ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

ΙΝΑΤΙ ΕΓΕΝΝΗΘΗΝ ΙΔΕΙΝ ΤΟ ΣΥΝΤΡΙΜΜΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΟΥ;

192 193 pVEV 1

«Ὅσα προεγράφη, εἰς τήν ἡμετέραν διδασκαλίαν προεγράφη»

ΙΝΑΤΙ ΕΓΕΝΝΗΘΗΝ
ΙΔΕΙΝ ΤΟ ΣΥΝΤΡΙΜΜΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΟΥ;

«Οἴµοι, ἱνατί τοῦτο ἐγενήθην ἰδεῖν τό σύντριµµα τοῦ λαοῦ µου
καί τό σύντριµµα τῆς πόλεως τῆς ἁγίας
καί καθῆσαι ἐκεῖ ἐν τῷ δοθῆναι αὐτήν ἐν χειρί ἐχθρῶν
καί τό ἁγίασµα ἐν χειρί ἀλλοτρίων;
Ἐγένετο ὁ Ναός αὐτῆς ὡς ἀνήρ ἄδοξος…
πᾶς ὁ κόσµος αὐτῆς ἀφηρέθη,
ἀντί ἐλευθέρας ἐγένετο εἰς δούλην.
Καί ἰδού τά ἅγια ἡµῶν καί ἡ καλλονή ἡµῶν
καί ἡ δόξα ἡµῶν ἠρηµώθη,
καί ἐβεβήλωσαν αὐτά τά ἔθνη.
Ἱνατί ἡµῖν ἔτι ζῆν;» (Α΄ Μακκαβαίων 2,7-13)

Πολλοί θά ἔχετε διαβάσει, δέν γνωρίζω, ὅμως, πόσοι θυμᾶσθε τήν ἱστορία τοῦ Ματταθία καί τῶν υἱῶν του, ἰδιαιτέρως τοῦ Ἰούδα, τοῦ ἐπωνομαζομένου Μακκαβαίου.
Ἡ ἱστορία αὐτή ἔχει καταπληκτική ὁμοιότητα μέ τήν σημερινή πολιτική καί πνευματική πραγματικότητα τοῦ κόσμου καί ἰδίως τῆς πατρίδος μας.
Μετά τόν θάνατο τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου (323 π. Χ.) ἄρχισε νά διασαλεύεται σταδιακά ἡ εἰρήνη τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, δηλαδή τῶν Ἰουδαίων, οἱ ὁποῖοι κατά τήν διάρκεια τῆς βασιλείας τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου ἔζησαν «ἤρεμον καί ἡσύχιον βίον ἐν πάσῃ εὐσεβείᾳ καί σεμνότητι» καί μέ κάθε διευκόλυνση γιά τήν ἐπιτέλεση τῆς Λατρείας τοῦ Ἀληθινοῦ Θεοῦ. Ἰδιαιτέρως, ἐπί τῶν ἡμερῶν τοῦ βασιλέως Ἀντιόχου Δ΄ τοῦ Ἐπιφανοῦς, σαλεύθηκε ἐκ βάθρων ἡ Ἰουδαϊκή εὐσέβεια, ἀφοῦ ὁ Ἀντίοχος θέλησε νά ξερριζώση τήν Ἰουδαϊκή Θρησκεία καί νά ἐπιβάλη θρησκευτική ὁμοιογένεια στό Κράτος.
Βρισκόμαστε στό ἔτος 175 π.Χ. καί οἱ ὁμοιότητες μέ τήν σημερινή πραγματικότητα ἐντοπίζονται στήν προσπάθεια τοῦ Ἀντιόχου νά ἐξελληνίση τούς Ἰουδαίους, κάνοντάς τους εἰδωλολάτρες καί διά τοῦ ἐξελληνισμοῦ νά ἐπιφέρη τήν εἰδωλολατρική ὁμοιογένεια, ἡ ὁποία ἦταν (καί ἐξακολουθεῖ νά εἶναι, γι’ αὐτό καί τήν ἔχει ἐναγκαλισθεῖ ἡ παγκοσμίως κυβερνῶσα Μασωνία) ἐντελῶς ἀκίνδυνη γιά τήν κρατική ἐξουσία, ἀφοῦ τά εἴδωλα δέν ἐλέγχουν, οὔτε ὑπαγορεύουν ὁδηγίες σωφρωνισμοῦ στούς κοσμοκράτορες.
Ὅσοι δυσκολεύονται ἀκόμη νά προσαρμόσουν τά τότε στό σήμερα, ἀρκεῖ νά ἀντικαταστήσουν τά ἄγνωστα χ καί ψ (ὅπως ἀκριβῶς στά μαθηματικά) καί στό χ, ἀντί τοῦ ἐξελληνισμοῦ νά βάλουν τόν ἐξευρωπαϊσμό καί στό ψ ἀντί τῆς ὁμοιογένειας νά βάλουν τήν παγκοσμιοποίηση. Ἀντί τοῦ ὀνόματος τοῦ Ἀντιόχου, ἄς βάλουν ὀνόματα ἀρχόντων, οἱ ὁποῖοι μέ τήν κατεδάφιση τῆς Πίστεως μέσῳ τῆς Κρατικῆς τους ἰσχύος, ἔχουν τήν ψευδαίσθηση ὅτι θά γίνουν ἐπιφανεῖς!

