Ἄραγε ἔγινε ὁ κόσμος μας καλύτερος;
Ἄραγε ἔγινε ὁ κόσμος μας καλύτερος;
Κατηφορίζοντας, κάποια ἀπό αὐτές τίς ἡμέρες τήν Λεωφόρο Ἀλεξάνδρας, ὁ κόκκινος σηματοδότης μέ ἀνάγκασε νά σταματήσω στό ὕψος τῆς «Σόνιας», τῆς γνωστῆς καί ἱστορικῆς πλέον καφετέριας, πού ἔδωσε τό ὄνομά της σέ ὅλη ἐκείνη τήν ἀθηναϊκή γειτονιά, ἀλλά ἐδῶ καί καιρό δέν λειτουργεῖ, θῦμα καί αὐτή τῆς κρίσης πού ἔπληξε τήν ἀγορά τά τελευταῖα χρόνια, καί ὄχι μόνον.
Στή διάρκεια τῆς σύντομης ἀναμονῆς μου, μέχρι νά «ἀνάψει τό πράσινο», τό μυαλό μου ἔτρεξε κινηματογραφικά στά χρόνια πού γνώρισα τήν περιοχή τῆς μεγάλης λεωφόρου ἀλλά καί ὅλου τοῦ κέντρου τῆς Πρωτεύουσας μέ τήν τόση ζωντάνια, τούς ἀνθρώπους πού κυκλοφοροῦσαν στήν ἀγορά, τήν κοινωνία πού ἔνοιωθες ὅτι εὐημεροῦσε, τήν σχετική ἄνεση μέ τήν ὁποία ζοῦσαν οἱ περισσότεροι, καί τόν γενικότερο τρόπο ζωῆς τῶν ἀνθρώπων, ὄχι μόνο στήν μεγάλη πόλη ἀλλά καί σέ ὅλη τήν ἐπικράτεια, πού δημιουργοῦσε τήν πεποίθηση ὅτι, ὁ κόσμος πέρναγε καλά.
Καί τό δικαιοῦταν ὁ λαός γιατί δούλεψε σκληρά γιά νά φτάσει σέ τέτοιο ἐπίπεδο. Στερημένος καί κατατρεγμένος μετά ἀπό σαράντα χρόνια πολέμων καί καταστροφῶν ἄρχισε μετά τό 1950 νά ξαναστήνει τή Χώρα του.
Ἰὸς Corona – Χωρὶς μάσκα (γ ΄ Μέρος)
Τό νέο βιβλίο τοῦ διάσημου Ἰατροῦ Sucharit Bhakdi
Ἰὸς Corona – Χωρὶς μάσκα (γ ΄ Μέρος)
Ἡ νάρκη τοῦ ἐμβολιασμοῦ
Ὁ διττός βασικός κανόνας γιά τή χρήση ἐμβολίων, ἡ προστασία ἀπό μιά βαριά καί ἀπειλητική γιά τή ζωή τοῦ ἀνθρώπου ἀσθένεια καί μιά ἀνεκτή καί ὑποφερτή συχνότητα στήν ἐμφάνιση παρενεργειῶν, προφανῶς δέν τηρεῖται στήν περίπτωση τοῦ ἰοῦ Κορώνα. Ἐπίσης σέ ἄλλη μιά οὐσιαστική παράμετρο δέν δόθηκε βαρύτητα: δέν ἔχει νόημα, ὁ κάθε ἕνας ἄνθρωπος νά ἐμβολιάζεται μέ τό κάθε ἐμβόλιο. Ὁμάδα ὑψηλοῦ κινδύνου στήν περίπτωση τοῦ COVID-19 εἶναι οἱ ἄνθρωποι ἄνω των 70 μέ ὑποκείμενα νοσήματα. Ἐκεῖ ἴσως θά εἶχε νόημα ὁ ἐμβολιασμός.
