ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙ Η ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΧΑΣΙΣΕΛΑΙΟΥ;

Τόν τελευταῖο καιρό κατατέθηκε στή Βουλή ὁ σχετικός Νόμος γιά τό Κανναβινέλαιο (ἤ χασισέλαιο) γιά τή χρησιμοποίησή του ὡς ἀναλγητικό γιά τόν καρκίνο τελικοῦ σταδίου καί σέ ἄλλες ἐφαρμογές, π.χ. αὐτισμός.

Ἐντύπωση μάλιστα προκάλεσε καί ἡ ἀνάμιξη στό νομοσχέδιο αὐτό τοῦ Συμβούλου Στρατηγικῆς τοῦ Πρωθυπουργοῦ, τοῦ περιβόητου κ. Καρανίκα, ὁ ὁποῖος τόνισε τή σημασία ἐπενδυτικῶν κινήσεων καί σχεδίων σχετικά μέ τό ἐκχύλισμα αὐτό, πού προέρχεται ἀπό τό φυτό τῆς Ἰνδικῆς Κάνναβης.

Συγκεκριμένα ἡ Ἰνδική Κάνναβη ἀποτελεῖται ἀπό δύο συστατικά, τήν Κανναβιδιόλη καί τήν Τετραϋδροκανναβινόλη. Ἡ πρώτη, ἔχει χρησιμοποιηθεῖ πειραματικά σέ πολλές ἐφαρμογές, π.χ. ὡς ἀναλγητικό, στόν αὐτισμό κ.ο.κ.

«Τό θερμόμετρον τῆς Ὀρθοδοξίας ἀνεβαίνει,

ἀλλά ὄχι ὀρθοδόξως»!

Τά σημαντικά αὐτά λόγια, Σεβαστοί ἅγιοι Πατέρες καί ἀγαπητοί μας ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, τά ἄκουσα ὁ ἴδιος, ὡς αὐτήκοος μάρτυς, σέ μία ὡραία ὁμιλία, πού ἔκανε στήν Ἀθήνα, κατά τήν διάρκεια τῆς τετραετοῦς φοιτητικῆς μου ζωῆς (1980-1984), ὁ σεβάσμιος καί, ἀείμνηστος ἤδη, Γέρων Μοναχός, πατήρ Θεόκλητος ὁ Διονυσιάτης, γέννημα καί θρέμμα τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Πολλές φορές, ἄκουσα τόν πατέρα Θεόκλητον ὁμιλοῦντα· καί ὡς λαϊκός, ἀκόμη, καί ὡς μοναχός. Αὐτή ὅμως ἡ φράση του, μοῦ ἔμεινε ἀνεξίτηλη στή μνήμη.

Εἶναι λυπηρό τό γεγονός, ὅτι τά ἀξέχαστα αὐτά λόγια, ἐπέπρωτο νά λάβουν σάρκα καί ὀστᾶ στίς ἡμέρες πού ζοῦμε. Ἡμέρες, πού μᾶς δόθηκαν ἀπό τόν Θεό μας, γιά νά κλάψουμε τίς ἁμαρτίες μας, νά πενθήσουμε καί νά κράζουμε νοερῶς καί ἐκφώνως τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησον ἡμᾶς», ἐμεῖς, τίς ἡμέρες αὐτές, τίς διαθέτουμε γιά νά σπαταλᾶμε φαιά οὐσία, σάλιο, τυπογραφική ἤ ἠλεκτρονική μελάνη, γιά νά ἀναφερόμαστε σέ τί; Σέ ἀτασθαλεῖες ἐπισήμων ἐκκλησιαστικῶν ταγῶν. Καί οἱ μέν Ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας μας, ἐνδεχομένως νά ἔχουν τό δικαίωμα καί τήν ὑποχρέωση, νά ἀναφέρονται σέ τέτοιου εἴδους ἀτασθαλίες ἐκκλησιαστικῶν ταγῶν, ὁμοβαθμίων τους ἤ καί ἀνωτέρων τους. Ἐμεῖς ὅμως, οἱ ὑπόλοιποι, τά ποιμαινόμενα μέλη τῆς Ἐκκλησίας, δηλαδή οἱ λαϊκοί καί ὅσοι μοναχοί στερούμεθα τῆς Ἱερατικῆς ἰδιότητος, τί δουλειά ἔχουμε νά ἀνακατευόμαστε στά τῆς ποιμαινούσης Ἐκκλησίας ζητήματα; Δέν βάζουμε, λέω γώ, καλύτερα τό κεφάλι κάτω, νά κλάψουμε ἐμπόνως τίς ἁμαρτίες μας; Ἐμεῖς, λοιπόν, τά ποιμαινόμενα μέλη, θά σώσουμε τήν κατάσταση; Εἰδικότερα, μάλιστα, ἐμεῖς οἱ ἁπλοῖ –οἱ ἄνευ Ἱερωσύνης– μοναχοί, δέν «τραβᾶμε», λέω γώ, κανένα κομποσχοινάκι παραπάνω, λέγοντας τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ …»;

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΑ ΡΟΥΜΑΝΙΚΑ

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΑ ΜΠΟΥΝΤΡΟΥΜΙΑ¹

Ἀρχικά μία σύντομη διευκρίνιση: Ἀφοῦ τό ἔτος 1945 τά Ρωσικά στρατεύματα κατοχῆς ἐγκατέστησαν καί στήν Ρουμανία τό Κομμουνιστικό Κόμμα στήν ἐξουσία, ἀκολούθησε μέχρι τό ἔτος 1965, μιά ἄνευ προηγουμένου πολιτική κάθαρση. Ὅλα τα σημαντικά πρόσωπα τῆς πολιτικῆς καί ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς βρέθηκαν γιά τοὐλάχιστον 5 χρόνια γιά ‘‘ἀναμόρφωση’’ στίς κομμουνιστικές φυλακές. Ἀνάμεσά τους πολλοί ἀρχιερεῖς, οἱ περισσότεροι ἱερεῖς (πάνω ἀπό 800 μόνο στίς φυλακές Ἀϊούδ!), καθηγητές πανεπιστημίου, μοναχοί καί μοναχές. Κατά τήν Κομμουνιστική περίοδο δέν μποροῦσε κανείς νά μιλήσει γιά τά γεγονότα αὐτά, παρά μόνο σέ πολύ ἔμπιστα ἄτομα. Σήμερα οἱ μαρτυρίες ἐκείνων πού ἐπιβίωσαν τῶν γεγονότων μᾶς ἀποδεικνύουν ὅτι ὁ Θεός μπορεῖ νά μετατρέψει καί τά χειρότερα βάσανα σέ μαρτυρία πίστεως.

«Ἐάν δέν ὑπάρχει Ἀνάσταση τῶν νεκρῶν, τότε λοιπόν οὔτε ὁ Χριστός ἀναστήθηκε… Ἐάν ὅμως ὁ Χριστός δέν ἀναστήθηκε, εἶναι χωρίς πραγματικό περιεχόμενο καί χωρίς νόημα τό κήρυγμά μας, ἀλλά καί ἡ πίστη σας… ἀκόμη εἶστε βυθισμένοι στίς ἁμαρτίες σας… Ἀλλά τώρα ὁ Χριστός ἀναστήθηκε ἀπό τούς νεκρούς καί ἔγινε ἀπαρχή τῆς Ἀναστάσεως καί τῶν ἄλλων νεκρῶν» (Α΄ Κορ. 15, 13-20).