ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

 Ο ΑΘΗΝΑΓΟΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Ο  ΙΕ΄ ΚΑΝΩΝ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΔΕΥΤΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Βασιλείου Ε. Βολουδάκη

 Γιά τόν Οἰκουμενισμό ἔχουν γραφεῖ καί ἐξακολουθοῦν νά γράφονται πολλά καί ἀξιόλογα, ἰδίως ἀπό τοῦ ἔτους 1961 –πού ἄρχισε νά ἐκδίδεται ὁ Ὀρθόδοξος Τύπος– μέχρι σήμερα. Ἔγινε καί γίνεται, ἀναμφισβήτητα, ἕνας κραταιός ἀγώνας πιστῶν Ὀρθοδόξων –Κληρικῶν καί Λαϊκῶν– ἐναντίον ἐκείνων πού ἐπιδιώκουν νά ὑποβιβάσουν τήν ἀποστολή τῆς Ἐκκλησίας ἀπό «Ἐργαστή-ριον Ἁγίων» αἰωνίου Ζωῆς σέ ἐπιγείου ζωῆς μορφωτικό Κολλέγιο γιά «τήν βελτίωση τοῦ ἤθους τῶν ἀνθρώπων»(!), ὅπως ἀκούσαμε μέ φρίκη πρόσφατα νά διακηρύττουν ἀρχιερατικά χείλη!

Σ’αὐτόν τόν ἀγῶνα δέχθηκε καί ἐμένα ἀπό τήν νεαρή μου ἡλικία ὁ ἁγιώτατος π. Μᾶρκος Μανώλης, πρός τόν ὁποῖον αἰσθάνομαι ἰδιαίτερη εὐγνωμοσύνη, γιατί φιλοξένησε ἀπό τοῦ ἔτους 1979 κείμενα καί τῆς δικῆς μου ἰσχνῆς ἀλλά καί ὁλόθερμης μαρτυρίας στόν ἀγωνιστικό «Ὀρθόδοξον Τύπον» καί μέ κατέστησε –στά 42 χρόνια τῆς πνευματικῆς μας ἐπικοινωνίας– κοινωνόν τοῦ πνευματικοῦ του θησαυροῦ, τῶν σκέψεων καί ὁραματισμῶν του, ἀλλά καί τῆς θλίψεώς του γιά τήν σκανδαλίζουσα ποιμαντική πολλῶν Κληρικῶν, ἰδίως δέ, Ἱεραρχῶν.

Πρίν, ὅμως, προχωρήσω στό θέμα μου, παρακαλῶ τούς ἀγαπητούς ἀναγνῶστες νά δώσουν προσοχή καί νά κρίνουν αὐτά καθ’ ἑαυτά τά γραφόμενα, γιατί, δυστυχῶς, πολλοί δίδουν μεγαλύτερη ἔμφαση στούς τίτλους καί στήν προβολή τοῦ προσώπου πού γράφει καί ὄχι στό τί γράφει! Θά παρακαλέσω, ἐπίσης, νά μή ἐκλαμβάνονται τά κείμενά μου ὡς ‘’χάραξη γραμμῆς’’ ἀλλά ΜΟΝΟ σάν προσωπική μου θεώρηση καί μαρτυρία. Παιδιόθεν ἐκφράζω τήν γνώμη μου, ποτέ, ὅμως, δέν ἐπεδίωξα νά ‘’χαράξω γραμμή’’ γιά νά δημιουργήσω ὀπαδούς, ἀλλ’οὔτε, βεβαίως, ἀπέτρεψα ποτέ κάποιον ἀπό τό νά ἀσπασθῆ τίς  ἀπόψεις μου.