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΥΛΟ ΝΙΡΒΑΝΑ
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΥΛΟ ΝΙΡΒΑΝΑ
Ἄλλος ἕνας χρόνος ἔφτασε στό τέλος του. Καί µᾶς ἄφησε στά ἴδια γνωστά χάλια πού δέν θά τά περιγράψω, γιατί εἶναι γνωστά σέ ὅλους. Κι ἔτσι, ἑτοιµάσαµε κι ἐµεῖς τή γιορτή µας γιά δεύτερη φορά διαδικτυακά. Νά, πού ἔχει καί τά καλά της ἡ τεχνολογία. Μπορεῖ νά µιλούσαµε µόνοι µας µπροστά σέ µιά κάµερα, ἀλλά τοὐλάχιστον ὑπερβήκαµε τόν περιορισµό τοῦ χώρου -καί τοῦ χρόνου- καί ἐπικοινωνήσαµε µέ ἀνθρώπους σέ ὅλο τόν κόσµο καί, ὅποιος δέν πρόλαβε νά δεῖ τή γιορτή µας, µπορεῖ καί τώρα καί ὅποτε θέλει νά τήν παρακολουθήσει στό You Tube, στό κανάλι τῶν «ἐκδόσεων ΥΠΑΚΟΗ».
Ὅπως κάθε χρόνο, ἔτσι καί φέτος, ἡ χαρά τῆς γιορτῆς µας ἦταν µεγάλη. Γιατί, θυµηθήκαµε πώς, ὅσο κι ἄν ἡ ζωή στόν κόσµο αὐτόν δυσκολεύει µέρα µέ τή µέρα, ὅσο κι ἄν οἱ ἄνθρωποι ἀποµακρύνονται περισσότερο ὁ ἕνας ἀπό τόν ἄλλον, ὅσο κι ἄν ἡ φιλαυτία καί ἡ ἀναλγησία αἰχµαλωτίζουν τόν καθένα µας µέσα στά δεσµά τῆς φυλακῆς τῆς µοναξιᾶς του καί, κάθε χρόνο, τέτοια ἐποχή, τό σκοτάδι φαντάζει ὁλοένα πιό βαθύ καί πιό ἀπαράκλητο, µέσα σέ αὐτήν τήν ὥρα τῆς πιό βαθειᾶς ἀπελπισίας, ἔρχεται ἡ µεγαλύτερη παρηγοριά, ἡ µεγαλύτερη χαρά, ἡ ἀπερίγραπτη εὐφροσύνη: ἡ Γέννηση τοῦ Θεοῦ πού ἔγινε Ἄνθρωπος. Δύο χιλιάδες χρόνια τώρα, καί ἀκόµα δέν ὑπῆρξε καί δέν ὑπάρχει καί δέν θά ὑπάρξει πιό παρήγορο, πιό χαρµόσυνο γεγονός ἀπό αὐτό. Δύο χιλιάδες χρόνια καί κανένας πόλεµος, καµµία ἀνθρώπινη κακία, καµµία ἀνθρώπινη ἀγριότητα δέν θάµπωσε αὐτήν τήν ἀγαλλίαση. Κάθε χρόνος, ὅσο δύσκολος, ὅσο χάλια κι ἄν ἦταν, τελειώνει πάντα µέ τή Γέννηση τοῦ Χριστοῦ.
Οἱ συχνοὶ προβληματισμοὶ ἑνὸς παπᾶ ἡλικιωμένου
Οἱ συχνοὶ προβληματισμοὶ
ἑνὸς παπᾶ ἡλικιωμένου
Τὸ πλέον βασικὸ ἐρώτημα ποὺ ἀναδύεται τὶς ὧρες τῆς Νοσταλγίας τῆς νεότητας ποὺ πέρασε, ἀλλὰ καὶ τῶν ὅποιων Στοχασμῶν γύρω ἀπὸ αὐτήν, εἶναι ἕνα: Ἄραγε, πράξαμε σωστὰ ἤ ὄχι στὴ νεότητά μας, ὅταν, π. χ σεβόμασταν τὸν μεγαλύτερο στὴν ἡλικία, ντρεπόμασταν ὅταν μᾶς ἐπέπλητταν γιὰ τὰ λάθη μας, κοιτάζαμε νὰ εἴμαστε, ὅσο γίνεται περισσότερο συνεπεῖς μὲ τὰ καθήκοντά μας, ἀντιμετωπίζαμε μὲ ἱπποτικὸ τρόπο τὸ γυναικεῖο φῦλο καί, γενικά, προσπαθούσαμε νὰ καθιστάμεθα ὑποδειγματικοί, ἔντιμοι καὶ κόσμιοι; Γιατὶ σήμερα βιώνουμε μιὰν ἀνατροπὴ ὅλων αὐτῶν, ἔχουμε καταστεῖ παθητικοὶ θεατὲς τῶν ὅσων συμβαίνουν γύρω μας καὶ δὲ λέμε λέξη... Ἤ, τοὐλάχιστον, ἐκφραζόμαστε μὲ μισόλογα... Σὲ περίπτωση δὲ ποὺ θελήσουμε νὰ χαρίσουμε κάποια συμβουλή, τότε θεωρούμαστε ἀναχρονιστές, γραφικοὶ ἤ καὶ βαθύτατα συντηρητικοί. Ἐπειδὴ στὶς μέρες μας πρόοδος θεωρεῖται μόνο ὅ,τι εἶναι ξένο πρὸς τὰ δεδομένα καὶ τὶς ἀρχὲς τοῦ χθές. Κι αὐτό, μάλιστα, ἐπιβραβεύεται ἀπὸ κάποιους ὡς προοδευτικὴ κίνηση πρὸς τὰ ἐμπρός, κι ὄχι ἕνα στενόμυαλο πισωγύρισμα, ποὺ τελικὰ ὁδηγεῖ στὸν ἀναχρονισμό. Τοὐλάχιστον, αὐτὰ γράφονται καὶ διαδίδονται παντοῦ, γιατὶ αὐτὸ θεωρεῖται ἀπελευθέρωση!!!... Ἔτσι, τοὐλάχιστον, ἰσχυρίζονται.
Ἡ λατρεία τῆς Κτίσεως καί ὄχι τοῦ Κτίσαντος!
Ἡ λατρεία τῆς Κτίσεως καί ὄχι τοῦ Κτίσαντος!
Τόν προηγούµενο µῆνα εἴχαµε ἀναφερθεῖ στό φαινόµενο πού παρουσιάζεται κατά τούς Νέους Χρόνους νά ἐµφανίζονται οἱ νέες θρησκεῖες ὑπό τό πρόσχηµα τῆς ἀµερόληπτης καί ἀντικειµενικῆς λογικῆς καί νά διατείνονται οἱ ἑκάστοτε ἱδρυτές καί οἱ “προφῆτες” τους ὅτι τά ὅσα πρεσβεύουν καί κηρύττουν εἶναι δῆθεν τά συµπεράσµατα ἑνός ἀνιδιοτελοῦς καί αὐτοδύναµου στοχασµοῦ. Τοῦτο δέ, ἐνῷ στήν πραγµατικότητα ἀποτελοῦν «ἐπανεκδόσεις», ὑπό ἄλλη καί πιό σύγχρονη συσκευασία, παλαιῶν θρησκειῶν καί αἱρέσεων, κυρίως δέ τοῦ παγανιστικοῦ πανθεϊσµοῦ ὑπό τίς πολλές παραλλαγές του.
Τό φαινόµενο αὐτό, ὅµως, µπορεῖ κανείς νά τό παρατηρήσει ὄχι µόνο στό πεδίο τῶν φιλοσοφικῶν θεωριῶν, ἀλλά καί στό πεδίο τῶν ἐπιστηµονικῶν θεωριῶν. Μιά τέτοια χαρακτηριστική περίπτωση ἀποτελεῖ ἡ «θετικιστική» κοσµοθεωρία ἑνός ἐκ τῶν ἱδρυτῶν τῆς σύγχρονης ἐπι-στήµης τῆς κοι- νωνιολογίας, τοῦ Αuguste Compte (1798-1857).
ὉΑὔγουστος Κόντ ἔχει χαρακτηρισθεῖ ὡς ὁ κατ’ ἐξοχήν ἐκφραστής καί ἐκπρόσωπος τοῦ κλασσικοῦ θετικισµοῦ («positivism») Μέ τό ὄνοµά του ἔχει δέ παραδοσιακά συνδεθεῖ ἡ θεωρία τῆς σταδιακῆς ἀνάπτυξης τοῦ ἀνθρώπινου νοῦ ἀπό τό ἀρχικό «θεολογικό», µέσῳ τοῦ «µεταφυσικοῦ», στό τελικό «ἐπιστηµονικό» στάδιο (βλ. γενικά Fr. Copleston, Frenchphilosophy, ἔκδ. Continuum).
ΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ ΤΗΣ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΣΕ ΕΞΕΛΙΞΗ
Ὅταν ἡ Ἰατρική χρησιµοποιεῖται γιά νά χειραγωγηθοῦν οἱ λαοί τῆς γῆς
ΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ ΤΗΣ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΣΕ ΕΞΕΛΙΞΗ
Ἤ
Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ( ΜΕΡΟΣ ΙΙ)
Σέ προηγούµενο τεῦχος τοῦ περιοδικοῦ «Ἐνοριακή Εὐλογία» (τεῦχος 231), εἴδαµε τόν πίνακα περιεχοµένων καί τό πρῶτο κεφάλαιο τῆς “ὑποθετικῆς” µελέτης τοῦ Johns Hopkins Center for Health Security, πού δηµοσιεύθηκε τόν Ὀκτώβριο τοῦ 2017, δύο χρόνια πρίν ἀπό τό ξέσπασµα τῆς κατ’ εὐφηµισµόν “πανδηµίας” τοῦ κορώνα ἰοῦ (aka covid-19).
Θυµίζουµε, πώς ἡ µελέτη δέν γράφτηκε γιά τήν ἀντιµετώπιση µιᾶς ἐνδεχόµενης πανδηµίας, ἀλλά γιά τήν πολιτική διαχείριση, πού ἀπαιτεῖται προκειµένου νά ἀλλάξει ἄρδην καί µέ σύντοµες διαδικασίες, ἡ καθηµερινότητα τῶν πολιτῶν, οἱ ὁποῖοι, τελικά, καταλήγουν πιόνια µιᾶς ἑνιαίας παγκόσµιας κυβέρνησης.
Τό Johns Hopkins Center for Health Security (συντοµογραφία CHS) –ὅπως ἀναφέραµε ἐκτενῶς στό προηγούµενο ἄρθρο– εἶναι ἕνας ἀνεξάρτητος, µή κερδοσκοπικός ὀργανισµός τοῦ Johns Hopkins Bloomberg School of Public Health, τοῦ πασίγνωστου ἀπό τό ὁµώνυµο διεθνοῦς φήµης νοσοκοµεῖο, πού βρίσκεται στή Βαλτιµόρη, στήν Πολιτεία Maryland, τῶν ΗΠΑ.
Ἡ ἀκίδα τῶν Ἐμβολίων mRNA, αἰτία Καρκινογενέσεων!
Ἡ ἀκίδα τῶν Ἐμβολίων mRNA,
αἰτία Καρκινογενέσεων!
Ἄν πρίν τρία χρόνια ἐρχόταν κάποιος καί μᾶς ἔλεγε ὅτι ἡ μαζική πλειοψηφία τοῦ πληθυσμοῦ συμπεριλαμβανομένων καί τῶν μικρῶν παιδιῶν(!) θά ὑποχρεοῦται νά κάνει γονιδιακή θεραπεία γιά νά προφυλαχτεῖ ἀπό ἕνα ἰό μέ θνησιμότητα συγκρίσιμη μέ αὐτή τῆς γρίπης, σίγουρα θά τόν ἀποκαλούσαμε τρελό ἤ συνωμοσιολόγο.
Νά, πού, ὅμως, φτάσαμε στό σήμερα, ὅπου οἱ τρελοί καί συνωμοσιολόγοι εἴμαστε ὅλοι ἐμεῖς, πού ἐπιθυμοῦμε νά διατηρήσουμε τό δικαίωμα νά ἐλέγχουμε τί μπαίνει στό σῶμα μας, ὅλοι ἐμεῖς πού ἀναγνωρίζουμε ὅτι αὐτός ὁ ἀποκαλούμενος ἐμβολιασμός εἶναι στήν πραγματικότητα γονιδιακή θεραπεία, ἡ ὁποία μέχρι πρότινος βρισκόταν σέ πειραματικό στάδιο καί προοριζόταν γιά καρκινοπαθεῖς!
Ἡ κοινωνία ἔχει –μέ τή βοήθεια τῆς Πολιτείας– πολωθεῖ σέ ἐμβολιασμένους καί ἀνεμβολίαστους/ψεκασμένους, καί αὐτή τή στιγμή ὅλοι ἐμεῖς οἱ “ψεκασμένοι” βρισκόμαστε κοινωνικά ἀπομονωμένοι καί κάτω ἀπό τήν ἀπειλή τῶν διοικητικῶν προστίμων καί τῆς ἀναστολῆς ἐργασίας ὄχι μόνο στή χώρα μας, ἀλλά σέ παγκόσμιο ἐπίπεδο.
ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΦΥΠΝΙΣΤΙΚΟ ΤΟ 2022;
ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΦΥΠΝΙΣΤΙΚΟ ΤΟ 2022;
Ἀγαπητοί µας ἀναγνῶστες Καλή & Εὐλογηµένη Χρονιά!
Εἶναι πολύ µεγάλη χαρά καί ἀνακούφιση γιά ἕναν Ὑπεύθυνο Ἐκδόσεως νά ἔχῃ συνεργάτες, πού νά καλύπτουν τήν ὕλη τοῦ Περιοδικοῦ τῆς εὐθύνης του µέ γνώση, µέ δύναµη λόγου καί ἐπιχειρηµάτων, ἀλλά καί µέ ὀξυδέρκεια ὡς πρός τήν ἐκτίµηση τῶν ἐπικαίρως συµβαινόντων καί τῶν «ἐν τῷ µέλλοντι συµβαίνειν».
Αὐτή τήν χαρά ὁµολογῶ ὅτι ἔχω, γιατί ὁ Θεός µας δέν µέ ἄφησε ἀβοήθητον σέ αὐτό τό δύσκολο ἐγχείρηµα, πού ἀνέλαβα πρό εἴκοσι ἐτῶν, τῆς γραπτῆς ἐπικοινωνίας µέ τούς ἐνορῖτες µας, ἀλλά καί πλήθους ἄλλων, πού τό διαβάζουν µέσῳ τοῦ διαδικτύου. Ἡ χαρά µου εἶναι πολλαπλῆ, γιατί εἶδα στά πρόσωπα τῶν συνεργῶν µου ἐν Κυρίῳ νά γίνεται ἐµφανής ἡ ἐπέµβαση τοῦ Θεοῦ µας. Ἐνῶ, µέχρις ὅτου ἐπιστρατευθοῦν σ’ αὐτό τό δηµοσιογραφικό ἔργο, οἱ περισσότεροι ἀπό αὐτούς δέν εἶχαν χαράξει οὔτε ἕνα ἄρθρο, µετά τήν ἐπιστράτευσή τους ἀναδείχθηκαν δοκιµώτατοι καί ὀξυγράφοι, σέ τέτοιον, µάλιστα, βαθµό, ὥστε νά ἀναδηµοσιεύουν τά ἄρθρα τους δόκιµα ἔντυπα καί νά τά ἀναρτοῦν ἔγκυρες ἱστοσελίδες στό διαδίκτυο!
«ΙΚΕΤΙΔΕΣ»
«ΙΚΕΤΙΔΕΣ»
Ἡ τραγωδία αὐτή τοῦ Αἰσχύλου (525-456 π.Χ.) δέν ἔχει παιχθεῖ πολλά χρόνια, διότι εἶναι πολυπρόσωπο ἔργο. Ὅπως μᾶς πληροφορεῖ ὁ ἀείμνηστος Ἀλέξης Σολομός, θεατρικός συγγραφέας, σκηνοθέτης καί θεατρολόγος, παρουσιάσθηκε στούς Δελφούς ἀπό τόν Ἄγγελο καί Εὔα Σικελιανοῦ τό 1930 καί ἀπό τό Ἐθνικό Θέατρο στήν Ἐπίδαυρο τό 1964. Τό 2014 παρουσιάσθηκε μέ ὀλιγοπρόσωπο κάστ.
Ἡ ὑπόθεση τοῦ ἔργου ἐκτυλίσσεται στήν παραλία τοῦ Ἄργους. Οἱ πενῆντα κόρες τοῦ Δαναοῦ ἔχου φθάσει ἐκεῖ ἀπό τήν Αἴγυπτο γιά νά ἀποφύγουν ἀναγκαστικό γάμο, μέ τούς ἰσάριθμους ἐξαδέλφους τους, γιούς τοῦ Αἴγυπτου. Εἶναι ἀπόγονοι τῆς Ἀργείας Ἰώς πού εἶχε ἐρωτευθεῖ ὁ Δίας καί ἡ ζηλοτυπία τῆς συζύγου του Ἥρας τόν ἤ τήν εἶχε ἀφάνταστα ταλαιπωρήσει. Οἱ κατατρεγμοί της τελείωσαν στήν Αἴγυπτο ὅπου μετά ἀπό ἐπαφή τοῦ Δία γεννήθηκε ὁ παππούς τους Ἔπαφος. Οἱ Δαναΐδες ἱκετεύουν τήν πόλη καί τούς θεούς γιά τήν σωτηρία τους.
