Ὁ «ἄγνωστος πόλεμος» μεταξύ Ἐκκλησιαστικῶν καί Τεκτόνων
Ὁ «ἄγνωστος πόλεμος»
μεταξύ Ἐκκλησιαστικῶν καί Τεκτόνων
Τότε πού πῆγαν νά κόψουν τά γένεια ἑνός Ἀρχιεπισκόπου
τί χειρότερο θά τοῦ ἔκαναν ἄν ἤξεραν πώς ἦταν ΚΑΙ Τέκτων!
Γιατί ἡ Μασονία δέν ἀποκαλύπτει τά ὀνόματα τῶν ἐν ζωῇ Κληρικῶν Τεκτόνων, παρά μόνο ἐκεῖνα τῶν κεκοιμημένων; Αὐτή εἶναι κάθε φορά καί συνήθως ἡ «ἔνσταση» τῶν ἀγαθῶν ἐκείνων Κληρικῶν μας, οἱ ὁποῖοι ἀδυνατοῦν νά δεχθοῦν τήν «πτώση» αὐτή τῶν ἀδελφῶν τους. Μιά ἄλλη ὡστόσο μερίδα Κληρικῶν, κυρίως ἐπισκόπων, τήν ἔνσταση αὐτή τήν προβάλλει γιά νά «κουκουλώσει» «φιλαδέλφως» τούς μασόνους συνεπισκόπους της. Καί τοῦτο τό κάνουν οἱ ἀθωότεροι ἐκ τῶν ἐπισκόπων, γιά νά μήν πληγεῖ τό ἐπισκοπικό κῦρος! Διερώτημα: Εἶναι, πάντα, ἔτσι;
-Ἄς μᾶς ἐπιτραπεῖ ἐδῶ νά μιλήσουμε γιά συγνωστόν –ἤ καί ὄχι!– στρουθοκαμηλισμό, δικαιολογοῦντα τά ἀδικαιολόγητα αὐτά μερικῶν Κληρικῶν μας, γιά νά καλύψουν ἔνοχα τούς ἐνόχους.
Ἡ ἕως ἑνός σημείου σιωπή τῶν Τεκτόνων
Οἱ Τέκτονες βέβαια σιωποῦν. Ἄν ὅμως τυχόν ἀπειληθοῦν γιά ἐπιβολή ἐκκλησιαστικῶν ἐπιτιμίων ἐναντίον τους, τότε προβαίνουν σέ νύξεις περί ἀποκαλύψεων ἐκ μέρους αὐτῶν γιά συμμετοχές Κληρικῶν στόν Τεκτονισμό, πού θά κοστίσουν στήν Ἐκκλησία. Θά τρίξουν θρόνοι, ἔτσι, καί θά σεισθοῦν ἀγάλματα ὑψηλόβαθμων Κληρικῶν εἰς τά βάθρα τους πού κοσμοῦν εἰσέτι τίς ἐκκλησιαστικές πλατεῖες. Αὐτά περίπου ἔγραψαν παλαιότερα σέ ἔντυπά τους οἱ Τέκτονες – καί ὅλοι ἐν συνεχείᾳ ἐσίγησαν…
Ἑορτή τοῦ Ἁγίου Προφήτου Ἠλιού
Ἑορτή τοῦ Ἁγίου Προφήτου Ἠλιού
Ὁ Προφήτης πρός τόν Θεόν:
«Ἐγκατέλιπόν σε οἱ υἱοί Ἰσραήλ καί ὑπολέλειμμαι ἐγώ μονώτατος».
Ὁ Θεός πρός τόν Προφήτην:
«Καταλείψεις ἐν Ἰσραήλ ἑπτά χιλιάδας ἀνδρῶν, πάντα γόνατα, ἅ οὐκ ὤκλασαν γόνυ τῷ Βάαλ, καί πᾶν στόμα, ὅ οὐ προσεκύνησεν αὐτῷ».
(Βιβλίον: Γ ΄ Βασιλειῶν, κεφάλαιον 19, στῖχοι 10 καί 18).
