ΕΝΑ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ

194 Damask 1

 

Συμβολή στον ορτασμό τς 28ης κτωβριου 1940

 

ΕΝΑ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ

ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ

Δημοσιεύουμε κατωτέρω, ἕνα ἱστορικό Διάγγελμα το ρχιεπι­σκόπου Δαμασκηνο μέ μερομηνία 12 κτωβρίου 1944, ἐπί τῇ ἀπελευθερώσει τῶν Ἀθηνῶν ἀπό τήν Γερμανική Κατοχή.

Ἡ δημοσίευση συνδυάζεται μέ τόν ἐντός τοῦ μηνός ἑορτασμό τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940, ἡμερομηνίας ἐνάρξεως τῆς ἀντιστάσεως τῆς Πατρίδος μας στόν φασιστικό ἄξονα Ἰταλίας-Γερμανίας.

Τό Διάγγελμα τοῦ Ἐθνάρχου Ἀρχιεπισκόπου Δαμασκηνοῦ εἶχε διασωθεῖ στό προσωπικό Ἀρχεῖο τοῦ μακα­ριστοῦ π. μμανουήλ Βολουδάκη, ὁ ὁποῖος διηκόνησε τόν Ναόν μας, τοῦ Ἁγίου Νικολάου Πευκακίων Ἀθηνῶν (ὡς Διάκονος, Ἐφημέριος καί, μετέπειτα Προϊστά­μενος), ἀπό τοῦ ἔτους 1935 ἕως τοῦ ἔτους 1987. Τό ἔγγραφο μέ τό ἱστορικό Διάγγελμα εἶναι τῆς ἐποχῆς ἐκεί­νης καί, μάλιστα, φέρει στήν ὀπισθία του ὄψη ἴχνη ἀπό τήν τότε τοιχοκόλλησή του, ἀπό τήν ὁποία καί ἀπεσπάσθη. Ἡ φωτογραφία, πού παραθέτουμε, εἶναι ἀπό αὐτό τό παλαιό πρωτότυπο.

                                                                                                            π. Β. Ε. Β.

ν  θήναις  τ  12  κτωβρίου 1944

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΘΗΝΩΝ

ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ

Πρός τόν εσεβ  λληνικόν Λαόν

Ἀδελφοί,

Εὐφραινέσθω πᾶν τό ἑλληνικόν· πάντες κροτήσατε χεῖρας· ἀλλαλά­ξατε τῷ Θεῷ ἐν φωνῇ ἀγαλλιάσεως, ὅτι έμακροθύμησεν ἐπί τόν εὐσεβῆ Ἑλληνικόν Λαόν καί ἐπήκουσε τήν εὐλαβῆ δέησιν αὐτοῦ.

Ὅταν ἡ ἐξομολόγηση μετατραπεῖ σὲ μονολόγου περιπέτεια

194 pKK

ναζητντας τ χαμένο ποιμαντικό μας χρόνο

 

