ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

Ἐµµανουήλ Β. Βολουδάκη: «Η ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΟΥ  MAASTRICHT.

Τί ὑπέγραψε ἡ  Ἑλλάς καί ποιές ἀλλαγές ὑπέστη ἐξαιτίας αὐτῆς τῆς ὑπογραφῆς»,

 

Κάθε Ἕλληνας καί Ἑλληνίδα, ἀλλά καί κάθε πολίτης τῶν χωρῶν-µελῶν τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης, πρέπει νά διαβάσει τό βιβλίο αὐτό, προκειµένου πρωτίστως νά συνειδητοποιήσει τό πόσο ἔχει ἐπιδράσει ἡ Συνθήκη τοῦ Μάαστριχτ (Maastricht Treaty) στήν καθηµερινότητά τους, ἀλλά καί, κυρίως, νά ἀντιληφθεῖ τίς πιθανές ἐξελίξεις πού ἡ παραµονή στήν Εὐρωζώνη ἐπιφυλάσσει.

Τό βιβλίο αὐτό δίνει µία καθαρή εἰκόνα τῆς βαθειᾶς ἐπιρροῆς τῆς συνθήκης τοῦ Μάαστριχτ στήν ἐξέλιξη τῆς Εὐρωζώνης καί συνθέτει µέ ἀδιάσειστα ἐπιχειρήµατα τίς πολιτικές, οἰκονοµικές, κοινωνικές καί πολιτισµικές προκλήσεις πού ἡ ἐν λόγῳ Συνθήκη ἔχει δηµιουργήσει στίς χῶρες τῆς Εὐ­ρω­ζώνης. Ἡ συζήτηση στήν ὁποία ὑπεισέρχεται ὁ συγγραφέας, καταγράφει δι­ε­ξοδικά τίς δυσκολίες τίς ὁποῖες ἡ Συνθήκη αὐτή ἐγκυµονοῦσε γιά τίς χῶρες πού τήν ὑπέγραψαν. Πρέπει νά σηµειωθεῖ ὅτι, στήν προσέγγισή του, ὁ συγγραφέας ἐµβαθύνει τήν ἀνάλυση τῶν σχετικῶν θεµάτων τῆς Συνθήκης τοῦ Μάαστριχτ καί καίρια ἀποδίδει τίς οἰκονοµικές, πολιτικές καί ἀνθρωπολογικές ἐπιπτώσεις τῆς Συνθήκης ἐπί τῶν χωρῶν-µελῶν τῆς Ἑνώσεως.

Ἔτσι, ὁ συγγραφέας ἔχει στρατηγικά ἀναλύσει καί διευκρινίσει τήν συµβολή τῆς Συνθήκης τοῦ Μάαστριχτ, ὅσον ἀφορᾶ στούς στόχους της νά ἐπιφέρει νοµισµατική καί δηµοσιονοµική ἑνοποίηση, ἀλλά καί, ἐν συνεχείᾳ, σταδιακά πολιτισµική ἐνσωµάτωση διά τῆς πολιτικῆς ἑνώσεως καί τῆς δηµιουργίας τοῦ κράτους τῶν Ἡνωµένων Πολιτειῶν τῆς Εὐρώπης.

