Ὁ «ἄγνωστος πόλεμος»
μεταξύ Ἐκκλησιαστικῶν καί Τεκτόνων
Τότε πού πῆγαν νά κόψουν τά γένεια ἑνός Ἀρχιεπισκόπου
τί χειρότερο θά τοῦ ἔκαναν ἄν ἤξεραν πώς ἦταν ΚΑΙ Τέκτων!
Γιατί ἡ Μασονία δέν ἀποκαλύπτει τά ὀνόματα τῶν ἐν ζωῇ Κληρικῶν Τεκτόνων, παρά μόνο ἐκεῖνα τῶν κεκοιμημένων; Αὐτή εἶναι κάθε φορά καί συνήθως ἡ «ἔνσταση» τῶν ἀγαθῶν ἐκείνων Κληρικῶν μας, οἱ ὁποῖοι ἀδυνατοῦν νά δεχθοῦν τήν «πτώση» αὐτή τῶν ἀδελφῶν τους. Μιά ἄλλη ὡστόσο μερίδα Κληρικῶν, κυρίως ἐπισκόπων, τήν ἔνσταση αὐτή τήν προβάλλει γιά νά «κουκουλώσει» «φιλαδέλφως» τούς μασόνους συνεπισκόπους της. Καί τοῦτο τό κάνουν οἱ ἀθωότεροι ἐκ τῶν ἐπισκόπων, γιά νά μήν πληγεῖ τό ἐπισκοπικό κῦρος! Διερώτημα: Εἶναι, πάντα, ἔτσι;
-Ἄς μᾶς ἐπιτραπεῖ ἐδῶ νά μιλήσουμε γιά συγνωστόν –ἤ καί ὄχι!– στρουθοκαμηλισμό, δικαιολογοῦντα τά ἀδικαιολόγητα αὐτά μερικῶν Κληρικῶν μας, γιά νά καλύψουν ἔνοχα τούς ἐνόχους.
Ἡ ἕως ἑνός σημείου σιωπή τῶν Τεκτόνων
Οἱ Τέκτονες βέβαια σιωποῦν. Ἄν ὅμως τυχόν ἀπειληθοῦν γιά ἐπιβολή ἐκκλησιαστικῶν ἐπιτιμίων ἐναντίον τους, τότε προβαίνουν σέ νύξεις περί ἀποκαλύψεων ἐκ μέρους αὐτῶν γιά συμμετοχές Κληρικῶν στόν Τεκτονισμό, πού θά κοστίσουν στήν Ἐκκλησία. Θά τρίξουν θρόνοι, ἔτσι, καί θά σεισθοῦν ἀγάλματα ὑψηλόβαθμων Κληρικῶν εἰς τά βάθρα τους πού κοσμοῦν εἰσέτι τίς ἐκκλησιαστικές πλατεῖες. Αὐτά περίπου ἔγραψαν παλαιότερα σέ ἔντυπά τους οἱ Τέκτονες – καί ὅλοι ἐν συνεχείᾳ ἐσίγησαν…
Τί ἔγραψαν σχετικῶς οἱ Τέκτονες
ὅταν ἐφοβήθησανἘκκλησιαστικά ἐπιτίμια ἕως Ἀφορισμοῦ…
Τά ἀναγραφόμενα στόν, ὅπως παραπάνω, μεσότιτλο τοῦ ἀνά χεῖρας ἄρθρου μας συνέβαιναν κατά τά πρῶτα χρόνια τῆς δεκαετίας τοῦ 1970, τότε πού ἡ Ἑλλαδική Ἐκκλησία θέλησε νά ἐνημερώσει τό ποίμνιό της, περί τοῦ ὅτι – γενικότερα – οἱ Τεκτονικές διδασκαλίες εἶναι ἀσυμβίβαστες πρός ἐκεῖνες τῆς Ἐκκλησίας μας. Αὐτή ἡ –ὀρθή βεβαιότατα – θέση τῆς Ἐκκλησίας χρονολογεῖται ἀπό πολλῶν ἐτῶν, στήν Κύπρο καί στήν Πόλη ἀρχικῶς, μέ ἀποκορύφωμα τήν Ἱστορική σχετικῶς Ἀπόφαση τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας τοῦ 1933, τό πνεῦμα τῆς ὁποίας κατά καιρούς ἐπαναλαμβάνεται, ἔκτοτε.
