Ἕνας λαός πολύ συνεργάσιμος
Ἵσως δέν εἶναι ὑπερβολή τό νά παραδεχθοῦμε ὅτι εἶναι διάχυτη ἡ ἐντύπωση στούς περισσότερους ἀπό ἐμᾶς, πώς οἱ Ἕλληνες εἴμαστε ὁ ἐξυπνότερος λαός τοῦ Κόσμου.
Ἄν τό κριτήριο εἶναι οἱ ἐπιδόσεις μας σέ ἀτομικό ἐπίπεδο τό συζητᾶμε, ἄν, ὅμως, κρίνουμε ἀπό τίς συλλογικές μας ἐπιλογές καί συμπεριφορές, τότε πρέπει νά μιλᾶμε γιά φαντασίωση.
Ἐπειδή τίς τύχες τους οἱ λαοί τίς καθορίζουν μέ τίς ἐπιλογές τους ὡς σύνολα ἤ ὡς πλειοψηφίες, μιά σημειολογική ἀναδρομή σέ στιγμές κρίσιμες τοῦ ἐθνικοῦ μας βίου θά μᾶς βοηθοῦσε νά συμπεράνουμε πόσο ἔξυπνος καί σοφός εἶναι ὁ λαός μας.
Μποροῦμε, λοιπόν, ἐνδεικτικά νά θυμηθοῦμε ὅτι τόν πρῶτο Κυβερνήτη, Ἰωάννη Καποδίστρια, πού τόν ἐπιλέξαμε μόνοι μας, φροντίσαμε νά τόν δολοφονήσουμε σύντομα, ἴσως καί κατά παραγγελία, γιά νά φέρουμε ξένους, ἐπειδή ἐμεῖς μᾶλλον δέν ἤμασταν ἄξιοι.
Καί χρόνια μετά, ὅταν ὁ Ἑλληνισμός πάλευε γιά τήν ἐπιβίωσή του στά μαρμαρένια ἁλώνια τῆς Μικρασίας, διαλέξαμε, καταμεσίς τοῦ πολέμου, νά μᾶς κυβερνήσουν ἐκεῖνοι, πού ψεύτικα ὑπόσχονταν πώς θά ἐπιστρέψει ὁ Στρατός πίσω («οἴκαδε!» ἦταν τό κυρίαρχο σύνθημα ἐκείνη τήν περίοδο), γιά νά καταλήξουμε στήν μεγαλύτερη τραγωδία τῆς Ἱστορίας μας.
Ἀλλά εἴχαμε καί ἀκόμη σπουδαιότερες ἐπιδόσεις! Τόν Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ἐνῶ ὅλοι οἱ ἄλλοι λαοί τόν τελείωσαν σέ ἕξι χρόνια τό πολύ, ἐμεῖς κάναμε ρεκόρ, τελειώνοντας τόν σέ ἐννιά, πολεμῶντας μετά τήν ἐπίσημη λήξη του (τότε ἀποδεδειγμένα κατά παραγγελία) καί μεταξύ μας!
Βέβαια, οἱ συλλογικές μας “ἐπιτυχίες” δέν τελειώνουν ἐκεῖ, ἀφοῦ, καί οἱ πιό πρόσφατες ἐπιλογές μας, μᾶλλον ἐπιβεβαιώνουν τό συμπέρασμα γιά τήν ἀσοφία μας.
Ἐκεῖνον πού ἐπιλέξαμε γιά Πρωθυπουργό, γιατί μᾶς ὑποσχέθηκε πολλά λεφτά καί ἀντί γι’ αὐτό φρόντισε νά «σκλαβώσει» ἐμᾶς καί τά παιδιά μας (μᾶλλον δέ καί τούς μεθεπόμενους), τόν βγάλαμε βουλευτή λίγο ἀργότερα, καί ἐκεῖνον πού μᾶς ὑποσχέθηκε «λευτεριά» ἀπό τά προηγούμενα δεσμά, παρ’ ὅτι καταφανέστατα μᾶς ξεγέλασε, τόν ξαναεκλέξαμε Πρωθυπουργό, ξεχνῶντας καί τά ψέματα ἀλλά καί τό ὅτι μέ τά καπρίτσια του, φρόντισε νά μᾶς ἔχει κάθε βράδυ, ἐπί ἕνα μήνα, στημένους στά αὐτόματα μηχανήματα ἀνάληψης μετρητῶν γιά νά μπορέσουμε νά ἐπιβιώσουμε!
