ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ  ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΟΥΝ ΑΠΟΓΟΝΟΥΣ;

195 Aggel

ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ 

ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΟΥΝ ΑΠΟΓΟΝΟΥΣ;

Τά τελευταῖα χρόνια ἀπασχολεῖ τόν νοµικό κόσµο τῆς Χώρας τό ἐρώτηµα, ἐάν οἱ ὁµοφυλόφιλοι ἔχουν δικαίωµα ἀπόκτησης ἀπογόνων καταφεύγοντας στήν ἰατρικῶς ὑποβοηθούµενη ἀναπαραγωγή. Ὡς ἰατρικῶς ὑποβοηθούµενη ἀναπαραγωγή, ἤ, τεχνητή γονιµοποίηση (στό ἑξῆς ΙΥΑ) νοεῖται σύµφωνα µέ τή διάταξη τοῦ ἄρθρου 3 πάρ. 1 τό ν. 3305/2005, ἡ «κάθε περίπτωση κυοφορίας καί τεκνοποίησης πού ἐπιτυγχάνεται µέ µεθόδους ἄλλες πλήν τῆς φυσιολογικῆς ἕνωσης ἄνδρα καί γυναίκας καί οἱ ὁποῖες ἐφαρµόζονται σέ εἰδικά ὀργανωµένες µονάδες ἰατρικῶς ὑποβοηθούµενης ἀναπαραγωγῆς (ΜΙΥΑ)».
Δέ θά ἀναφερθοῦµε ἐδῶ ἀναλυτικά στίς διάφορες ἰατρικές µεθόδους ὑποβοηθούµενης ἀναπαραγωγῆς. Ἰδιαίτερη σηµασία ἔχει γιά τό Δίκαιο τό κοινό χαρακτηριστικό ὅλων αὐτῶν τῶν µεθόδων: ἡ ἀποσύνδεση τῆς ἀναπαραγωγικῆς διαδικασίας ἀπό τήν ἐρωτική πράξη. Λόγῳ αὐτοῦ τοῦ χαρακτηριστικοῦ, ἡ ἐφαρµογή ὅλων τῶν µεθόδων ἰατρικῶς ὑποβοηθούµενης ἀναπαραγωγῆς ἐγείρει κρίσιµα ἠθικά, κοινωνικά καί νοµικά ζητήµατα.
Ὁ Ἕλληνας νοµοθέτης, ἀφοῦ διαπίστωσε τή συνεχῶς διευρυνόµενη ἐφαρµογή τῆς ΙΥΑ στή χώρα µας, ἔκρινε ἐπιβεβληµένη τή διαµόρφωση ἑνός εἰδικοῦ νοµοθετικοῦ πλαισίου γιά νά ρυθµίσει δύο ἀπό τά σχετικά ζητήµατα: ἀφ’ ἑνός τόν προσδιορισµό τοῦ ἐπιτρεπτοῦ προσφυγῆς στίς σχετικές µεθόδους, καί ἀφετέρου τήν ἵδρυση τῆς συγγένειας µέ τό παιδί, πού θά γεννηθεῖ. Θέσπισε ἔτσι τό νόµο 3089/2002, οἱ διατάξεις τοῦ ὁποίου ἐντάχθηκαν στόν Ἀστικό Κώδικα (στό ἑξῆς ΑΚ).
Ὑπό τήν ἰσχύουσα νοµοθετική ρύθµιση ἡ ἀπόκτηση τέκνων µέ ΙΥΑ εἶναι ἐπιτρεπτή µόνο ὅταν πρόκειται γιά συζύγους (πού εἶναι ἐξ ὁρισµοῦ ἑτερόφυλοι, ἀφοῦ ὁ γάµος µεταξύ ὁµοφύλων εἶναι, γιά τό δίκαιό µας, ἀνυπόστατος), ἑτερόφυλους συντρόφους καί γυναῖκες χωρίς σύζυγο ἤ σύντροφο. Δέν εἶναι δυνατή γιά τά ζευγάρια τῶν ὁµοφυλοφίλων καί αὐτό εἶναι ἀνεξάρτητο ἀπό τό γεγονός ὅτι ὁ νόµος 4356/2015 προβλέπει σύµφωνο συµβίωσης µεταξύ ὁµοφύλων.

