Ἕνα μέλλον πού θά ἔχει πολύ ἐνδιαφέρον!*
Ἕνα χρόνο τώρα οἱ ἄρχοντες ὅλου τοῦ Κόσμου, σέ ἀπόλυτο συντονισμό, καί μαζί τους ὁ μηχανισμός πού ρυθμίζει μέ τόν τρόπο του τίς τύχες τῆς ἀνθρωπότητας ἐπιμένουν νά μᾶς πείσουν ὅτι στό ἑξῆς ἡ ζωή τῶν ἀνθρώπων σέ ὅλον τόν Πλανήτη ἔχει ἀλλάξει χωρίς ἐπιστροφή ἐξ αἰτίας τῆς περίφημης νόσου.
Βρῆκαν μάλιστα καί ἕναν εὔηχο τίτλο γιά τόν νέο τρόπο ζωῆς, πού θά ὀνομάζεται πλέον νέα κανονικότητα χωρίς ὡστόσο νά περιγράφει κανείς, μέ σαφήνεια, ποιά θά εἶναι τά χαρακτηριστικά αὐτοῦ τοῦ νέου μοντέλου. Αὐτό ἀφήνεται στή φαντασία καθενός μέχρι νά δοῦμε ποῦ θά καταλήξουν οἱ ἐξελίξεις.
Βέβαια, ὅποιοι νομίζουν ὅτι αὐτή ἡ νέα κανονικότητα θά ἀφορᾶ μόνο στά μέτρα προστασίας καί τίς ἀλλαγές στίς συμπεριφορές τῶν ἀνθρώπων, προκειμένου αὐτοί νά αἰσθάνονται περισσότερο ἀσφαλεῖς μπροστά στό ἐνδεχόμενο νά νοσήσουν ἀπό ἀσθένειες καί ἰούς φοβερούς καί τρομερούς, ὅπως αὐτός τοῦ 2019, πολύ φοβᾶμαι ὅτι βλέπουν μυωπικά.
Χωρίς περιστροφές, θεωρῶ ὅτι τό μεγάλο διακύβευμα αὐτῆς τῆς περιπέτειας πού βιώνουμε ἀπό πέρυσι, δέν εἶναι ἡ ὑγεία, ἀλλά μᾶλλον εἶναι οἱ ἀτομικές καί οἱ πολιτικές ἐλευθερίες τῶν ἀνθρώπων ὅπου γῆς, δηλαδή οἱ κατακτήσεις τῆς ἀνθρωπότητας μέσα στήν Ἱστορία πού ἀφοροῦν τίς ἐκδηλώσεις τῆς ζωῆς, οἱ ὁποῖες συνιστοῦν τό αὐτεξούσιο τῆς ἀνθρώπινης φύσης.
Εἶναι ἀπόλυτα κατανοητό ὅτι οἱ ἄνθρωποι στόν σύγχρονο κόσμο, μέ τό ἀσύγκριτα, σέ σχέση μέ τό παρελθόν, βελτιωμένο ἐπίπεδο ζωῆς, θέλουν νά αἰσθάνονται ἀσφαλεῖς μέ κάθε κόστος. Τό παραδέχτηκαν ἄλλωστε οἱ Ἀμερικανοί τό 2001, μετά τήν ἐπίθεση στό Παγκόσμιο Κέντρο Ἐμπορίου στή Νέα Ὑόρκη. Οἱ ἔρευνες στόν πληθυσμό ἔδειξαν ὅτι οἱ πολῖτες προτιμοῦν νά ἀπολαμβάνουν λιγότερη δημοκρατία ἀρκεῖ νά νοιώθουν περισσότερη ἀσφάλεια.
Ἀξίζει ὅμως νά θυσιασθοῦν αὐτές οἱ πανανθρώπινες κατακτήσεις, πού κόστισαν ποταμούς αἵματος μέ ἀντιστάθμισμα τή δημιουργία συνθηκῶν, πού θά παρέχουν στούς ἀνθρώπους τήν ἁπλῆ πιθανότητα νά ζήσουν, ὅσο τούς εἶναι προορισμένο νά ζήσουν, ὑγιεῖς μέν ὡς τό τέλος, ἀλλά μέ περιορισμένα δικαιώματα; Δέ βαριέσαι, σημασία ἔχει νά εἴμαστε καλά. Πάνω ἀπό ὅλα ἡ ὑγεία.