TA BIBΛΙΑ ΠΟΥ ΕΣΤΑΛΗΣΑΝ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΜΑΣ

190 191 Books 1

Πολλά καί ἐκλεκτά βιβλία ἔχουν ἀποσταλεῖ στή Διεύθυνση τοῦ Περιοδικοῦ µας, γιά τήν ἀποστολή τῶν ὁποίων εὐχαριστοῦµε θερµά τούς συγγραφεῖς τους.

 

Ξεχωριστή θέση ἔχουν τά βιβλία µέ τά σπουδαῖα ἄρθρα καί τίς µελέτες τοῦ Μεγάλου ἐκκλησιαστικοῦ Πατέρα µας, Ἀρχιµανδρίτου Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου, µέ τίτλο «ΑΡΘΡΑ-ΜΕΛΕΤΑΙ-ΕΠΙΣΤΟΛΑΙ», τόµοι Β, Γ & Δ, ὅπως, ἐπίσης, καί τά τρία βιβλία µέ ἀποµαγνητοφωνηµένες ὁµιλίες τοῦ π. Ἐπιφανίου, «ΓΕΥΣΑΣΘΕ ΚΑΙ ΙΔΕΤΕ», «ΤΡΕΦΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΛΑΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ» καί «Η ΧΑΡΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥ».

 

190 191 Books 4

 

Οἱ ὁµιλίες πού περιέχονται στά βιβλία αὐτά, ἐκφωνήθηκαν στό παρεκκλήσιο τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν τῆς ὁδοῦ Μενάνδρου 4.

Ἡ ἀπώλεια τῆς Ἁπλότητας

9 190 191 PKLemoni 1

Ἡ ἀπώλεια τῆς Ἁπλότητας

Μπήκαμε στό καλοκαίρι πιά γιά τά καλά. Οἱ προτεραιότητες μας ἀλλάζουν καί ἡ ξεκούραση, ἡ χαλάρωση ἀρχίζουν νά γίνονται τό ζητούμενό μας. Ἡ φορτωμένη καθημερινότητα ἀπό τίς ἐργασίες μας χρειάζεται μία ἀνάπαυλα. Τά παιδιά ἤδη νιώθουν τήν ἀνάγκη νά ἀφήσουν πίσω τους ὅ,τι ἦταν, τόσους μῆνες, ἀπαραίτητο νά κάνουν. Οἱ προσπάθειες νά τά ἀποτινάξουν ἀπό πάνω τους εἶναι πιά ἐμφανεῖς.

Γιά τούς μεγαλύτερους τά πράγματα εἶναι λίγο πιό πολύπλοκα. Οἱ ὑποχρεώσεις δέν σταματοῦν καί τό γνωρίζουμε καλά. Οἱ λίγες μέρες ξεκούρασης δέν μοιάζουν ἀρκετές γιά νά πάρουν ἀπό πάνω μας, ἀλλά κυρίως ἀπό μέσα μας, τά βάρη καί τίς προκλήσεις πού νιώθουμε. Αὐτό πού μόλις διαβάσατε εἶναι μία εἰσαγωγή πού καταλαβαίνουμε ὅλοι καί χωρίς νά λέει κάτι τό ἰδιαίτερο παρουσιάζει μία πραγματικότητα οἰκεία.

