Βόλο, στό Γυμνάσιο, σέ ἡλικία δώδεκα χρονῶ. Μέχρι τότε ἤξερα μιά ἐκκλησία μισοφωτισμένη ἀπό κεριά καί λαδοκάντηλα, πού στίς συννεφιασμένες μέρες γινόταν ἀκόμα πιό σκοτεινή, ἀλλὰ καὶ ἱεροπρεπής. Τό ζήτημα, ὅμως, εἶναι, πώς ἐκεῖνο τό λιτό, τό εὐλογημένο τό φῶς, δέν τό ματασυνάντησα ἀπό τότε, γιατί ἀκόμα καί σέ κείνη τήν παλιά μας ἐκκλησία εἰσέβαλε ὁ ἠλεκτρισμός καί παραμέρισε ὅ,τι τό σεμνό, τό πλούσια εὐλογημένο, τό εὐκατάνυκτο.
Ἄν ἔγραψα τά παραπάνω, τό ἔκαμα ἐπειδή δέν ἔχω ἄλλο τρόπο νά αἰτιολογήσω, καί παράλληλα νά παρουσιάσω, τό πῶς ἐγώ διδάχτηκα, ποιά εἶναι ἡ Ἐκκλησία, πρίν καταφύγω, ἀργότερα, στίς θεωρίες καί στήν Πατερική διδαχή.
ΨΗΦΙΣΜΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ ΤΩΝ ΟΜΟΦΥΛΩΝ!
ΨΗΦΙΣΜΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ
ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ ΤΩΝ ΟΜΟΦΥΛΩΝ!
Πρίν ἀπό λίγους µόλις µῆνες, µέσα ἀπό τίς σελίδες τῆς «Ἐνοριακῆς Εὐλογίας» “ἔπλεξα τό ἐγκώµιο” τοῦ παλιοῦ µου φίλου καί Εὐρωβουλευτοῦ, Στέλιου Κυµπουρόπουλου. Ἀφορµή στάθηκε ἡ θετική του ψῆφος σέ ἕνα ψήφισµα τοῦ Εὐρωκοινοβουλίου, τό ὁποῖο δέχεται πώς «ἡ ἀνθρώπινη ζωή πρέπει πάντοτε νά προστατεύεται ἀρχῆς γενοµένης ἀπό τή στιγµή τῆς σύλληψης». Τό ἄρθρο ἐκεῖνο1 γράφτηκε µέ προσωπική µου ἀποκλειστικά εὐθύνη καί ἐκφράζει τήν ἐκτίµησή µου πρός τόν Στέλιο Κυµπουρόπουλο, τόν ὁποῖο γνώρισα στά φοιτητικά µας χρόνια. Φιλοξενήθηκε πρόθυµα ἀπό τό περιοδικό, ὅπως ἄλλωστε ὅλα τά ἄρθρα µου µέχρι σήµερα, γεγονός γιά τό ὁποῖο εἶµαι εὐγνώµων.
Καί νά πού σήµερα ἔρχεται ἕνα ἄλλο ψήφισµα τοῦ Εὐρωκοινοβουλίου νά µέ διδάξει, ὅτι κακῶς «ἔβαλα τήν ἐλπίδα µου καί τό θάρρος εἰς τούς ἀνθρώπους», κατά τή διατύπωση τοῦ Ἁγίου Νικοδήµου τοῦ Ἁγιορείτου, ἀφοῦ, ὅπως εἶπε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός µας, «κανείς δέν εἶναι ἀγαθός παρά ἕνας, ὁ Θεός».
