ΡΑΠΙΣΜΑ ΣΤΗΝ ΑΥΤΑΡΧΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ
ΕΛΛΑΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΜΑΣ ΣΤΟ
ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ
ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ!
Μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ µας εἶχε µεγάλη ἐπιτυχία ἡ προσφυγή µας στό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο Ἀνθρωπίνων Δικαιωµάτων (ΕΔΔΑ) γιά τό παράνοµο καί ἀντισυνταγµατικό κλείσιµο τῶν Ναῶν τῆς Πατρίδος µας καί τήν παρεµπόδιση τῆς Θρησκευτικῆς Λατρείας τοῦ Λαοῦ µας.
Προηγουµένως, ὅµως, ἡ προσφυγή µας εἶχε γίνει στό Συµβούλιο Ἐπικρατείας, ὡς τοῦ ἁρµοδίου Δικαστηρίου τῆς Πατρίδος µας, µέ αἴτηση τῶν (Σηµ.:Παραθέτουµε τά τῆς προσφυγῆς µας σέ µονοτονικό, ὅπως κατετέθησαν στό Δικαστήριο):
- Τοῦ Ἱεραποστολικοῦ Σωµατείου «ΕΝΟΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΥΠΑΚΟΗΣ», διά τοῦ Προέδρου του, πρωτοπρεσβυτέρου Βασιλείου Ἐµµ. Βολουδάκη.
- Του Πρωτοπρεσβυτέρου Βασιλείου Βολουδάκη, ὡς Προϊσταμένου του Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου Πευκακίων Αθηνών,
- Του Αρχιμανδρίτου καί Νομικού π. Κωνσταντίνου Ραμιώτη, κατοίκουΤρικάλων.
- Του π. Γεωργίου Χάας, Πρεσβυτέρου, κατοίκου Ν. Ιωνίας.
- Του π. Πασχάλη Γρίβα, Οικονόμου, κατοίκου Αθηνών .
- Του π. Παναγιώτη Βγενόπουλου, πρωτοπρεσβυτέρου, κατοίκου Ηλείας.
- Του Νομικού Κωνσταντίνου Βούλγαρη
- Του Λέο Μπρανγκ, Θεολόγου και Ταμία του Δ.Σ. Πανελληνίου Ενώσεως Θεολόγων (ΠΕΘ)
- Του Γεωργίου Χριστοδουλοπούλου, καθηγητού Κτηνιατρικής Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
- Του Κωνσταντίνου Παπανικολάου, Εκπαιδευτικού, κατοίκου Λάρισας,
- Του Κωνσταντίνου Βουγά, Μοριακού Βιολόγου, κατοίκου Αθηνών, καί µέ τήν ἐνυπόγραφη συµµετοχή καί ἄλλων 27 προσώπων (σηµείωση: Ἑκατοντάδες ἄλλοι µᾶς ἔστειλαν e-mails ὅτι προσυπογράφουν),
«κατά του Ελληνικού Δημοσίου,
νομίμως εκπροσωπουμένου από τους Υπουργούς Παιδείας και
Θρησκευμάτων, Υγείας και Οικονομικών,για την ακύρωση,
άλλως την αναγνώριση του ανυποστάτου της 2867/Υ1 (Φ.Ε.Κ. Β’
872/2020) κοινής υπουργικής απόφασης των Υπουργών Παιδείας
και Θρησκευμάτων και Υγείας, καθώς και για την ακύρωση κάθε
συναφούς προς αυτήν πράξης»,
τονίζοντας πρωταρχικά σ’ αὐτό (στό Σ.τ.Ε.) τά ἑξῆς εἰσαγωγικά:
«.....Με την παρούσα αίτηση ζητούμε την ακύρωση της 2867/Υ1 (Φ.Ε.Κ. Β’ 872/2020) κοινής υπουργικής απόφασης των Υπουργών Παιδείας και Θρησκευμάτων και Υγείας ως αντισυνταγματικής για τους λόγους που αναπτύσσονται κατωτέρω. Για την ορθή, όμως, από αυστηρά συνταγματικής πλευράς, αξιολόγηση των λόγων αυτών είναι απαραίτητο να γίνει μια σύντομη αναφορά στον σαφή και αδιαμφισβήτητο χαρακτήρα του Ελληνικού Συντάγματος ως Ορθόδοξου Χριστιανικού, ήτοι ως Συντάγματος που συγκροτεί την Ελληνική Πολιτεία ως Χριστιανική και Ορθόδοξη και όχι ως θρησκευτικά ουδέτερη ή κοσμική, όπως συμβαίνει σε άλλα κράτη, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής ή η Γαλλική Δημοκρατία. Ο χαρακτήρας αυτός του Συντάγματος, που θέτει το ερμηνευτικό πλαίσιο κάθε επιμέρους άρθρου του, προκύπτει πρωτίστως από την θρησκευτικού χαρακτήρα επίκληση «Εις το όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος», που προτάσσεται στην προμετωπίδα του. Η γραμματική διατύπωση της επίκλησης αυτής είναι σαφής και ως εκ τούτου, κατά πάγιο ερμηνευτικό κανόνα, δεν χωρεί ερμηνεία αυτής «contralegem» ή «contraconstitutionem». Δεν μπορεί, δηλαδή, παρά να σημαίνει ότι ο συντακτικός νομοθέτης, και διαμέσου αυτού ο λαός, αναγνωρίζουν ότι η συντακτική εξουσία, την οποία ασκούν, δεν είναι πρωτογενώς δική τους, αλλά ότι την ασκούν «εις το όνομα», «εν ονόματι» του Τριαδικού Θεού, τον οποίο, με τον ρητό και πανηγυρικό αυτό τρόπο, αναγνωρίζουν ως την πηγή της Συντακτικής Εξουσίας. Η γραμματική αυτή ερμηνεία της επίκλησης της Αγίας Τριάδος επιρρωνύεται από τη συστηματική της ερμηνεία: Η θέση της επίκλησης στην αρχή του Συντάγματος, ήτοι πριν από κάθε άλλο άρθρο αυτού, φανερώνει τον θεμελιώδη και πρωτογενή χαρακτήρα της. Ο θρησκευτικός προσανατολισμός του Συντάγματος προκύπτει, επιπροσθέτως, και από το άρθρο 3, με το οποίο καθιερώνεται η Ορθοδοξία ως η «επικρατούσα θρησκεία» και αναγνωρίζεται ο Ιησούς Χριστός ως Κύριος «ημών», ήτοι του λαού και του συντακτικού νομοθέτη»...
