Ἡ Θεολογία μιλάει ὄχι μόνο γιά τό «Ποιός»,
ἀλλά καί γιά τό «πῶς» τῆς Δημιουργίας!
Στίς 17 καί 18 Ὀκτωβρίου 2017 πραγματοποιήθηκε στήν Ἀθήνα Διεπιστημονικό Συνέδριο μέ θέμα: «Ἀρχή καί ἐξέλιξη τοῦ κόσμου καί τοῦ ἀνθρώπου μέ ἀναφορά στήν Ἑξαήμερο τοῦ Μ. Βασιλείου». Τήν εὐθύνη γιά τό συνέδριο εἶχε ἡ Κοσμητεία τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἐθνικοῦ καί Καποδιστριακοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν (ΕΚΠΑ). Σέ Δελτίο Τύπου πού ἐκδόθηκε ἀπό τήν Κοσμητεία ἐπισημάνθηκε πολύ σωστά ἡ ἀνάγκη διαλόγου μεταξύ ἐπιστήμης καί θεολογίας, γιά νά μή δημιουργοῦνται πολώσεις καί συγκρούσεις. Τό Δελτίο Τύπου καταλήγει στήν ἑξῆς χαρακτηριστική διατύπωση: «… κάποιος μπορεῖ νά εἶναι καί πιστός καί ἄριστος ἐπιστήμων. Τό ἕνα δέν ἀναιρεῖ τό ἄλλο. Ἡ Πίστη κινδυνεύει μόνο ἀπό τήν ἀπιστία καί ποτέ ἀπό τήν ἐπιστήμη. Ἀλλά καί ἡ ἐπιστήμη κινδυνεύει μόνο ἀπό τήν ἴδια τήν ἐπιστήμη ἤ τή μή ἐπιστήμη, καί ποτέ ἀπό τήν Πίστη». Τήν προσυπογράφουμε μέ τήν ἑξῆς διευκρίνιση. Ἐμεῖς οἱ πιστοί μπορεῖ νά κινδυνεύουμε –καί κινδυνεύουμε ὄντως– ἀπό τήν ἀπιστία, ἡ Πίστη ὅμως ὡς ἀπάντηση στήν ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ δέν κινδυνεύει ἀπό τίποτα. Ἐπίσης τονίζεται πολύ ὀρθά, ὅτι ἐχθρός τῆς ἀληθινῆς ἐπιστήμης εἶναι ἡ μή ἐπιστήμη, ἡ ἐπιστημονική φαντασίωση πού ἐπιζητεῖ νά ἐπιβάλλεται μέ τόν μανδύα τῆς ἐπιστήμης. Πράγματι ἡ ὄντως ἐπιστήμη δέν κινδυνεύει ποτέ ἀπό τήν Πίστη ἐκείνη πού βασίζεται στήν ἀποκάλυψη τοῦ μόνου ἀληθινοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ μας. Οὔτε φυσικά μπορεῖ νά ἔρχεται σέ ἀντίθεση μέ αὐτήν τήν ἀποκάλυψη, ἐπειδή Ἐκεῖνος ἀποδεδειγμένα εἶναι ὁ Πανεπιστήμων Δημιουργός τῶν πάντων. Λέμε ἀποδεδειγμένα, ἐπειδή ὁ νοήμων ἄνθρωπος, ρίχνοντας ἔστω μιά διερευνητική ματιά στόν κόσμο τριγύρω του καί στόν ἑαυτό του, διακρίνει παντοῦ στή δημιουργία τοῦ Θεοῦ σχέδιο. Πῶς νά ὑπάρχει σχέδιο χωρίς σχεδιαστή; Ἰδίως μέ τά σημερινά μέσα πού τοῦ παρέχει ἡ ἐπιστήμη καί ἡ τεχνολογία βλέπει μέ θαυμασμό ἕνα καί μόνο ἀπό τά 30 τρισεκατομμύρια κύτταρα τοῦ σώματός του νά λειτουργεῖ μέ μιά περιπλοκότητα πού μόνο δύσκολα μπορεῖ νά συλλάβει ὁ νοῦς του. Διαθέτει τμῆμα σχεδιασμοῦ δομικῶν στοιχείων τοῦ κυττάρου, τμῆμα παραγωγῆς ἐνέργειας, τμῆμα ἀποθήκευσης, τμῆμα ἀνακύκλωσης, διαθέτει ἐργάτες πού κάνουν συντήρηση καί ἕνα περίπλοκο σύστημα ἀσφάλειας, τό ὁποῖο ἀφήνει μόνο ἐντολοδόχους συνεργάτες νά εἰσχωροῦν. Μέ τά δεδομένα αὐτά διαπιστώνει, ὅτι ἀκόμα καί ἕνα ἀπό τά μεγαλύτερα ἐργοστάσια τοῦ κόσμου ἀπό πλευρᾶς περιπλοκότητας δέν μπορεῖ νά συναγωνιστεῖ αὐτό τό ἕνα ἀνθρώπινο κύτταρο.
Μέχρι αὐτοῦ τοῦ σημείου ὑπάρχει συμφωνία μέ τό Δελτίο Τύπου τῆς Κοσμητείας. Ἐντελῶς περίεργη μοιάζει ὅμως ἡ παρακάτω διατύπωση: «Ὅποιος ἀναζητᾶ ἀπάντηση στά ἐρωτήματα: Ποιός δημιούργησε τόν κόσμο καί τόν ἄνθρωπο καί γιά ποιό λόγο, ποιός προνοεῖ καί κυβερνᾶ τόν κόσμο, ἤ, μέ ἄλλα λόγια, σέ ποιόν ἤ ποῦ ὀφείλουν τήν ὕπαρξή τους ὁ κόσμος καί ἄνθρωπος, αὐτός δέν καταφεύγει στήν ἐπιστήμη, γιατί ἁπλούστατα δέν θά πάρει ἐπιστημονική ἀπάντηση. Ἀλλά καί ὅποιος διερωτᾶται, πῶς δημιουργήθηκαν ἤ πῶς ἐξελίχτηκαν κόσμος καί ἄνθρωπος δέν θά καταφύγει στή Θεολογία, γιατί ἁπλούστατα δέν εἶναι αὐτή ἁρμόδια νά ἀπαντήσει». Πρόκειται βέβαια γιά γνωστή θέση ἀκόμα καί ἀπό τά σχολικά βιβλία τῶν Θρησκευτικῶν (βλ. π.χ. Δρίτσας, Δ., Μόσχος, Δ., Παπαλεξανδρόπουλος Στ., Χριστιανισμός καί Θρησκεύματα Β΄ Γενικοῦ Λυκείου, Ἰνστιτοῦτο Ἐκπαιδευτικῆς Πολιτικῆς ΙΤΥΕ «Διόφαντος», Ἀθήνα, 2011, σ. 199). Ἡ θέση αὐτή ἀναπαράγεται φυσικά καί στούς σημερινούς φακέλους μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν (π.χ. ὁ Φάκελος Μαθήματος Β΄ Λυκείου, Ἰνστιτοῦτο Ἐκπαιδευτικῆς Πολιτικῆς ΙΤΥΕ «Διόφαντος», Ἀθήνα, 2017, σ. 24). Τά παλαιά βιβλία τῶν θρησκευτικῶν ὅπως καί οἱ σημερινοί φάκελοι ἐκφράζουν προφανῶς τούς συγγραφεῖς ἤ τίς ὁμάδες συγγραφέων τους, ὅπως καί τό Ἰνστιτοῦτο Ἐκπαιδευτικῆς Πολιτικῆς.