Ἡ διάκριση ἀνάµεσα στή φιλοσοφική λογική καί τήν θρησκευτική Ἀποκάλυψη
Ἡ διάκριση ἀνάµεσα στή φιλοσοφική λογική
καί τήν θρησκευτική Ἀποκάλυψη
Μιά χαρακτηριστική σύγχρονη ἰδέα εἶναι ἐκείνη τοῦ ριζικοῦ διαχωρισµοῦ καί ἀντιπαράθεσης ἀνάµεσα στόν «ὀρθό λόγο» καί τήν «Ἀποκάλυψη» ἤ κατά µιά ἰσοδύναµη διατύπωση ἀνάµεσα στόν αὐτοδύναµο καί αὐτόνοµο ἀνθρώπινο νοῦ ἀφ’ ἑνός, καί στά θρησκευτικά δόγµατα, πού κηρύττονται ὡς θεόπνευστα, ἀφ’ ἑτέρου. Σύµφωνα µέ τήν ἰδέα αὐτή ὁ ὀρθός λόγος εἶναι µιά λειτουργία τοῦ ἀνθρώπινου νοῦ, πού, ἐάν ἐξασκηθεῖ µέ τόν µεθοδολογικά ὀρθό τρόπο, εἶναι δυνατόν νά ὁδηγήσει σέ συµπεράσµατα ἀδιαµφισβήτητα καί ἀληθῆ. Ἡ «Ἀποκάλυψη», ὅµως, τήν ὁποία ἐπικαλοῦνται κάποιες θρησκεῖες, µεταξύ τῶν ὁποίων καί ἡ Χριστιανική, ἀντιπαρατίθεται στόν «ὀρθό λόγο», διότι θεωρεῖται ὅτι στό πλαίσιό της ὁ ἀνθρώπινος λόγος εἴτε παραµερίζεται τελείως, εἴτε ὑποτάσσεται σέ ἁπλῶς βοηθητικό ρόλο.
Ἤδη ἀπό τόν 16ο αἰώνα ἄρχισαν νά παρουσιάζονται στήν ἠπειρωτική Εὐρώπη τά πρῶτα µεγάλα φιλοσοφικά συστήµατα, µέ τήν ἀξίωση ὅτι στηρίζονται ἀποκλειστικά καί µόνο στήν ἀνθρώπινη λογική καί µέ τήν πρόθεση νά δώσουν µιά πλήρη ἐξήγηση τῶν πάντων, ἀπό τόν τρόπο ὕπαρξης τοῦ κόσµου ἕως τήν ἀνίχνευση καί ἀνάλυση τῶν ἐσωτερικότερων καί λεπτότερων λειτουργιῶν τοῦ ἀνθρώπινου νοῦ καί τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς. Τά φιλοσοφικά συστήµατα ἀξίωσαν, δηλαδή, νά δώσουν αὐτά πλέον τήν µόνη ἀντικειµενικά ὀρθή καί ἀδιάβλητη ἀπάντηση στά µεταφυσικά ἐρωτήµατα πού ἀπασχολοῦσαν τούς ἀνθρώπους καί τήν ὁποία µέχρι τότε ἀναζητοῦσαν στή θρησκεία, ὅπως τά ἐρωτήµατα γιά τήν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ, τήν ἀθανασία τῆς ψυχῆς, τήν αἰωνιότητα ἤ τήν ἐκ τοῦ µηδενός δηµιουργία τοῦ κόσµου καί ἄλλα παρόµοια. Ἀντιστοίχως, ἡ καταφυγή στή θρησκευτική πίστη ἄρχισε νά διαβάλλεται ὡς τό καταφύγιο ἀνορθολογικῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι δέν µποροῦσαν, δέν ἐπιθυµοῦσαν ἤ δέν τολµοῦσαν νά σκεφτοῦν γιά τόν ἑαυτό τους.
Τό σενάριο lockstep τοῦ Ἱδρύµατος Ροκφέλλερ
Τό σενάριο lockstep τοῦ Ἱδρύµατος Ροκφέλλερ:
Προφητικές ἤ προγραµµατικές ἀσκήσεις ἐπί χάρτου;
Τό 2010 τό Ἵδρυµα Ροκφέλερ δηµοσίευσε µιά βαρύνουσας σηµασίας µελέτη, στήν ὁποία ἀναλύθηκαν τέσσερα σενάρια γιά τό µέλλον τῆς Τεχνολογίας καί τῆς Διεθνοῦς Ἀνάπτυξης (Scenarios for the Future of Technology and International Development).
