ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2021
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΙΚΡΟΥΣ ΜΑΣ ΦΙΛΟΥΣ
«Τῶν γάρ τοιούτων ἐστιν ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν».
Ἀγαπητά μας παιδιά,
μικρά καί μεγάλα, νήπια καί μαθητές-μαθήτριες τοῦ Δημοτικοῦ,
ὁ Χριστός μας νά σᾶς εὐλογεῖ πάντοτε!
Σήμερα διάβασα μιά μικρή ἱστορία ἀπό τό Ἱερό Εὐαγγέλιο· πολλές φορές τήν διάβασα. Ἀλλά, δέν ξέρω γιατί, σήμερα κατάλαβα, ὅτι μᾶλλον γιά σᾶς εἶναι γραμμένη πρῶτα ἡ ἱστορία καί μετά γιά μᾶς τούς μεγάλους. Γι’ αὐτό, σκέφτηκα νά σᾶς τήν μεταφέρω ἐδῶ, διότι μπορεῖ, γιά τόν Α ἤ Β λόγο, ἐσεῖς, νά μήν συνηθίζετε νά διαβάζετε τό Εὐαγγέλιο ἤ νά μήν ἔχετε χρόνο γι’ αὐτό ἤ νά μήν καταλαβαίνετε στήν Ἐκκλησία τήν ἀρχαία Ἑλληνική γλῶσσα, ἤ δέν ξέρω, τέλος πάντων, γιά ποιόν ἄλλο λόγο.
Ἡ ἱστορία αὐτή ἔχει γιά πρωταγωνιστές τά παιδάκια τῆς ἡλικίας σας, τότε στήν ἐποχή τοῦ Χριστοῦ. Ἄρα, λοιπόν, σᾶς ἐνδιαφέρει ἄμεσα. Ἀκοῦστε λοιπόν: Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, κάποια μέρα πού ἦταν πολύ κουρασμένος, μετά ἀπό ὁδοιπορία, κήρυγμα, διδασκαλία καί θαύματα πού ἔκανε στούς ἀρρώστους, κάθησε κάπου, σέ μιά πεζούλα, λίγο νά ξαποστάσει. Οἱ μαθητές Του, οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι, ἦταν μαζί του καί σκέφτονταν, κάτι νά κάνουν γιά νά τόν ξεκουράσουν λίγο. Ὅμως, γιά φανταστῆτε τήν ἔκπληξή τους, ὅταν ξαφνικά, βλέπουν πολλά παιδάκια, σάν κι ἐσᾶς, νά πλησιάζουν μέ τίς μανάδες τους τόν Κύριό μας, γιά νά πάρουν τήν εὐλογία Του. Τότε ἀμέσως οἱ Μαθητές, ἄρχισαν νά διώχνουν, μέ λόγια καί μέ χέρια, τίς μητέρες καί τά παιδιά τους, λέγοντάς τους, ὅτι ὁ Χριστός εἶναι πολύ κουρασμένος, πεινασμένος, διψασμένος καί τώρα ἐσεῖς βρήκατε τήν ὥρα γιά νά τόν κουράσετε περισσότερο;
Ἔ, λοιπόν, παιδάκια, δέν μπορεῖτε νά φαντασθεῖτε, τί ἔγινε· ὅπως λέει ὁ λαός, «ποιός εἶδε τόν Θεό καί δέν Τόν ἐφοβήθη». Ὁ Χριστός μας «ἀγανάκτησε», λέει τό Ἱερό Εὐαγγέλιο. Ξέρετε, τί θά πεῖ «ἀγανάκτησε»; Θύμωσε πάρα πολύ μέ τούς Μαθητές Του. Καί ὄχι μόνο θύμωσε, ἀλλά καί «ἐπετίμησε» αὐτούς. Ξέρετε τί θά πεῖ «ἐπετίμησε»; Τούς μίλησε τόσο σκληρά, σάν νά ἔκαναν τό μεγαλύτερο ἔγκλημα. Ἐπειδή προσπάθησαν νά διώξουν ἀπό κοντά Του τά παιδάκια. Ξέχασε καί κούραση καί πεῖνα καί δίψα καί τά κάλεσε κοντά Του· ἔβαλε τά ἅγια χέρια Του πάνω στά ἀθῶα κεφαλάκια τους· τά εὐλογοῦσε καί τά χάϊδευε χαρούμενος. Καί εἶπε σ’ὅλους τούς μεγάλους πού ἦσαν ἐκεῖ παρόντες, ὅτι, ἄν ἴσως θέλουν νά εἶναι μαζί Του στόν Παράδεισο, νά γίνουν σάν ἐκεῖνα τά παιδάκια στήν ψυχή τους.