Ὁ πατέρας τους Δαναός τίς συμβουλεύει νά δείξουν σύνεση, διότι ἀπειλοῦν νά κρεμαστοῦν, ἄν δέν τίς προστατεύσει ὁ Δίας. Ἔρχεται ὁ βασιλέας τοῦ Ἄργους Πελασγός καί πληροφορεῖται τά καθέκαστα. Ἀντιμετωπίζει τό δίλημμα: πόλεμος μέ τούς Αἰγύπτιους – παράβαση τοῦ ἄγραφου νόμου τῆς ἀσυλίας (ὀργή τοῦ ἱκεσίου Δία). Οἱ Δαναΐδες προσπαθοῦν νά τόν βοηθήσουν νά ξεπεράσει τό δίλημμά του. Ἐπειδή ὁποιαδήποτε ἀπόφασή του θά ἔχει συνέπειες γιά τόν λαό του, πρέπει νά ἔχει τήν συγκατάθεση τῶν Ἀργείων.
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2021 ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΙΚΡΟΥΣ ΜΑΣ ΦΙΛΟΥΣ
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2021
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΙΚΡΟΥΣ ΜΑΣ ΦΙΛΟΥΣ
«Τῶν γάρ τοιούτων ἐστιν ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν».
Ἀγαπητά μας παιδιά,
μικρά καί μεγάλα, νήπια καί μαθητές-μαθήτριες τοῦ Δημοτικοῦ,
ὁ Χριστός μας νά σᾶς εὐλογεῖ πάντοτε!
Σήμερα διάβασα μιά μικρή ἱστορία ἀπό τό Ἱερό Εὐαγγέλιο· πολλές φορές τήν διάβασα. Ἀλλά, δέν ξέρω γιατί, σήμερα κατάλαβα, ὅτι μᾶλλον γιά σᾶς εἶναι γραμμένη πρῶτα ἡ ἱστορία καί μετά γιά μᾶς τούς μεγάλους. Γι’ αὐτό, σκέφτηκα νά σᾶς τήν μεταφέρω ἐδῶ, διότι μπορεῖ, γιά τόν Α ἤ Β λόγο, ἐσεῖς, νά μήν συνηθίζετε νά διαβάζετε τό Εὐαγγέλιο ἤ νά μήν ἔχετε χρόνο γι’ αὐτό ἤ νά μήν καταλαβαίνετε στήν Ἐκκλησία τήν ἀρχαία Ἑλληνική γλῶσσα, ἤ δέν ξέρω, τέλος πάντων, γιά ποιόν ἄλλο λόγο.
Ἡ ἱστορία αὐτή ἔχει γιά πρωταγωνιστές τά παιδάκια τῆς ἡλικίας σας, τότε στήν ἐποχή τοῦ Χριστοῦ. Ἄρα, λοιπόν, σᾶς ἐνδιαφέρει ἄμεσα. Ἀκοῦστε λοιπόν: Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, κάποια μέρα πού ἦταν πολύ κουρασμένος, μετά ἀπό ὁδοιπορία, κήρυγμα, διδασκαλία καί θαύματα πού ἔκανε στούς ἀρρώστους, κάθησε κάπου, σέ μιά πεζούλα, λίγο νά ξαποστάσει. Οἱ μαθητές Του, οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι, ἦταν μαζί του καί σκέφτονταν, κάτι νά κάνουν γιά νά τόν ξεκουράσουν λίγο. Ὅμως, γιά φανταστῆτε τήν ἔκπληξή τους, ὅταν ξαφνικά, βλέπουν πολλά παιδάκια, σάν κι ἐσᾶς, νά πλησιάζουν μέ τίς μανάδες τους τόν Κύριό μας, γιά νά πάρουν τήν εὐλογία Του. Τότε ἀμέσως οἱ Μαθητές, ἄρχισαν νά διώχνουν, μέ λόγια καί μέ χέρια, τίς μητέρες καί τά παιδιά τους, λέγοντάς τους, ὅτι ὁ Χριστός εἶναι πολύ κουρασμένος, πεινασμένος, διψασμένος καί τώρα ἐσεῖς βρήκατε τήν ὥρα γιά νά τόν κουράσετε περισσότερο;