Σύµφωνα µέ τό πιό ἐπίκαιρο γιά τήν ἐποχή µας σενάριο, ἐκεῖνο πού εἶχε τήν κωδική ὀνοµασία «lockstep» (ὑπό αὐτόν τόν ὅρο, ὁ ὁποῖος χρησιµοποιήθηκε γιά τούς κρατουµένους στίς ἀµερικανικές φυλακές τόν 19ο αἰώνα, νοεῖται ὁ ρυθµικός βηµατισµός σέ σφιχτή διάταξη), ὁ κόσµος µας ἐκτιµήθηκε ὅτι θά εἰσέλθει στήν ἐποχή τῆς αὐταρχικῆς διακυβέρνησης, χαρακτηριστικά γνωρίσµατα τῆς ὁποίας θά εἶναι ἡ ὁλική ἐπιτήρηση καί ὁ κρατικός καταναγκασµός.
Γιά νά κατανοήσουµε τί σηµαίνουν αὐτά τά δύο χαρακτηριστικά γνωρίσµατα τοῦ κοινωνικοῦ µοντέλου, πού οἱ συντάκτες τῆς σχετικῆς µελέτης ἀποφάνθηκαν ὅτι ἐνδέχεται νά ἐπιβληθεῖ στό µέλλον (καί πλέον ἔχει γίνει τό δικό µας παρόν), εἶναι σκόπιµο νά πληροφορηθοῦµε τί ἔγραφε ὁ καθηγητής πολιτικῆς φιλοσοφίας Frederic Gros στή µονογραφία του µέ τίτλο «Ἡ ἀρχή τῆς ἀσφάλειας» (µτφ.: Ἀλ. Κιουπκιολής, ἐκδ. Πόλις, Ἀθήνα 2016, σελ. 209): «Αὐτό εἶναι τό βασίλειο τῆς ἀσφάλειας στό ἔσχατο σηµεῖο της: ἡ διαρκής παρακολούθηση µιᾶς διαδικασίας, ἡ πλήρης ἀνιχνευσιµότητα».
«Ἡ Βασιλεία Σου, Χριστέ ὁ Θεός, Βασιλεία πάντων τῶν αἰώνων»!
«Ἡ Βασιλεία Σου, Χριστέ ὁ Θεός,
Βασιλεία πάντων τῶν αἰώνων»!
Χριστόν δοξάσατε! Χριστόν ἀνυμνήσατε! Χριστόν ἀπαντήσατε! Σκιρτήσατε ἄνθρωποι καί μή σκυθρωπάζετε ἀπό τά ζοφερά τῆς ζωῆς, μᾶς κραυγάζει ἀφυπνιστικά ἡ Ἐκκλησία μας, καθ’ ὅλη αὐτήν τήν «Πρό τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως» περίοδο, ἐμψυχώνοντάς μας καί θυμίζοντάς μας πώς δέν εἴμαστε μόνοι καί ἔρημοι ἀλλά συμπορευόμεθα μέ τήν Στρατευομένη Ἐκκλησία μας, πού ἔχει ἀνοικτή σύνδεση μέ τήν Θριαμβεύουσα!
Δέν πρέπει νά λησμονοῦμε αὐτό τό σάλπισμα, ὅποιες καί ἄν εἶναι οἱ δυσκολίες καί ὅσο κι ἄν αὐτές πολλαπλασιάζονται. Πρέπει νά γίνῃ ἡ ἐνθύμιση αὐτή τό μόνιμο μελέτημά μας, ἡ χαρά, ἡ δύναμη καί ἡ ἀναπνοή μας. Ἀκόμη καί ὅταν παρουσιάζεται ἡ Στρατευομένη Ἐκκλησία μας κατά τό ἀνθρώπινον κλονιζομένη ἤ καί δειλιῶσα, δέν πρέπει οὐδ’ ἐπί στιγμήν νά χάσουμε τήν βεβαιότητά μας ὅτι συμπορευόμεθα μέ τόν «παρατεινόμενον εἰς τούς αἰῶνας» Χριστόν μας, πού δέν ἐγκατέλειψε τόν κόσμο μας ἀλλά εἶναι καί θά εἶναι πάντοτε «μεθ’ ἡμῶν πάσας τάς ἡμέρας τῆς ζωῆς» μας!