Ἡ θεσμοθετημένη θέση τῆς Ἐκκλησίας στά πρῶτα ἑλληνικά συνταγματικά κείμενα

195 Manis

Ἡ θεσμοθετημένη θέση τῆς Ἐκκλησίας

στά πρῶτα ἑλληνικά συνταγματικά κείμενα *

Στίς 20 Δεκεμβρίου τοῦ ἔτους 1821 συνῆλθε στήν Πιάδα, πλησίον τῆς ἀρχαίας Ἐπιδαύρου, ἡ πρώτη Ἐθνική Συνέλευση τῶν Ἑλλήνων. Στή Συνέλευση ἔλαβον μέρος ὡς ἐκπρόσωποι τοῦ ἀγωνιζομένου γιά τήν ἐλευθερία τοῦ Ἔθνους 59 πληρεξούσιοι ἀπό τήν Πελοπόννησο, τήν Ἀνατολική καί Δυτική Χέρσο Ἑλλάδα καί τά νησιά Ὕδρα, Σπέτσες, Ψαρά καί Κάσο. Οἱ πληρεξούσιοι αὐτοί εἶχαν ἐκλεγεῖ ἀπό τίς Τοπικές Συνελεύσεις ἤ τίς τοπικές Γερουσίες.

Τήν 1η Ἰανουαρίου 1822 ἡ ἐν λόγῳ Συνέλευση ἀφοῦ διεκήρυξη «τήν πολιτικήν ὕπαρξιν καί ἀνεξαρτησίαν» τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους ψήφισε τό πρῶτο Σύνταγμα τό ὁποῖο ὀνομάσθηκε Πολίτευμα τῆς Ἑλλάδος, μέ τό ὁποῖο ἡ Ἑλλάδα ἐμφανίζεται ὡς ἐνιαῖον καί συντεταγμένον κράτος. Ἐπειδή ὅμως ἐφοβοῦντο οἱ ἀντιπρόσωποι ὅτι τό πολίτευμα αὐτό θά μποροῦσε νά δημιουργήσει ἐχθρότητα τῶν εὐρωπαϊκῶν δυνάμεων τῆς Ἱερᾶς Συμμαχίας, τό ὠνόμασαν «Προσωρινόν» καί ἔκτοτε εἶναι γνωστό στήν συνταγματική ἱστορία τῶν Ἑλλήνων, ὡς «τό Προσωρινόν Πολίτευμα τῆς Ἑλλάδος».

Τό πρῶτον αὐτό Σύνταγμα ἄρχεται μέ τό Προοίμιον: «Ἐν ὀνόματι τῆς Ἁγίας καί Ἀδιαιρέτου Τριάδος». Στή συνέχεια ἀναγράφει πολύ χαρακτηριστικά ὅτι: «Τό Ἑλληνικόν Ἔθνος … κηρύττει διά τῶν Νομίμων Παραστατῶν του εἰς Ἐθνικήν συνηγμένον … Συνέλευσιν, ἐνώπιον Θεοῦ καί ἀνθρώπων τήν πολιτικήν αὐτοῦ ὕπαρξιν καί ἀνεξαρτησίαν». Οἱ πρῶτοι δηλαδή αὐτοί συνταγματικοί νομοθέτες εἶχαν τήν βεβαιότητα καί τήν συνείδηση ὅτι ἡ ὕπαρξη καί ἡ ἀνεξαρτησία τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους καί ἡ ἀποτίναξη τοῦ ὀθωμανικοῦ ζυγοῦ τῶν τετρακοσίων χρόνων ἔχει θεμέλιο τήν πίστη τους στό Θεό καί τό ἀγωνιστικό τους φρόνημα· τοῦτο εἶναι σαφές. Γι΄ αὐτό καί ἀναφέρει ὅτι ἡ ὕπαρξη καί ἡ ἀνεξαρτησία συντελεῖται «ἐνώπιον Θεοῦ καί ἀνθρώπων». Ἄλλωστε ἡ ἐσωτερική αὐτή πεποίθηση ἀποδεικνύεται καί ἀπό πολλές ἄλλες διακηρύξεις, δηλώσεις καί λόγους τῶν πρώτων ἀγωνιστῶν τοῦ 1821.

ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ & ΑΓΙΟΤΗΤΑ

195 pKK

ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ & ΑΓΙΟΤΗΤΑ

Συλλογισμοὶ ἑνὸς ἁπλοῦ πρεσβυτέρου καὶ δὴ ἐπαρχιώτη

Μέρες ἀκούγονταν τὰ ὀνόματα τῶν ὑποψηφίων ἱερομονάχων, ποὺ θὰ κατήρτιζαν τὸ τριπρόσωπον, ἐκ τοῦ ὁποίου καὶ θὰ ἐκλέγετο ὁ νέος Ἐπίσκοπος. Ὀνόματα, λοιπόν, διάφορα ἀκούγονταν, εὐλαβῶν ἐξάπαντος κληρικῶν καὶ μὲ προσόντα διόλου εὐκαταφρόνητα, οἱ ὁποῖοι θὰ συναγωνίζοντο στὸν στίβο τῆς ἐκλογῆς.