Συγχωρέστε με, δέν πολιτικολογῶ, ἁπλᾶ προσπαθῶ νά ἐπισημάνω ὅτι οἱ ἐπιλογές μας, ὅταν εἶναι λανθασμένες, ἔχουν φυσικά κόστος, καί μάλιστα μεγάλο. Γιατί, ὅπως καί νά τό κάνουμε δικές μας ἦταν οἱ ἐπιλογές.
Ἀντιτάχθηκε ὁ λαός στήν ἐπιβολή τοῦ πρώτου ξένου μονάρχη μετά τή δολοφονία τοῦ Καποδίστρια; Δέν νομίζω. Ὅσοι δέν συνεργάσθηκαν πλήρως, βρῆκαν τόν μπελά τους ἀπό τήν Ἀντιβασιλεία. Ἀκόμη καί ὁ ἐλευθερωτής μας ὁ Κολοκοτρώνης γλύτωσε ἀπό θαῦμα τήν ἐκτέλεση! Ἑπομένως, ὅλοι εὐτυχισμένοι!
Ἀναζητήθηκαν ποτέ οἱ πραγματικές εὐθύνες γιά τήν τραγωδία στήν Μικρασία καί στήν Κύπρο, ἔστω καί ἀργότερα, ἤ ἀρκεσθήκαμε στήν καταδίκη τῶν ἕξι ἤ τῶν συνταγματαρχῶν καί, ἑπομένως, θεωρήσαμε ὅτι ἀποδόθηκε δικαιοσύνη;
Θυμᾶστε ποιά τύχη ἐπιφύλαξε ὁ μητροπολιτικός Ἑλληνισμός στούς πρόσφυγες ἀπό τήν Μικρασία καί τόν Πόντο; Ξεχάσαμε ὅτι ἡ Ἑλληνική Πολιτεία γιά πάρα πολλά χρόνια ἀρνιόταν νά ἀναγνωρίσει ὅσους πολέμησαν στήν Κύπρο; Γιατί δέν ἀπαιτήσαμε νά βγεῖ στό φῶς ὁ περίφημος Φάκελλος τῆς Κύπρου; Μόνο γιά τό ’21 πρέπει νά πληροφορηθοῦμε τήν ἀλήθεια; Μόνο γιά ἐκεῖνα τά χρόνια ἰσχύει τό σύνθημα «ἐθνικό εἶναι τό ἀληθινό»;
Ἐπιτρέψαμε στό ἐπίσημο Κράτος ἀλλά καί στούς ἑαυτούς μας νά νοιώθουμε ἐνοχές καί νά διστάζουμε ἤ νά ντρεπόμαστε νά ὑποστηρίξουμε τούς χειμαζομένους ἀδελφούς μας, πού ὑποφέρουν ἀπό χρόνια ἀβοήθητοι ὡς μειονότητα στή γειτονική Ἀλβανία, σέ σημεῖο, πού, ὅποιος μίλαγε ἤ μιλᾶ γιά Βόρειο Ἤπειρο νά στηλιτεύεται ὡς ἐθνικιστής, ἀλλά ἀντίθετα δεχόμαστε ὅτι ὁποιοσδήποτε μπορεῖ νά καυχᾶται ὡς ὀρθολογιστής, ὅταν ἀναφέρεται στή Βόρεια Μακεδονία, χωρίς ντροπή!
Ἐμεῖς τό φτιάξαμε ἔτσι τό Κράτος, μέ τίς ἐπιλογές μας. Ἄν δέν μᾶς εὕρισκαν σύμφωνους οἱ ἀποφάσεις τῆς Πολιτείας, θά εἴχαμε ἐναντιωθεῖ, δέν θά τό ἐπιτρέπαμε. Ἀλλά προφανῶς, πάντοτε ἀδιαφορούσαμε, ἄν δέν ἤμασταν σύμφωνοι κι’ ὅλας.
Καί ἀκόμη περισσότερο ἀνησυχητικό εἶναι τό γεγονός ὅτι, οἱ ἄρχοντες προφανῶς μᾶς ἔχουν ψυχογραφήσει, ἔχουν ζυγίσει τίς συμπεριφορές μας, ἔχουν «διαβάσει τό παιχνίδι μας», ξέρουν τίς προτιμήσεις καί τίς ἀδυναμίες μας. Καί προσαρμόζουν τίς ἐνέργειές τους ἀνάλογα. Θυμηθεῖτε τό Μακεδονικό. Μερικά χρόνια πρίν, ὁ πατέρας τοῦ σημερινοῦ Πρωθυπουργοῦ εἶχε πεῖ ὅτι, οἱ Ἕλληνες σέ δέκα χρόνια θά ἔχουν ξεχάσει ὅ,τι ἔχει γίνει ἀναφορικά μέ τό ὄνομα τῶν βορείων γειτόνων μας! Τά γεγονότα ἀπέδειξαν ὅτι ὄχι μόνο δίκιο εἶχε, ἀλλά ὅτι μᾶς εἶχε ὑπερεκτιμήσει κι’ ὅλας ὁ ἄνθρωπος. Ἐμεῖς ξεχάσαμε σέ λιγότερο ἀπό ἕναν χρόνο!
Ὁ Μεταξᾶς εἶπε «Ὄχι» τό 1940, γιατί ἤξερε ὅτι δέν θά μποροῦσε νά κάνει ἀλλιῶς, ἀκόμη καί ἄν πιθανόν ἤθελε νά πράξει διαφορετικά. Ἄν ἦταν σήμερα, σίγουρα, θά ἦταν ἄλλη ἡ ἐξέλιξη τῆς ἱστορίας. Ἡ ὑπόθεση τῆς Κύπρου, ἀπό τήν ἄλλη, προδόθηκε γιατί ὁ λαός διάλεξε νά πληρώσει τό τίμημα. Τά πράγματα εἶναι ἁπλᾶ. Ὅλα τά δέχεται ὁ λαός μας. Εἶναι πολύ βολικός. Μοιάζει μέ παιδί, ξεγιελέται πανεύκολα.
Καί ἄν νομίζετε ὅτι ἔτσι κάνουν ὅλοι οἱ λαοί θά σᾶς βεβαιώσω πώς ὄχι, δέν κάνουν ἔτσι ὅλοι. Τό 1997 οἱ γείτονές μας οἱ Ἀλβανοί δέν ἄφησαν στή χώρα τους «λίθον ἐπί λίθου», ὅταν τούς ἔκλεψαν τίς οἰκονομίες μέ τίς περίφημες «πυραμίδες», ἀλλά ἐδῶ, ὅταν κάτι παρόμοιο ἔγινε μέ τό Χρηματιστήριο, λίγο ἀργότερα, ἐμεῖς, ἀντί νά τιμωρήσουμε τόν ὑπεύθυνο, τόν ξαναβγάλαμε Πρωθυπουργό! Γιά νά μήν σᾶς θυμήσω ὅτι τό ἴδιο κάναμε καί τέσσερα χρόνια πιό πρίν, ἀφοῦ ἀδιαφορήσαμε ἐντελῶς γιά ἐξηγήσεις καί εὐθύνες γιά τήν ταπείνωση, πού ὑπέστη ἡ Χώρα μας ἐκεῖνες τίς ἡμέρες τῆς ἔντασης στά Ἴμια, πού εἶχαν προηγηθεῖ. Προφανῶς ἡ ἐξέλιξη μᾶς βόλευε, γιατί ἀποφύγαμε τά δυσάρεστα, πού θά μᾶς χάλαγαν τήν καλοπέραση)!
Ἀτέλειωτες εἶναι τέτοιες ἐπώδυνες ἀναφορές, ἄν ἀνατρέξει κανείς σέ ὅλη τήν Ἱστορία μας. Καί ὅσο προχωρᾶ ὁ χρόνος ἕως τό σήμερα, τόσο πρέπει νά στεναχωριέται. Καμμιά διαφοροποίηση. Τίποτα δέν μᾶς δίδαξαν τά παθήματά μας. Ποτέ δέν ἀναζητήσαμε τήν ἀλήθεια. Ἴδια ἡ γεύση πάντοτε!