Εἰσαγωγικά:
Στό πρωτότυπο ἑβραϊκό κείμενο, τό ἀνωτέρω ρῆμα «καταλείψεις» εἶναι σέ πρῶτο πρόσωπο: «καταλείψω» (δηλαδή, ἐγώ ὁ Θεός· ὅπερ καί τό σωστότερο). Ἐπίσης, ὑπάρχει καί ἄλλη γραφή τοῦ ἰδίου στίχου, πού ἀναφέρει: «καί κατέλιπον ἐμαυτῷ (ἐγώ ὁ Θεός), ἑπτά χιλιάδας ἀνδρῶν, οἵτινες οὐκ ἔκλιναν γόνυ τῷ Βάαλ».
Τό νόημα βεβαίως εἶναι τό ἴδιο.
Μία ἀπό τίς ὡραιότερες ἁγιολογικές ἑορτές τοῦ καλοκαιριοῦ εἶναι ἡ ἑορτή τοῦ Προφήτου Ἠλιού, στίς εἴκοσι (20) Ἰουλίου. Μάλιστα, ἐπειδή δέν πρόκειται γιά κοίμηση τοῦ Προφήτου, δηλαδή γιά «μνήμη» αὐτοῦ, τό Συναξάριον τῆς ἡμέρας αὐτῆς ἔχει τήν ἑξῆς ἀξιοπρόσεκτη ἀναγραφή: «Τῇ εἰκοστῇ τοῦ αὐτοῦ μηνός, μνήμη τῆς ὡς εἰς οὐρανούς πυρφόρου ἀναβάσεως τοῦ ἁγίου ἐνδόξου Προφήτου Ἠλιού τοῦ Θεσβίτου».
Τό πρωτότυπο (original) ἑβραϊκό ὄνομα, δηλ. Ἐλιγιάχου, σημαίνει κατά λέξιν: Ὁ Θεός μου εἶναι ὁ Γιαχβέ (=ὁ Κύριος).
Ὅλοι γνωρίζουμε τίς διηγήσεις σχετικῶς μέ τόν βίο καί τήν θαυμαστή πολιτεία τοῦ ἑορταζομένου Προφήτου. Εἶναι μάλιστα τιμή γιά τήν Ἐνορία τοῦ Ἁγίου μας Νικολάου Πευκακίων τό γεγονός, ὅτι τό ἀριστερό παρεκκλήσιο-παστοφόριο τοῦ Ἱεροῦ Βήματος εἶναι ἀφιερωμένο στόν Προφήτη Ἠλία καί, φυσικά, τελεῖται σ’ αὐτό ἡ Θεία Λειτουργία τήν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς του.
Η ΝΕΑ ΑΙΜΟΜΙΞΙΑ!
Η ΝΕΑ ΑΙΜΟΜΙΞΙΑ!
«Τό µέλλον ἤ τό σχεδιάζεις ἤ τό ὑφίστασαι». Ὅλοι θυµόµαστε αὐτή τή φράση του τότε Ὑπουργοῦ Ψηφιακῆς Διακυβέρνησης, κ. Πιερρακάκη. Ὄχι µόνο ὁ κ. Πιερρακάκης, ἀλλά ὅλοι οἱ Ἕλληνες πολιτικοί καυχῶνται ὅτι δῆθεν ὁδηγοῦν µέ σιγουριά καί µέ λεπτοµερές σχέδιο τή Χώρα πρός τό µέλλον, πρός τήν πρόοδο. Δέν ὑπάρχει µεγαλύτερο ψέµα ἀπό αὐτό! Ἡ ἀλήθεια εἶναι, ὅτι ἡ Ἑλληνική κοινωνία ἐπιστρέφει σέ περιόδους πρίν τίς ἀρχαϊκές κοινωνίες, οἱ ὁποῖες «ἐπέλεξαν τήν ἀπαγόρευση αἱµοµικτικῶν σχέσεων σάν ἕνα θεµελιώδη κανόνα κοινωνικῆς ὀργάνωσης, ἐκφράζοντας τήν ἐπιθυµία τῆς ὁµάδας νά βγεῖ ἀπό τήν ἀποµόνωση, νά βγεῖ ἔξω ἀπό τό στενό οἰκογενειακό κύκλο»1.
Τό πῶς συνέβη αὐτή ἡ ἐπιστροφή τῆς Ἑλληνικῆς κοινωνίας στή βαρβαρότητα, καί µάλιστα χωρίς νά «πάρουµε χαµπάρι», θά ἐπιχειρήσουµε νά τό ἐξηγήσουµε στό σηµείωµα πού ἀκολουθεῖ.
