ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

 

Ἀγαπημένο μου παιδί,

 

Μέ ἀφορμή τήν ἐσωτερική μου ἀνάγκη νά καλύψω ἕνα κενό, προτοῦ νά εἶναι ἀργά, σοῦ γράφω λίγα λόγια γιά νά σοῦ ἐξηγήσω, νά σέ κάνω νά καταλάβεις, ὅσα τόσα χρόνια στάθηκαν ἀδύνατο νά σοῦ ἐξηγήσω. Ὄχι γιατί δέν ἤθελα, ὄχι γιατί ἀμέλησα. Ὅσο κι ἄν προσπάθησα στάθηκα ἀδύναμη καί «ἐλλιπής». Κι αὐτό δέν εἶναι δικαιολογία. Εἶναι ἀλήθεια. Δέν ὑπῆρξα τό τέλειο παιδί, δέν ὑπῆρξα ἡ τέλεια σύζυγος! Πῶς εἶναι δυνατόν νά ἤμουν ἡ τέλεια μητέρα;

Ἴσως τά δικά μου ψυχικά καί πνευματικά ἐλαττώματα στάθηκαν ἐμπόδιο. Ἴσως κι ἐσύ, μέ τήν ὁρμή καί τή δυναμική τῆς νεαρῆς σου ἡλικίας δέν στάθηκες νά ἀκούσεις τούς γονεῖς σου –σάν μεγαλύτεροι πού εἶναι– φάνταζαν «γέροι» καί ἀνιαροί στά μάτια σου!

Τώρα νομίζω ὅτι τά μαθήματα τῆς ζωῆς σέ σμίλεψαν καί σέ «φρέναραν» τόσο ὅσο χρειάζεται γιά ν’ ἀνακόψεις τήν ταχύτητα πού σέ ἐκτροχίαζε ποῦ καί ποῦ, καί νά σταθεῖς νά μ’ ἀκούσεις. Ὅσο διαρκεῖ ἡ ἀνάγνωση καί λίγο ἀκόμα γιά ν’ ἀναλογιστεῖς ὅσα σοῦ πῶ… Θά προσπαθήσω νά μήν πλατειάσω κι ἄς ἔχω νά σοῦ πῶ τόσα, μά τόσα πολλά!

Ὁ χρόνος, παιδί μου, σοῦ δίνει τήν εὐκαιρία νά σκεφτεῖς… Θέλω νά τό ἀξιοποιήσω γιά μένα καί γιά σένα. Τά λάθη πού ἔκανα εἶναι ἕνας θησαυρός γιά σένα. Ἕνας θησαυρός πού πρέπει ν’ ἀφήσεις! Νά μήν ἐπαναλάβεις. Αὐτά πού γνώριζα, θέλησα νά κάνω. Μέχρι ἐκεῖ ἔφτανα. Τό μυαλό μου, ἡ δύναμη ἤ ἀδυναμία μου. Καί ὅσο καί ἄν μέ δυσκολεύει αὐτή ἡ παραδοχή, γιατί τόν ἐγωϊσμό μου πρέπει νά ταπεινώσω, χαίρομαι πού τό κάνω γιά νά μάθεις ἐσύ τήν ἀλήθεια καί νά τακτοποιήσεις μέ τόν πιό εἰρηνικό τρόπο μέσα σου τή σχέση μας. Μπλέχτηκα στή ζωή σου μοιραῖα. Κράτα τά σωστά, ὅσα μπορεῖς νά βρεῖς στό Λόγο τοῦ Θεοῦ. Πέτα μακριά σου ὅσα ἀποδείχθηκαν κατάλοιπα μιᾶς ζωῆς  πού μοῦ ἔμαθαν, πού υἱοθέτησα καί πού τελικά μέ ἐγκλώβισε μακριά ἀπό τή γαλήνη καί τήν ἠρεμία πού  προσφέρει ὁ Χριστός μας!

Μεγάλωσες καί ἐνῶ εἶσαι τό παιδί μου, δέν εἶσαι πιά παιδί. Σέ κοιτάω σάν ἕναν ὁλοκληρωμένο ἄνθρωπο. Κι ἐπειδή λέμε ἀλήθειες, παραδέχομαι ὅτι δέν τό ἔκανα πάντα μέ τόν ἀπαιτούμενο σεβασμό. Μιά λέξη, πού ἡ μητρική μου ἰδιότητα δέν μοῦ ἐπέτρεπε πάρα νά βλέπω σάν θολή εἰκόνα τό πρόσωπό σου. Ὁ σεβασμός, εἶναι γιά μᾶς τούς γονεῖς μία ἔννοια πού τῆς δίνουμε ἕναν ὁρισμό κάθε φορά καί ἄλλο. Προκειμένου νά ἐπιτύχουμε αὐτό πού ἔχουμε στό μυαλό μας, νά φέρουμε τά πράγματα ἐκεῖ πού θέλουμε, χρησιμοποιοῦμε τίς λέξεις καί τίς ἔννοιες κατά πῶς μᾶς βολεύουν. 

Τώρα πιά τό ξέρω καί δέν εἶναι κάτι γιά τό ὁποῖο εἶμαι ὑπερήφανη. Τό ἀντίθετο. Θέλω νά σέ προλάβω πρίν κάνεις τά ἴδια λάθη. Ἕνα ἀνέκδοτο λέει: Μήν κάνετε τά ἴδια λάθη. Ὑπάρχουν τόσα ἄλλα! Δέν σέ συμβουλεύω, βέβαια, νά κάνεις τέτοια, ἀλλά ὁ ἔξυπνος ἄνθρωπος μαθαίνει ἀπό τά λάθη τῶν ἄλλων καί ἀποφεύγει τίς κακοτοπιές. Εἶδες τά δικά μου, τά βίωσες ἀπό πρῶτο χέρι. Μήν τά νομιμοποιήσεις! Ἔχεις τήν εὐκαιρία σου ν’ ἀπαλλαγεῖς μιά καί καλή ἀπό αὐτά καί νά χτίσεις μία πολύ πιό ὄμορφη ζωή.

Δέν θέλω νά δεχτεῖς a priori τά ὅσα σοῦ εἶπα. Θέλω μόνο νά σκεφτεῖς. Νά προσπαθήσεις νά κατανοήσεις δυό γονεῖς πού μοιάζουν μέ πολλούς. Ν’ ἀκούσεις, μά κυρίως νά τακτοποιήσεις μέσα σου, ὅσα θυελλωδῶς ἀνακατεύονταν χρόνια. Γιατί ὁ σκοπός μου εἶναι νά σέ βοηθήσω νά γίνεις ἕνας εὐτυχισμένος ἄνθρωπος. Τά λάθη μου νά γίνουν ὁ «φάρος» σου, πού θά σέ προστατεύουν μέσα στή θάλασσα τῆς ζωῆς σου. Εὔχομαι καί προσεύχομαι στό Θεό νά ἔρθει καί νά καλύψει μέσα σου ὅλα τά κενά πού σοῦ δημιούργησα, νά ἁπαλύνει τίς πληγές σου καί ν’ ἀνυψώσει τά χαρίσματά σου! 

Νά συγχωρεῖς καί νά ζήσεις σοφά!

Μέ παντοτινή ἀγάπη 

Ἡ μητέρα σου

Τό γράμμα αὐτό βάζει στό ρόλο τοῦ ἀποστολέα τόν κάθε γονέα, στό ρόλο τοῦ παιδιοῦ, ὁποιοδήποτε παιδί καί μιλᾶ γιά τά λάθη πού κάθε γονιός κάνει, ὑπηρετῶντας αὐτόν τόν ρόλο.