Μέ τήν προσφυγή µας ἀναπτύσσουµε διεξοδικά τό θέµα, παραθέτοντες Νοµικά, Θεολογικά, Ἰατρικά καί Ὑγειονοµικά ἐπιχειρήµατα γιά τίς ἐκδοθεῖσες ἄνευ περιεχοµένου Πράξεις Νοµοθετικοῦ Περιεχοµένου, τῆς ὁποίας προσφυγῆς µας ἐκτενῆ ἀλλά καί ἐνδεικτικά ἀποσπάσµατα παραθέτουµε:
«....Δ΄. Συνταγματικός έλεγχος του ανωτέρω νομοθετικού πλαισίου:
Ι. Με το Σύνταγμα επιδιώκεται η κατοχύρωση περισσότερων του ενός εννόμων αγαθών, η κατοχύρωση δε αυτή προκύπτει από τις αντίστοιχες διατάξεις και άρθρα του. Έτσι, στα άρθρα 2 έως 25 του Συντάγματος κατοχυρώνονται ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα, όπως, μεταξύ άλλων, το ατομικό δικαίωμα της θρησκευτικής ελευθερίας και της ελεύθερης άσκησης της θρησκευτικής Λατρείας (βλ. άρθρο 13) και το κοινωνικό δικαίωμα στην προστασία της υγείας (βλ. άρθρο 21). Είναι δε προφανές, ότι τα περισσότερα έννομα αγαθά, τα οποία προστατεύονται με τις εν λόγω διατάξεις, πρέπει να προστατεύονται «σύμμετρα», διότι μόνο μια τέτοια σύμμετρη προστασία τους υπηρετεί τον συνταγματικό σκοπό της «πραγμάτωσης της κοινωνικής προόδου μέσα σε ελευθερία και δικαιοσύνη» (άρθρο 25)...» ...Στο πλαίσιο αυτό της «αξιολογικής ισοδυναμίας» των εν λόγω συνταγματικών διατάξεων γίνεται παγίως δεκτή η αρχή της «πρακτικής αρμονίας», η οποία υπαγορεύει τη σύνθεση ή την συνύπαρξη των συνταγματικών δικαιωμάτων ή συμφερόντων, σε περίπτωση που αυτά έλθουν σε σύγκρουση. Έτσι, δεν επιτρέπεται, κατά το Σύνταγμα, η πλήρης και διαρκής θυσία ενός ατομικού δικαιώματος ή, άλλως, προσβολή του ίδιου του πυρήνα του με επίκληση την προστασία ενός άλλου δικαιώματος ή δημοσίου συμφέροντος. Κάθε δε περιορισμός ή μείωση της προστασίας ενός ατομικού δικαιώματος πρέπει να αιτιολογείται νομίμως, πλήρως και επαρκώς. Εν όψει αυτών, οι παραπάνω περιορισμοί, οι οποίοι είναι ιδιαίτερα δραστικοί, θα πρέπει να ελεγχθούν για το αν τελούν σε συμφωνία με το ελληνικό σύνταγμα. Συναφώς το άρθρο 13 του Συντάγματος προβλέπει “1. H ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης είναι απαραβίαστη. H απόλαυση των ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων δεν εξαρτάται από τις θρησκευτικές πεποιθήσεις καθενός. 2. Κάθε γνωστή θρησκεία είναι ελεύθερη και τα σχετικά με τη Λατρεία της τελούνται ανεμπόδιστα υπό την προστασία των νόμων. H άσκηση της Λατρείας δεν επιτρέπεται να προσβάλλει τη δημόσια τάξη ή τα χρηστά ήθη. 3.O προσηλυτισμός απαγορεύεται … 4. Κανένας δεν μπορεί, εξαιτίας των θρησκευτικών του πεποιθήσεων, να απαλλαγεί από την εκπλήρωση των υποχρεώσεων προς το Κράτος ή να αρνηθεί να συμμορφωθεί προς τους νόμους.” Με τις ανωτέρω προβλέψεις, πέρα από την ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης, κατοχυρώνεται η ελευθερία της θρησκευτικής Λατρείας, ήτοι της άσκησης θρησκευτικών καθηκόντων με τελετουργική μορφή. Βέβαια, παράλληλα με τους περιορισμούς που θεσπίζει το άρθρο 13 Συντάγματος, είναι σαφές ότι υφίσταται ανάγκη της προστασίας και του συνταγματικού δικαιώματος της υγείας. Σε κάθε όμως περίπτωση (α.) θα πρέπει να παραμείνει απαραβίαστος ο πυρήνας της ελευθερίας της θρησκευτικής Λατρείας, (β.) θα πρέπει να γίνει προσπάθεια εναρμόνισης των συνταγματικών δικαιωμάτων, και (γ.) θα πρέπει να τηρηθεί η αρχή της αναλογικότητας. Ειδικότερα: Η προστασία της υγείας αποτελεί συνταγματικό δικαίωμα, βάσει του οποίου το κράτος οφείλει να μεριμνά προς αποτροπή ασθενειών και αναπηριών και επί του οποίου μπορούν να βρουν έρεισμα περιορισμοί στην άσκηση άλλων συνταγματικών δικαιωμάτων. Τούτο βέβαια δεν σημαίνει ότι αναγνωρίζεται οποιασδήποτε μορφής προβάδισμα ή ιεραρχική προτεραιότητα στο κοινωνικό (υγεία) έναντι του ατομικού (ελευθερία της Λατρείας) δικαιώματος......»
«.......ΙΙ. Βάσει των ανωτέρω νομικών σκέψεων, η Κ.Υ.Α. 2867/Υ1 θα πρέπει να ελεγχθεί κατ’ αρχάς σχετικά με το αν προβλέπει απλώς περιορισμούς ή αν ουσιαστικά καταργεί το δικαίωμα της ελεύθερης θρησκευτικής Λατρείας. Σχετικώς θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι όχι μόνο έχει αποκλεισθεί πλήρως η προσέλευση στην άσκηση θρησκευτικών καθηκόντων με τελετουργική μορφή, αλλά και ότι έχει απαγορευθεί καθαυτή η τέλεση των μυστηρίων και όχι απλώς η συμμετοχή των πιστών. Επιτρέπεται μόνο η τέλεση της θείας λειτουργίας αποκλειστικώς προς αναμετάδοση. Το γεγονός όμως αυτό δεν μπορεί να λειτουργήσει ως ασφαλιστική δικλείδα εναρμόνισης των δικαιωμάτων της ελεύθερης θρησκευτικής λατρείας και της δημόσιας υγείας, καθότι η Θεία Λειτουργία δεν είναι απλή συμπροσευχή, όπως λ.χ. συμβαίνει στον Προτεσταντισμό ή στο Ισλάμ, αλλά τελείται με έναν και μοναδικό σκοπό: την μετάληψη από τους πιστούς του Σώματος και του Αίματος του Χριστού. Για τον λόγο αυτό, άλλωστε, προϋποτίθεται η συμμετοχή πιστών σε αυτήν, όπως εναργώς εμφαίνεται από το ίδιο το κείμενό της, στο οποίο ο μεν ιερέας απευθύνεται στους πιστούς και τους προσκαλεί σε δέηση, σε προσοχή στα αναγνώσματα και σε συμμετοχή στην θεία κοινωνία, οι δε πιστοί απαντούν στις ανωτέρω προσκλήσεις και επικυρώνουν τα όσα εκφωνεί ο ιερέας (Αμήν), λ.χ. “Διάκονος: Ἐν εἰρήνῃ τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν. Χορὸς: Κύριε, ἐλέησον. … Διάκονος: Σοφία! Ὀρθοί! … Διάκονος: Εἴπωμεν πάντες ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας ἡμῶν• εἴπωμεν. Χορὸς: Κύριε, ἐλέησον• Κύριε, ἐλέησον• Κύριε, ἐλέησον. … Διάκονος: Ὅσοι πιστοί, ἔτι καὶ ἔτι ἐν εἰρήνῃ τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν. Ἀντιλαβοῦ, σῶσον, ἐλέησον καὶ διαφύλαξον ἡμᾶς, ὁ Θεός, τῇ σῇ χάριτι. Σοφία. Χορὸς: Κύριε, ἐλέησον. … Ἱερεὺς: Πάντων τῶν ἐπ’ ἐλπίδι ἀναστάσεως ζωῆς αἰωνίου κεκοιμημένων μνησθείη Κύριος ὁ Θεὸς ἐν τῇ βασιλείᾳ αὐτοῦ• πάντοτε, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Χορὸς: Ἀμήν. … Ἱερεὺς: Εἰρήνη πᾶσι. Χορὸς: Καὶ τῷ πνεύματί σου. … Διάκονος: Ἀγαπήσωμεν ἀλλήλους, ἵνα ἐν ὁμονοίᾳ ὁμολογήσωμεν. Χορὸς: Πατέρα, Υἱὸν καὶ Ἅγιον Πνεῦμα, Τριάδα ὁμοούσιον καὶ ἀχώριστον. … Διάκονος: Στῶμεν καλῶς• στῶμεν μετὰ φόβου• πρόσχωμεν τὴν ἁγίαν ἀναφορὰν ἐν εἰρήνῃ προσφέρειν. Χορὸς:Ἔλεον εἰρήνης, θυσίαν αἰνέσεως. … Ἱερεὺς: Ἄνω σχῶμεν τὰς καρδίας. Χορὸς:Ἔχομεν πρὸς τὸν Κύριον. Ἱερεὺς: Εὐχαριστήσωμεν τῷ Κυρίῳ. Χορὸς: Ἄξιον καὶ δίκαιον. … Διάκονος: Μετὰ φόβου Θεοῦ, πίστεως καὶ ἀγάπης προσέλθετε. Μεταδίδοταί σοι τὸ σῶμα καὶ τὸ αἷμα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ εἰς ζωὴν αἰώνιον.”. Προκύπτει ως εκ τούτου ότι η τέλεση της θείας λειτουργίας αποκλειστικώς προς αναμετάδοση δεν δύναται ουδόλως να συμβάλει στην άσκηση του δικαιώματος για θεία Λατρεία και ότι με τον τρόπο αυτόν οι νομοθετικές απαγορεύσεις έχουν καταλάβει όλη την έκταση του ανωτέρω δικαιώματος....»....