Ἡ ὑγεία μας πού τώρα κινδυνεύει, νομίζω πώς θά βρεθοῦν τρόποι καί φάρμακα γιά νά ἐξασφαλισθεῖ ξανά καί ἄς φαίνεται ὅτι αὐτή τή φορά οἱ ἐπιστήμονες δέν μπόρεσαν νά βοηθήσουν τήν ἀνθρωπότητα ὅσο ἔπρεπε. Οἱ ἐλευθερίες, ὅμως, πού σήμερα θυσιάζονται χάριν τῆς δημόσιας Ὑγείας δέν θά ἐπανέλθουν ὅ,τι καί νά γίνει. Τά Κράτη ἔγιναν αὐτόν τόν καιρό, μέ τρόπο ραγδαῖο, τόσο αὐταρχικά ὅσο σχεδόν ἦσαν στόν Μεσαίωνα, καί δέν θά χαλαρώσουν γιατί ἡ ἐξουσία ξέφυγε ἀπό τούς λαούς καί ἐπανῆλθε στούς ἄρχοντες, τούς ὁποίους ἐξουσιοδοτήσαμε νά φροντίζουν γιά μᾶς χωρίς ἐμᾶς, ἀπό μόνοι τους, ἀφοῦ μᾶς ἔπεισαν ὅτι ὄντως νοιάζονται γιά τό καλό μας καί τήν ὑγεία μας. Καί ὅλα αὐτά ἔγιναν ἀδιαμαρτύρητα καί σέ παγκόσμια κλίμακα. Πράγματι ἀδιανόητο, ὁμονόησαν ὅλοι!
Στήν πατρίδα μας ὁ νομικός κόσμος, αὐτός πού πρίν ἐλάχιστο καιρό «ἔχυνε δάκρυα» στά ἀμφιθέατρα τῶν Νομικῶν Σχολῶν γιά τόν πρόωρο χαμό τοῦ Σταύρου Τσακυράκη ὡς τοῦ τελευταίου μεγάλου ὑπερασπιστῆ τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, ἔχασε τώρα τή λαλιά του, πλήν τοῦ γηραιοῦ καί ἀκαταπόνητου Συνταγματολόγου πού σχολάζει στά Κύθηρα καί τῶν δύο Καθηγητῶν πού πάλεψαν μόνοι στό Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο. Ὅλοι οἱ ἄλλοι ἔπνιξαν τίς φωνές τους πίσω ἀπό τόν φόβο μήν βλαφτεῖ ἡ ὑγεία τοῦ κόσμου.
Οἱ περίφημοι ἀγῶνες γιά τίς κατακτήσεις τοῦ σύγχρονου κράτους δικαίου ἔμειναν στά χαρτιά. Τό ἀναπαλλοτρίωτο καί ἀπαράγραπτο τῶν θεμελιωδῶν ἐλευθεριῶν ἔμεινε πλέον κενό γρᾶμμα.
Πιστεύω βαθειά ὅτι, ἄν δέν συμφωνοῦσαν οἱ Ἕλληνες νομικοί καί ὁ λαός μας γενικότερα, αὐτό πού συμβαίνει σέ παγκόσμια κλίμακα σήμερα δέν θά μποροῦσε νά σταθεῖ πουθενά. Νομίζετε ὅτι τυχαῖα βιώνουμε ἴσως τόν σκληρότερο ἐγκλεισμό ἐλεύθερου κράτους σέ ὅλον τόν Κόσμο; Λέτε νά εἴχαμε ἐμεῖς τό σοβαρότερο δημοσιονομικό πρόβλημα καί μᾶς ἐπιβλήθηκαν οἱ γνωστές δανειακές συμβάσεις μέ τούς λεόντιους ὅρους μετά τό 2010; Ἄν θέλαμε, θά βλέπαμε πῶς ἐμεῖς ἔχουμε τήν ἱστορική παρακαταθήκη.
Ἡ ἀναστάτωση, πού συμβαίνει αὐτόν τόν καιρό σέ ὅλον τόν Κόσμο, ἀποτελεῖ μιά ὑπέροχη εὐκαιρία γιά μεταβολές, πού ὑπό ἄλλες συνθῆκες θά χρειαζόταν χρόνο πολύ καί προφανῶς μεγαλύτερο κόστος.
Καί μή γελιέστε, καί στήν τωρινή περίσταση τό ζήτημα εἶναι οἱ ἐλευθερίες. Σιγά μή νοιάστηκαν οἱ δυνατοί γιά τήν ὑγεία τῶν ὑπηκόων τους. Ἐπειδή ὅμως δέν θά ἦταν εὔκολο νά πληγοῦν οἱ ἐλευθερίες, τά ἀτομικά δικαιώματα δηλαδή, κατ’ εὐθεῖαν, «ὁ καπετάνιος τό πῆρε ἀνοικτά».