ταν ξομολόγηση

μετατραπε σ μονολόγου περιπέτεια

Δὲν εἶναι ἀλήθεια λίγες οἱ φορὲς ποὺ ὁ πνευματικὸς ἔρχεται σὲ δυσκολία νὰ μπορέσει νὰ σταματήσει τὴν ἀκατάσχετη φλυαρία κάποιων –κυρίως γυναικῶν– ποὺ θεωροῦν ὅτι στὴν ἐξομολόγηση μποροῦν νὰ μιλᾶνε συνεχῶς, δίχως ν᾿ ἀφήνουν κάποιο περιθώριο στὸν ἀκροατή τους νὰ ἔχει γνώμη ἐπὶ τῶν λεγομένων. Δηλαδή, νὰ μπορεῖ νὰ ρωτήσει κάτι ποὺ δὲν τὸ πολυκατάλαβε ἤ τὸ εἶδε ὅτι εἶναι πολὺ μπερδεμένο. Ἔτσι, ἡ ἐξομολόγηση γίνεται –δίχως νὰ τὸ ἐπιδιώκει ὁ πνευματικὸς αὐτό– σὲ μιὰ ἀνούσια περιπέτεια, στὴν ὁποία ὁ ἐξομολόγος εἰσέρχεται ἀγανακτισμένος κάποτε. Γιατί; Μὰ ἐπειδὴ δὲν ὑπάρχει τὸ κριτήριο τῆς διακρίσεως ἀπὸ μέρους τοῦ ἐξομολογουμένου, ποὺ νομίζει ὅτι μόνο αὐτὸς μπορεῖ νὰ ὁμιλεῖ καὶ νὰ ἀποφαίνεται, γιατὶ ὁ σκοπός του εἶναι ἀσφαλῶς καθορισμένος ἐκ τῶν προτέρων: Τὸ νὰ αὐτοδικαιωθεῖ, δηλαδή, ρίχνοντας ὅλους τοὺς λίθους τῶν ἀναθεμάτων στοὺς ἄλλους, ἐκτὸς ἀπὸ τὸν ἑαυτό του. Γιὰ τὸν ὁποῖο ὅμως μπορεῖ νὰ πεῖ, μετ᾿ ἐμφάσεως, μάλιστα, ὅτι στὸ ἐξομολογητήριο εἰσῆλθε, ὄχι γιὰ τὴν ἄφεση τῶν δικῶν της ἁμαρτιῶν, ἀλλὰ γιατὶ φορτώνεται τὶς ἁμαρτίες ποὺ οἱ ἄλλοι τοῦ προσθέτουν, τὸν ἀναγκάζουν νὰ κάνει ἤ νὰ δεχτεῖ. «Δὲν τὸ ἤθελα νὰ τὸ πῶ αὐτό (π.χ. νὰ κατηγορήσω, νὰ βάλω λόγια κ.λ.π.), μὲ ἀνάγκασαν». Φράσεις στερέοτυπες, ὡστόσο αὐτοαπαλλακτικές. Ἔτσι, μὲ κριτήριο ὅτι ἔπρεπε νὰ ἀμυνθεῖ, γιὰ νὰ σώσει τὴν ὑπόληψή του, καταφεύγει σ᾿ αὐτὲς τὶς πρακτικές. Κι ὅλ᾿ αὐτά, σημειωθήτω, ἀναφέρονται στὸν πνευματικὸ μὲ μιὰ ἄνεση καὶ πολυλογία, μὲ σκοπὸ νὰ κατορθώσει νὰ ἐπιβληθεῖ στὸν ἐξομολόγο μὲ τὴν συνεχῆ καὶ ἐντυπωσιακὴ πολυλογία.

Εἶναι, τὸ ξέρω, ἄπειρες αὐτὲς οἱ περιπτώσεις ποὺ συναντᾶμε. Κι εἶναι ἀσφαλῶς περιπτώσεις ποὺ πραγματικὰ μᾶς ταλαιπωροῦν, ὅταν μάλιστα ἔχουμε ἔξω κι ἄλλες ψυχὲς, ποὺ περιμένουν τὴ σειρά τους νὰ προσέλθουν στὸ Μυστήριο αὐτό.Κι ὁ χρόνος ἀπὸ τὴν ἄλλη νὰ πιέζει...

Ἀλήθεια, πόσοι ἀπὸ μᾶς κάτι τέτοιες στιγμὲς δὲν κοιτάζουμε νὰ ὑψώσουμε κάποιο ἀνάχωμα, ὥστε νὰ σταματήσει κάπου αὐτὴ ἡ ἀνούσια πολυλογία. Ποὺ τὴ θεωροῦμε ἀσφαλῶς ἀπώλεια πολύτιμου ποιμαντικοῦ χρόνου, ἀφοῦ πουθενὰ δὲν βγάζει; Κι ἀγανακτοῦμε, μάλιστα, γι᾿ αὐτό, ἀγχωνόμαστε καὶ στεναχοριώμαστε πολύ.

