ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

Ἕνα θέµα πού ἀπασχολεῖ διαχρονικά τόν ἄνθρωπο καί εἰδικότερα στήν δύσκολη ἐποχή µας, συζητεῖται ἔντονα τελευταῖα, εἶναι τό θέµα τῆς εὐτυχίας.

Σήµερα πού τά ὑλικά ἀγαθά, λόγῳ τῆς οἰκονοµικῆς κρίσης ἔχουν λιγοστέψει καί γιά κάποιους ἔχουν γίνει δυσεύρετα, κλονίζεται τό πιστεύω πού ἴσχυε παλιότερα, σέ καλύτερες ἐποχές, ὅτι ἡ οἰκονοµική εὐµάρεια συντελεῖ στήν εὐτυχία. Σήµερα οἱ ἄνθρωποι ἀναζητοῦν πιό εἰλικρινά τρόπους πού θά τούς ὁδηγήσουν στό νά γευθοῦν τήν εὐτυχία. Βλέποντας ὅτι ὅλο καί περισσότερο ἡ εὐτυχία χάνεται καί ἀποµακρύνεται τόσο περισσότερο οἱ ἄνθρωποι τήν κυνηγοῦν καί προσπαθοῦν νά τήν κερδίσουν. Καί ὅσο περισσότερο νοµίζουν ὅτι τήν ἔχουν βρεῖ, τόσο ἐκείνη χάνεται καί γίνεται ἄφαντη.

Τί εἶναι ὅµως ἡ εὐτυχία; Εἶναι ἕνα συναίσθηµα ἁπλό, εἶναι µιά διάθεση, ἤ ἕνα βίωµα; Εἶναι ἡ εὐτυχία αὐτό πού ὀνοµάζει ὁ καθένας ἀνάλογα µέ τά βιώµατά του καί τίς προσωπικές του ἐπιθυµίες; Εἶναι ἡ εὐτυχία αὐτό πού νοµίζει ὁ καθένας ὅτι τοῦ προκαλεῖ εὐχαρίστηση στίς πέντε αἰσθήσεις του, ἄσχετα ἄν, µετά τήν εὐχαρίστηση, ἀκολουθεῖ πικρία ἤ εἶναι κάτι πού ἔχει νά κάνει µέ τό βαθύτερο ἑαυτό τοῦ ἀνθρώπου;

Στολισμένα μικρὰ πιατάκια, μὲ τὴ λευκὴ τὴ ζάχαρη νὰ σκεπάζει τὸ βρασμένο στάρι καὶ πάνω της, ἕνας λιτὸς σταυρὸς ἀπό τριμμένη κανέλλα ἤ λευκὰ ἀμύγδαλα, γιὰ νὰ εἶναι, ὅσο γίνεται, καὶ πιὸ καλωπισμένα. Στολισμένα, λοιπόν, τὰ πιάτα στὴ σειρὰ, μ᾿ ἕνα κερὶ στὸ καθένα πάνω του νὰ φέγγει καὶ συνάμα νὰ «μελετᾶ» τὰ ὀνόματα, γιὰ ὅσους ἔγινε τὸ κόλυβο αὐτό, ἀλλὰ καὶ γιὰ τοὺς πάππου–πρὸς πάππου– ἐκείνους, δηλαδὴ, ποὺ δὲν ἔχουν  γραφεῖ τὰ ὀνόματά τους στὸ χαρτὶ,  ποὺ παραδίδεται μὲ τὸ πρόσφορο γιὰ μνημόνευση στὸν Ἱερέα. Τὸ θέμα εἶναι, ὅτι τὰ ὀνόματα ἐκεῖνα δὲ γράφτηκαν, ὄχι γιὰ ἄλλον λόγο, μὰ ἐπειδὴ μὲ τὰ χρόνια ποὺ πέρασαν τὰ λησμόνησαν οἱ ἄνθρωποι. Ὡστόσο, εὐτυχῶς ποὺ θυμᾶται ὁ Θεὸς, ὁ ὁποῖος ἔχει ὅλους τοὺς καταλόγους Του πλήρως ἐνημερωμένους (πρβλ. Ἀπ. 3, 5)

Ἀπομεσήμερο Παρασκευῆς, σὲ ὥρα ἑσπερινή, ἤ τὸ πρωῒ στὴ Λειτουργία,  κομίζονται τὰ πιατάκια αὐτὰ καὶ μὲ τὸ τέλος τῆς ἀκολουθίας ἤ τῆς Λειτουργίας, ἑορτίως μοιράζονται…

 

Σύµφωνα µέ στοιχεῖα τά ὁποῖα δηµοσίευσε ἡ Ἀνώτατη Συνοµοσπονδία Πολυτέκνων Ἑλλάδος, ἡ χώρα µας καταρρέει δηµογραφικά, ἀφοῦ ἀπό 1/1/2017 ἕως 27/12/2017 οἱ θάνατοι ἐκτινάχθηκαν στίς 123.079 καί οἱ γεννήσεις εἶναι µόλις 88.132 (ἐκ τῶν ὁποίων τό 15% προέρχεται ἀπό γεννήσεις ἀλλοδαπῶν). Ἔχουµε, δηλαδή, ὑπεροχή τῶν θανάτων κατά 34.947!

Παρά τά δηµογραφικά αὐτά δεδοµένα, ἡ Κυβέρνηση συνεχίζει ἀκάθεκτη τήν ἀντιδηµογραφική, ἀντιπολυτεκνική καί ἀντιοικογενειακή πολιτική, καθώς µέ τό ἄρθρο 214 τοῦ Νόµου 4512/2018, πού ψηφίστηκε πρόσφατα, καταργεῖ τά ἐπιδόµατα πολυτέκνων ἐνσωµατώνοντάς τα στό ἑνιαῖο Ἐπίδοµα Παιδιοῦ. Συγκεκριµένα, µέ τήν παράγραφο 15 τοῦ ὡς ἄνω ἄρθρου 214 καταργήθηκαν α) τό Ἑνιαῖο ἐπίδοµα Στήριξης Τέκνων, πού εἶχε θεσπιστεῖ µέ τή διάταξη τῆς παρ. ΙΑ, ὑποπαρ. ΙΑ2 τοῦ Ν. 4093/2012 καί β) τό Εἰδικό Ἐπίδοµα Τριτέκνων καί Πολυτέκνων, πού εἶχε θεσπιστεῖ µέ τό ἄρθρο 40 τοῦ Ν. 4141/2013. Ἀντί αὐτῶν θεσπίστηκε ἑνιαῖο Ἐπίδοµα Παιδιοῦ, τό ὁποῖο ἀρχίζει νά ἰσχύει ἀπό 1/1/2018 καί καταβάλλεται, σέ πολύτεκνες οἰκογένειες, ἀλλά καί οἰκογένειες µέ ἕνα ἤ δύο παιδιά, µέ τίς προϋποθέσεις χορήγησης τοῦ Κοινωνικοῦ Ἐπιδόµατος Ἀλληλεγγύης. 

Ἡ διαδικασία χορήγησης καί καταβολῆς τοῦ  νέου ἐπιδόµατος ρυθµίζεται  ἀπό τήν Ὑπουργική Ἀπόφαση ὑπ’ ἀριθµ. Γ.Π.οἰκ.Δ22/11/2705/58 (Φ.Ε.Κ. Β’ 57/2018) καί θέµα: «Καθορισµός τῆς διαδικασίας χορήγησης ἐπιδόµατος παιδιοῦ».