Σιγά μήν δέχονταν οἱ ἄνθρωποι τόν περιορισμό τῶν ἐλευθεριῶν τους μέ ἄμεσο τρόπο. Αὐτό ἄν ἐπρόκειτο νά γίνει, θά γινόταν μέ ἄλλο τρόπο, γι’ αὐτό ἐπιλέχθηκε ὡς ἐργαλεῖο ἡ οἰκονομία, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τό θεμέλιο τῆς εὐζωΐας τῆς σύγχρονης κοινωνίας, μέσῳ βέβαια, τοῦ συντριπτικοῦ ἐπιχειρήματος τῆς προστασίας τῆς δημόσιας ὑγείας. Οἱ ἄνθρωποι βλέπετε, κατά κύριο λόγο πραγματοποιοῦν συναλλαγές μέ οἰκονομικό περιεχόμενο καί σίγουρα ἀνησυχοῦν πολύ καί γιά τήν ὑγεία τους. Ἔτσι ἦλθε στό προσκήνιο τά ἀκαταμάχητο δίκαιο τῆς ἀνάγκης.
Ὅπως καί νά ἔχουν τά πράγματα ἡ οἰκονομία καί τό δίκαιο συνδέονται ἀπόλυτα. Ἄλλωστε, στόν Εὐρωπαϊκό χῶρο, ἡ μετάβαση ἀπό τή φεουδαρχική κοινωνία στή φιλελεύθερη ἀστική πού φτάνει στίς ἡμέρες μας ἐπιτεύχθηκε μέσῳ τῶν μεταβολῶν, πού ἐπῆλθαν στίς συναλλαγές τῶν ἀνθρώπων.
Θυμηθεῖτε ὅτι ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες, αὐτά τά χρόνια, προκειμένου νά ἐξασφαλίσουμε δανεικά, τά ὁποῖα θά μᾶς ἐπέτρεπαν νά συνεχίσουμε νά ὑπάρχουμε στό διεθνές στερέωμα μέ τίς συνήθειες τοῦ παρελθόντος, δεχτήκαμε νά γίνουμε ἀνυπόληπτοι, καί παραιτηθήκαμε ἀπό τήν ἐθνική μας κυριαρχία.
Προσέξατε ὅτι αὐτόν τόν καιρό, προκειμένου νά κλείσει ἡ ἀγορά ἀλλά καί γιά νά καθήσουν ἥσυχα οἱ πολῖτες, πού δέν θά εἶχαν εἰσόδημα, βρέθηκαν χρήματα, καί μάλιστα δωρεάν, ὁπότε «ὅλα μέλι γάλα»;
Κοντεύουν πέντε μῆνες πού ἡ ἀγορά παραμένει κλειστή, χωρίς λογική καί χωρίς ἀποτέλεσμα. Πῶς ἀλλιῶς θά δεχόμασταν τίς μεθόδους, πού θά ρυθμίζουν στό ἑξῆς καί ὁλοένα πιό προοδευτικά, τίς παραμέτρους τοῦ οἰκονομικοῦ μας βίου;
Πῶς θά ἐμπεδωνόταν στήν καθημερινή πρακτική οἱ ἠλεκτρονικές συναλλαγές καί οἱ ἀγορές μέ λογιστικό ἤ πλαστικό χρῆμα ἄν εἴχαμε τή δυνατότητα τῆς φυσικῆς παρουσίας; Φαίνεται πώς δέν ἐξελίσσονταν γρήγορα ἡ προσπάθεια γιά τήν κατάργηση τῶν μετρητῶν μέ τίς προηγούμενες μεθόδους. Οἱ πολῖτες μᾶλλον ἐπέμεναν νά διατηροῦν οἱ ἴδιοι τήν ἰσχύ πού διαθέτει ἐκεῖνος πού κατέχει τό χρῆμα, ἀρνούμενοι νά ἐκχωρήσουν αὐτό τους τό δικαίωμα στίς Τράπεζες.
Ἤθελαν ἐπίσης νά διεκδικοῦν καί τό δικαίωμα τῆς ἰδιωτικότητας, τό ὁποῖο ἀπουσιάζει ἀπό τίς ἠλεκτρονικές συναλλαγές καί τίς ἀγορές μέ κάρτες, ἀλλά αὐτό εἶναι ἴσως ἀκριβῶς ἐκεῖνο πού δέν ἀρέσει στούς ἄρχοντες τοῦ Κόσμου.