«.......Σημειωτέον δε ότι η συλλογική Λατρεία στο πλαίσιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας δεν είναι δυνατόν να υποκατασταθεί με εξ αποστάσεως παρακολούθηση των Ακολουθιών και ιδίως της τέλεσης μυστηρίων, όπως αυτό είναι δυνατό στο πλαίσιο θρησκειών που δεν έχουν καθόλου ιερωσύνη ή μυστήρια (όπως η μουσουλμανική) ή όπως αυτό γίνεται στο πλαίσιο της σχολικής εκπαίδευσης με την εξ αποστάσεως διδασκαλία. Επομένως, ενόψει αυτής της ιδιαιτερότητας της συλλογικής και μυστηριακής Λατρείας, η Ορθόδοξος Εκκλησία θα πρέπει να τύχει ιδιαίτερης μεταχείρισης, με βάση την αρχή της ισότητας (άρθρο 4) που επιτάσσει την ανόμοια μεταχείριση των ανόμοιων περιπτώσεων, ανάλογα με την ιδιαιτερότητά τους. Κυρίως, όμως, πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η Ορθοδοξία είναι η επικρατούσα θρησκεία του Κράτους, εν ονόματι της οποίας έχει το ίδιο συσταθεί (βλ. το Προοίμιο του Συντάγματος) και από την οποία – και όχι βέβαια από τη δημόσια υγεία- αντλεί τη νομιμοποίηση της εξουσίας του. Έτσι, στο πλαίσιο αυτό, η εν τοις πράγμασι κατάργηση της Ορθοδόξου Λατρείας ισοδυναμεί, λογικά και ερμηνευτικά, με αυτό-κατάλυση της νομιμοποίησης της κρατικής εξουσίας, η οποία θεμελιώνεται στην επίκληση της Αγίας Τριάδος κατά τη ρητή επίκληση που προτάσσεται στο προίμιο του Συντάγματος. Μια επιπλέον ασυνέπεια έγκειται στο ότι η αντίδραση του κανονιστικού νομοθέτη για την αντιμετώπιση της κοινής εποχικής γρίπης (ιός Η1Ν1 κ.λπ.) δεν ήταν ούτε στο ελάχιστο ανάλογη, ενώ ήδη τα θύματά της πλησιάζουν τα 100 κατά το τρέχον έτος στην Ελλάδα και περί τους 110.000 θανάτους παγκοσμίως το αυτό έτος. Η δε προβαλλομένη εξήγηση ότι για την γρίπη υπάρχει ήδη εμβόλιο, δεν είναι πειστική, διότι εκ των πραγμάτων προκύπτει ότι το εμβόλιο αυτό –για τη γρίπη- είναι ανεπαρκές, διαφορετικά δεν θα σημειώνονταν τόσοι θάνατοι, πολλαπλάσιοι σε σχέση με τους θανάτους από τον κορωνοϊό, χωρίς να υπάρχει αντίστοιχη κινητοποίηση των αρχών. Εξάλλου, στο πλαίσιο της έννομης τάξης επιτρέπονται διάφορα είδη «κινδυνώδους δραστηριότητας» που συνεπάγονται ετησίως πολλούς περισσότερους θανάτους. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της κυκλοφορίας των αυτοκινήτων, από την οποία προκαλούνται ετησίως πολλαπλάσιοι, σε σχέση με τους θανάτους από τους ιούς της γρίπης, θάνατοι, τόσο από τα τροχαία ατυχήματα, όσο και από τη μόλυνση της ατμόσφαιρας που συνεπάγεται. Ανάλογο είναι και το παράδειγμα της πώλησης των τσιγάρων και γενικότερα των προϊόντων καπνού, που προκαλούν ετησίως πολλαπλάσιους θανάτους, χωρίς, όμως, την αντίστοιχη κινητοποίηση των αρχών. Θα μπορούσαν να πολλαπλασιασθούν τα παραδείγματα αυτά με την επίκληση π.χ. της επιδημίας του AIDS, η οποία ήδη έχει προκαλέσει εκατομμύρια θανάτων παγκοσμίως, και ήδη πάνω από 350.000 θανάτους το τρέχον έτος παγκοσμίως, χωρίς να ληφθούν ιδιαίτερα μέτρα, πέραν των προσπαθειών για την ενημέρωση του κοινού για τους τρόπους μετάδοσής του. Όμως, τα παραδείγματα που ήδη παραθέσαμε αρκούν για να αναδείξουν την ασυνέπεια της αιτιολογίας της προσβαλλομένης Κ.Υ.Α.....»...
...«....Τα στοιχεία που έχουν συλλεχθεί έως τώρα σχετικά με το πόσοι άνθρωποι έχουν μολυνθεί και πώς εξελίσσεται η πανδημία είναι εντελώς αναξιόπιστα. Ενόψει των περιορισμένων έως τώρα ελέγχων, κάποιοι θάνατοι και πιθανώς η μεγάλη πλειονότητα των μολύνσεων από τον SARS-CοV-2 έχουν διαλάθει της προσοχής. Δεν γνωρίζουμε αν αποτυγχάνουμε να καταγράφουμε τις μολύνσεις κατά παράγοντα τρία ή τριακόσια. Τρεις μήνες μετά την εκδήλωση του ξεσπάσματος, οι περισσότερες χώρες, των Η.Π.Α. συμπεριλαμβανομένων, στερούνται της ικανότητας να ελέγξουν ένα μεγάλο αριθμό ανθρώπων και καμία χώρα δεν έχει αξιόπιστα στοιχεία σχετικά με την συχνότητα του ιού σε ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα ανθρώπων σε σχέση με τον γενικό πληθυσμό.