Καταρχάς θά πρέπει νά τονίσουµε, ὅτι ἡ ἔξοδος τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τό στενό οἰκογενειακό του κύκλο, εἶναι ὄχι ἁπλῶς καί µόνο κοινωνική ἐπιλογή, ἀλλά πρωτίστως θέληµα τοῦ Θεοῦ. Διαβάζουµε στήν Παλαιά Διαθήκη, στό Βιβλίο τῆς Γένεσης: «Καί εἶπε Κύριος τῷ Ἅβραµ· ἔξελθε ἐκ τῆς γῆς σου καί ἐκ τῆς συγγενείας σου καί ἐκ τοῦ οἴκου τοῦ πατρός σου καί δεῦρο εἰς τήν γῆν, ἥν ἄν σοι δείξω». Καί εἶναι ἐντολή τοῦ Θεοῦ, οἱ στενοί συγγενεῖς νά µή συνάπτουν γάµο µεταξύ τους.
Συνοπτική Ἀνάλυση τοῦ Παγκόσµιου Πολιτικο-οἰκονοµικοῦ Περιβάλλοντος
Συνοπτική Ἀνάλυση τοῦ Παγκόσµιου
Πολιτικο-οἰκονοµικοῦ Περιβάλλοντος
Ἀτενίζοντας τόν κόσµο µας µποροῦµε εὔκολα νά παρατηρήσουµε σεισµικές ἀλλαγές πού µόλις στό πρόσφατο παρελθόν ἦσαν ἀδιανόητες. Ἀναφέροµαι τόσο στήν ποσότητα ὅσο καί στήν ποιότητα τέτοιων ἀλλαγῶν. Καί τά δύο ἀπεικονίζουν τόν δυναµικό χαρακτήρα τέτοιων ἀλλαγῶν καί τόν ρυθµό µέ τόν ὁποῖο λαµβάνουν χώρα στόν κόσµο µας. Οἱ ἐν λόγῳ ἀλλαγές εἶναι καθοριστικές γιά τήν ἐξέλιξη ἑνός νέου παγκόσµιου περιβάλλοντος πού θά δροµολογήσει ἕναν διαφορετικό κόσµο. Οἱ ἀλλαγές πού σκέπτοµαι εἶναι σέ ὅλους τούς τοµεῖς τῆς ἀνθρώπινης ἀνάπτυξης. Ἐννοῶ τούς τοµεῖς τῆς διακρατικῆς διείσδυσης, τῆς οἰκονοµικῆς ἀνάπτυξης, τῆς κοινωνικο-πολιτιστικῆς ὁλοκλήρωσης καί τῆς παγκόσµιας διακυβέρνησης. Πρόκειται γιά πολυσύνθετα θέµατα πού ἀπαιτοῦν ἀνάλυση εἰς βάθος. Θά προσπαθήσω νά διατυπώσω µία δίκαιη ὡστόσο συνοπτική ἀξιολόγηση τῶν ἀνωτέρω.
Τό Διεθνές Πολιτικό Περιβάλλον
Ἡ κατάρρευση τῆς Σοβιετικῆς Ἕνωσης καί τοῦ σοβιετισµοῦ σέ ὅλο τόν κόσµο ἔδωσε ὤθηση στήν ὁµαλή ἐξέλιξη τῶν παγκόσµιων κοινωνιῶν. Ἡ ὁµιλία τοῦ George H.W. Μπούς τό 1990, ὁ ὁποῖος ἐπινόησε τόν ὅρο Νέα Παγκόσµια Τάξη – New World Order (NWO), ἦταν πράγµατι προγνωστική µιᾶς νέας παγκόσµιας πραγµατικότητος.