Ἀρχίζει πλέον νά φαίνεται ὅτι τό Κράτος ἐπιδιώκει νά καταγράφει τόν τρόπο ζωῆς καί τίς συνήθειες τῶν πολιτῶν καί αὐτό προβάλλει ὡς ἀναγκαῖο ἀφοῦ πιθανόν νά συμβάλλει καί στήν προστασία τῆς δημόσιας ὑγείας, κατάσταση πού σίγουρα θά ἀρέσει σέ πολλούς, γιατί ἔτσι θά μπορεῖ νά ἐλέγχονται καί οἱ «ἀπείθαρχοι».
Τό θέμα ἔχει γίνει ἀντιληπτό καί ἀπό ἀνθρώπους, πού κάθε ἄλλο παρά κολλημένοι ἤ φαντασιόπληκτοι θά μποροῦσαν νά χαρακτηρρισθοῦν. Σέ μιά εἰδική ἔνθετη ἔκδοση τῆς «συστημικῆς» ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ τό 2018, γιά τό Singularity Summit (ὅπου γίνονται παρουσιάσεις γιά θέματα τεχνολογικῶν ἐξελίξεων ἀπό προσωπικότητες τοῦ Singularity University), γίνεται ἀναφορά καί στό θέμα πού ἀνέπτυξε ἐκεῖνον τόν καιρό ὁ Alex Gladstein, ἐπισκέπτης λέκτορας αὐτοῦ τοῦ ἀμερικανικοῦ ἐκπαιδευτικοῦ ὀργανισμοῦ, σχετικά μέ τά ψηφιακά νομίσματα, ὁ ὁποῖος ἀναφερόμενος στήν Κίνα, ὅπου ἀκόμη καί οἱ ἐπαῖτες χρησιμοποιοῦν Qrcode, λέει ὅτι, «ἡ πρόσβαση σέ μετρητά εἶναι μιά διέξοδος ἀπό τό καθεστώς ἀπόλυτης παρακολούθησης» καί παρακινεῖ τούς ἀκροατές του νά σκεφτοῦν πόσο ἐλεύθεροι θά εἶναι σέ μιά χώρα ὅπου το Κράτος ξέρει ἀκριβῶς πόσα χρήματα ἔχουν, πότε, ποῦ καί σέ τί τά ξοδεύουν. Καί καταλήγει λέγοντας ὅτι, μιά χώρα χωρίς μετρητά, εἶναι μιά χώρα χωρίς δημοκρατία.
Ἀδελφοί μου, τό χρῆμα, αὐτό πού δίνει δύναμη σέ ὅποιον τό διαθέτει, εἶναι συστατικό τῆς ἐλευθερίας τοῦ ἀνθρώπου, εἴτε μᾶς ἀρέσει εἴτε ὄχι. Φέρτε ἁπλά στή σκέψη σας πόσο δυνατοί αἰσθάνεσθε ὅταν ἔχετε χρήματα στό πορτοφόλι σας, καί ἀπ’ τήν ἄλλη, πόσο μαζεμένοι καί ὑποχωρητικοί ὅταν σᾶς λείπουν τά ἀναγκαῖα. Γι’ αὐτό νομίζω ὅτι ὁ πρῶτος στόχος τοῦ ἐγκλεισμοῦ μας ἐντοπίζεται στήν οἰκονομία. Ἔχει καμμιά λογική νά εἶναι τά μαγαζάκια κλειστά, ἐκεῖ πού ἔμπαινε πελάτης στή χάση καί στή φέξη; Ἄν τώρα σᾶς ἀνησυχεῖ ἡ φοροδιαφυγή νομίζετε ὅτι δέν ὑπάρχουν ἄλλοι τρόποι;
Ὁ χῶρος πού μᾶς φιλοξενεῖ δέν ἐπιτρέπει νά ἐπεκταθοῦμε περισσότερο γιά νά καταδειχθεῖ πόσο δυστοπικό φαίνεται τό μέλλον πού μᾶς ἐπιφυλάσσεται, θά ἀναφέρουμε ἁπλᾶ κάτι ἀπό ὅσα περιγράφει ὁ Γερουσιαστής Rand Paul σέ διαδικτυακή συνέντευξη, πού ἔδωσε τόν προηγούμενο μῆνα γιά τά τεκταινόμενα στήν πιό προηγμένη Δημοκρατία τοῦ Κόσμου, τίς Η.Π.Α. Ὁ Γερουσιαστής, ἀναφέρεται σέ μιά νεοαναδυόμενη προσπάθεια ἐλέγχου τῶν ἰδεολογιῶν, πού ἔχει ξεκινήσει στή μεγάλη αὐτή Χώρα μετά τά γεγονότα τῆς 6ης Ἰανουαρίου, καί ἐπισημαίνει ὅτι ἄν γιά παράδειγμα κάποιος βρισκόταν στήν Οὐάσινγκτον καί ἔκανε ψώνια μέ τήν πιστωτική του κάρτα ἐκεῖνον τόν καιρό, θά μποροῦσε ἡ Bank of America νά δώσει στοιχεῖα στίς Ὁμοσπονδιακές Ἀρχές γιά τίς ἀγοραστικές του συνήθειες, ἀπό τήν ἐξέταση τῶν ὁποίων θά μποροῦσε κάλλιστα νά κατηγορηθεῖ ὡς στασιαστής.