Κι ἔφθασε ἐπιτέλους ἡ ἡμέρα τῆς ἐκλογῆς, συνῆλθον ἐπὶ τῷ αὐτῷ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καὶ  οἱ τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας Ἀρχιερεῖς καὶ μετὰ ἀπὸ ψηφοφορία ἐξελέγη ὁ νέος Ἐπίσκοπος.

Δὲν εἶναι ἀσφαλῶς δίχως τὴν δικιά της ἀγωνία αὐτὴ ἡ ὅλη διαδικασία. Ἀγωνία αὐτῶν ποὺ συνθέτουν τὸ λεγόμενο τριπρόσωπο, ἀγωνία τῶν ἴδιων τῶν Ἱεραρχῶν, ἀγωνία ἀκόμη καὶ μιᾶς μεγάλης μερίδος πιστῶν, ἰδίως ἐκείνων τῶν Μητροπόλεων ποὺ τελοῦν ἐν χηρείᾳ καὶ ἀναμένουν τὸ νέο τους πνευματικό πατέρα καὶ πρῶτον τῇ τάξει κληρικὸν τῆς Ἐκκλησιαστικῆς τους ἐπαρχίας.

ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΟ ΟΤΙ  ΤΑ ΑΠΟΛΥΤΑΡΧΙΚΑ ΚΑΘΕΣΤΩΤΑ  ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΝ  ΤΟΝ  20ο  ΑΙΩΝΑ;

195 Nomomathis

«Δράκων οὗτος ὅν ἔπλασας ἐµπαίζειν αὐτῷ»

 

ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΟ ΟΤΙ  ΤΑ ΑΠΟΛΥΤΑΡΧΙΚΑ ΚΑΘΕΣΤΩΤΑ

 ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΝ  ΤΟΝ  20ο  ΑΙΩΝΑ;

 

Ὁ Λεβιάθαν καί οἱ Λευΐτες

Ὅπως εἶναι γνωστό στούς ἀναγνῶστες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, στά Μ’ καί ΜΑ’ Κεφάλαια τοῦ βιβλίου «Ἰώβ» γίνεται ἀναφορά σέ δύο θηρία («ἀλλά δή ἰδού θηρία παρά σοί»): Στούς στίχους 1019 τοῦ Μ’ Κεφαλαίου περιγράφεται τό θηρίο πού φέρει τό ἑβραϊκό ὄνοµα Behemoth καί οἱ ἑρµηνευτές τό ἀντιστοιχίζουν συνήθως µέ τόν ἱπποπόταµο. Τό θηρίο αὐτό περιγράφεται µέ «συµπεπλεγµένα νεῦρα» καί «χαλκείας πλευράς», ἡ «ράχις του εἶναι σίδηρος χυτός», ἀλλά, παρά τήν ἰσχύ του, εἶναι «πεποιηµένον ἐγκαταπαίζεσθαι ὑπό τῶν ἀγγέλων αὐτοῦ (=τοῦ Κυρίου)». Ἀπό δέ τόν στίχο 20 τοῦ Μ’ Κεφαλαίου ἕως τό τέλος τοῦ ΜΑ’ Κεφαλαίου περιγράφεται τό ἄλλο θηρίο, πού οἱ ἑρµηνευτές τό ταὐτίζουν µέ τόν κροκόδειλο. Εἶναι ὁ δράκων, πού τό ἑβραϊκό του ὄνοµα εἶναι Leviathan, ὁ ὁποῖος ἀναφέρεται καί στόν στίχο τοῦ Προοιµιακοῦ Ψαλµοῦ, πού θέσαµε ὡς ἐπικεφαλίδα καί γιά τόν ὁποῖο, µεταξύ ἄλλων, λέγεται: «εἰς πτῦξιν θώρακος αὐτοῦ τίς ἄν εἰσέλθῃ; Πύλας προσώπου αὐτοῦ τίς ἀνοίξει; Κύκλῳ ὀδόντων αὐτοῦ φόβος…. Φλόξ δέ ἐκ στόµατος αὐτοῦ ἐκπορεύεται… ἀναζεῖ τήν ἄβυσσον ὥσπερ χαλκεῖον… ἐλογίσατο ἄβυσσον εἰς περίπατον…». Ὅµως καί αὐτό τό θηρίο εἶναι «πεποιηµένον ἐγκαταπαίζεσθαι ὑπό τῶν ἀγγέλων µου (=τοῦ Κυρίου)».

