ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ & ΑΓΙΟΤΗΤΑ

195 pKK

ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ & ΑΓΙΟΤΗΤΑ

Συλλογισμοὶ ἑνὸς ἁπλοῦ πρεσβυτέρου καὶ δὴ ἐπαρχιώτη

Μέρες ἀκούγονταν τὰ ὀνόματα τῶν ὑποψηφίων ἱερομονάχων, ποὺ θὰ κατήρτιζαν τὸ τριπρόσωπον, ἐκ τοῦ ὁποίου καὶ θὰ ἐκλέγετο ὁ νέος Ἐπίσκοπος. Ὀνόματα, λοιπόν, διάφορα ἀκούγονταν, εὐλαβῶν ἐξάπαντος κληρικῶν καὶ μὲ προσόντα διόλου εὐκαταφρόνητα, οἱ ὁποῖοι θὰ συναγωνίζοντο στὸν στίβο τῆς ἐκλογῆς.

Κι ἔφθασε ἐπιτέλους ἡ ἡμέρα τῆς ἐκλογῆς, συνῆλθον ἐπὶ τῷ αὐτῷ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καὶ  οἱ τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας Ἀρχιερεῖς καὶ μετὰ ἀπὸ ψηφοφορία ἐξελέγη ὁ νέος Ἐπίσκοπος.

Δὲν εἶναι ἀσφαλῶς δίχως τὴν δικιά της ἀγωνία αὐτὴ ἡ ὅλη διαδικασία. Ἀγωνία αὐτῶν ποὺ συνθέτουν τὸ λεγόμενο τριπρόσωπο, ἀγωνία τῶν ἴδιων τῶν Ἱεραρχῶν, ἀγωνία ἀκόμη καὶ μιᾶς μεγάλης μερίδος πιστῶν, ἰδίως ἐκείνων τῶν Μητροπόλεων ποὺ τελοῦν ἐν χηρείᾳ καὶ ἀναμένουν τὸ νέο τους πνευματικό πατέρα καὶ πρῶτον τῇ τάξει κληρικὸν τῆς Ἐκκλησιαστικῆς τους ἐπαρχίας.

ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΟ ΟΤΙ  ΤΑ ΑΠΟΛΥΤΑΡΧΙΚΑ ΚΑΘΕΣΤΩΤΑ  ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΝ  ΤΟΝ  20ο  ΑΙΩΝΑ;

195 Nomomathis

«Δράκων οὗτος ὅν ἔπλασας ἐµπαίζειν αὐτῷ»

 

ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΟ ΟΤΙ  ΤΑ ΑΠΟΛΥΤΑΡΧΙΚΑ ΚΑΘΕΣΤΩΤΑ

 ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΝ  ΤΟΝ  20ο  ΑΙΩΝΑ;

 

Ὁ Λεβιάθαν καί οἱ Λευΐτες

Ὅπως εἶναι γνωστό στούς ἀναγνῶστες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, στά Μ’ καί ΜΑ’ Κεφάλαια τοῦ βιβλίου «Ἰώβ» γίνεται ἀναφορά σέ δύο θηρία («ἀλλά δή ἰδού θηρία παρά σοί»): Στούς στίχους 1019 τοῦ Μ’ Κεφαλαίου περιγράφεται τό θηρίο πού φέρει τό ἑβραϊκό ὄνοµα Behemoth καί οἱ ἑρµηνευτές τό ἀντιστοιχίζουν συνήθως µέ τόν ἱπποπόταµο. Τό θηρίο αὐτό περιγράφεται µέ «συµπεπλεγµένα νεῦρα» καί «χαλκείας πλευράς», ἡ «ράχις του εἶναι σίδηρος χυτός», ἀλλά, παρά τήν ἰσχύ του, εἶναι «πεποιηµένον ἐγκαταπαίζεσθαι ὑπό τῶν ἀγγέλων αὐτοῦ (=τοῦ Κυρίου)». Ἀπό δέ τόν στίχο 20 τοῦ Μ’ Κεφαλαίου ἕως τό τέλος τοῦ ΜΑ’ Κεφαλαίου περιγράφεται τό ἄλλο θηρίο, πού οἱ ἑρµηνευτές τό ταὐτίζουν µέ τόν κροκόδειλο. Εἶναι ὁ δράκων, πού τό ἑβραϊκό του ὄνοµα εἶναι Leviathan, ὁ ὁποῖος ἀναφέρεται καί στόν στίχο τοῦ Προοιµιακοῦ Ψαλµοῦ, πού θέσαµε ὡς ἐπικεφαλίδα καί γιά τόν ὁποῖο, µεταξύ ἄλλων, λέγεται: «εἰς πτῦξιν θώρακος αὐτοῦ τίς ἄν εἰσέλθῃ; Πύλας προσώπου αὐτοῦ τίς ἀνοίξει; Κύκλῳ ὀδόντων αὐτοῦ φόβος…. Φλόξ δέ ἐκ στόµατος αὐτοῦ ἐκπορεύεται… ἀναζεῖ τήν ἄβυσσον ὥσπερ χαλκεῖον… ἐλογίσατο ἄβυσσον εἰς περίπατον…». Ὅµως καί αὐτό τό θηρίο εἶναι «πεποιηµένον ἐγκαταπαίζεσθαι ὑπό τῶν ἀγγέλων µου (=τοῦ Κυρίου)».