Ο ΝΕΟΠΛΑΤΩΝΙΚΟΣ ΠΑΝΘΕΪΣΜΟΣ – Νεοέλληνες Νεοπλατωνικοί –
Ο ΝΕΟΠΛΑΤΩΝΙΚΟΣ ΠΑΝΘΕΪΣΜΟΣ
– Νεοέλληνες Νεοπλατωνικοί –
Κατά τό χειµώνα τοῦ 1438 ὁ Γεώργιος Γεµιστός, πού ἄλλαξε τό βυζαντινό παρωνύµιό του «ἐπί τό ἀττικώτερον» σέ Πλήθων, γιά νά θυµίζει ἐκεῖνο τοῦ Πλάτωνος, µετέβη στήν Ἰταλία γιά νά µετάσχει στίς συζητήσεις τῆς διαβόητης συνόδου τῆς Φερράρας-Φλωρεντίας, πού µετά ἀπό περιπέτειες κατέληξε στήν ἀπόφαση περί τῆς ἄρσης τοῦ σχίσµατος µεταξύ Ὀρθοδόξων καί Ρωµαιοκαθολικῶν, ἄν καί τελικῶς ἔµεινε ἀνεφάρµοστη λόγῳ τῆς σφοδρῆς ἀντίδρασης τῶν πιστῶν Ὀρθοδόξων µέ πρωτοστάτη τόν Ἅγιο Μάρκο τόν Εὐγενικό. Κατά τή διάρκεια τῶν συζητήσεων στό πλαίσιο τῆς συνόδου αὐτῆς ὁ Πλήθων ἐπιστράτευσε τήν ὀξύνοια καί τίς θεολογικές καί φιλοσοφικές του γνώσεις γιά νά ὑπερασπισθεῖ τά Ὀρθόδοξα δόγµατα ὡς ὀρθά καί γιά νά ἀντικρούσει τίς ἐσφαλµένες θέσεις τῶν Ρωµαιοκαθολικῶν, ἰδίως ὡς πρός τά ζητήµατα τῆς ἐκπόρευσης τοῦ Ἁγίου Πνεύµατος καί τοῦ παπικοῦ πρωτείου. Μάλιστα, ὅπως ἀναφέρει ὁ ἱστορικός τῆς συνόδου Σίλβεστρος Συρόπουλος, ὁ Πλήθων ἦταν ἀνάµεσα στούς λίγους πού δέν ὑπέγραψαν τό τελικό κείµενο τῆς συνόδου, ἐνῷ µετά τό τέλος αὐτῆς δέν ἐπέστρεψε στήν Κωνσταντινούπολη, ὅπου ἐπρόκειτο νά τελεσθεῖ ἡ οὐνιτική Θεία Λειτουργία, ἀλλά µετέβη στόν Μυστρά, ὅπου ὅταν ἀπεβίωσε κηδεύθηκε µέ χριστιανικές τιµές.
Κατά τή διετία τῆς παραµονῆς του στήν Ἰταλία, ὅµως, καί παράλληλα µέ τή συµµετοχή του στίς ἐργασίες τῆς συνόδου, ὅπου, καθώς προαναφέρθηκε, προασπιζόταν µέ σταθερότητα τήν Ὀρθόδοξη πίστη, ὁ νεοπλατωνικός ὡς πρός τό ἐνδόµυχο «πιστεύω» του Γεώργιος Γεµιστός ἀνέπτυξε σύντονη ἰδιωτική δραστηριότητα, ἐρχόµενος σέ ἐπαφή µέ µικρό κύκλο λογίων καί ἀρχόντων τῆς περιοχῆς, προκειµένου νά διαδώσει στήν Ἰταλία καί στή Δύση γενικώτερα τά ἔργα τοῦ Πλάτωνος. Μάλιστα, ἦταν ἐκεῖνος πού ἐνέπνευσε καί παρότρυνε τόν τραπεζίτη καί πρῶτο µεταξύ τῶν πολιτῶν τῆς Φλωρεντίας Cosimo de Medici νά ἱδρύσει ἐκεῖ Πλατωνική Ἀκαδηµία, µέ πρωτεργάτη τόν περιβόητο λόγιο καί φιλόλογο Marcilio Ficino πού παρέλαβε ἀπό τόν Γεµιστό τά πλατωνικά χειρόγραφα καί ἀνέλαβε νά τά µεταφράσει καί νά τά ἐκδώσει στήν Ἰταλία, προβαίνοντας ἔτσι στήν, τρόπο τινά, ἱδρυτική πράξη τῆς Ἀναγέννησης καί σηµατοδοτώντας τήν ἀλλαγή τῆς δυτικῆς κοσµοθεωρίας ἀπό Χριστιανική σέ Νεοπλατωνική.
Λοκντάουν ἀπό τό 1854, ἐξαναγκαστικοί ἐµβολιασµοί ἀπό τό 1834
Ἡ ‘‘λογική’’ τῆς «Ἰατρικῆς/Ὑγειονοµικῆς ἀστυνοµίας»!