ΤΕΛΙΚΑ  ΥΠΑΡΧΕΙ  ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ, Ἤ  ΚΟΡΟΪΔΕΥΟΥΜΕ  ΤΟΝ  ΚΟΣΜΟ;

194 NV 1

Μιά πρεσβυτέρα σχολιάζει τόν β΄ γάµο τν κληρικν

 

ΤΕΛΙΚΑ  ΥΠΑΡΧΕΙ  ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ,

  ΚΟΡΟΪΔΕΥΟΥΜΕ  ΤΟΝ  ΚΟΣΜΟ;

 

Σά νά µήν ἔφταναν ὅλα τά δεινά τοῦ Ὀρθοδόξου Κλήρου, πού σπρώχνουν πρός τόν ἀντικληρικαλισµό ἀκόµα καὶ τοὺς πιὸ καλοπροαίρετους καί ἀνεκτικούς πιστούς –πάµπολλες φορές ἔχω βρεθεῖ στή δύσκολη θέση νά γυρίζω τό πρόσωπο, γιατί δέν ἀντέχω νά βλέπω κληρικούς νά συµπεριφέρονται χειρότερα ἀπό χυδαίους λαϊκούς τῆς ἐσχάτης ὑποστάθµης– σά νά µήν ἔφταναν τά σκάνδαλα παιδεραστίας πού συγκλονίζουν τόν παπισµό, καί, ἀναπόφευκτα ρίχνουν τή σκιά τους καί στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, κάποιες σοφές καί “φιλάνθρωπες” κεφαλές τοῦ οἰκουµενικοῦ πατριαρχείου, ἀποφάσισαν νά ἀνατρέψουν τόσους αἰῶνες ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς καί πεῖρας, εἰσάγοντας τό δεύτερο γάµο τῶν Κληρικῶν!

 Καί τό ἀποφασίζουν αὐτό ποιοί; Ἄνθρωποι γαµοι, οἱ ὁποῖοι, στήν καλύτερη περίπτωση, ἔχουν περιορίσει τίς σχέσεις τους µέ τούς ἀνθρώπους σέ διπλωµατικό ἐπίπεδο σαλονιοῦ. (Τή χειρότερη περίπτωση δέν θέλω νά τήν ἀναφέρω!). Ἄνθρωποι πού ἀποφαίνονται γιά φαγητό τό ὁποῖο οὐδέποτε ἐγεύθησαν. Ἄνθρωποι πού ἀγνοοῦν τό ἴδιο τό συµφέρον τους. Γιατί ἄν ἤξεραν τό συµφέρον τους, ἄν ἤθελαν νά διατηρήσουν ἔστω καί τά τελευταῖα κουρέλια τοῦ κύρους, πού ἔχουν χάσει ἐδῶ καί πολύ καιρό, θά ἤξεραν ὅτι σ’ ἕνα κόσµο πού χάνει –ἤ σκοτώνει– τίς αξίες του, ὁ µόνος λόγος ὕπαρξης γι’ αὐτούς, εἶναι νά “ἀνεβάσουν τόν πῆχυ” τῶν δικῶν τους ἀξιῶν, ἀντί νά τόν κατεβάζουν σέ απίστευτα βάραθρα.  Μόνον ἔτσι ἔχουν λόγο ὑπάρξεως. Καί ἤδη, τό ὅτι σήµερα ἀπολαµβάνουν τήν τιµή καί τό σεβασµό τῶν ἀνθρώπων, τό χρωστοῦν σέ κείνους πού κράτησαν ψηλά τήν Ἱερωσύνη τους καί µέ τό Φῶς ἐκείνων σβήνονται οἱ σκιές αὐτῶν πού δέν τούς µοιάζουν.

ΟΙ ΔΙΓΑΜΟΙ ΚΛΗΡΙΚΟΙ ΚΑΙ ΤΟ ΜΩΡΑΝΘΕΝ ΑΛΑΣ ΤΟΥ ΦΑΝΑΡΙΟΥ!