Δέν γνωρίζουµε γιά ποιόν ἀκριβῶς λόγο ὁ πολιτικός φιλόσοφος Τhomas Hobbes (17ος αἰώνας) διάλεξε αὐτά τά δύο θηρία, µέ τά ἑβραϊκά τους ὀνόµατα, γιά νά τιτλοδοτήσει δύο βιβλία του µέ θέµατά τους τήν ἀναρχία καί τήν κρατική ἐξουσία. Πάντως, ἡ τιτλοδότησή τους αὐτή σίγουρα ἐντάσσεται στή γενικότερη τάση τῶν Ἄγγλων συγγραφέων τῆς ἐποχῆς ἐκείνης νά ἀντιµετωπίζουν τά σύγχρονά τους γεγονότα ὑπό τό πρῖσµα τῆς Παλαιᾶς καί τῆς Καινῆς Διαθήκης. Γιά παράδειγµα, ἦταν κοινός τόπος τότε ἡ ἐπίκληση τῆς «Ἐξόδου» τῶν Ἑβραίων ἀπό τήν Αἴγυπτο ὡς τοῦ ἀρχετύπου τῆς πολιτικῆς καί κοινωνικῆς «Ἐπανάστασης». Ἐµεῖς, βέβαια, στή χώρα µας, ὡς περισσότερο προσανατολισµένοι στίς Γαλλικές καί τίς Γερµανικές καί –διά µέσου αὐτῶν– στίς Ἀρχαῖες Ἑλληνικές πολιτικές παραδόσεις, δέν κατανοοῦµε σχεδόν καθόλου τέτοιους παραλληλισµούς ἀνάµεσα στά «πολιτικά» καί τά «θρησκευτικά» γεγονότα, τά ὁποῖα τείνουµε νά τά διαχωρίζουµε τεχνητά καί νά θεωροῦµε ὅτι ἄλλη εἶναι ἡ πολιτική καί ἡ κοινωνικο–οἰκονοµική καί ἄλλη ἡ θρησκευτική ἤ ἡ ἐκκλησιαστική ἱστορία, ἐνῶ στήν πραγµατικότητα αὐτές ἀλληλοδιαπλέκονται.

ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΜΕ ΘΕΜΑ: «Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ»

195 S ENOTIS

ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΜΕ ΘΕΜΑ:

«Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ»

Ὁ σύλλογος «Ἑνότης Ὀρθοδόξου Ἐκκλησιαστικῆς Ὑπακοῆς» καί οἱ Ἐκδόσεις «ΥΠΑΚΟΗ» ὀργάνωσαν συνέδριο μέ θέμα «Ἡ Πολιτική στήν Ὀρθόδοξη Παράδοση» στήν αἴθουσα «ΔΕΛΦΟΙ» τοῦ Πνευματικοῦ Κέντρου Ρουμελιωτῶν (ὁδός Σίνα) τήν Κυριακή 21 Ὀκτωβρίου 2018 ὥρα 17.00-21.00.

195 S plithosΚατάμεστη ἡ εὐρύχωρη αἴθουσα «ΔΕΛΦΟΙ» ἀπό κληρικούς καί λαϊκούς, νέους καί ὥριμους στήν ἡλικία. Τό θέμα ἰδιαίτερα ἐνδιαφέρον ἀπό θεωρητικῆς σκοπιᾶς ἔχει γίνει ἐξόχως ἐνδιαφέρον λόγῳ τῆς πολλαπλῆς κρίσεως πού ἀντιμετωπίζει ἡ πατρίδα μας, ἀλλά καί ὁλόκληρη ἡ ἀνθρωπότητα. Τό ἀνέπτυξαν ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Ἱερόθεος Ἀργύρης, Ἱεροκήρυκας τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Πειραιῶς, ὁ Πρωτοπρεσβύτερος π. Βασίλειος Βολουδάκης, Προϊστάμενος τοῦ Ἱ.Ν. Ἁγίου Νικολάου Πευκακίων Ἀθηνῶν καί ὁ κ. Λέων Μπράνγκ, Δρ. Θεολογίας, ταμίας τῆς Πανελληνίου Ἑνώσεως Θεολόγων.