Αυτό το φιάσκο στοιχείων δημιουργεί απίστευτη αβεβαιότητα σχετικά με τον κίνδυνο θανάτου εξαιτίας του Covid-19. Αναφερόμενα ποσοστά θνησιμότητας, όπως το επίσημο 3,4% από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, προκαλούν τρόμο - και είναι χωρίς καμία σημασία. Ασθενείς που έχουν ελεγχθεί για τον SARS-CοV-2 είναι συνήθως αυτοί που έντονα συμπτώματα και κακή εξέλιξη. Δεδομένου ότι τα περισσότερα συστήματα υγείας έχουν περιορισμένη δυνατότητα ελέγχων, η προκατάληψη για την διενέργεια ελέγχου μπορεί και να επιδεινωθεί στο άμεσο μέλλον. Η μοναδική περίπτωση που ένας ολόκληρος, κλειστός πληθυσμός ελέγχθηκε ήταν το κρουαζιερόπλοιο Diamond Princess και οι επιβάτες του που είχαν τεθεί σε απομόνωση. Το ποσοστό θνησιμότητας ήταν 1%, αλλά επρόκειτο για εν πολλοίς γηραιό πληθυσμό, στον οποίο το ποσοστό θνησιμότητας του Covid-19 είναι πολύ υψηλότερο.
Προβάλλοντας το ποσοστό θνησιμότητας του Diamond Princess στην ηλικιακή δομή του πληθυσμού των Η.Π.Α., το ποσοστό θνησιμότητας των μολυσμένων με Covid-19 θα ήταν 0,125%»...
.... «...Μια άλλη σημαντική έλλειψη της αιτιολογίας της Κ.Υ.Α. είναι και το ότι ουδέν αναφέρει για τις δυνητικές επιπτώσεις από την αναστολή της λειτουργίας των θρησκευτικών χώρων, ήτοι ουδόλως προβαίνει σε ρητή και συγκεκριμένη στάθμιση της ζημίας που θα προκύψει από την παύση της λειτουργίας των Ιερών Ναών. Ενδεχομένως, να θεωρήθηκε ότι μια τέτοια ζημία από τη στέρηση της Χάριτος είναι «άυλη» και ως εκ τούτου «ανύπαρκτη». Είναι, όμως, αντιθέτως, ιδιαιτέρως σημαντική, διότι «ουκ επ’ άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος, αλλ’επί παντί ρήματι εκπορευομένω διά στόματος Θεού», κατά την σχετική Ευαγγελική ρήση (Κατά Λουκάν, Δ’, 4), ώστε να επιτρέπεται η λειτουργία των καταστημάτων τροφίμων και να απαγορεύεται εκείνη των Ιερών Ναών. Σημειωτέον ότι η εν λόγω αξιολόγηση δεν συνιστά «υποκειμενική αξιολόγηση», στηριζόμενη στο ενδεχομένως αόριστο και ρευστό «θρησκευτικό συναίσθημα» των Χριστιανών, αλλά έχει εγγραφεί, κατά τα ανωτέρω, στο ίδιο το Σύνταγμα και συνιστά, επομένως, νομική-συνταγματική αξιολόγηση. Καμία δε εκ των συντεταγμένων κρατικών λειτουργιών δεν δικαιούται να υποκαταστήσει την αξιολογική κλίμακα των εκάστοτε φορέων της σε εκείνη του Συντάγματος, το οποίο, όπως αναφέρθηκε ήδη, όχι μόνο κατοχυρώνει το δικαίωμα της θρησκευτικής Λατρείας, αλλά θεμελιώνεται το ίδιο στην θρησκευτικού χαρακτήρα επίκληση στο όνομα της Αγίας Τριάδος. Έτσι, η Ορθοδοξία είναι η «επικρατούσα θρησκεία» του Κράτους, εν ονόματι της οποίας έχει το ίδιο το Κράτος συσταθεί και από την οποία – και όχι βέβαια από τη δημόσια υγεία- αντλεί τη νομιμοποίηση της εξουσίας του. Στο πλαίσιο αυτό, η εν τοις πράγμασι κατάργηση της Ορθοδόξου Λατρείας ισοδυναμεί, λογικά και ερμηνευτικά, με αυτό-κατάλυση της νομιμοποίησης της κρατικής εξουσίας. Διότι, βέβαια, δεν νοείται νόμοι που εκδόθηκαν «εν ονόματι της Αγίας Τριάδος» να θεσπίζουν την πλήρη κατάλυση της Λατρείας Της...».......
Ἡ προσφυγή µας ὑπογραµµίζει ὅτι τά µέτρα, πού ἐλήφθησαν στήν Πατρίδα µας κατά τοῦ Κορώνα ἰοῦ «ορώμενα ως σύνολο, προσομοιάζουν έντονα με μερική εφαρμογή του άρθρου 48 του Συντάγματος για κήρυξη της Χώρας σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης.... Κατά το άρθρο 48 Συντάγματος, η κατάσταση ανάγκης μπορεί να κηρυχθεί σε τρεις (3) περιπτώσεις: (α.) πόλεμος, (β.) επιστράτευση εξαιτίας εξωτερικών κινδύνων ή άμεσης απειλής της εθνικής ασφάλειας, και (γ.) εκδήλωση ενόπλου κινήματος για την ανατροπή του δημοκρατικού πολιτεύματος..... Κατ’ άλλη ανάγνωση, οι ουσιαστικές προϋποθέσεις για κήρυξη εκτάκτου ανάγκης είναι τέσσερεις (4): (α.) πόλεμος, (β.) επιστράτευση εξ΄αιτίας εξωτερικών κινδύνων, (γ.) άμεση απειλή της εθνικής ασφάλειας, και (δ.) εκδήλωση ενόπλου κινήματος για την ανατροπή του δημοκρατικού πολιτεύματος. Η άποψη αυτή αποσυνδέει την επιστράτευση από την άμεση απειλή της εθνικής ασφάλειας και δημιουργείται το ερώτημα πώς θα οριστεί η ανωτέρω (υπό γ.) προϋπόθεση. Όπως γίνεται απολύτως δεκτό, με την έννοια αυτή νοούνται μόνο εξωτερικοί κίνδυνοι για την εθνική ανεξαρτησία και την εδαφική ακεραιότητα της Χώρας.
Εξάλλου, σαφές είναι ότι οι ανωτέρω προϋποθέσεις για κήρυξη καταστάσεως εκτάκτου ανάγκης αποτελούν την εξαίρεση, ώστε να πρέπει να ερμηνεύονται στενά και να αποκλείεται η δυνατότητα αναλογικής εφαρμογής τους. Τούτο καθίσταται ιδιαίτερα επιτακτικό από το ότι η ανωτέρω διάταξη “εισάγει έναν Δούρειο Ίππο μέσα στα τείχη της δημοκρατίας” και έχει χρησιμοποιηθεί συνήθως στο παρελθόν για την πανηγυρική εξαγγελία εγχειρημάτων εκτροπής από την πολιτειακή ομαλότητα και για την πρόσδοση σε αυτά της στοιχειώδους νομιμοφάνειας .