Δέν γνωρίζουµε γιά ποιόν ἀκριβῶς λόγο ὁ πολιτικός φιλόσοφος Τhomas Hobbes (17ος αἰώνας) διάλεξε αὐτά τά δύο θηρία, µέ τά ἑβραϊκά τους ὀνόµατα, γιά νά τιτλοδοτήσει δύο βιβλία του µέ θέµατά τους τήν ἀναρχία καί τήν κρατική ἐξουσία. Πάντως, ἡ τιτλοδότησή τους αὐτή σίγουρα ἐντάσσεται στή γενικότερη τάση τῶν Ἄγγλων συγγραφέων τῆς ἐποχῆς ἐκείνης νά ἀντιµετωπίζουν τά σύγχρονά τους γεγονότα ὑπό τό πρῖσµα τῆς Παλαιᾶς καί τῆς Καινῆς Διαθήκης. Γιά παράδειγµα, ἦταν κοινός τόπος τότε ἡ ἐπίκληση τῆς «Ἐξόδου» τῶν Ἑβραίων ἀπό τήν Αἴγυπτο ὡς τοῦ ἀρχετύπου τῆς πολιτικῆς καί κοινωνικῆς «Ἐπανάστασης». Ἐµεῖς, βέβαια, στή χώρα µας, ὡς περισσότερο προσανατολισµένοι στίς Γαλλικές καί τίς Γερµανικές καί –διά µέσου αὐτῶν– στίς Ἀρχαῖες Ἑλληνικές πολιτικές παραδόσεις, δέν κατανοοῦµε σχεδόν καθόλου τέτοιους παραλληλισµούς ἀνάµεσα στά «πολιτικά» καί τά «θρησκευτικά» γεγονότα, τά ὁποῖα τείνουµε νά τά διαχωρίζουµε τεχνητά καί νά θεωροῦµε ὅτι ἄλλη εἶναι ἡ πολιτική καί ἡ κοινωνικο–οἰκονοµική καί ἄλλη ἡ θρησκευτική ἤ ἡ ἐκκλησιαστική ἱστορία, ἐνῶ στήν πραγµατικότητα αὐτές ἀλληλοδιαπλέκονται.

ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΜΕ ΘΕΜΑ: «Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ»

195 S ENOTIS

ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΜΕ ΘΕΜΑ:

«Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ»

Ὁ σύλλογος «Ἑνότης Ὀρθοδόξου Ἐκκλησιαστικῆς Ὑπακοῆς» καί οἱ Ἐκδόσεις «ΥΠΑΚΟΗ» ὀργάνωσαν συνέδριο μέ θέμα «Ἡ Πολιτική στήν Ὀρθόδοξη Παράδοση» στήν αἴθουσα «ΔΕΛΦΟΙ» τοῦ Πνευματικοῦ Κέντρου Ρουμελιωτῶν (ὁδός Σίνα) τήν Κυριακή 21 Ὀκτωβρίου 2018 ὥρα 17.00-21.00.

195 S plithosΚατάμεστη ἡ εὐρύχωρη αἴθουσα «ΔΕΛΦΟΙ» ἀπό κληρικούς καί λαϊκούς, νέους καί ὥριμους στήν ἡλικία. Τό θέμα ἰδιαίτερα ἐνδιαφέρον ἀπό θεωρητικῆς σκοπιᾶς ἔχει γίνει ἐξόχως ἐνδιαφέρον λόγῳ τῆς πολλαπλῆς κρίσεως πού ἀντιμετωπίζει ἡ πατρίδα μας, ἀλλά καί ὁλόκληρη ἡ ἀνθρωπότητα. Τό ἀνέπτυξαν ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Ἱερόθεος Ἀργύρης, Ἱεροκήρυκας τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Πειραιῶς, ὁ Πρωτοπρεσβύτερος π. Βασίλειος Βολουδάκης, Προϊστάμενος τοῦ Ἱ.Ν. Ἁγίου Νικολάου Πευκακίων Ἀθηνῶν καί ὁ κ. Λέων Μπράνγκ, Δρ. Θεολογίας, ταμίας τῆς Πανελληνίου Ἑνώσεως Θεολόγων.