Βλέπετε, λοιπόν, παιδάκια, μετά ἀπ’ αὐτήν τήν μικρή εὐαγγελική ἱστορία, πόσο ἰδιαίτερα ἐσᾶς ἀγαπάει ὁ Χριστός μας; Τό ἔχετε σκεφθεῖ αὐτό ποτέ; Πόσο προνομοιοῦχα, πόσο εὐνοημένα εἴσαστε μπροστά στά μάτια τοῦ Κυρίου μας; Καί τί πρέπει νά κάνετε ἐσεῖς, ἀπ’ τή δική σας πλευρά, σάν εὐχαριστία στόν Θεό μας, γιά τήν τόσο μεγάλη ἀγάπη Του γιά σᾶς; Ποιό θά εἶναι τό «εὐχαριστῶ», πού θά Τοῦ προσφέρετε;
Θά σᾶς τό πῶ ἐγώ, μέ ἕνα χριστουγεννιάτικο παραμύθι, μιά καί πλησιάζουν σιγά-σιγά τά Χριστούγεννα. Καί μήν τό περιφρονήσετε, ἐπειδή εἶναι παραμύθι. Διότι, εἶμαι σίγουρος, ὅτι κάποιοι ἀπό σᾶς, θά κλάψετε ὅταν τό διαβάσετε, καταλαβαίνοντας τό νόημα πού προσφέρει. Μά, θά μοῦ πεῖτε, ἐσύ, μεγάλος, πιστεύεις ὅ,τι διδάσκουνε τά παραμύθια; Διδάσκουνε, σᾶς ἀπαντῶ· καί πολύ μάλιστα. Οἱ μεγάλες ἀλήθειες, μέ τό παραμύθι μπαίνουν στήν ἀθώα παιδική ψυχή· καί τήν κερδίζουν.
Λοιπόν, μιά φορά κι ἕναν καιρό, οἱ ζωο-γονεῖς, ἀποφάσισαν νά στείλουν στό Δημοτικό τά ζωο-παιδάκια τους. Μαζεύτηκαν λοιπόν στό ζωο-σχολεῖο, ὅλων τῶν εἰδῶν τά ζωάκια. Καί καθώς περνοῦσαν οἱ μέρες, ἔπιασαν μεταξύ τους φιλίες. Καθόντουσαν στά ἴδια θρανία, παίζανε μαζί στά διαλείμματα, τόσο στό σχολεῖο, ὅσο καί στήν παιδική χαρά, εἶχαν τίς ἴδιες ζωο-δασκάλες κλπ. Ἔλα ὅμως, πού ἀνάμεσά τους ἦταν καί τό σκαντζοχοιράκι. Μέ τά μυτερά ἀγκάθια του, πού δέν κουρεύονται οὔτε ξεκολλᾶνε, ὅπως ξέρετε, γινόταν πρόβλημα στούς ἄλλους ζωο-συμμαθητές του. Τούς πλήγωνε, ὅταν τόν πλησίαζαν ἤ ὅταν τούς πλησίαζε. Στό παιχνίδι, πάλι, δύσκολα. Οἱ μπάλες ἤ τά μπαλόνια σπάγανε, ὅταν ἀκουμποῦσαν στά ἀγκάθια του. Κι ἄλλα τέτοια πολλά γινόντουσαν, πού ἀνάγκασαν τούς ζωο-συμμαθητές του, νά τόν μαλώνουν, νά τοῦ μιλᾶνε ἄσχημα καί νά μήν τόν θέλουν στήν παρέα τους. Τό καϋμένο τό σκαντζοχοιράκι, ἔπεσε σέ μεγάλη θλίψη. Καί στό ζωο-οικοτροφεῖο ἀκόμη, τοῦ ἔδωσαν ξεχωριστό δωμάτιο, νά μένει μόνο του. Γιά ἐλᾶτε στή θέση του! Πόσο θά κλαίγατε, χωρίς νά φταῖτε σέ τίποτε; Ἀλήθεια! Σέ τί ἔφταιγε τό ζωάκι αὐτό, ἀφοῦ ἡ φύση τοῦ σώματός του ἦταν τόσο προβληματική;
Φαντάζομαι, ὅτι ἤδη κάποια ἀπό σᾶς, δακρύζετε λίγο. Ἀκοῦστε ὅμως καί τήν συνέχεια.