Καθίσταται έτσι σαφές ότι το ελληνικό Σύνταγμα δεν υιοθετεί αλλοδαπές προσεγγίσεις, σύμφωνα με τις οποίες είναι δυνατή η κήρυξη της Χώρας σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης σε περιπτώσεις επιδημιών, όπως λ.χ. έπραξαν κατά το 2009 η κυβέρνηση των Η.Π.Α. και η κυβέρνηση του Μεξικού . Δεν θα πρέπει εξάλλου να διαλάθει της προσοχής ότι το Σύνταγμα γνωρίζει την έννοια της επιδημίας, για την οποία έχει στα πλαίσια του άρθρου 22 επιφυλάξει δικαίωμα επίταξης προσωπικών υπηρεσιών, πλην όμως ρητώς δεν την αναφέρει στο άρθρο 48 αυτού.
Πέρα δε από τις ουσιαστικές προϋποθέσεις κήρυξης της Χώρας σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, το ελληνικό Σύνταγμα περιγράφει με σαφήνεια την σχετική διαδικασία. Ως εκ τούτου, σε περίπτωση που μπορεί να συνέλθει η Βουλή, απαιτείται απόφασή της με πλειοψηφία 180 βουλευτών, η οποία και ισχύει για περίοδο δεκαπέντε (15) ημερών.
ΙΙΙ. Ενόψει των ανωτέρω, καθίσταται εμφανές (α.) η Χώρα δεν έχει κηρυχθεί σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης εντός του 2020, και (β.) δεν υφίστανται οι προϋποθέσεις για να κηρυχθεί λόγω επιδημίας, δεδομένου ότι η τελευταία αποτελεί εσωτερικό κίνδυνο, κίνδυνος που δεν μπορεί να οδηγήσει σε καταστολή των συνταγματικών δικαιωμάτων παρά μόνο σε περίπτωση ενόπλου κινήματος για την κατάλυση της δημοκρατίας.
Παρά ταύτα, θεσπίζονται πλείστες απαγορεύσεις, οι οποίες δημιουργούν οιονεί κατάσταση ανάγκης, χωρίς όμως να τηρούνται οι ανωτέρω εγγυήσεις του άρθρου 48 του Συντάγματος. Κατά περίπτωση δε, όπως συμβαίνει και στην απαγόρευση της ελευθερίας της θρησκευτικής Λατρείας, υπερβαίνουν τα όσα ορίζει το άρθρο 48 Συντάγματος.
.......«ΣΤ. ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ Η ΠΑΡΟΧΗ ΕΞΟΥΣΙΟΔΟΤΗΣΗΣ ΜΕ ΠΡΑΞΗ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟΥ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ:
Όπως είναι γνωστό, στο πλαίσιο της έννομης συνταγματικής μας τάξης ισχύει το λεγόμενο «τεκμήριο αρμοδιότητας της Βουλής». Αυτό σημαίνει ότι τα λοιπά κρατικά όργανα έχουν μόνο τις αρμοδιότητες που τους αναγνωρίζονται ρητά από τα άρθρα του Συντάγματος και ότι, σε περίπτωση αμφιβολίας, η νομοθετική αρμοδιότητα πρέπει να αναγνωρίζεται στη Βουλή. Έτσι, το Σύνταγμα θεσπίζει αρμοδιότητα υπουργού για την έκδοση κανονιστικών αποφάσεων μόνο κατόπιν νομοθετικής εξουσιοδότησης, ήτοι μετά από απόφαση της Βουλής (βλ.άρθρο 43 παρ.2). Στο δε, κρίσιμο εν προκειμένω, άρθρο 44 ουδεμία μνεία γίνεται για δυνατότητα χορήγησης εξουσιοδότησης σε υπουργούς με πράξη νομοθετικού περιεχομένου. Άλλωστε, αυτό προκύπτει και από τη φύση της π.ν.π. ως πράξης επείγουσας. Διότι δεν νοείται μια π.ν.π. που, εξ ορισμού, εκδίδεται για την άμεση χρονικά αντιμετώπιση μιας κατάστασης να παραπέμπει σε εκδοθησόμενη στο μέλλον υπουργική απόφαση που θα αντιμετωπίσει, όταν και εάν εκδοθεί, την επείγουσα κατάσταση που υποτίθεται ότι έχει ήδη προκύψει. Άρα, η προσβαλλομένη υπουργική απόφαση είναι, και για τον λόγο αυτό, ακυρωτέα.
.....Ζ. ΕΝΝΟΜΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΩΝ ΑΙΤΟΥΝΤΩΝ:
Σημειωτέον ότι το έννομο συμφέρον του πρώτου εξ ημών προκύπτει από τον καταστατικό του σκοπό. Ειδικότερα, στο άρθρο 2 αναφέρεται: «Σκοποί του Σωματείου είναι: α) η πνευματική ανύψωσις των μελών του και η διαμόρφωσίς των εις χριστιανικάς προσωπικότητας, … γ) η αντιμετώπισις …. πασών των αντιχριστιανικών εκδηλώσεων και η προβολή της Ορθοδόξου Εκκλησίας και ου υπ’ Αυτής υποδεικνυομένου τρόπου προσωπικής, οικογενειακής και κοινωνικής ζωής … Στην έδρα δε του Σωματείου τελούνται κατά καιρούς Ιερές Ακολουθίες, όπως το Μεγάλο Απόδειπνο κατά τη Μεγάλη Σαρακοστή, Αγιασμοί κ.λπ., ενώ γίνονται και ομιλίες με δογματικό και ποιμαντικό χαρακτήρα. Περαιτέρω, το έννομο συμφέρον πολλών εξ’ ημών προκύπτει από την ιερατική μας ιδιότητα και από την ιδιότητά μου του δεύτερου εξ’ημων, ως Προϊσταμένου ενός Ιερού Ναού του οποίου ανεστάλη η λειτουργία, ενώ το έννομο συμφέρον των υπολοίπων εξ ημών προκύπτει από την ιδιότητά μας ως Μελών της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ελλάδας. Όσον δε αφορά την ΚΥΑ Δ1α/Γ.Π οικ 20036 (ΦΕΚ B’ 986/22.03.2020) “Επιβολή του μέτρου του προσωρινού περιορισμού της κυκλοφορίας των πολιτών προς αντιμετώπιση του κινδύνου διασποράς του κορωνοϊού COVID-19”, τούτη δεν αναιρεί το έννομο συμφέρον προσβολής της ΚΥΑ 2867/Υ1 (Φ.Ε.Κ. Β’ 872/2020), καθότι προβλέπει ρητή εξαίρεση μετακίνησης για συμμετοχή σε τελετή υπό τους όρους που προβλέπει ο νόμος (άρθρο 1 § 2 περ. στ’) και τυχόν ακύρωση ή, επικουρικά, τροποποίηση της ΚΥΑ 2867/Υ1 (Φ.Ε.Κ. Β’ 872/2020) θα δικαιολογούσε επιτρεπτή μετακίνηση των πολιτών.».