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΙ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΤΟ ΔΙΑΦΘΕΙΡΟΥΝ!

195 pVEV

Σκοτῶστε κάθε συγγενῆ Ρασοφόρου, νά μή σηκώνη κεφάλι ὁ Παπᾶς!

 

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΙ ΤΟ ΕΘΝΟΣ

ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΤΟ ΔΙΑΦΘΕΙΡΟΥΝ!

«Ὁ Διάβολος· Τά παιδιά του δράκοντες καί τά ἐγγόνια του τέρατα!»

 
Νά καταπαύσω τόν λόγο: καιροφυλακτεῖ πολιτική καί θρησκευτική κατηγορία.
 
Πανοσιολογιώτατε, Ἐκπρόσωπε τοῦ Προκαθημένου Πάσης Ἑλλάδος, 
Σεβασμιώτατε, Σεβαστοὶ Πατέρες καὶ ἀδελφοί, 
Ἐλλογιμώτατοι Καθηγητές, ἐκπρόσωποι τῶν πολιτικῶν κομμάτων,
 
Ἐν προοιμίοις, ζητῶ συγγνώμη, καὶ θὰ ἤθελα νὰ καταπαύσω τὸ λόγον.
Δὲν θὰ ἤθελα νὰ ὁμιλήσω γιὰ αὐτὸ τὸ δύσκολο θέμα, γιατί ἄν ἕναν ἄνθρωπο θέλης νὰ τὸν πλήξης, ἔχεις δύο δυνατότητες: νὰ τοῦ ἀπευθύνης πολιτικὴ καὶ θρησκευτικὴ κατηγορία, ὅπως στὸν Κύριόν μας: «εἶσαι Βασιλιάς!», πολιτικὴ κατηγορία, «εἶσαι Σαμαρείτης, εἶσαι Θεός!», θρησκευτικὴ κατηγορία. Τὸ πιὸ εὔκολο πρᾶγμα, λοιπόν, γιὰ νὰ πλήξη κάποιος τὸν ἀντίπαλό του εἶναι ἡ πολιτικὴ ἢ θρησκευτικὴ κατηγορία, καὶ ἂν καὶ τὰ δύο, τόσο τὸ καλύτερο!
Ἕνας Πατριάρχης, ὁ Μάξιμος, τὸ 1946, τέλος τοῦ Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, κατέβηκε τὸ Πάσχα στὴν Ἀνάστασι, στὰ Πατριαρχεῖα, συνοδευόμενος ἀπὸ τὸν πρέσβυ τῆς Ρωσίας, τῆς Σοβιετικῆς Ἑνώσεως τότε. Ἤθελαν νὰ τὸν διώξουν. Τί ἄλλο; Πολιτικὴ κατηγορία! «Εἶσαι κομμουνιστὴς!». Καὶ τὸν ἔδιωξαν –ἀρρώστια ἀληθινὴ ἤ ψεύτικη, δὲν τὸ ξέρω.
Νὰ μιλήσουμε γιὰ τὴ Μακεδονία; Γερμανός Καραβαγγέλης, Χρυσόστομος Σμύρνης ἀπελευθερώνουν τὴν Μακεδονία. 
Σήμερα οἱ κληρικοί, οἱ εὐσεβεῖς τῆς Βόρειας Ἑλλάδος ξεσηκώνονται. Καί ἀμέσως: πολιτικὴ κατηγορία ἐναντίον τους: «Πήρατε λεφτὰ ἀπὸ τοὺς Ρώσους –εἶσθε προδότες!». Καὶ οἱ Ἐπίσκοποι δειλιάζουν καὶ σιωποῦν. Ὁ ἀσφαλέστερος, λοιπόν, τρόπος εἶναι νὰ βροῦν μία πολιτικὴ κατηγορία ἐναντίον τῶν ἀνθρώπων καὶ νὰ μὴ τοὺς δώσουν τὸ δικαίωμα νὰ μιλοῦν Ἑλληνικὰ καὶ ἐλεύθερα.
Κάποιοι, λοιπόν, εἶπαν «μὴ πᾶς νὰ μιλήσης». Πρέπει νὰ τοὺς ἀκούσω; 
 

Τό παιδί τοῦ ἥρωος παππᾶ νά ὑπηρετῆ Μασώνους!