Ὁ λαός μας ὑπῆρξε σχεδόν πάντα προβλέψιμος, εὐκολόπιστος, κοντόφθαλμος, ἐπιλήσμων, ἴσως καί ἀφελής. Σέ κάθε περίπτωση ὑπήρξαμε πολύ συνεργάσιμοι καθ’ ὅλη τήν Ἱστορική μας διαδρομή. Τό “δαιμόνιο” τῆς φυλῆς, μύθος! Μόνιμα προδωμένος καί μόνιμα συνεργάσιμος ὁ Ἑλληνικός λαός! Παιχνιδάκι ἡ χειραγώγηση τοῦ Ἕλληνα ἀπό τούς ἐπιτήδειους.
Οἱ ἄρχοντες ὅλου του κόσμου γνωρίζουν τά συναισθήματα τοῦ λαοῦ τους. Ξέρουν μέχρι ποῦ νά φθάσουν, ξέρουν πόσο καί τί ἀντέχουν οἱ ἄνθρωποι. Ποτέ δέν θά τεντώσουν τό σχοινί. Ἕνας φίλος μου ἔλεγε τά πρῶτα χρόνια τῶν μνημονίων ὅτι «τή συμπεριφορά μας τήν μελετοῦν δεκαεφτά Πανεπιστήμια»(!), μιλῶντας βέβαια μεταφορικά, γιατί αὐτά πού δεχτήκαμε δέν εἶχαν προηγούμενο καί ἐμεῖς μέ τίς μεθόδους πού ἐφαρμόσθηκαν τά «κατάπιαμε ἀμάσητα» ὅλα!
Φοβᾶμαι ὅτι, τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο θά συμπεριφερόμαστε σέ κρίσιμες στιγμές ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες, μᾶς τό διδάσκουν στό Σχολεῖο! Δέν ἐξηγεῖται ἀλλιῶς, θά πρέπει νά εἶναι μέρος τῆς παρεχόμενης ἐκπαίδευσης. Ἄν δέν γίνεται ἔτσι, τότε ἡ ἐξήγηση εἶναι πώς, τό Σύνδρομο τῆς Στοκχόλμης ἔχει τυπωθεῖ στό DNA μας μετά ἀπό τόσα χρόνια σκλαβιᾶς στόν Ὀθωμανό κατακτητή, γι’ αὐτό, ὄχι μόνο συγχωροῦμε ἐκείνους πού μᾶς ἔβλαψαν ἤ μᾶς προκάλεσαν πόνο, ἀλλά καί συνεχίζουμε νά τούς λατρεύουμε!
Ἰδιαίτερα τά τελευταῖα χρόνια, μέσα ἀπό τήν εὐμάρεια τῆς περιόδου τῶν «παχέων ἀγελάδων», πού προηγήθηκαν, μέ ἐργαλεῖα τό σχολεῖο καί τό νέο lifestyle, ἐξαλείψαμε κάθε ἀξία, γιά τήν ὁποία ἡ συνείδησή μας μπορεῖ νά ἀποδεχτεῖ κάποια θυσία καί ἑπομένως δείξαμε ὅτι ὅλα ἐπιτρέπονται.
Καί τώρα, νά πού φθάσαμε ἴσως στήν πιό κρίσιμη καμπή τῆς Ἱστορίας. Ἤδη φαίνεται ὅτι τίποτα ἀπό ὅσα προηγήθηκαν δέν θά μπορεῖ νά συγκριθεῖ μέ ὅσα ἀρχίζουν νά ἐμφανίζονται στόν κοντινό ὁρίζοντα.
Μέσα σέ μιά νύχτα, κυριολεκτικά, ἄλλαξε ἡ ζωή μας. Καί ἐμεῖς στωϊκά περιμένουμε τό ἔλεος, ὄχι τοῦ Θεοῦ, ἀλλά τῶν ἀνθρώπων, πού μᾶς ἔπεισαν ὅτι ἔχουν δύναμη.