194 p.VEV

ΟΙ ΔΙΓΑΜΟΙ ΚΛΗΡΙΚΟΙ

ΚΑΙ ΤΟ ΜΩΡΑΝΘΕΝ ΑΛΑΣ ΤΟΥ ΦΑΝΑΡΙΟΥ!

Στίς  ἀρχές Δεκεμβρίου 2005 εἴχαμε δημοσιεύσει στό Περιοδικό μας ἕνα ἄρθρο, μέ τίτλο «Ἐκεῖ ἐφθάσαμε: Ζητοῦν καί οἱ Κληρικοί  δεύτερο γάμο!» (Ἐνοριακή Εὐλογία, ἀρ. Τεύχους 41).

Ἡ δημοσίευση ἔγινε  ἐξ ἀφορμῆς δημοσιευμάτων τῶν ἡμερῶν ἐκείνων, μέσω τῶν ὁποίων κάποιοι «ἐχθροί τοῦ Σταυροῦ» ἐπίεζαν τήν Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας μας νά ἐνδώση στόν ἄθεσμο δεύτερο Γάμο τῶν Κληρικῶν! Μετά λίγες μέρες ἀπό τῆς δημοσιεύσεως, μέ ἐκάλεσε ὁ μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος νά συμπεριληφθῶ στήν ὁμάδα τῶν προσώπων πού θά τόν συνόδευαν κατά τήν ἐπίσκεψή του στίς φυλακές (ἐν ὄψει τῶν Χριστουγέννων), καί, κάποια στιγμή, κατά τήν διάρκεια τῆς ἐπισκέψεως αὐτῆς, μοῦ εἶπε ὅτι ἡ δημοσίευση αὐτοῦ τοῦ ἄρθρου μου ἦταν ἀνακούφιση γιά τήν Ἱεραρχία, διότι ἐδέχετο μεγάλη πίεση γι’ αὐτό τό θέμα.

Ἔτσι, μοῦ ἑδραιώθηκε ἡ πεποίθηση ὅτι ἡ Ἐκκλησιαστική Διοίκηση θά παραμείνη ἀκλόνητη στήν Θεοπαράδοτη Μοναδικότητα τοῦ Γάμου τῶν Κληρικῶν, ἐφ’ ὅσον, μάλιστα, τό θέμα εἶναι πολλαπλῶς λελυμένο καί ἑπτασφραγισμένο ἀπό την Ἁγία Γραφή, τούς Ἱερούς Κανόνες καί τήν δισχιλιετῆ ζωή καί πρακτική τῆς Ἐκκλησίας μας.

ΠΡΟΣ ΤΟΝ «ΡΟΥΒΙΚΩΝΑ» !

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΡΟΥΒΙΚΩΝΑ

ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΙΑΒΑΙΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΡΟΥΒΙΚΩΝΑ!

Ἀγαπητοί μας,

Ἡ  βέβηλη εἰσβολή στόν Ἱερό Ναό μας, τοῦ Ἁγίου Νικολάου Πευκακίων Ἀθηνῶν, τήν Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2018, μελῶν τῆς Ἀναρχικῆς Συλλογικότητός σας (φιλική σημείωση: Ἀναρχική Συλλογικότητα εἶναι ἔννοιες ἀντιφατικές, γιατί ἡ συλλογικότητα προϋποθέτει ἀρχές καί ὀργάνωση) «ΡΟΥΒΙΚΩΝΑΣ»  ἦταν ἀναμφισβήτητα μιά ἀποτρόπαια πράξη, πού δημιούργησε ταραχή στό προσευχόμενο πολυπληθές ἐκκλησίασμα ἀλλά καί σέ ὅλους μας ( Ἐκκλησ. Συμβούλιο, Φιλανθρωπικό Συμβούλιο, στό Προσωπικό καί στούς 5 Ἱερεῖς πού συλλειτουργούσαμε), ἀφοῦ ἔγινε κατά τήν τέλεση τῆς Θείας Λειτουργίας, τή στιγμή, μάλιστα, πού ἐψάλλετο ὁ Τρισάγιος Ὕμνος!