Αὐτό τό τελευταῖο, πρέπει νά τό προσέξουν πολύ ἐκεῖνοι πού εὐθέως ἤ μέ ὑπονοούμενα μέ συκοφαντοῦν, θεωροῦντες ὅτι τό νά ἀσπαζεται κάποιος τίς ἀπόψεις σου, σημαίνει ὅτι ἐσύ ἐπιδιώκεις τήν δημιουργία «τάσεως»,  ὅπως συνέβη μέ τήν ἀντιμετώπιση τοῦ ἄρθρου μου «Ἡ Περιλάλητος Σύνοδος τῆς Κρήτης ἀπέθανε καί ἐτάφη»(Ο.Τ. 22-7-2016). Χωρίς νά κάνουν τόν κόπο νά παρουσιάσουν στούς ἀναγνῶστες τους τά κατά τή γνώμη τους ἐπιλήψιμα σημεῖα τοῦ ἄρθρου μου, ἐσκύλευσαν τόν τίτλο του καί ἐνόμισαν πώς ἐξουδετέρωσαν τά γραφόμενα καί τήν «τάση», πού, κατά τή γνώμη τους, εἶχε δημιουργηθεῖ ἀπό αὐτά!

 Τό ἄρθρο μου ἐκεῖνο ἐξέφρασε ἁπλῶς τήν δική μου ἄποψη, ὅπως καί κάθε ἄρθρο μου, πού μέ παρακίνηση τῆς συνειδήσεώς μου γράφω. Γιατί πρέπει κάποιος νά μέ φιμώση γιά νά ὑπερισχύση ἡ δική του ἄποψη;

Ὑπεστήριξα καί ἐξακολουθῶ νά ὑποστηρίζω πώς ἡ Σύνοδος τῆς Κρήτης ἦταν ἕνα ἐπί πλέον θεολογικό ἀτόπημα, στό ὁποῖο συνέπραξε ἡ πλειοψηφία τῶν Προκαθημένων γιατί σύρθηκε ἀπό ἐντολές Πολιτικῆς σκοπιμότητος(!), καί ὅτι ὁποιαδήποτε ἐνασχόληση μαζί της, τῆς δίδει σημασία καί στούς πρωτεργάτες της δικαιώματα γιά νά φοβερίζουν περιδεεῖς συνειδήσεις. Κάποιοι ἄλλοι πιστεύουν ὅτι ἀνέτρεψε τό Πιστεύω τῆς Ὀρθοδοξίας ἤ ὅτι μέ τήν δυναμική της θά ἀλλοιώση τήν Ἐκκλησία ! ‘’Μέ ‘γειά τους μέ χαρά τους’’! Αὐτοί ἀναλαμβάνουν τήν εὐθύνη ἔναντι τοῦ Θεοῦ καί τῆς Ἱστορίας μέ τό νά μή ἀφήνουν τή Σύνοδο αὐτή νά λησμονηθῆ. Ἄς συνεχίσουν μέ τίς ἀπόψεις καί τήν τακτική τους. Γιατί πρέπει νά στοιχηθοῦμε ὅλοι μέ τήν δική τους ἄποψη, ἄλλως ‘’φίδι πού μᾶς ἔφαγε’’; Πῶς ἡ συνείδηση ἑνός ἀνθρώπου πού ἐξομολογεῖται καί κοινωνεῖ, ἀνέχεται νά ἀποδίδη μομφές καί σκοπιμότητες στά γραπτά καί στό πρόσωπο ἄλλου συναγωνιστοῦ, ὁ ὁποῖος, μάλιστα, δέν διαφωνεῖ ἐπί τῆς οὐσίας ἀλλά μόνο ὡς πρός τήν τακτική πού πρέπει νά ἀκολουθηθῆ;   