Η ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗ ΑΔΕΙΑ

8 190 191 p.GX 1

Ἀνάγκη, ἀλλά καί κίνδυνος

Η ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗ ΑΔΕΙΑ

Ψάχνοντας κανείς τόσο στήν Ἁγία Γραφή ὅσο καί στά Πατερικά συγγράµµατα δέν βρίσκει σχεδόν τίποτα γιά τό θέµα τῆς καλοκαιρινῆς παύσεως ἀπό βιοποριστικές δραστηριότητες.

Αὐτή εἶναι ἡ µία πραγµατικότητα. Ἡ ἄλλη ὡστόσο εἶναι, ὅτι ὅλοι µας αἰσθανόµαστε πλέον τήν ἀνάγκη ξεκούρασης καί ἀλλαγῆς περιβάλλοντος. Αὐτή ἡ ἀνάγκη εἶναι περίπου συνοµήλικη µέ τήν υἱοθέτηση ἑνός “Εὐρωπαϊκοῦ” τύπου ζωῆς, µέ συνθῆκες ἀφύσικες καί µισάνθρωπες. Ἀνθρωποκεντρικές καί συνάµα µισάνθρωπες, ἤ µᾶλλον ἀτοµοκεντρικές. Στηριζόµαστε σχεδόν ἀποκλειστικά στόν ἑαυτό µας, στό Ἐγώ µας, καί ξεχάσαµε τό ἐµεῖς. Κατά κύριον λόγον ξεχάσαµε τόν Χριστόν καί τούς Ἁγίους Του, τούς ὁποίους δεχόµαστε ἀποκλειστικά ὡς βοηθούς στίς δυσκολίες µας, ἀλλά σέ καµία περίπτωση ὡς φωτεινούς ὁδοδεῖκτες στίς καθηµερινές ἐπιλογές καί δραστηριότητές µας. ‘Επειδή ἡ υἱοθέτη ση αὐτοῦ τοῦ “προοδευτικοῦ” τρόπου ζωῆς ἔγινε σταδιακά καί κορυφώνεται τά τελευταῖα χρόνια, παρατηροῦµε, ὅτι ὅσο νεώτεροι εἶναι οἱ ἄνθρωποι στήν ἡλικία, τόσο πιό κουρασµένοι εἶναι, µερικοί δέ ὁµοιάζουν σχεδόν παράλυτοι, µή ἔχοντες κουράγιο γιά ὁτιδήποτε.

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΑΙΝΙΓΜΑ...

7. 190 191 π.ΚΚ

 Τὸ μεγάλο τοῦ Αὐγούστου αἴνιγμα...

Μέσα στὴν ἤρεμη Αὐγουστιάτικη νύχτα, μὲ τὴν ποικιλία τῶν ἀρωμάτων ἀπό πεῦκο, γιασεμί, νυχτολούλουδο καὶ βασιλικὸ νὰ τὴ στολίζουν, σιμὰ στὴ θάλασσα μὲ τὸ ἀβίαστο ρυθμικό της ἀνάσασμα, ποὺ τὸ ἀφήνει νὰ ξαποστάσει πάνω στὰ λαλαρίδια τῆς ἀκρογιαλιᾶς, κι αὐτή ἡ θερινὴ ἀναπόληση.

Αὔγουστος πιά, μὲ τὶς ὅποιες ἐντάσεις καὶ δραστηριότητες τοῦ θέρους νὰ κορυφώνονται, καθὼς οἱ ἄνθρωποι σ᾿ αὐτὸν τὸν μῆνα ἐναποθέτουν τὶς ἐλπίδες τους: βλέπεις, μήνας τῆς ἄδειας καὶ τῶν διακοπῶν  εἶναι ὁ Αὔγουστος. Ἔτσι, οἱ λίγες αὐτὲς μέρες  τῶν διακοπῶν τροφοδοτοῦν τὸ εἶναι, τὸ ὑψώνουν στὴ θέση ποὺ ὁ Δημιουργὸς τὸ ἔταξε, ἀφοῦ ἡ στεγνὴ καὶ ἀδυσώπητη καθημερινότητα τὸ σφαλίζει τὸν ὑπόλοιπο καιρὸ σὲ τάφους ἀνήλιαγους καὶ ὑγρούς.