Λοκντάουν ἀπό τό 1854,
ἐξαναγκαστικοί ἐµβολιασµοί ἀπό τό 1834
Τό φαινόµενο τῆς ἰατρικῆς ἀστυνοµίας ἦταν γνωστό στήν Ἑλλάδα ἤδη ἀπό τόν τρόπο ἀντιµετώπισης τῆς ἐπιδηµίας τῆς χολέρας πού εἶχε ἐµφανισθεῖ τό καλοκαίρι τοῦ 1854 στόν Πειραιά.
Μέ ἀφορµή τό γεγονός ὅτι ἡ µετακίνηση τοῦ πληθυσµοῦ γινόταν µόνο µέ ἰατρική βεβαίωση καί ἀστυνοµική ἄδεια (κατά περίεργο τρόπο µέσα σέ χρονικά ὅρια πού θυµίζουν τό ὡράριο µετακίνησης ἐπί ἐποχῆς κορωνοϊκοῦ λοκντάουν, δηλ. ἀπό τίς 6 τό πρωΐ µέχρι τίς 8 τό βράδυ!), ἡ Μαρία Κορασίδου, Ἐπίκουρη Καθηγήτρια στό Τµῆµα Κοινωνικῆς Πολιτικῆς τοῦ Παντείου Πανεπιστηµίου, σηµειώνει στό πολύ σηµαντικό –γιά τήν κατανόηση τῆς ὀργάνωσης τοῦ χρόνου καί τοῦ χώρου µιᾶς «ἄρρωστης πόλης»– βιβλίο της «Ὅταν ἡ ἀρρώστια ἀπειλεῖ. Ἐπιτήρηση καί ἔλεγχος τῆς Ὑγείας τοῦ Πληθυσµοῦ στήν Ἑλλάδα τοῦ 19ου αἰώνα» (ἐκδ. τυπωθήτω, Ἀθήνα 2002, σελ. 109):
«Ἡ ἰατρική βεβαίωση καί ἡ κατόπιν αὐτῆς ἔκδοση τῆς ἀστυνοµικῆς ἄδειας πού
ἐπιτρέπουν στούς κατοίκους τοῦ Πειραιᾶ καί τῆς Ἀθήνας νά µετακινοῦνται ἀπό τή µιά πόλη στήν ἄλλη, ἀποτελοῦν ἀντίστοιχο τῶν ἐσωτερικῶν διαβατηρίων πού τό Ἑλληνικό κράτος εἶχε θεσπίσει γιά τήν κυκλοφορία τῶν ταξιδιωτῶν στό ἐσωτερικό τῆς χώρας [Διάταγµα «Περί τῶν ἐσωτερικῶν τοῦ Κράτους διαβατηρίων», 28 Μαρτίου 1835]. Ὅπως τά τελευταῖα, ἔτσι καί ἡ ἰατρική βεβαίωση καί ἡ ἀστυνοµική ἄδεια ἀποτελοῦν τά µέσα πού ἀποσκοποῦν στόν περιορισµό καί τόν ἔλεγχο τῶν κινήσεων τοῦ πληθυσµοῦ καί ἀναδεικνύουν τήν ἀποφασιστική σηµασία τῆς παρουσίας τῶν γιατρῶν καί ἀστυνόµων. Μέσα ἀπό τή στενή συνεργασία τῶν τελευταίων πιστοποιεῖται ἡ ὑγεία ἤ ἡ ἀρρώστια τοῦ πληθυσµοῦ. Καί τόν πρῶτο λόγο σ’ αὐτή τή συνεργασία ἔχουν οἱ γιατροί. Αὐτοί ὀνοµατίζουν τήν ὑγεία ἤ τήν ἀρρώστια µέ ἐπακόλουθο τήν ἔκδοση τῆς ἀστυνοµικῆς ἄδειας».
