Τό νέο βιβλίο τοῦ διάσημου Ἰατροῦ Sucharit Bhakdi
Ἰὸς Corona – Χωρὶς μάσκα (β΄ Μέρος)
Ὁ «φονικός ἰός» SARS-CoV-2 – Φαντασίωση ἤ πραγματικότητα;
Γιά τήν προέλευση τοῦ Ἰοῦ ἴσως δέν θά ἀποδειχθεῖ ποτέ μέ ἀπόλυτη βεβαιότητα, ἐάν προῆλθε ἀπό ἐργαστήριο ἤ ὄχι. Πάντως δύο ἀνεξάρτητες πολύ καλά θεμελιωμένες μελέτες, ἡ μιά της Ἰολόγου Li-Meng Yan ἀπό τό Γουχάν καί ἡ ἄλλη τοῦ Yan Steven C. Quay ἀπό τόν Ἰανουάριο τοῦ 2021, ἀναπτύσσουν τή θέση, ὅτι ἀποκλείεται νά ἔχει προκύψει μέ φυσικό τρόπο λόγῳ γονιδιακῶν τμημάτων, πού δέν μποροῦν ἔτσι εὔκολα νά δημιουργηθοῦν φυσικά.
Τί ὅμως μπορεῖ νά λεχθεῖ γιά τήν ἐπικινδυνότητα τοῦ ἰοῦ; Στό θέμα αὐτό ὁ παγκόσμιος πληθυσμός δέν χρειάζεται πλέον νά ἀνησυχεῖ μετά τήν ἔρευνα τοῦ Ἰωάννη Ἰωαννίδη, καθηγητῆ στό Πανεπιστήμιο τοῦ Stanford, ἡ ὁποία δημοσιεύτηκε στό περιοδικό τοῦ Ὀκτωβρίου (2020) τοῦ Π.Ο.Υ. (Παγκόσμιου Ὀργανισμοῦ Ὑγείας). Ἀναλύοντας τά στοιχεῖα 51 χωρῶν ἀπέδειξε, ὅτι τό ποσοστό θανάτων ἐπί τοῦ συνολικοῦ ἀριθμοῦ κρουσμάτων (Infection fatality rate) βρίσκεται κατά μέσον ὅρο στό 0,23%, στό ἐπίπεδο περίπου τῆς ἐποχιακῆς γρίπης, δηλ. 20 φορές χαμηλότερα ἀπ’ ὅτι ἀρχικά εἶχε ἐκτιμήσει ὁ Π.Ο.Υ. Στόν πληθυσμό κάτω τῶν 70 ἐτῶν τό ποσοστό θανάτων βρίσκεται κατά μέσον ὄρο στό 0,05%, δηλ. κάτω ἀπό τό ἐπίπεδο τῆς γρίπης, καί στόν πληθυσμό ἄνω τῶν 80 ἐτῶν στό 10 μέ 25%. Στό ποσοστό αὐτό, ὅμως, πρέπει νά συνυπολογιστεῖ, ὅτι ἦταν ἀδύνατο νά γίνει διάκριση ἀνάμεσα σέ θάνατο μέ ἤ ἀπό Κορώνα καί ὅτι σέ αὐτήν τήν ἡλικιακή ὁμάδα τά ὑποκείμενα νοσήματα εἶναι γενικά σέ ὑψηλό ἐπίπεδο (σ. 95-97).
Μά ὑπάρχει καί …; – Συχνοί ἰσχυρισμοί
Κρατικοδίαιτοι ἐπιστήμονες καί πολιτικοί μέ ὑποστήριξη τῶν ΜΜΕ τρομάζουν τούς πολῖτες μέ συνθηματικούς τίτλους, ὅπως:
«Ἡ εἰκόνα νόσησης τοῦ COVID-19 εἶναι ἐντελῶς διαφορετική ἀπ’ ὅτι σέ ὅλες τίς προηγούμενες ἀσθένειες». Ὁ τίτλος εἶναι παραπλανητικός, ἐπειδή τά περισσότερα συμπτώματα εἶναι τά ἴδια μέ ἄλλες ἀσθένειες τοῦ ἀναπνευστικοῦ, μέ ἐξαίρεση τήν ἀπώλεια τῆς ὄσφρησης καί τῆς γεύσης (21% τῶν περιστατικῶν COVID-19) (σ. 99).