Τά ὑπόλοιπα ζωάκια, μέσα στό βάθος τῆς καρδιᾶς τους, ἀγαποῦσαν τόν συμμαθητή τους. Καί, μετά ἀπό πολλές
συνεδριάσεις, πού ἔκαναν ὅταν αὐτός κάπου ἀπουσίαζε, βρῆκαν τήν σωστή λύση. Πλησίαζαν τά Χριστούγεννα. Ὅλα τά ζωάκια θά πήγαιναν γιά χριστουγεννιάτικες διακοπές στίς φωλιές τους. Τό σκαντζοχοιράκι, θλιμμένο, εἶχε πάρει ἀπόφαση, νά μήν ἐπιστρέψει πιά στό σχολεῖο, μετά τίς διακοπές. Ἦταν ἀνεπιθύμητο.
Μόλις τελείωσε τό τελευταῖο μάθημα, πρίν νά κλείσει τό σχολεῖο, τό σκαντζοχοιράκι, μόνο του στό δωμάτιό του, ἑτοίμαζε τά πράγματά του, γιά νά φύγει. Ἐκείνη τή στιγμή, τοῦ κτύπησαν τήν πόρτα. Ἀνοίγει. Καί τί νά δεῖ! Τἄχασε. Ὅλα τά συμμαθητάκια του ἦταν ἐκεῖ ἀπ’ ἔξω μαζεμένα, κρατώντας ἕνα ὡραῖο κουτί, στολισμένο μέ χριστουγεννιάτικες γιρλάντες καί ταινίες. Ὅλα μαζί, μέ μιά φωνή, τοῦ φωνάζουν: «Καλά Χριστούγεννα, φίλε μας καί συμμαθητή μας, σκαντζοχοιράκι. Τό ὡραῖο χριστουγεννιάτικο δωράκι μας, θά σοῦ ἀρέσει σίγουρα. Ἄνοιξέ το τώρα, μπροστά μας». Ὁ σκαντζόχοιρος νόμιζε, ὅτι βλέπει ὄνειρο. «Ἀλήθεια σοῦ λέμε, ἄνοιξέ το», ἐπέμεναν τά ζωάκια. Τό σκαντζοχοιράκι, δειλά-δειλά, σκίζει τίς ἑορταστικές κορδέλες καί τά χαρτιά, ἀνοίγει τό κουτί καί βλέπει ἀπορημένο τό περιεχόμενό του· ὅλο τό κουτί ἦταν γεμᾶτο μέ μικρά κομματάκια φελιζόλ, σάν αὐτά πού βάζουμε γιά παραγέμισμα στά διάφορα δέματα. Ἀμέσως τά συμμαθητάκια του, παίρνουν τά κομματάκια αὐτά καί τά καρφώνουν σέ ὅλα τά ἀγκάθια τοῦ μικροῦ φίλου τους. Τό σκαντζοχοιράκι ἦταν πλέον ἀκίνδυνο γιά ὅλο τόν κόσμο. Καί ἡ ὑπόλοιπη μαθητική ζωή του ἦταν χαρούμενη κι εὐχάριστη. Ὅλα τά ζωάκια τό ἀγκάλιαζαν, ἔπαιζαν μαζί του καί δέν τό ἄφηναν ἔξω ἀπ’ τήν παρέα τους.