Ἔγραψαν λοιπόν οἱ Τέκτονες ὅταν κατά τίς ἀρχές τῆς δεκαετίας τοῦ 1970 ἐπιέσθηκαν ἀπό τήν Ἐκκλησία μας – μεταξύ πολλῶν ἄλλων – καί ταῦτα τά πρωτοφανῶς προσβλητικά γιά τό κῦρος Αὐτῆς:
«…Οἱ ἡγέτες τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ εἰς τήν χώραν μας (…) ἔχουν, φαίνεται, ἀνάγκην ὅπως ἐξασκῶνται εἰς τό μῖσος καί δέν ἔχουν ἄλλον στόχον πρόσφορον, ἀπό τόν Τεκτονισμόν (…), λησμονοῦντες ὅτι ὁλόκληρος πλειάς διασήμων προσωπικοτήτων τῆς χώρας μας, ὡς οἱ Οἰκουμενικοί Πατριάρχαι Φώτιος, Βασίλειος καί Μελέτιος, οἱ Πρωθυπουργοί Βενιζέλος, Παπαναστασίου, Μεταξάς καί δωδεκάς ἄλλων [!], ὡς καί πλῆθος ἄλλων ἐξόχων ἀνδρῶν ὑπῆρξαν ἅπαντες Τέκτονες (…)».
Ἐν συνεχείᾳ τῶν ὡς ἀνωτέρω, γράφουν ἐπίσης καί τοῦτα τά πρωτάκουστα εἰς βάρος τῆς αὐθεντίας τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας μας:
«…Ἐάν δέ, παρά πᾶσαν ἐλπίδα νηφαλιότητος καί συναισθήσεως εὐθυνῶν, ἤθελεν ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος κρίνει ὅτι δικαιοῦται, δύναται [!] ἤ καί ὑποχρεοῦται, ὅπως μᾶς ἀπωθήση, μία τοιαύτη ἀπόφασις δέν εἶναι δυνατόν νά ἔχη εἰμή λίαν περιωρισμένην σημασίαν, καθ’ ὅσον ἡ Ἱερά Σύνοδος ΟΥΤΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΝ, ἀλλά ΟΥΤΕ καί ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΝ μονοπωλεῖ...» [οἱ ὑπογραμμίσεις εἶναι τοῦ Τεκτονικοῦ κειμένου].
Ἰδού καί ἡ θλιβερή συνέχεια τοῦ μασονικοῦ κειμένου
Ἡ συνέχεια πού θά διαβάσετε παρακάτω εἶναι βαρύ καί ἀπαράδεκτο πλῆγμα πού δίδεται ἐναντίον τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας μας, ὄχι ἀπό ἐχθρούς, ἀλλά ἀπό πλευρᾶς τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριαρχείου, γενικότερα. Διαβᾶστε τα μέ προσοχή. Γράφουν ἀκριβῶς:
«…Ἡ “θέσις” αὕτη ἐπεβεβαιώθη, εὐτυχῶς, ὑπό τοῦ ἀντιπροσώπου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως εἰς τό ἐν Γενεύη Παγκόσμιον Συμβούλιον Ἐκκλησιῶν Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καλαβρίας Αἰμιλιανοῦ, ὅστις ἐδήλωσεν πρός τό Ἀθηναϊκόν Πρακτορεῖον τά ἀκόλουθα: «Δέν πρέπει νά ὑπερβάλλωμεν τήν σημασίαν τῆς ἀποφάσεως*τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἑλλάδος ἐπί τοῦ θέματος τοῦ Τεκτονισμοῦ. Ἡ ἀπόφασις δέν ἀφορᾶ ὁλόκληρον τήν Ὀρθοδοξίαν. Πρόκειται περί μέτρου ἐντελῶς τοπικοῦ, πού δέν ἀποτελεῖ, ἄλλως τε, τί τό νέον, δεδομένου ὅτι ἀπό δεκαετιῶν ἤδη, θεωρεῖται ἐν Ἑλλάδι ὁ Τεκτονισμός ἀσυμβίβαστος πρός τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν. Ἀσφαλῶς – συνεχίζει τό μασονικό κείμενο - ἡ ἀπόφασις δέν ἀφορᾶ τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν, πρόκειται, ἁπλῶς, περί κατισχύσεως εἰς τούς κόλπους τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἑλλάδος, μιᾶς μικρᾶς μειοψηφίας φανατικῶν [!], οἱ ὁποῖοι ἐκδηλώνουν ἀντιοικουμενιστικόν πνεῦμα (…). Ἡ ἀπόφασις αὕτη – καταλήγει ὁ Δεσπότης ἐκεῖνος τοῦ Πατριαρχείου – δέν δύναται νά θεωρηθῆ ὡς ἐκπροσωποῦσα τήν γνώμην τοῦ συνόλου τῆς Ἱεραρχίας, ἀκόμη δέ ὀλιγώτερον τῆς Ἐκκλησίας…»
(Πηγή, τό Τεκτ. Περιοδικό Τεκτονικόν Δελτίον, ἔτους 1972, τεῦχος 105-106, σελ. 311, 312).