Ὡστόσο, ἡ ἐφόρμηση αὐτή ἦταν ἀποκαλυπτική πολλῶν πραγμάτων καί ἰδιαιτέρως ἡ Προκήρυξή σας προσφέρεται γιά τήν διατύπωση πολλῶν ἐρωτημάτων καί τήν ἐξαγωγή πολλῶν συμπερασμάτων, γι’ αὐτό καί θά κάνω ἀρχή ἀπό ἐκείνη, καταγράφοντάς τα, χάριν συντομίας, τηλεγραφικῷ τῷ τρόπῳ:

1. Τό περιεχόμενο τῆς Προκηρύξεώς σας, ἀπ’ ἀρχῆς μέχρι τέλους, μέχρι λεπτομερειῶν, ἀποκαλύπτει ὅτι ὅλες σας οἱ πληροφορίες προέρχονται ἀποκλειστικά καί μόνο ἀπό τό ψευδεπίγραφο δημοσίευμα τοῦ κ. Κώστα Ζαφειροπούλου στήν Ἐφημερίδα τῶν Συντακτῶν τῆς 10ης Σεπτεμβρίου 2018, μέ τίτλο «Πετᾶνε πρώην ἀστέγους στό δρόμο»(!), γι’αὐτό καί θεωρῶ τόν κ. Ζαφειρόπουλον ἠθικό αὐτουργό τῆς δικῆς σας ἀνιέρου ἐφόδου. Βεβαίως, ἡ ἠθική αὐτουργία ἄλλου δέν σᾶς ἀπαλλάσσει ἀπό τῆς εὐθύνης σας νά ἐρευνήσετε πρῶτα, νά γνωρίσετε τό ἔργο τοῦ Ναοῦ μας, ὅταν , μάλιστα, ἀπό τοῦ ἔτους 2016 σᾶς ἔχουμε ἀπευθύνει ἐπιστολή μέ τίτλο «Πρός τούς ἀγαπητούς Ἀναρχικούς καί Ἀντιεξουσιαστές» ( τότε πού βομβαρδίσατε σάν ἀλλοεθνεῖς τήν Ἐκκλησία μας μέ φιάλες ὑγραερίου –τύπου Cambing– μέ κίνδυνο ὁλοσχεροῦς καταστροφῆς της, ἄν δέν εἴχαμε στά παράθυρα ἀλεξίσφαιρα τζάμια), σᾶς τήν ἐπιδώσαμε στά Γραφεῖα σας (τήν παρέλαβε μιά εὐγενική κυρία), δημοσιεύθηκε στόν Τύπο, στήν Τηλεόραση καί στό διαδίκτυο καί βρίσκεται μέχρι σήμερα στήν εἴσοδο τοῦ Ναοῦ μας ἀνηρτημένη σέ ξεχωριστό ἀναλόγιο. Ἄραγε, τήν διαβάσατε ἔστω καί πρίν εἰσβάλλετε στόν Ναό μας; Ὄχι, βέβαια, γιατί ἐκεῖ θά διαβάζατε ὅτι σᾶς καλοῦμε νά συνεργασθῆτε μαζί μας, νά μετροῦμε μαζί τό Παγκάρι τῆς Ἐκκλησίας μας καί νά γνωρίσουμε μαζί σας, μέ τίς πληροφορίες πού διαθέτετε, ποιά εἶναι ἐπί τέλους αὐτή ἡ ἀμύθητη περιουσία τοῦ Ναοῦ μας πού μᾶς τήν κρατοῦν κρυμμένη καί μᾶς ἀφήνουν νά ζητιανεύουμε καθημερινά στίς συνειδήσεις τῶν πιστῶν ἀνθρώπων γιά νά ἀνταποκριθοῦμε στίς πολυποίκιλες καθημερινές ἀνάγκες τῶν ἀνθρώπων!