«Ὁ COVID-19 πλήττει ὄχι μόνο τούς ἡλικιωμένους. Καί νέοι ἄνθρωποι πεθαίνουν». Ναί, ὑπάρχουν κάποιες ἐλάχιστες μεμονωμένες περιπτώσεις στήν Γερμανία, ἀλλά ὁ τίτλος παραπλανᾶ, ἐπειδή στήν ἡλικία κάτω τῶν 20 ἐτῶν οἱ θάνατοι μέ, ἤ ἀπό Κορώνα, εἶναι μόλις τῆς τάξης τοῦ 0,015% (σ. 100).
«Μερικοί ἄνθρωποι πεθαίνουν παρ’ ὅτι ἦσαν ἀπόλυτα ὑγιεῖς!». Τά ΜΜΕ ἀναζητοῦν μεμονωμένες δραματικές περιπτώσεις νόσησης νέων ἀνθρώπων. Συχνά ἐκ τῶν ὑστέρων ἐξακριβώνεται, ὅτι αὐτοί ὑπέφεραν ἀπό χρόνιες παθήσεις νεφρῶν, προβλήματα καρδιᾶς κ.ἄ. Δεδομένο στή Γερμανία εἶναι, ὅτι στό 99% τῶν θανάτων ὑπῆρξε ἕνα τοὐλάχιστον ὑποκείμενο νόσημα (σ. 101).
«Ὁ COVID-19 δημιουργεῖ τρομακτικές μακροχρόνιες ἐπιπτώσεις» (Long-Covid). Τό σύνθημα αὐτό ἐντάχτηκε στή στρατηγική τοῦ Ὑπουργείου Ἐσωτερικῶν τῆς Γερμανίας μέ σκοπό τήν τρομοκράτηση τοῦ κόσμου. Ἡ πραγματικότητα ἔχει ὡς ἑξῆς: Ὅπως σέ πάρα πολλές ἰώσεις, π.χ. στήν γρίπη, ἀλλά καί σέ μικροβιακές μολύνσεις, ὅπως τήν ὀστρακιά, ἔτσι καί στόν COVID-19 μπορεῖ νά ὑπάρχουν μακροχρόνιες ἐπιπτώσεις. Ὅπως δείχνουν διάφορες μελέτες, π.χ. μία μελέτη «Long-Covid» μέ συμμετοχή ἄνω τῶν 4000 ἀσθενῶν στήν Ἀγγλία, αὐτές κινοῦνται μέσα στά συνηθισμένα ποσοστά τῶν ἰώσεων τοῦ ἀναπνευστικοῦ (σ. 102-104).
«Ὁ ἰός SARS-CoV-2 μπορεῖ νά προσβάλει ὅλα τά ὄργανα, ἀκόμα καί τόν ἐγκέφαλο». Καί αὐτό εἶναι σωστό, ἀλλά συμβαίνει ἐξαιρετικά σπάνια μέ σοβαρές ἐπιπτώσεις, ὅπως ἄλλωστε καί στήν περίπτωση τῆς γρίπης (σ. 104-105).