Μάλιστα, ἡ συγγραφέας µᾶς πληροφορεῖ ὅτι ὁ Πειραιάς εἶχε κατατµηθεῖ «σέ τέσσερα τµήµατα, µέ ἐπικεφαλῆς στό καθένα ἀπ’ αὐτά ἕνα διορισµένο γιατρό ὁ ὁποῖος ἐπιδίδεται στή συγκεκριµένη καί ἀναλυτική καταγραφή ὅλων τῶν παρατηρούµενων ἀπό αὐτόν ἄρρωστων περιπτώσεων». Παρόµοια διαίρεση εἶχε γίνει καί στήν Ἀθήνα τό 1849 στό πλαίσιο «µετατροπῆς τῆς ἀστυνοµίας ἀπό δηµοτική σέ διοικητική, σέ τέσσερα ἀστυνοµικά τµήµατα». Ἐπ’ αὐτοῦ ἡ Κορασίδου κάνει τό ἀκόλουθο σχόλιο:
Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ π. ΣΙΜΩΝΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΙΤΗΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΞΕΩΣ ΤΟΥ
Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ π. ΣΙΜΩΝΟΣ
ΚΑΙ ΤΟ ΑΙΤΗΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΞΕΩΣ ΤΟΥ
Στίς 29 Ἰουνίου, ἑορτή τῶν ἁγίων Πρωτοκορυφαίων Ἀποστόλων Πέτρου καί Παύλου, ἑορτάζει καί ὁ μακαριστός ἅγιος Γέροντάς μας Ἀρχιμανδρίτης π. Σίμων-Πέτρος Ἀρβανίτης.
Μέ τήν φετεινή ἐπέτειο τῆς ἑορτῆς του ἐπιθυμοῦμε νά σᾶς καταστήσουμε κοινωνούς τῆς χαρᾶς μας, γνωστοποιῶντας σέ σᾶς ὅτι ἔχει ἤδη διαβιβασθεῖ πρός τήν Ἱερά Σύνοδο –μέσῳ τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου μας– πλήρης Φάκελλος μέ Ὑπόμνημά μας, μέ αἴτημα τήν Ἁγιοκατάταξη τοῦ Ὁσίου καί Mάρτυρος Γέροντός μας.
ΟΛΑ ΣΤΟ …ΠΟΔΙ!
ΟΛΑ ΣΤΟ …ΠΟΔΙ!
Τά παλιά τά χρόνια τότε πού οἱ συναλλαγές μας μέ τό Δημόσιο, τήν Ἐφορία καί τίς Τράπεζες γίνονταν ἀκόμα διαπροσωπικά (ὄχι ἠλεκτρονικά ἤ μέσῳ κινητοῦ ὅπως τώρα!) μέ χαρτάκι ἀναμονῆς στήν οὐρά περιμένοντας νά φτάσουμε στό ταμεῖο, θυμόμαστε ἀκόμα φαντάζομαι οἱ πιό πολλοί (καί οἱ πιό παλιοί!) τήν ταμπέλα πού ὑπῆρχε στόν γκισέ, δεξιά κάτω γωνία στό τζαμάκι πού ἔγραφε «Οὐδέν λάθος ἀναγνωρίζεται μετά τήν ἀπομάκρυνση ἐκ τοῦ ταμείου!»
Ἔτσι ὅταν ἐρχόταν κάποτε καί ἡ σειρά μας (μέ βῆμα ἀργό πρός τό ταμεῖο!) εἴμασταν προσεκτικοί στίς συναλλαγές μας καί μέ ἐρωταποκρίσεις λύναμε τίς ὅποιες ἀπορίες εἴχαμε στό κάθε θέμα πού μᾶς ἀπασχολοῦσε.
Ποιός θά μᾶς παραχωροῦσε ἄλλωστε τήν σειρά του ἄν θέλαμε περαιτέρῳ διευκρινίσεις, ἄν εἴχαμε ξεχάσει (οἱ ἔρμοι!) νά ρωτήσουμε κάτι πού δυστυχῶς εἴχαμε ξεχάσει νά ἀναφέρουμε, ὅταν ἦταν ἡ σειρά μας;
Τά τελευταῖα χρόνια, πού ὅλα πλέον γίνονται ἐξ ἀποστάσεως ἠλεκτρονικά, πόσο μᾶλλον καί νά θέλαμε καί ἄλλες πληροφορίες ἀναμένουμε στήν μπομπίνα τοῦ ἠχογραφημένου μηνύματος νά πατήσουμε τό «1», τό «2», μετά τήν δίεση ἤ τό ἀστεράκι ἤ ἄν θέλετε νά μιλήσετε μέ ἐκπρόσωπό μας παρακαλῶ ἀκοῦστε μισή ὥρα τό τραγουδάκι καί χρεωθεῖτε σάν παλαβοί τίς ὅποιες χρεώσεις τοῦ παρόχου, ὅλα ἔχουν ἀλλάξει.
«Πάρε με (ὅτ)αν φτάσεις»!
«Πάρε με (ὅτ)αν φτάσεις»!