Επειδή, οι προσβαλλόμενες Κ.Υ.Α. εκδόθηκαν κατ’εξουσιοδότηση μιας πράξης νομοθετικού περιεχομένου η οποία δεν στηρίζεται σε κανένα άρθρο του Συντάγματος κατ’εξουσιοδότηση μιας πράξης νομοθετικού περιεχομένου, η οποία δεν στηρίζεται σε κανένα άρθρο του Συντάγματος και είναι επομένως ακυρωτέα, άλλως ανυπόστατη. Εξάλλου είναι πλήρως αναιτιολόγητες, τόσο αυτές, όσο και οι εισηγήσεις της Εθνικής Επιτροπής Προστασίας Δημόσιας Υγείας που τις συνοδεύουν. Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να τροποποιηθούν, ώστε να επιτραπεί η τέλεση όλων των Ιερών Ακολουθιών, τηρουμένων των μέτρων, ως προς τον αριθμό των παρισταμένων πιστών, που ισχύουν για την ατομική προσευχή εντός των Ιερών Ναών ή κάθε άλλου ενδεδειγμένου υγειονομικού μέτρου.
Επειδή, η παρούσα αίτηση είναι παραδεκτή, νόμιμη και αληθής.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΖΗΤΟΥΜΕ
Να ακυρωθούν, άλλως τροποποιηθούν, κατά τα ανωτέρω, οι 2867/Υ1 (Φ.Ε.Κ. Β’ 872/2020) και Δ1α/ΓΠ.οικ.21825/28.03.2020 κοινές υπουργικές αποφάσεις των Υπουργών Παιδείας και Θρησκευμάτων και Υγείας, καθώς και να ακυρωθεί, άλλως τροποποιηθεί κάθε συναφής προς αυτές πράξεις και ιδίως εκείνες που θα παρατείνουν περαιτέρω την χρονική ισχύ τους.
Άλλως, να αναγνωρισθεί το ανυπόστατο των άνω αποφάσεων.
Αθήνα, 30 Μαρτίου 2020
Η Πληρεξούσια Δικηγόρος
Ἐν συνεχείᾳ καταθέσαµε, πάλι στό Συµβούλιο Ἐπικρατείας,
ΑΙΤΗΣΗ ΑΝΑΣΤΟΛΗΣ
1.Του Σωματείου με την επωνυμία «Ενότης Ορθοδόξου Εκκλησιαστικής Υπακοής», εδρεύοντος στην Αθήνα, επί της οδού Μαυρομιχάλη 96, και εκπροσωπείται νόμιμα διά τοῦ Προέδρου του Πρωτ. Βασιλείου Βολουδάκη καί ἑτέρων 37 προσώπων,
Kατά
του Ελληνικού Δημοσίου, νομίμως εκπροσωπουμένου
από τους Υπουργούς Παιδείας και Θρησκευμάτων,
Υγείας και Οικονομικών,
Για την αναστολή εκτέλεσης των 2867/Υ1 (Φ.Ε.Κ. Β’ 872/2020) και Δ1α/ΓΠ.οικ.21825/28.03.2020 (Φ.Ε.Κ. Β’ 1082/2020) κοινών υπουργικών αποφάσεων των Υπουργών Παιδείας και Θρησκευμάτων και Υγείας, καθώς και κάθε συναφούς προς αυτήν πράξης, και ιδίως κάθε πράξης που παρατείνει περαιτέρω την ισχύ τους.
Έχουμε ασκήσει ενώπιον Σας την υπ’αριθμ. 932/ 30 Μαρτίου 2020 αίτηση ακύρωσης:
Επειδή, η αίτησή μας αυτή είναι προδήλως βάσιμη και θα ευδοκιμήσει.
Επειδή, εξάλλου, η ηθική βλάβη μας από την εκτέλεση των προσβαλλομένων Κ.Υ.Α. είναι πρόδηλη και ανεπανόρθωτη, αφού πρόκειται όχι για απλό περιορισμό, αλλά για εξάλειψη του πυρήνα του δικαιώματος στην θρησκευτική ελευθερία (πρβλ. Σ.τ.Ε. Επ.Αν. 126/2001: ανεπανόρθωτη ηθική βλάβη από την άρνηση ικανοποίησης αιτήματος για υπαγωγή στο καθεστώς αντιρρησιών συνείδησης, 545/2004: διακοπή ενταφιασμού στους οικογενειακούς τάφους στα κοιμητήρια της πόλης).
Επειδή, με αίτηση αναστολής είναι δυνατό να προσβάλλεται και κανονιστική διοικητική πράξη, όπως εν προκειμένω, οπότε είναι δυνατή η μερική αναστολή αυτής (Σ.τ.Ε. Επ.Αν.1054/2007).
Επειδή, η αίτησή μας είναι παραδεκτή, νόμιμη και αληθής.
Επειδή, συντρέχει λόγος για τη χορήγηση προσωρινής διαταγής.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΖΗΤΟΥΜΕ
Να ανασταλεί, τουλάχιστον ως προς εμάς τους αιτούντες, η εκτέλεση της 2867/Υ1 (Φ.Ε.Κ. Β’ 872/2020) κοινής υπουργικής απόφασης των Υπουργών Παιδείας και Θρησκευμάτων και Υγείας, καθώς και κάθε συναφούς προς αυτήν πράξης, μέχρι την έκδοση απόφασης επί της αίτησης ακύρωσης.
Να χορηγηθεί προσωρινή διαταγή, μέχρι την έκδοση απόφασης επί της αίτησης αναστολής.
Αθήνα, 30 Μαρτίου 2020
Η Πληρεξούσια Δικηγόρος
Τό Συµβούλιο Ἐπικρατείας, ὄχι µόνο δέν ἐνήργησε ἀστραπιαίως γιά νά κάνη δεκτή τήν Αἴτηση Ἀναστολῆς µας, δεδοµένου ὅτι τήν καταθέσαµε σέ χρόνο ρεκόρ, στίς 30 Μαρτίου 2020, γιά τήν Κ.Υ.Α, πού εἶχε ἰσχύ ἀπό 16 Μαρτίου ἕως 16 Μαΐου 2020, ἀλλά ἀφοῦ πέρασαν καί οἱ ἑορτές τοῦ Πάσχα, ἔβγαλε Ἀπόφαση στίς ...23 Ἰουνίου 2020 (!) περί «Καταργήσεως τῆς Δίκης»(!) µέ ψήφους 3-2.
ΟΙ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΜΑΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ ΣΤΑΣΗ
ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ
Κατόπιν αὐτῆς τῆς ἐξελίξεως ἐκάµαµε προσφυγή στό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο, στίς 17 Νοεµβρίου 2020, τό ὁποῖο, ἀξιολογῶντας τό θέµα ὡς ΚΑΤΕΠΕΙΓΟΝ, ἀνταποκρίθηκε µέ ἀσυνήθιστη γιά τά δεδοµένα του ταχύτητα, καί στίς 25 Φεβρουαρίου 2021 ἔθεσε ἐρωτήµατα στήν Ἑλληνική Κυβέρνηση, ἀπό τήν ὁποία καί περιµένει ἀπαντήσεις «τό ἀργότερο ἕως τίς 23 Ἀπριλίου 2021»!