Ἡ ἰχνηλασιμότητα τῶν ἀγορῶν, τῶν κινήσεων καί τῶν συνηθειῶν μας καταγράφεται ἤδη ἀπό τούς γίγαντες τοῦ διαδικτύου καί, γιά τήν ὥρα, ἁπλᾶ χρησιμοποιοῦνται γιά νά ἐμφανίζονται ἀναδυόμενες ἐπιλογές ὅταν κάνουμε ἀναζητήσεις στό διαδίκτυο. Γιά τή διευκόλυνσή μας δηλαδή. Φανταστεῖτε νά τά γνωρίζει ὅλα αὐτά τό Κράτος.
Ἄν νομίζετε ὅτι αὐτά σας φαίνονται μακρυνά ἤ ἀπίστευτα, ἴσως ἀπατᾶσθε. Ἄν πάλι σκέφτεστε ὅτι ἐσᾶς δέν σᾶς πειράζει, γιατί δέν ἔχετε κάτι νά φοβηθεῖτε, ἁπλᾶ φανταστεῖτε τόν ἑαυτό σας νά βαδίζει στό δρόμο καί νά νοιώθετε ὅτι κάποιος πίσω σας σᾶς ἀκολουθεῖ ἁπλᾶ –ὄχι σᾶς παρακολουθεῖ–, καί ἀπαντῆστε πόσο ἄνετα θά νοιώθατε. Ἤ πάλι, σκεφτεῖτε ἕνα ταξίδι σας μέ τό αὐτοκίνητο ἀπό τήν Ἀθήνα στή Θεσσαλονίκη ὅπου κάθε παραβίαση τοῦ ὁρίου ταχύτητας, ἔστω κατά λάθος, θά ἐπέσυρε αὐτόματα κάποιο πρόστιμο, πόσο ξένοιαστο θά ἦταν.
Ποιός δέν θά ἤθελε νά γίνει ἡ ζωή μας καλύτερη καί περισσότερο ἀσφαλής; Ἀξίζει ὅμως νά περιορίσουμε τό ἀπεριόριστο τῶν ἐπιλογῶν μας ὑπό τόν φόβο μήπως βλαφθεῖ ἡ ὑγεία μας, ἡ ὁποία ποτέ, μά ποτέ δέν μπορεῖ νά εἶναι ἐξασφαλισμένη, ὅσα μέτρα καί νά πάρουμε;
Πῶς ξαφνικά πεισθήκαμε γιά τό καλοπροαίρετο τῶν ἀρχόντων τοῦ Κόσμου καί τούς παρέχουμε σέ λευκή ἐπιταγή τά ἀτομικά μας θεμελιώδη δικαιώματα; Ποιές διαβεβαιώσεις ἔχουμε; Ἄν σφάλει ἡ γνώμη μας ποιά εἶναι ἡ δυνατότητα ὑπαναχώρησης; Πῶς θά μπορεῖ νά διορθωθεῖ τό λάθος, πού ἐνδεχομένως θά ἔχουμε κάνει; «Βλέπετε μή τις ὑμᾶς πλανήση»!
Δημήτρης Κοσκινιώτης
«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 224
Ἔτος 2021
* Τό κείμενο ἀφιερώνεται στόν Ὑποστράτηγο Πολυχρόνη Τερεζάκη, ἕναν ἀξιωματικό μέ μεγάλο ψυχικό σθένος!