Ἡ φράση αὐτή πού ἀπό τά ξημερώματα τῆς 1ης Μαρτίου 2023 – μετά τό τραγικό πολύνεκρο δυστύχημα στά Τέμπη τῆς 28ης Φεβρουαρίου 2023 ὥρα 23:21 μ.μ. – κάνει τό γῦρο τοῦ Κόσμου, καθώς ἀναγράφεται στά πανό πού προηγοῦνται στίς πορεῖες, σχηματίζεται μέ τίς τσάντες μαθητῶν καί φοιτητῶν στίς αὐλές τῶν σχολείων καί τῶν Πανεπιστημίων. Μία φράση πού ἀνέκαθεν ἀπευθύνει κάθε μάνα στό παιδί της ἀποχαιρετῶντας το γιά τό ταξίδι καί πού γιά ὅλες αὐτές τίς μητέρες – τά παιδιά τῶν ὁποίων χάθηκαν γιά πάντα, ἀφοῦ μετά τήν μοιραία σύγκρουση τῶν 2 τρένων, τά σώματά τους, ἄν δέν κάηκαν, ἔγιναν μία ἄμορφη μᾶζα μέ τά σίδερα – θά μείνει γιά πάντα ἀνεκπλήρωτο.
Ἀνεκπλήρωτη ὅμως δέν θά μείνει μόνον ἡ προσδοκία τῆς μάνας. Ἀνεκπλήρωτα θά μείνουν τά ὄνειρα τόσων νέων νά τελειώσουν τίς Σπουδές τους καί νά «ἀνοίξουν τά φτερά τους» στόν ἐπαγγελματικό τομέα νά προσφέρουν τίς γνώσεις τους, μέ τήν ὄρεξή τους γιά ἐργασία, μέ τήν φρεσκάδα πού πηγάζει ἀπό τήν Δροσιά τῆς ἡλικίας τους!
Ἀνεκπλήρωτη θά μείνει ἡ προσδοκία γιά ἐπιστροφή γονέων πού βρίσκονταν στό μοιραῖο τρένο, καθώς τό κουδούνι τῆς ἄφιξής τους στό σπίτι δέν θά χτυπήσει ποτέ ξανά καί ἡ ἀγκαλιά τῶν ἀγαπημένων τους πού πάντα καρτεροῦσαν καί καρτεροῦν θά μείνει ἀδειανή γιά πάντα!! Θά νιώθουν, ὅσο περνάει ὁ καιρός, ἔντονη τήν ἀπουσία τους στό πέλαγος πού λέγεται ΖΩΗ! Βαθιά πληγή!
«Μή μείνωμεν ἔξω τοῦ Νυμφῶνος Χριστοῦ»!
«Μή μείνωμεν ἔξω τοῦ Νυμφῶνος Χριστοῦ»!
«Θεέ μου, πόση σοφία χάρισες στούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας καί συνέθεσαν καί μελοποίησαν τόσο ὡραίους κανόνες γιά νά ἀποδώσουν τά πάθη Σου καί τήν πορεία Σου πρός αὐτά;». Νομίζω ὅτι, καί μόνο τίς ἀκολουθίες τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος νά παρακολουθήσει κανείς, μέ προσοχή καί κατάνυξη, θά ἀρκοῦσε νά παραμείνει πιστός ὅλο τόν ὑπόλοιπο χρόνο! Μόνο ἡ ἀνάμνηση ἐκείνων τῶν τρομερῶν γεγονότων θά ἔφτανε νά πηδαλιουχεῖ ὅλη τή ζωή μας.
Πρίν ἀρκετά χρόνια ἔτυχε νά παρακολουθήσω τόν ὄρθρο τῆς Μεγάλης Δευτέρας στή Μονή Μεγίστης Λαύρας τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί ἀκόμα δέν μπορῶ νά ξεχάσω τό γλυκύτερο «Ἰδού ἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυμα ...» πού ἄκουσα ποτέ, ἔτσι ὅπως τό ἔψαλε ἐκεῖνος ὁ καλικέλαδος μοναχός ψάλτης ἀπό τό στασίδι πού πίσω του ἔχει τήν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Ἰωάννη τοῦ Κουκουζέλη. Τόσο ἐπηρεάσθηκα πού πολλές φορές, ἀσυναίσθητα, μοῦ ἔρχεται νά τό ψάλω χωρίς νά εἶναι ὁ καιρός του.