Ἐδῶ, παιδάκια, τελειώνει τό χριστουγεννιάτικο παραμύθι μας. Ἕνα παραμύθι πού, φαντάζομαι, σᾶς συγκίνησε. Ἀλλά, ἄς τό μεταφέρουμε, σάν μετάφραση, στήν δική σας ζωή. Μπορεῖ - καί εἶναι μᾶλλον σίγουρο – κάποιο ἤ κάποια συμμαθητάκια σας νά εἶναι σάν τό σκαντζοχοιράκι. Μπορεῖ κάποιο πρόβλημα νά ὑπάρχει στή ζωή του· εἴτε στό ἴδιο, στήν ὑγεία του ἴσως, εἴτε στό σπίτι του, στήν οἰκογένειά του. Ἐσεῖς, τότε, τί θά κάνετε; Μήπως θά τό κοροϊδέψετε; Μήπως θά τό μαλώσετε μέ λόγια καί μέ χέρια; Μήπως θά τό διώξετε ἀπ’ τήν παρέα σας καί ἀπ’ τά παιχνίδια σας; Μήπως θά ἀδιαφορήσετε, ἄν τυχόν εἶναι φτωχό ἤ πεινασμένο; Μήπως θά γελᾶτε μαζί του;
Ἐδῶ πρέπει νά δείξετε τό «εὐχαριστῶ» πού σᾶς εἶπα, πρός τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό. Ἐκεῖνος, κανένα παιδάκι δέν ἔδιωξε, οὔτε περιφρόνησε ποτέ. Ὅλα τά εὐλόγησε ἐξ ἴσου. Κι ἐσεῖς λοιπόν, ἄν ἴσως θέλετε νά εὐχαριστήσετε τόν Χριστό μας γιά τήν μεγάλη ἀγάπη πού σᾶς ἔδειξε, τώρα θά τό ἀποδείξετε. Θά βρεῖτε τρόπους καί σχέδια, νά δείξετε ἔμπρακτα τήν ἀγάπη σας στά ἀδικημένα συμμαθητάκια σας. Ξέρετε ἐσεῖς. Τό μυαλό σας κόβει σάν ξυράφι. Ἡ καρδιά σας εἶναι θάλασσα πλατειά. Σέ κάθε τέτοιο ἀδικημένο συμμαθητή σας, νά βλέπετε τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Κάθε κοροϊδία, κάθε κακολογία, κάθε χτύπημα πού θά δώσετε, ἴσως γελώντας κιόλας, στά παιδιά αὐτά, στόν Χριστό μας τόν ἴδιο τά δίνετε. Εἶναι μεγάλη ἁμαρτία.
Δέν τό πιστεύω, προσωπικά, ὅτι τό ἔχετε κάνει. Τά γράφω αὐτά γιά νά σᾶς προφτάσω νά μήν τά κάνετε. Ὅποιο παιδάκι κάνει κάτι τέτοιο, νά μήν κοινωνήσει φέτος τά Χριστούγεννα ἤ ἄλλη μέρα, ἄν δέν τό ἐξομολογηθεῖ στόν Ἱερέα τῆς Ἐνορίας του, πρῶτα· καί ὅ,τι τοῦ πεῖ ὁ Ἱερέας.
Ἄντε, λοιπόν, νά ἔχετε τήν εὐχή τοῦ Χριστοῦ μας καί νά γιορτάσετε χαρούμενα Χριστούγεννα μέ τούς γονεῖς-συγγενεῖς καί - ἄν εἶναι δυνατόν – μαζί μέ τά πληγωμένα αὐτά παιδιά, πού μόνος ὁ Θεός μας γνωρίζει, γιατί ὑποφέρουν. Δέν θά ζητήσουμε τό λόγο ἀπ’ τόν Θεό. Ἐκεῖνος ξέρει – χωρίς ποτέ νά κάνει λάθη – γιατί ἐπιτρέπει κάποιοι φίλοι σας νά ἀδικοῦνται. Αὐτό πού περνάει ἀπό τό δικό σας χέρι, εἶναι νά τούς ἀγαπᾶτε καί νά μήν τούς ξαναπικράνετε, ἄν αὐτό, δυστυχῶς, ἔχει γίνει ἀπό σᾶς!
Μέ Χριστουγεννιάτικες εὐχές
Ἅγιον Ὄρος – Μοναχός Νεκτάριος
«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 232
Δεκέμβριος 2021