Καμμία διαμαρτυρία. Πλέρια συνεργασία, ὅπως θά ἔλεγαν κάποιοι προοδευτικοί. Ὁ μηχανισμός τῆς πειθοῦς ἔχει σύγχρονο, εὐέλικτο καί πολυμήχανο ὁπλοστάσιο.
Ἀμήχανοι στηνόμαστε μπροστά στήν ὀθόνη καί περιμένουμε νά ἀρχίσει τό μάθημα τῆς πειθοῦς. Οὔτε διανοηθήκαμε νά ψάξουμε τί συμβαίνει ἀλλοῦ.
Μέ ὑπομονή σέ σημεῖο ἀνησυχητικό, ἐμεῖς οἱ αἰώνια ἀνυπόμονοι, κατεβάσαμε τά χέρια, ρίξαμε λευκή πετσέτα, παραδοθήκαμε στόν σωτήρα Σωτήρη Τσιόδρα καί ὅ,τι πεῖ αὐτός! Θάψαμε τά ὄνειρά μας, σβήσαμε τίς ζωές μας καί περιμένουμε τόν ἀφέντη νά σημάνει τήν ἐπανεκκίνηση, χωρίς προπόνηση ὅμως, χωρίς ἀγῶνα. Περιμένουμε νά γίνουν ὅλα, ἔτσι χαλαρά (ἡ λέξη ἀποτελεῖ ἐθνικό λογότυπο).
Οὔτε ἀρνί δέν ψήσαμε τό Πάσχα στήν αὐλή μας, καί αὐτό τό δεχτήκαμε ὡς φυσιολογικό γιατί πεισθήκαμε ὅτι ἔτσι δείχνουμε ὑπευθυνότητα ἤ γιατί φοβηθήκαμε!
Ἀνθρωπάκια ἐκεῖνοι, πού γιά τούς παπποῦδες τους ἔλεγαν ὅτι «οἱ ἥρωες πολεμοῦν σάν Ἕλληνες»! Φοβόμαστε καί τή σκιά μας καί γιά μιά ἀκόμη φορά στήν Ἱστορία μας, περιμένουμε ξανά τόν Ἀρχάγγελο μέ τήν ρομφαία του! Βλέπετε, οἱ ἄνθρωποι πού νοιάζονται γιά μᾶς εἶναι ὀργανωμένοι. Ὅσοι ἔχουν ἄλλη ἄποψη, ἤδη χαρακτηρίζονται φαντασμένοι (ἄλλη λέξη χρησιμοποιεῖται συνήθως), ἀνεύθυνοι, ἀρνητές, ἀνυπάκουοι καί σέ λίγο, ἐπικίνδυνοι. Τώρα τελευταῖα ὁ Πρωθυπουργός μας μᾶς εἶπε καί “ψεκασμένους”!
Τό Κράτος φροντίζει γιά τούς πολῖτες. Δέν χρειάζεται νά ἀνησυχεῖ κανείς!...Ἄλλωστε ἡ Πολιτεία πάντοτε ἤθελε τό καλό μας! Ἔχουν γνώση οἱ φύλακες!...
Ὅπως καί τά μνημόνια καί οἱ δανειακές συμβάσεις. Ὅλα ἔγιναν γιά τό καλό μας. Τώρα βρέθηκαν καί λεφτά καί, μάλιστα, δωρεάν!
Γιατί νά ἀνησυχοῦμε; Γιά νά θυμηθοῦμε ἀκόμη μιά φορά τήν ἐμπειρία τῆς Κύπρου, κάπως ἔτσι καθησύχασαν οἱ ἁρμόδιοι ἐπιτελεῖς τῆς Ἐθνικῆς Φρουρᾶς τούς ἀξιωματικούς, πού, θορυβημένοι ἀπό τήν ἐμφάνιση τοῦ Τουρκικοῦ ἀποβατικοῦ στόλου ἀνοιχτά τῆς Κερύνειας, ζητοῦσαν ἐντολές γιά ἔγκαιρη δράση, τό βράδυ τῆς παραμονῆς τῆς εἰσβολῆς, λέγοντάς τους τό περίφημο: «Κύριοι πᾶτε γιά ὕπνο»!
Δημήτρης Κοσκινιώτης
«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 220
Δεκέμβριος 2020