Ὁ συγγραφέας ἔχει ἐξετάσει ἐκτεταµένα καί σέ βάθος τίς ἐπιπτώσεις τῆς Συνθήκης τοῦ Μάαστριχτ, αὐτές πού ἔχουν ἐπέλθη καί αὐτές πού ἀναµένονται, ἂν ἡ Ἑλλάδα συνεχίσει νά παραµένει στήν Εὐρωζώνη. Ἡ πολυδιάστατη συζήτηση τοῦ θέµατος τῆς Συνθήκης τοῦ Μάαστριχτ, στήν ὁποία ὁ συγγραφέας ἐπιδίδεται, καθιστᾶ τό βιβλίο αὐτό ξεχωριστό ἀπ’ ὅλα τά ἄλλα βιβλία πού ἔχουν µέχρι τώρα δηµοσιευθεῖ. Γιά παράδειγµα, ὀρθῶς ὁ συγγραφέας παρατηρεῖ ὅτι ἡ συνθήκη τῆς Ρώµης, πού δηµιούργησε τήν Κοινή Ἀγορά (EEC), ἀπέβλεπε µακροπρόθεσµα στήν παγκοσµιοποίηση τῆς Εὐρώπης, καταστρέφοντας τήν ταυτότητα τῶν ἐθνικῶν οἰκονοµιῶν της. Συγκεκριµένα, τό κεφάλαιο Ἡ καταστροφή τῆς Ἐθνικῆς Οἰκονοµίας, ἀναφέρεται στήν θεσµική δοµή καί πατριαρχική κυριαρχία τῆς Εὐρωπαϊκῆς Κεντρικῆς Τράπεζας (ΕΚΤ) ἐπί τῶν πρώην ἐθνικῶν κεντρικῶν τραπεζῶν. Καί, ἐνῶ, σωστά ἡ Κεντρική Τράπεζα καί οἱ χρηµατοπιστωτικές της πολιτικές δέν πρέπει νά ἐξαρτῶνται ἀπό τό πολιτικό σύστηµα, εἶναι µᾶλλον δύσκολο, στήν περίπτωση τῆς Εὐρωζώνης, νά πεισθοῦµε ὅτι ἡ ΕΚΤ δέν ἐπηρεάζεται ἀπό τήν Γερµανία. Περιστασιακή, εἰ µή ἄλλο, ἀπόδειξη εἶναι ἡ αὐστηρή χρηµατοπιστωτική πολιτική τῆς ΕΚΤ ἡ ὁποία ἔχει ἐναγκαλιστεῖ τίς αὐστηρές ἀντιπληθωριστικές ἀρχές τῆς Κεντρικῆς Τράπεζας τῆς Γερµανίας (Bundesbank). Στό κεφάλαιο Ἐθνική Οἰκονοµία: Πρίν καί µετά τήν Συνθήκη, ὁ συγγραφέας καίρια ἐπισηµαίνει πώς ἡ εἴσοδος τῆς Ἑλλάδος στήν Εὐρωζώνη παραβίασε τά κριτήρια τῆς συνθήκης τοῦ Μάαστριχτ καθιστῶντας τήν εἴσοδό της ἀθέµιτη. Ἀκολουθεῖ σχόλιο ὅσον ἀφορᾶ στήν πραγµατική πρόθεση τῶν ἐµπνευστῶν τῆς συνθήκης τοῦ Μάαστριχτ. Τό κεφάλαιο Ἡ Εὐρωπαϊκή Ἕνωση ὡς πρωτεργάτης τῆς παγκοσµιοποίησης, ἀναφέρεται στίς πραγµατικές προθέσεις τῶν ἐµπνευστῶν καί τήν ἀρχιτεκτονική των προτεραιοτήτων τῆς Ἑνώσεως. Τό κεφάλαιο Τά οἰκονοµικά συµφέροντα τῆς Ἑνώσεως ἐξουθενώνουν τά κράτη µέλη, ἐπισηµαίνει τήν ἀσυµµετρία τῶν οἰκονοµιῶν τῶν χωρῶν τῆς Εὐρωζώνης καί τό εὐφυές σχέδιο πού ἀποβλέπει στήν καταδυνάστευση τῶν ὑποδεεστέρων οἰκονοµιῶν τῶν χωρῶν-µελῶν τῆς Εὐρωζώνης.