Ἡμέτερο σχόλιο
Ἔχουμε τήν αἴσθηση ὅτι αὐτά πού εἶπε ὁ Καλαβρίας Αἰμιλιανός, γνωρίζων καλά τό πνεῦμα τοῦ Πατριαρχείου εἶναι πολύ χειρότερα εἰς βάρος τοῦ κύρους καί τῆς αὐθεντίας τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας μας ἀπό ὅσα οἱ ἴδιοι οἱ Τέκτονες διατύπωσαν.
Ναί, τό πλῆγμα ἐκ μέρους οἰκείων εἶναι πικρότερο παντός ξένου, ἐχθροῦ!
Ἀλλά γιατί δέν ἀποκαλύπτει ὀνόματα ζώντων Τεκτόνων Κληρικῶν ἡ Μασονία;
Δίδουμε εὐθύς ἀμέσως τούς προβαλλόμενους ἀπό τούς Τέκτονες λόγους γιά τούς ὁποίους ΔΕΝ ἀποκαλύπτουν ὀνόματα ζώντων μασόνων Κληρικῶν ἀλλά μόνο κεκοιμημένων, πού δέν μποροῦν ἔτσι νά διαψεύσουν οἱ πεθαμένοι αὐτοί Κληρικοί μας τίς Στοές πού τούς ξεσκεπάζουν μετά τό θάνατό τους. Αὐτό τό τελευταῖο εἶναι ἡ «ἔνσταση» ἐκκλησιαστικῶν τινων ὅταν παρουσιάζονται τέτοια ζητήματα. Ἰδού οἱ λόγοι αὐτοί. Γράφουν οἱ Τέκτονες, ὅταν σχετικῶς ἐρωτῶνται:
«- Τά ὀνόματα τῶν διασήμων ἀνδρῶν, ξένων καί Ἑλλήνων, τά ἐπικαλούμεθα [μετά τόν θάνατό τους βεβαίως], γιά νά δείξουμε τήν ἀκτινοβολία πού ἐκπέμπει ὁ Τέκτονισμός…»
«-Τότε ποιός εἶναι ὁ λόγος πού δέν βγαίνουν στή δημοσιότητα τά ὀνόματα αὐτῶν τῶν «ἐπιλέκτων» Ἑλλήνων τεκτόνων ἐν ἐνεργεία;
-Ἁπλῶς, δέν ἀναφέρουμε ὀνόματα τεκτόνων ἐν ἐνεργεία, γιατί δέν θέλουμε νά σκανδαλίσουμε τήν παραπλανημένη ἀπό τή συκοφαντία μερίδα τῆς κοινῆς γνώμης…Σκεφθῆτε [συνεχίζουν οἱ Τέκτονες], ὅτι τούς ἀναφερθέντες ὡς Τέκτονες πατριάρχες οἱ ἀντιΤέκτονες ἔσπευσαν νά τούς χαρακτηρίσουν ὡς Ἰοῦδες. Καί φανταστεῖτε τί θά συνέβαινε ἄν τούς εἴχαμε ἀναφέρει ἐν ζωῇ. Τοῦ ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν Χρυσοστόμου [Παπαδοπούλου] δοκίμασε ἕνας ζηλωτής νά τοῦ ψαλιδίσει τά γένεια, γιά τό ζήτημα τῆς προσαρμογῆς τοῦ ἡμερολογίου στήν ἀστρονομική πραγματικότητα. Φαντάζεται κανείς τί θά γινόταν ἄν ἐγίνετο γνωστό πώς ἦταν [ὁ Χρυσόστομος αὐτός] καί Τέκτων! Θά εἶχε πέσει θύμα μιᾶς εὐάριθμης ἀλλά καλά ὀργανωμένης ζηλωτείας…»
(Πηγή: τό Τέκτονικό Περιοδικό Πυθαγόρας, ἔτους 1981, τεῦχος 22, σελ. 332).