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ Ι. Μ. ΒΑΤΟΠΕΔΙΟΥ

Ἀπό τόν π. Βασίλειον Ε. Βολουδάκην

Περί τοῦ Καθαγιασμοῦ Ἑνός Μόνον Ἁγίου Ποτηρίου

σέ μία Θ. Λειτουργία

Εὐχαριστῶ πολύ τήν Ἁγιορειτική  Ἱ.Μονή Βατοπεδίου γιά τήν προσοχή πού ἔδειξε στό ἄρθρο μου «ΠΛΑΝΗ Ο ΚΑΘΑΓΙΑΣΜΟΣ ΔΥΟ ΑΓ. ΠΟΤΗΡΙΩΝ ΕΙΣ ΜΙΑΝ Θ.ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ» («Ὀρθόδοξος Τύπος» 3-2-2017) –ἔστω καί ἄν αὐτή ἡ προσοχή της,  ὅπως σημειώνει, δέν ὀφείλεται σέ αὐτό καθ’ἑαυτό τό σκεπτικό τοῦ ἄρθρου μου ἀλλά στό ὅτι δημοσιεύθηκε «στήν δημοφιλῆ ἐφημερίδα ‘’Ὀρθόδοξος Τύπος’’»– ἀδυνατῶ, ὅμως νά τήν ἐπαινέσω γιά τόν τρόπον πού ἐπέλεξε νά ἀπαντήση στό κείμενό μου, ἰδίως δέ γιά τό περιεχόμενο τῆς ἀπαντήσεώς της.

Ἐξηγοῦμαι εὐθύς:

Α) Ὡς πρός τόν τρόπον:

1.  Ἡ Ἱ. Μονή ἔκρινε γιά δικούς της λόγους –παρά τήν δεοντολογία– ὅτι δέν ἔπρεπε νά δημοσιεύση τήν πρός ἐμένα ἀπάντησή της στόν «Ὀρθ. Τύπον» ἤ στήν «ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ», ἔντυπα τά ὁποῖα εἶχαν δημοσιεύσει τό ἄρθρο μου καί οἱ ἀναγνῶστες εἶχαν γνώση τοῦ περιεχομένου του καί ἦσαν εἰς θέσιν νά ἀξιολογήσουν καί τό ἀπαντητικό ἁγιορειτικό κείμενο, οὔτε τό παρέθεσε ὁλόκληρο στούς δικούς της ἀναγνῶστες γιά νά κρίνουν ἀμερόληπτα, ἀλλά τό ἀνήρτησε στό διαδίκτυο(!) στήν δική της ἱστοσελίδα «ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ», στίς 17 Αὐγούστου 2017, ἕξι ὁλόκληρους μῆνες μετά τήν δική μου δημοσίευση, χωρίς νά μοῦ κοινοποιήση τό περιεχόμενο τῆς ἀναρτήσεώς της, ἐνῶ ἐμμέσως στό κείμενό της μέ καλεῖ νά προσκομίσω ἀναιρετικά ἐπιχειρήματα τῆς κριτικῆς της! Εὐτυχῶς, κάποιο πνευματικό μου παιδί μέ πληροφόρησε γιά τήν ἀνάρτηση καί ἔτσι ἔλαβα γνώση στό τέλος Αὐγούστου(!), ἀλλά δέν εἶχα χρονικά περιθώρια νά ἀπαντήσω ἀμέσως λόγω ἑτοιμασίας ἄλλων ἄρθρων μου, πού εἶχαν προτεραιότητα
2. Ἡ Ἱ. Μονή παρουσιάζεται στήν ἀπάντησή της ὡς βαρύτατα θιγομένη ἀπό τίς (ὅπως γράφει) «τολμηρές καί πρόχειρες ἐκφράσεις» τοῦ ἄρθρου μου, καί σπεύδει νά προστατεύση μέ τήν ἀπάντησή της τούς πιστούς «ώστε να μην οδηγούνται οι πιστοί σε πραγματική πλάνη και να βασανίζονται οι συνειδήσεις των αδυνάτων»! (Σημ.: παραθέτω τίς παραπομπές μου στό κείμενο τῆς Μονῆς σέ μονοτονικό, ὅπως ἐκείνη τό ἀνήρτησε στό διαδίκτυο).