Θάνατος μέ, ἤ, ἀπό Κορώνα;
Προκειμένου νά ἐμφανιστοῦν ὅσο τό δυνατόν περισσότεροι θάνατοι ἀπό καί μέ Κορώνα, ὁ Π.Ο.Υ. ἔφθασε στό σημεῖο νά ἀλλάξει ἀκόμα καί τά πιστοποιητικά θανάτου. Τό πιστοποιητικό θανάτου ἔχει 2 μέρη. Τό δεύτερο, πού εἶναι σχετικά ἀσήμαντο, περιέχει τίς διάφορες παθήσεις ἀπό τίς ὁποῖες ἔχει περάσει ὁ ἐκλιπών, χωρίς νά ἔχουν ἄμεση σχέση μέ τό θάνατό του. Στό πρῶτο, στό σημαντικό μέρος, ἀναγράφονται σύμφωνα μέ τήν ἐκτίμηση τοῦ ἰατροῦ ἐπάνω (1α) ἡ ἄμεση αἰτία θανάτου καί ἀπό κάτω (1β) ἡ ὑποκείμενη αἰτία θανάτου, ἐκείνη, πού προκάλεσε τήν ἁλυσίδα τῶν γεγονότων πού ὁδήγησαν στόν θάνατο. Παραστατικά ἐπισημαίνουν οἱ συγγραφεῖς: «Ἐπάνω, ἀναφέρεται ἡ σταγόνα, πού ὁδήγησε στό ξεχείλισμα τοῦ βαρελιοῦ καί ἀπό κάτω ἐκεῖνο, πού τά τελευταῖα χρόνια τῆς ζωῆς γέμισε τό βαρέλι. Ἐάν ἤδη εἶχε γεμίσει μέχρι τό ἐπάνω χεῖλος, ἡ σταγόνα δέν εἶναι ἡ αἰτία θανάτου» (σ. 107-108). Ἀλλά τί ἄλλαξε στόν καιρό τοῦ Ἰοῦ Κορώνα, τί λέει ἡ ὁδηγία τοῦ Π.Ο.Υ.; «Μιά περίπτωση θανάτου ἐξ αἰτίας τοῦ COVID-19 δέν ἐπιτρέπεται νά ἀνάγεται σέ μιά ἄλλη ἀσθένεια (π.χ. καρκίνο). Ὁ COVID-19 νά ἀναφέρεται ὡς ὑποκείμενη αἰτία θανάτου σέ ὅλους τούς ἐκλιπόντες, στούς ὁποίους ἡ ἀσθένεια αὐτή προκάλεσε τόν θάνατο, ἤ πιθανόν τόν προκάλεσε, ἤ συνέβαλε στό θάνατο». Πρακτικά αὐτό σημαίνει: Ἐφ’ ὅσον συχνά εἶναι ἀδύνατο νά ἐξακριβωθεῖ ἡ αἰτία θανάτου, σέ κάθε περίπτωση ὑπόνοιας ὁ COVID-19 ἀναγράφεται στό πιστοποιητικό θανάτου, ἀκόμα καί ἄν RT-PCR-Test ἀρκετές φορές ἦταν ἀρνητικό, ὁπωσδήποτε βέβαια, ἐάν τό τέστ ἦταν θετικό. Ὅλα τά ἄλλα ὑποκείμενα νοσήματα πού «γέμισαν τό βαρέλι» ἐκτοπίζονται στό δεύτερο, τό σχετικά ἀσήμαντο μέρος τοῦ πιστοποιητικοῦ (σ. 109-111).
Ὡς πρός τό ζήτημα τῆς ἀνοσίας ἐναντίον τοῦ COVID-19
Ὁ ἰός SARS-CoV-2 ἀνήκει στήν οἰκογένεια τῶν γνωστῶν ἰῶν Βήτα-Κορώνα μέ ἀρκετά κοινά χαρακτηριστικά αὐτῆς τῆς οἰκογένειας, χωρίς νά εἶναι ἰδιαίτερα ὕπουλος. Οἱ ἰοί Κορώνα μολύνουν κυρίως τόν ρινολαρυγγικό χῶρο. Ἐπικίνδυνοι γίνονται γιά τόν ἄνθρωπο, ὅταν καταφέρουν νά φθάσουν στούς βρόγχους καί στούς πνεύμονες. Τότε καλεῖται τό ἀνοσοποιητικό σύστημα τοῦ ἀνθρώπου νά σβήσει τήν πυρκαγιά καί ἕνα ὑγιές σῶμα τό καταφέρνει. Ἡ ζωή τοῦ ἀνθρώπου ἀπειλεῖται, σχεδόν ἀποκλειστικά, μόνο ὅταν ὑπάρχουν ὑποκείμενα νοσήματα.