Τό ἐλεγκτικό Γράµµα τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Δικαστηρίου κατά τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως ἀναρτήθηκε στίς 15 Μαρτίου 2021 στήν Ἱστοσελίδα τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Δικαστηρίου καί, µέσῳ αὐτῆς, γνωστοποιήθηκε σέ ὅλο τόν κόσµο. Μόνο τά χρυσοπληρωµένα Ἑλληνικά Μ.Μ.Ε «ἐτήρησαν σιγήν ἰχθύος», γιά νά “θάψουν” τό θέµα!
Κατωτέρῳ, δηµοσιεύουµε τό Γράµµα τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Δικαστηρίου, σέ µετάφραση ἀπό τά Γαλλικά τῆς κ. Ἀριστέας Ἀγγελοπούλου, τήν ὁποία, θερµά εὐχαριστοῦµε.
Maître, ............
Δικηγόρον
Ἀθήνα-Ἑλλάς
Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων
Πρῶτο Τμῆμα
CEDH-LF4.1iROBSIMSICHB 04/03/2021
ALN/cab ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ ΔΙΑ ΗΛΕΚΡΟΝΙΚΗΣ ΟΔΟΥ
Αἴτηση Ἀριθ. 52104/20
Ἑνότης Ὀρθοδόξου Ἐκκλησιαστικῆς Ὑπακοῆς c.Ἑλλάς
Ἀνακοίνωση τῆς αἴτησης στήν Κυβέρνηση
πού βρίσκεται στή θέση συνηγόρου ὑπεράσπισης.
Maître
Σᾶς πληροφορῶ ὅτι κατόπιν μιᾶς προκαταρκτικῆς ἐξέτασης ὡς πρός τό παραδεκτόν (ἀποδοχή τῆς δικαιολογίας) τῆς προαναφερθείσης αἴτησης τήν 25η-02-2021, ἡ Πρόεδρος τοῦ Τμήματος, στό ὁποῖο ἔχει ἀνατεθεῖ ἡ ὑπόθεση ἀποφάσισε δυνάμει τοῦ ἄρθρου 54§ 2 b) τοῦ κανονισμοῦ τοῦ Δικαστηρίου, νά γνωστοποιήσει τήν αἴτηση στήν Ἑλληνική Κυβέρνηση καί νά τήν καλέσει νά παρουσιάσει γραπτῶς μιά ἔκθεση τῶν γεγονότων καί τῶν παρατηρήσεών της σ’ ὅ,τι ἀφορᾶ τό παραδεκτό καί τήν ὀρθότητα τῶν αἰτιάσεων, πού προκύπτουν ἀπό τά ἄρθρα 6 καί 9 τῆς Σύμβασης.
Προτεραιότητα στή διεκπεραίωση
Ἐπιπλέον ἡ Πρόεδρος τοῦ τμήματος ἔκρινε, δυνάμει τοῦ ἄρθρου 41 τοῦ κανονισμοῦ τοῦ Δικαστηρίου, ὅτι ἡ αἴτηση θά ἔπρεπε νά ἐξετασθεῖ κατά προτεραιότητα.
Ὑπόθεση ἀρχῆς
Ἡ Πρόεδρος τοῦ τμήματος θεώρησε τήν αἴτηση αὐτή ἦταν δυναμικά μιά ὑπόθεση ἀρχῆς.
Παρατηρήσεις καί Ἔκθεση τῶν γεγονότων
Ἡ Κυβέρνηση θά πρέπει νά καταθέσει μία ἔκθεση τῶν γεγονότων καί τίς παρατηρήσεις της τό ἀργότερο τήν 23/04/2021.
Αὐτές θά σᾶς κοινοποιηθοῦν καί θά μπορεῖτε νά ἀπαντήσετε γραπτῶς στίς παρατηρήσεις ἐξ ὀνόματος τῆς προσφεύγουσας Ἑνότητος, συνδέοντας ἐνδεχομένως τό αἴτημά σας γιά δίκαιη ἰκανοποίηση μέ τόν τίτλο τοῦ ἄρθρου 41 (cf. ἄρθρο 60 τοῦ Κανονισμοῦ).
Παρακαλοῦμε νά μήν στείλετε κανένα ἔγγραφο ἤ ὁποιοδήποτε ἄλλο στοιχεῖο πρίν νά σᾶς ζητηθεῖ ἀπό τό Δικαστήριο. Τά ἔγγραφα ἤ τά στοιχεῖα πού δέν ἔχουν ζητηθεῖ δέν θεωροῦνται νόμιμα καί δέν μποροῦν νά συμπεριληφθοῦν στόν φάκελο γιά τήν ἐξέταση ἀπό τό Δικαστήριο (ἄρθρο 38§ 1 τοῦ Κανονισμοῦ).
Δυνάμει τοῦ ἄρθρου 34 τοῦ Κανονισμοῦ, ἐπιτρέπεται στήν Κυβέρνηση νά ὑποβάλλει τήν ἔκθεσή της σχετικά μέ τά γεγονότα καί τίς παρατηρήσεις της στήν Ἑλληνική γλῶσσα, ἄν τό ἐπιθυμεῖ. Σ’ αὐτή, ὅμως, τήν περίπτωση θά πρέπει νά προσκομίσει καί τή μετάφραση αὐτῶν τῶν ἐγγράφων σέ μιά ἀπό τίς ἐπίσημες γλῶσσες, εἴτε στά Γαλλικά εἴτε τά Ἀγγλικά καί νά ὑποβληθοῦν στό Ἀρχειοφυλάκιο τοῦ Δικαστηρίου τό ἀργότερο τήν 27/05/2021.
Ἡ Πρόεδρος τοῦ τμήματος ὑπέδειξε στήν Κυβέρνηση νά φροντίσει ὥστε οἱ παρατηρήσεις της νά ἀναφέρονται στά ἐρωτήματα πού διατυπώνονται στό συνημμένο στήν παρούσα ἐπιστολή ἔγγραφο (Ἀντικείμενο τῆς ὑπόθεσης καί ἐρωτήσεις πού τέθηκαν στά τμήματα).
Συναινετικός Διακανονισμός
Ἡ Κυβέρνηση ἔχει ἐπίσης κληθεῖ νά ὑποδείξει τήν 29η/04/2021 τή θέση της σ’ ὅ,τι ἀφορᾶ στό συναινετικό διακανονισμό τῆς ὑπόθεσης καί νά ὑποβάλλει ἐνδεχομένως τίς προτάσεις της ἀπό τήν δική της ἄποψη (ἄρθρο 62 τοῦ Κανονισμοῦ). Ἰδιαίτερα σ’ ὅ,τι ἀφορᾶ ὑλική βλάβη, ἔξοδα, καθώς, ἐπίσης, καί δικαστικές δαπάνες.
Ἐπίσημες Γλῶσσες
Σᾶς πληροφορῶ ὅτι σ’ αὐτό τό στάδιο τῆς διαδικασίας, σύμφωνα μέ τό ἄρθρο 34 § 3 τοῦ Κανονισμοῦ, ὅλες οἱ παρατηρήσεις οἱ προερχόμενες ἀπό τούς προσφεύγοντες ἤ τούς ἐκπροσώπους τους ὀφείλουν κανονικά νά συντάσσονται σέ μία ἀπό τίς ἐπίσημες γλῶσσες τοῦ Δικαστηρίου, νά γνωρίζουν, δηλαδή, Γαλλικά ἤ Ἀγγλικά.