 

Ἀγαπημένο μου παιδί,

 

Μέ ἀφορμή τήν ἐσωτερική μου ἀνάγκη νά καλύψω ἕνα κενό, προτοῦ νά εἶναι ἀργά, σοῦ γράφω λίγα λόγια γιά νά σοῦ ἐξηγήσω, νά σέ κάνω νά καταλάβεις, ὅσα τόσα χρόνια στάθηκαν ἀδύνατο νά σοῦ ἐξηγήσω. Ὄχι γιατί δέν ἤθελα, ὄχι γιατί ἀμέλησα. Ὅσο κι ἄν προσπάθησα στάθηκα ἀδύναμη καί «ἐλλιπής». Κι αὐτό δέν εἶναι δικαιολογία. Εἶναι ἀλήθεια. Δέν ὑπῆρξα τό τέλειο παιδί, δέν ὑπῆρξα ἡ τέλεια σύζυγος! Πῶς εἶναι δυνατόν νά ἤμουν ἡ τέλεια μητέρα;

Ἴσως τά δικά μου ψυχικά καί πνευματικά ἐλαττώματα στάθηκαν ἐμπόδιο. Ἴσως κι ἐσύ, μέ τήν ὁρμή καί τή δυναμική τῆς νεαρῆς σου ἡλικίας δέν στάθηκες νά ἀκούσεις τούς γονεῖς σου –σάν μεγαλύτεροι πού εἶναι– φάνταζαν «γέροι» καί ἀνιαροί στά μάτια σου!

Τώρα νομίζω ὅτι τά μαθήματα τῆς ζωῆς σέ σμίλεψαν καί σέ «φρέναραν» τόσο ὅσο χρειάζεται γιά ν’ ἀνακόψεις τήν ταχύτητα πού σέ ἐκτροχίαζε ποῦ καί ποῦ, καί νά σταθεῖς νά μ’ ἀκούσεις. Ὅσο διαρκεῖ ἡ ἀνάγνωση καί λίγο ἀκόμα γιά ν’ ἀναλογιστεῖς ὅσα σοῦ πῶ… Θά προσπαθήσω νά μήν πλατειάσω κι ἄς ἔχω νά σοῦ πῶ τόσα, μά τόσα πολλά!

 

«Θεόν ἀνθρώποις ἰδεῖν ἀδύνατον, Ὅν οὐ τολµᾶ ἀγγέλων ἀτενίσαι τά τάγµατα. Διά Σοῦ δέ, Πάναγνε, ὁράθη βροτοῖς Λόγος σεσαρκωµένος. Ὅν µεγαλύνοντες σύν ταῖς οὐρανίαις στρατιαῖς Σέ µακαρίζοµεν».

Ἐφ’ ὅσον εἶναι ἀδύνατον στόν ἄνθρωπο, ἔστω καί γιά µία στιγµή, νά δεῖ τόν Θεό, πολύ περισσότερο δέν µπορεῖ νά κατανοήσει τίς ἐνέργειές Του. Πολύ περισσότερο δέν µπορεῖ νά καταλάβει τό πῶς καί τό γιατί  κάνει τό καθετί.

Πρέπει νά ἔχει ὁ ἄνθρωπος εἰδικές προϋποθέσεις γιά νά ἐξετάσει, προσεγγίσει καί ἀποκτήσει πρόσβαση στή γνώση ὅλων τῶν ὑλικῶν πραγµάτων καί περισσότερο τῶν ἀντικειµένων τῆς ὕλης πού δέν εἶναι ὁρατά ἄµεσα µέ γυµνό µάτι ἀλλά χρειάζονται εἰδικά ἐργαλεῖα, ὅπως παραδείγµατος χάριν τά οὐράνια σώµατα, οἱ πλανῆτες, τά ἄστρα, πού µποροῦν νά ἐρευνηθοῦν µόνο µέ ἐνισχυµένα τηλεσκόπια καί τά µικροσκοπικά σωµατίδια ὅπως εἶναι οἱ µονοκύτταροι ὀργανισµοί, οἱ ἰοί καί τά βακτήρια πού εἶναι µέν ἀόρατα στό µάτι, µποροῦν ὅµως νά γίνουν ὁρατά µόνο µέ εἰδικά µικροσκόπια.