Ἡ ἀνοσία ἐναντίον τοῦ ἰοῦ Κορώνα βασίζεται τόσο στά ἀντισώματα ὅσο καί στά εἰδικευμένα κύτταρα τοῦ ἀνοσοποιητικοῦ συστήματος, τά λεμφοκύτταρα-βοηθούς καί τά λεμφοκύτταρα-φονεῖς. Μέ τά κλασσικά ἐμβόλια ἐνισχύεται ἡ δημιουργία ἀντισωμάτων, ἡ ὁποία ὅμως δέν φέρει τήν ἀνοσία. Ναί μέν, ἕνα τεῖχος προστατευτικῶν ἀντισωμάτων θά μποροῦσε, σέ εὐνοϊκές συνθῆκες, νά ἀντιμετωπίσει τήν ἐπίθεση (βήχας ἀπό μακρυά), ἀλλά σέ δυσμενεῖς συνθῆκες (βήχας ἀπό πολύ κοντά) νά ἀποδεικνύεται ἀνεπαρκής. Ἐξ ἄλλου ὕστερα ἀπό κάθε ἐμβολιασμό πέφτει μετά ἀπό κάποιους μῆνες ἀπότομα ἡ παραγωγή ἀντισωμάτων καί ἐπίσης ἡ παρουσία ἀντισωμάτων στό αἷμα δέν σημαίνει καί παρουσία ἐκεῖ ὅπου, μέσῳ τῆς ἀναπνοῆς, εἰσχωροῦν οἱ ἰοί. Πολύ λιγότερα ἀντισώματα βρίσκονται στό σημεῖο αὐτό. Ἄρα οἱ πιθανότητες ἐπιτυχίας ἑνός ἐμβολιασμοῦ, κρίνονται ἐκ τῶν προτέρων, ὡς σχεδόν ἀνύπαρκτες (σ. 113-119).
Διαφορετικά ἔχουν τά πράγματα στά λεμφοκύτταρα. Αὐτά ἀρχίζουν νά ἐνεργοῦν, ὅταν ὁ ἰός ἔχει εἰσχωρήσει σέ κύτταρα τοῦ πνεύμονα. Ἐπιτίθενται στά μολυσμένα κύτταρα καί τά καταστρέφουν. Τά λεμφοκύτταρα φονεῖς ἀναγνωρίζουν τά μολυσμένα κύτταρα ἀπό τά ἀπόβλητα πού παράγουν, ὅταν μετατρέπονται σέ ἐργοστάσιο παραγωγῆς τῶν τμημάτων τοῦ ἰοῦ καί τά συνθέτουν. Ἐπειδή τά ἀπομακρύνουν, ἐξάγοντάς τα στήν ἐξωτερική τους ἐπιφάνεια, τά λεμφοκύτταρα-φονεῖς πού περιπολοῦν, βλέπουν αὐτά καί ἐπιτίθενται. Σημαντικό ἐδῶ εἶναι, ὅτι τά ἀπόβλητα τῶν διαφόρων ἰῶν Κορώνα μοιάζουν μεταξύ τους. Ἔτσι τά λεμφοκύτταρα-φονεῖς, πού ἀναγνωρίζουν τά ἀπόβλητα ἑνός ἰοῦ, ἐπιτίθενται καί σέ κύτταρα πού παράγουν ἄλλους ἰούς Κορώνα, ἐπειδή οἱ μεταλλάξεις συμβαίνουν μέ μικρά βήματα. Ἐξ ἄλλου τά λεμφοκύτταρα διαθέτουν μνήμη μακρᾶς διάρκειας καί ἔτσι κάθε νέα μόλυνση διευρύνει τήν ἀνοσία. Ἑπομένως ἀνοσία ἐναντίον Κορώνα δέν σημαίνει, ὅτι δέν μολύνεται κανείς καθόλου λόγῳ τῶν ἀντισωμάτων, ἀλλά κυρίως ὅτι δέν ἀσθενεῖ βαριά λόγῳ τῆς κατάσβεσης τῆς πυρκαγιᾶς, ὅταν οἱ ἰοί εἰσχωροῦν κυρίως στόν πνεύμονα. Ὑψηλός κίνδυνος κατά κανόνα ὑπάρχει μόνο σέ περίπτωση ὑποκείμενων νοσημάτων (σ. 119-122).