Πρόσβαση τοῦ κοινοῦ στήν αἴτηση
Θά ἤθελα νά στρέψω τήν προσοχή σας στό ἄρθρο 33 τοῦ Κανονισμοῦ τοῦ Δικαστηρίου, σύμφωνα μέ τό ὁποῖο τά ἔγγραφα τά ὑποβληθέντα στό Ἀρχειοφυλάκιο τοῦ Δικαστηρίου ἀπό τά τμήματα ἤ ἀπό τρίτους μεσολαβητές ὀφείλουν νά εἶναι εὐπρόσιτα στό κοινό, τοὐλάχιστον ἐφόσον ἡ Πρόεδρος τοῦ τμήματος δέν ἔχει ἀποφασίσει κάτι ἄλλο περί αὐτῶν γιά λόγους πού ἀναφέρονται στήν παράγραφο 2 αὐτῆς τῆς διάταξης. Ἀκολουθεῖ, κατά γενικό κανόνα, ὅλες τίς πληροφορίες πού βρίσκονται στά ἀποδεικτικά στοιχεῖα, πού ἔχουν κατατεθεῖ στό Ἀρχειοφυλάκιο τοῦ Δικαστηρίου, κυρίως πληροφορίες, πού ἀφοροῦν πρόσωπα σημαντικά καί ἀναγνωρίσιμα, τά ὁποῖα θά μποροῦσαν νά δέχονται κοινό καί νά δίνουν πληροφορίες. Ἐπιπλέον πληροφορίες μποροῦν νά βρίσκουν στό HUDOC, βάσει δεδομένων τοῦ Δικαστηρίου, εὐπρόσιτα καί ἀπό τό Internet, ἐφ’ ὅσον τό Δικαστήριο τά ἐνσωματώσει μέ μία ἀπόφαση ἤ μία ἀπόρριψη.
e Comms
Σᾶς καλοῦμε νά χρησιμοποιήσετε τό σύστημα ἠλεκτρονικῆς ἐπικοινωνίας μεταξύ τῶν ἀντιπροσώπων καί τοῦ Δικαστηρίου (e Comms).
Παρακαλεῖσθε νά σημειώσετε ὅτι ἄν εἶστε ἐκπρόσωπος σέ περισσότερες ἀπό μία ὑποθέσεις θά λάβετε ἕνα ξεχωριστό μήνυμα γιά κάθε μία ἀπό τίς ὑποθέσεις σας.
Ἄν δέν ἐπιθυμεῖτε νά χρησιμοποιήσετε τό σύστημα e Comms ἤ ἄν θέλετε νά χρησιμοποιήσετε μία διαφορετική ἠλεκτρονική διεύθυνση, εἰδοποιεῖστε ἀμέσως τό Ἀρχειοφυλάκιο τοῦ Δικαστηρίου ἀμέσως μέ telecopie (+33 3 88 41 27 30), χωρίς νά ἀπαντήσετε σ’ αὐτό τό email.
Θά βρεῖτε στό site Internet https://ecomms.echr.coe.int τό ἐγχειρίδιο τῆς χρήσης e Comms, πού εἶναι στή διάθεση τῶν ἀντιπροσώπων (ἐκπροσώπων).
Ἄν θέλετε νά χρησιμοποιήσετε e Comms σημειῶστε, ὅτι στό ἑξῆς ὅλη ἡ ἀλληλογραφία μέ τό Ἀρχειοφυλάκιο τοῦ Δικαστηρίου θά γίνεται μόνο διά τῆς ἠλεκτρονικῆς ὁδοῦ. Τό Ἀρχειοφυλάκιο δέν θά στέλνει ταχυδρομικά τίς πρωτότυπες αὐτές ἐπιστολές οὔτε τῶν πρόσθετων στοιχείων τοῦ φακέλου.
Σημείωση Πληροφόρησης
Θά βρεῖτε στό site Internet τοῦ Δικαστηρίου (www.echr.coe.int/applicants/fre) μία σημείωση πληροφόρησης πρός χρήση τῆς προσφεύγουσας πλευρᾶς, πού ἀφορᾶ στή διαδικασία μετά τήν ἀνακοίνωση μιᾶς αἴτησης.
Δεχθεῖτε, παρακαλῶ, Κυρία, τή διαβεβαίωση τῆς ἰδιαίτερης ἐκτίμησής μου.
Ρενάτα Ντεζενέρ
Ἀρχειοφύλαξ τοῦ τμήματος
Ἡ ἐξέλιξη τῆς προσφυγῆς µας εἶχε ἀσυγκρίτως ταχύτερη καί οὐσιαστική ἀντιµετώπιση ἐν σχέσει µέ τό Συµβούλιο τῆς Ἐπικρατείας (ΣτΕ), τό ὁποῖο µᾶς ἀπογοήτευσε. Οἱ ἑτερόδοξοι νά δείχνουν περισσότερη εὐαισθησία στά θέµατα Θρησκευτικῆς Λατρείας ἀπό τούς Ὀρθοδόξους Ἕλληνες Δικαστές(!), ἀλλά καί στό νά δίδουν τήν εὐκαιρία σέ ἁπλούς πολῖτες νά διεκδικήσουν δικαιώµατα, πού τούς στεροῦν οἱ Κυβερνήσεις τους, ὅπως ἐν προκειµένῳ τήν στέρηση τοῦ ἐκκλησιασµοῦ τῶν Πιστῶν καί τῆς συµµετοχῆς τους στή Θεία Λατρεία καί στά Ἱερά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας!
Θά ἦταν παράλειψη καί ἀγνωµοσύνη νά µήν ἐκφράσουµε τά συγχαρητήριά µας καί τήν εὐγνωµοσύνη µας πρός τήν Νοµική Ὑπηρεσία τῆς Ἑνότητός µας, πού ἀπαρτίζεται ἀπό διαπρεπεῖς Δικαστικούς καί Νοµικούς, οἱ ὁποῖοι, µέ τήν βαθειά γνώση τῆς Νοµικῆς Ἐπιστήµης, Ἑλληνικῆς καί Εὐρωπαϊκῆς, κατώρθωσαν νά ἑλκύσουν τό ἐνδιαφέρον τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Δικαστηρίου, ὥστε αὐτό, ὄχι ἁπλῶς νά εὐαισθητοποιηθῇ ἀλλά καί νά κινηθῇ µέ τήν προτεραιότητα τοῦ «κατεπείγοντος»!
Περιµένουµε µέ ἐλπίδες τήν δικαίωση µας, ἀλλά καί τήν δικαίωση µεγάλου πλήθους τοῦ Λαοῦ µας, πού ἔχει συνταχθεῖ ἐγγράφως µέ τήν Προσφυγή µας καί µᾶς ἐδήλωσε ὅτι θά εἶναι παρών µέ ὁποιοδήποτε τρόπο τοῦ ζητηθῇ ἡ παρουσία καί ἡ µαρτυρία του!
Σέ ὅλους αὐτούς τούς ἀδελφούς µας ἐκφράζουµε τίς ἐγκάρδιες εὐχαριστίες µας καί τήν ὁλόθερµη εὐχή πρός τόν Θεῖον τῆς Ἐκκλησίας Δοµήτορα γιά τήν µακροηµέρευσή τους, τόν Θεῖο Φωτισµό τους καί τήν διατήρησή τους στήν Εὐσέβεια τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καί βιοτῆς! Καλή Ἀνάσταση!
π. Βασίλειος Ε. Βολουδάκης
«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 224
Ἔτος 2021