Ὁ δεύτερος ἐπαίσχυντος λόγος τῆς μή ἀποκαλύψεως
ἐκ μέρους τῆς Μασονίας τῶν ζώντων Κληρικῶν μασόνων…
Διαβάζουμε ἐπίσης σέ Τέκτονικό ἔντυπο, φρίττοντες, καί ταῦτα:
«…Δέν νομίζομεν ὅτι ἐπιτρέπεται εἰς ἡμᾶς [τούς Μασόνους] νά ἱκανοποιήσωμεν τήν περιέργειαν καί δώσωμεν τά ὀνόματα ἐπιλέκτων μελῶν τῆς κοινωνίας βοράν εἰς τάς ἀγρίας διαθέσεις ὑπανθρώπων [!]… Οἱ Πατριάρχαι Βασίλειος ἀπό Ἀγχιάλου, οἱ Ἀλεξανδρείας Μελέτιος ὁ Δ΄, ὁ Φώτιος κ.ἄ., ὡς καί τόσοι Μητροπολῖται [!], οἱ ὁποῖοι ἦσαν Τέκτονες, ἀσφαλῶς δέν θά ἠδύναντο νά ἐκπληρώσωσι τήν ἀποστολήν των, ἑάν διελάλουν ἐκεῖνοι ἤ ἡμεῖς ἀποκαλύπτομεν, τήν Τεκτονική των ἰδιότητα, διότι θά ἔπιπτον θύματα εὐαρίθμου ὁμάδος ζηλωτῶν (δηλαδή τῶν πιστῶν χριστιανῶν!!!)…» (Πηγή: τό Τέκτονικό Περιοδικό Τεκτονικόν Δελτίον, 1970, σελ. 344).
Ἡμέτερο σχόλιο;
Οὐδέν! Παραθέτομε μόνον - ἐπαναλαμβάνοντες αὐτό – τό σχετικό «σχόλιο» περί τῶν μασόνων Κληρικῶν ἐκ μέρους τοῦ ἄλλοτε Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν μακαριστοῦ Χριστόδουλου Παρασκευαΐδη, ὁ ὁποῖος μεταξύ ἄλλων ἔγραψε:
«…Ἀληθεύει κατά πάντα ὁ λόγος τοῦ Κυρίου: οὐδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν (Ματθ, 6, 24). Δύναται ἕνας μασῶνος νά θρησκεύει, δέν δύναται ὅμως νά θεολογεῖ ἐπειδή τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ ἔχει ἀποστεῖ ἀπ’ αὐτοῦ. Κατά συνέπειαν, ἐάν ὑποτεθεῖ ὅτι ὑπάρχει ἐκκλησιαστικός λειτουργός ἐλευθεροτέκτων [=μασῶνος], αὐτός θά καταστεῖ ἀνενεργός ἐξάγων ἑαυτόν τοῦ λειτουργικοῦ βίου καί τῆς διακονίας τοῦ λόγου τοῦ Εὐαγγελίου μή δυνάμενος νά συνδυάσει μέσα του Θεόν καί Σατανᾶν…», 12-5-2006. (Πηγή: Ἀπαντητική ἐπιστολή ἀπό τό ἰδιαίτερο Γραφεῖο τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἐκείνου πρός τόν Σύλλογο Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, Περιστέρι. Ἀριθ. Πρωτ. /5/ΕΞ/2184/2006).
Τί περισσότερο μποροῦμε νά εἰποῦμε; Τί;
(Ἔχουμε, ὅμως, καί ἄλλα)
Μοναχός Ἀβέρκιος
«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 250-251
Ἰούνιος-Ἰούλιος 2023
Σημείωση:
* Ἀπόφαση πού ἐπαναλαμβάνει τά τῆς παλαιότερης (τοῦ 1933) ὁμοίας διά τῆς ὁποίας ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας ἀποφαίνεται ὅτι οἱ Τεκτονικές διδασκαλίες εἶναι ἀσυμβίβαστες πρός τήν Ἐκκλησία.