Γιά τή λήξη τῶν ἐπιδημιῶν Κορώνα τό καλοκαίρι, οἱ συγγραφεῖς ἐκφράζουν ὡς πιθανή ἐξήγηση τήν ἔλλειψη τῆς βιταμίνης D σέ πάνω ἀπό 50% τοῦ βορειοευρωπαϊκοῦ πληθυσμοῦ τούς χειμερινούς μῆνες. Τό καλοκαίρι γίνεται ἀνανέωση τῶν ἀποθεμάτων τῆς βιταμίνης D. (σ. 122).
Ἐμβολιασμός ἤ ὄχι; Αὐτό εἶναι τό ἐρώτημα!
Οἱ συγγραφεῖς θεωροῦν ἕνα παγκόσμιο πρόγραμμα ἐμβολιασμοῦ ἐναντίον τοῦ COVID-19 ὡς ἄνευ νοήματος κυρίως ἐπειδή α) σέ ὑγιεῖς ἀνθρώπους, ἡ μόλυνση, κατά κανόνα, δέν ὁδηγεῖ σέ βαριά νόσηση, β) ἕνα μεγάλο μέρος τοῦ πληθυσμοῦ ἤδη ἔχει μιά ἀνοσία ἐναντίον τοῦ ἰοῦ καί γ) ὁ ἰός συνεχῶς μεταλλάσσεται. Κυρίως ἐκφράζουν σοβαρές ἐνστάσεις ἐναντίον τῶν DNA καί mRNA ἐμβολίων. Στά DNA ἐμβόλια ὑπάρχει ὁ κίνδυνος τῆς ἔνταξης τοῦ γονιδίου τοῦ ἰοῦ στό γονιδίωμα τοῦ κυττάρου. Συμβαίνει μέν σπάνια, ἀλλά μπορεῖ νά συμβεῖ. Ἑπομένως σέ ἕναν μαζικό ἐμβολιασμό μπορεῖ νά ἀποκτήσει καθοριστική σημασία ἰδίως ὅταν αὐτή γίνεται σέ κύτταρα τοῦ ἀναπαραγωγικοῦ συστήματος καί μεταδίδεται ἔπειτα κληρονομικά στούς ἀπογόνους. Στά mRNA ἐμβόλια ἔχουν ἐπισημανθεῖ τόσο συστημικές φλεγμονές, ὅσο καί πιθανές τοξικές δράσεις. Καί στά δύο εἴδη αὐτῶν τῶν ἐμβολίων πάνω σέ γονιδιακή βάση ποτέ δέν εἶχε δοθεῖ ἄδεια γιά χρήση στόν ἄνθρωπο. Καί τώρα βεβιασμένα, μέ μιά προσωρινή ἄδεια ἀνάγκης, χωρίς νά ὑπάρχουν τά ἀπαραίτητα τέστ πρίν ἀπό τήν κλινική ἐφαρμογή, χωρίς νά προϋπάρχει ὁ ὡς τώρα ὑποχρεωτικός ἔλεγχος τῆς συμβατότητας τῶν γενετικά τροποποιημένων ὀργανισμῶν πού χρησιμοποιοῦνται μέ τόν περιβάλλοντα χῶρο, αὐτά τά ἐμβόλια στήν περίπτωση τοῦ ἰοῦ Κορώνα δοκιμάζονται μαζικά στόν ἄνθρωπο. Καί αὐτό συμβαίνει σέ μιά χώρα ὅπως ἡ Γερμανία, ἡ ὁποία γενικά ἀρνεῖται τά γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα. Πρόκειται γιά μιά ἐξέλιξη ἀνατρεπτική ὅλων τῶν ὡς τώρα νόμων καί μέτρων ἀσφάλειας, πού δικαιολογεῖται μέ τήν παροῦσα «πανδημία» (σ. 125-130)!
(συνεχίζεται)
Λέων Μπράνγκ
Δρ. Θεολογίας
«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 232
Δεκέμβριος 2021