 Τό κείμενό μου, ὅμως, δέν ἐγράφη γιά τήν Ἱ. Μονή Βατοπεδίου (στό ἑξῆς Ι.Μ.Β.), ἀφοῦ δέν ἐγνώριζα κἄν ὅτι ἐφαρμόζει αὐτήν τήν πρακτική, ἀλλά ἐγράφη γιατί πράγματι οἱ συνειδήσεις τῶν πιστῶν ἐταράσσοντο μέ τήν ἀπροσδόκητη καινοτομία τῆς εὐλογήσεως δύο καί πλέον Ποτηρίων σέ μία Θ.Λειτουργία, πού ἄρχισαν νά παρουσιάζουν καί ἐνοριακοί Ναοί τῶν Ἀθηνῶν, ἐπηρεασμένοι ἀπό ἕνα ἤ περισσοτέρους Ἐπισκόπους πού ‘’ἐλάνσαραν’’ ἐσχάτως αὐτή τή μόδα.  Συνέπεσε δέ, κατά τό ἴδιο διάστημα νά ἐκδοθῆ ‘’ὁδηγία’’ ἀπό τήν Συνοδική Ἐπιτροπή ἐπί τῆς Θ.Λατρείας, ἡ ὁποία ἀπήντησε θετικά σέ Μητροπολίτη, ὁ ὁποῖος, βλέποντας σέ φωτογραφία συνάδελφόν του Μητροπολίτη νά λειτουργῆ μέ πλέον τοῦ ἑνός ἅγια Ποτήρια, ἔθεσε στήν ἐν λόγῳ Ἐπιτροπή γραπτῶς σχετικό ἐρώτημα, ἀπορημένος ἀπό τήν ξαφνική Τελετουργική ἀλλαγή!

ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ Η ΔΙΔΑΚΤΕΑ ΥΛΗ !

   Κατά τήν τελευταία διετία κορυφώθηκε ἡ πνευματική τραγωδία τῆς Πατρίδος μας μέ τήν μάχη γιά τήν ὕλη τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν. Ἡ μάχη αὐτή, ὅπως καί ὅλες οἱ προηγούμενες, πού ἀφοροῦν στήν πνευματική ἰδιοπροσωπία τοῦ λαοῦ μας, δίδεται μέχρι στιγμῆς –κατά τήν ἄποψή μας– μέ πνεῦμα ἡττοπαθείας, συμβιβασμοῦ, καί ἐξαιρετικά μειωμένης Ὀρθοδόξου αὐτοεκτιμήσεως, συνάμα δέ, μακρυά ἀπό τό κέντρο βάρους τοῦ ὅλου ζητήματος.

 Στό περιοδικό μας ἀσχοληθήκαμε ἐκτενῶς μέ τήν πολεμική πού γίνεται κατά τῆς διδασκαλίας τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, καί συνεχίζουμε στό τεῦχος μας αὐτό τήν δημοσίευση σπουδαίων ἄρθρων σχετικῶν μέ τό θέμα. Στό παρόν, ὅμως, ἄρθρο μας, δέν θά ἀσχοληθοῦμε μέ αὐτήν καθ’ ἑαυτήν τήν διδακτέα ὕλη τοῦ μαθήματος ἀλλά θεωροῦμε ἀναγκαῖο νά προτάξουμε ὁρισμένες σκέψεις, πού –ὅπως ἐλπίζουμε– ἴσως φανοῦν χρήσιμες γιά τήν σωστή ἀξιολόγηση τοῦ ζητήματος καί γιά τήν πνευματική αὐτοκριτική μας.

    Πρωταρχικά πρέπει νά ξεκαθαρίσουμε στό ὀπτικό μας πεδίο ποιό εἶναι τό «κινδυνευόμενον» καί ἀπό ποιούς κινδυνεύει.  Σέ μιά μάχη πρέπει νά γνωρίζης πολύ καλά τί ὑπερασπίζεσαι καί ποιό εἶναι τό ἐχθρικό στρατόπεδο πού πρέπει νά ἀντιμετωπίσης. Αὐτό εἶναι στοιχειῶδες γιά ἐκείνους πού ἁρμοδιότητά τους εἶναι νά «φυλάττουν Θερμοπῦλες».