 
Τὸ θέμα μου, στὰ λίγα λεπτὰ ποὺ ἔχω –θὰ προσπαθήσω νὰ εἶμαι σύντομος– εἶναι «ἡ ὑπερβατικὴ θεώρησις τῆς Ἱστορίας». 
Λένε: Μὴν ἀνακατεύεσθε μὲ τὴν πολιτική! Πράγματι, οἱ κληρικοὶ δὲν ἐπιτρέπεται νὰ ἀνακατευώμαστε μὲ τὴν πολιτική. Ὁ Κολοκοτρώνης, γιὰ ἕνα μικρὸ διάστημα ἀνακατεύτηκε μὲ τὴν πολιτική, κατάλαβε πολὺ γρήγορα τό λάθος του καὶ ἀπεσύρθη. Ὁ Γρίβας ὁ Διγενῆς, ὁ ἀπελευθερωτὴς τῆς Κύπρου, Ἀρχηγός τῆς ΕΟΚΑ, ἦρθε στὴν Ἑλλάδα καὶ ἀνακατεύτηκε λίγο στὴν πολιτικὴ –κατάλαβε πόσο ἐπικίνδυνο εἶναι, καὶ ἀμέσως ὑπεχώρησε καὶ διεσώθη. Τί πρέπει νὰ κάνουμε λοιπόν;
Εἶχα καθηγητὴ τὸν Θεολόγο, τὸν Ἰ. Σκρέκα, τὸν γιὸ τοῦ παπαΣκρέκα, τοῦ περίφημου, ποὺ τὸν σταύρωσαν τήν Μεγάλη Παρασκευή. Τὸν τύφλωσαν καὶ τὸν σταύρωσαν τὰ χρόνια ἐκεῖνα τῆς φωτιᾶς –μία ἡρωϊκὴ μορφή. 

Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, Ο ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΥΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ!

195 pVEVΗ  ΙΣΤΟΡΙΚΗ  ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ,

Ο  ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ  ΥΛΙΣΜΟΣ  ΚΑΙ  ΤΟ  ΣΗΜΕΡΑ!

 
Μέ ἔχει ἐκπλήξει ἀπογοητευτικά ἡ ἀδιαφορία τῶν ἀνθρώπων τῆς Ἐκκλησίας γιά τήν πνευµατική προστασία τῆς ἐπιγείου ζωῆς ἀπό τίς ὀθνεῖες καί ἀντίθεες ἐπιρροές, ἐνῶ, παράλληλα, δηλώνουν ὅτι ἐνδιαφέρονται γιά τήν Ἐπουράνια, τήν ὁποία a priori θεωροῦν ἐπιδιώξιµη, ἀσχέτως τῶν συνθηκῶν τῆς παρούσης ζωῆς!
Ἡ ἔκπληξή µου ἐπικεντρώνεται ἰδιαιτέρως στόν Ἑλλαδικό Ἱερό Κλῆρο, ὁ ὁποῖος, ἐνῶ ἀπό τή µιά µεριά ἀναγνωρίζει τό µεγάλο βάρος πού ἔχει στούς ὤµους του ἀπό τήν ἱστορική αὐτοθυσία καί µεγαλουργία τῶν Κληρικῶν µας ὅλων τῶν βαθµῶν γιά τήν διάσωση τοῦ Γένους µας µέσῳ τῆς Πνευµατικῆς Κιβωτοῦ, τῆς Ἐκκλησίας µας, καί ἀπό τήν ἄλλη µεριά, καθηµερινά διαπιστώνει ὅτι περιθωριοποιεῖται στή ζωή τῆς Πατρίδος µας γιά νά γίνη ὁ Λαός µας βορά στά φανταχτερά κοράκια τοῦ ψεύδους, δέν ἀνησυχεῖ ἀποτελεσµατικά, οὔτε ἀποφασίζει δυναµικά γιά ἀλλαγή τακτικῆς, οὔτε, βεβαίως, δείχνει ὅτι γνωρίζει πώς αὐτή του ἡ περιθωριοποίηση ἔχει ἄµεσες καταστρεπτικές ἐπιπτώσεις στήν πνευµατική ζωή τῶν ἀνθρώπων.
Ἐπί δέκα ὁλόκληρα χρόνια προσπαθῶ µέ κάθε τρόπο νά σαλπίσω ὅτι ὡς ἱερατικό Σῶµα εἴµαστε ἐντελῶς ἀδικαιολόγητοι γιά τήν ἐγκατάλειψη τοῦ «διά τοῦ Σταυροῦ Πολιτεύµατος» στά χέρια ἀνόµων πολιτικῶν, ἀφήνοντας µόνο στόν Θεό µας αὐτήν τήν ὑποχρέωση, µέ τό νά Τοῦ θυµίζουµε συχνά-πυκνά στό «Σῶσον Κύριε, τόν Λαόν Σου» νά τό φυλάττη, σάν νά θεωροῦµε  ὅτι, ἐφ’ ὅσον τό Πολίτευµα αὐτό εἶναι δικό Του καί προέρχεται ἀπό Ἐκεῖνον, εἶναι καί ἀποκλειστικά δική Του ὑποχρέωση νά τό διαφυλάττη!