ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ & ΑΓΙΟΤΗΤΑ
Συλλογισμοὶ ἑνὸς ἁπλοῦ πρεσβυτέρου καὶ δὴ ἐπαρχιώτη
Μέρες ἀκούγονταν τὰ ὀνόματα τῶν ὑποψηφίων ἱερομονάχων, ποὺ θὰ κατήρτιζαν τὸ τριπρόσωπον, ἐκ τοῦ ὁποίου καὶ θὰ ἐκλέγετο ὁ νέος Ἐπίσκοπος. Ὀνόματα, λοιπόν, διάφορα ἀκούγονταν, εὐλαβῶν ἐξάπαντος κληρικῶν καὶ μὲ προσόντα διόλου εὐκαταφρόνητα, οἱ ὁποῖοι θὰ συναγωνίζοντο στὸν στίβο τῆς ἐκλογῆς.
Κι ἔφθασε ἐπιτέλους ἡ ἡμέρα τῆς ἐκλογῆς, συνῆλθον ἐπὶ τῷ αὐτῷ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καὶ οἱ τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας Ἀρχιερεῖς καὶ μετὰ ἀπὸ ψηφοφορία ἐξελέγη ὁ νέος Ἐπίσκοπος.
Δὲν εἶναι ἀσφαλῶς δίχως τὴν δικιά της ἀγωνία αὐτὴ ἡ ὅλη διαδικασία. Ἀγωνία αὐτῶν ποὺ συνθέτουν τὸ λεγόμενο τριπρόσωπο, ἀγωνία τῶν ἴδιων τῶν Ἱεραρχῶν, ἀγωνία ἀκόμη καὶ μιᾶς μεγάλης μερίδος πιστῶν, ἰδίως ἐκείνων τῶν Μητροπόλεων ποὺ τελοῦν ἐν χηρείᾳ καὶ ἀναμένουν τὸ νέο τους πνευματικό πατέρα καὶ πρῶτον τῇ τάξει κληρικὸν τῆς Ἐκκλησιαστικῆς τους ἐπαρχίας.
Ὅμως, πίσω ἀπό ὅλα αὐτὰ, ἀσφαλῶς κρύβονται καὶ ἀνθρώπινα συναισθήματα, τὰ ὁποῖα γενᾶ κι ἀνεβάζει στὴν ἐπιφάνεια τῆς ψυχῆς ὅλο αὐτὸ τὸ κλῖμα τῆς ἐκλογῆς. Συναισθήματα, δηλαδή, πικρίας καὶ ἀπογοητεύσεως κάποτε, ὅταν λ.χ. περιμένεις αὐτὴ τὴν ὥρα νὰ σοῦ δοθεῖ κάτι, ὁ μισθός σου ὁ πνευματικός. Νὰ σοῦ χαριστεῖ κι ἐσένα μιὰ ρωγμὴ νέα στὴν ἱερατική σου πορεία, ὅπου θὰ μπορέσεις νὰ δεῖς τὸ ἔσχατο πάτωμα τοῦ οἰκοδομήματος, ποὺ εἶναι ἡ ἈρχΙερωσύνη, νὰ πραγματοποιηθεῖ ἕνα ὄνειρο, μιὰ ἐπιθυμία, ποὺ τὴν προσδοκᾶς καιρό. Ἀλήθεια! Πόσες μνῆμες δὲν ἔχουμε ταμιεύσει ἐμεῖς οἱ κληρικοί, ποὺ ὡς ἱεροσπουδαστὲς ζούσαμε τὴν ἀπὸ τότε ἔγνοια κάποιων συμφοιτητῶν μας, οἱ ὁποῖοι ὀνειρευόντουσαν τὴν Ἀρχιερωσύνη ὡς τὴν ἐκπλήρωση τοῦ σκοποῦ γιὰ τὸν ὁποῖο καὶ ἱερώθηκαν. Κι ὀφείλω νὰ πῶ ὅτι ὅλη αὐτὴ τὴν κατάσταση τὴν ἔβλεπα μὲ τὴν προοπτικὴ τῆς προσφορᾶς καὶ τῆς ἀφιερώσεως, γιατὶ ἔτσι ἔπρεπε νὰ εἶναι. Καὶ γιὰ κείνους καὶ γιὰ μᾶς...
Ἀλλά, ὅσο καὶ νὰ περιμένεις, αὐτὴ ἡ ὥρα δὲν ἦρθε, ἤ δὲ φάνηκε ἀκόμα. Γιατὶ τάχα; Ἐρώτημα κι αὐτό!!! Κι ὅμως ἡ ἀπάντησή του εἶναι καί εὔκολη καὶ συνάμα πολὺ σαφής: Τοῦ Θεοῦ ἔγινε, ὅπως λέγανε κι οἱ παλιοί. Κι ὅ,τι προστάζει καὶ φανερώνει ὁ Θεὸς, πρὸς τὸ συμφέρον μας εἶναι. Ναί, ἔμειναν κάποιοι ἔξω ἀπὸ τὸ χορὸ τῆς Ἀρχιερωσύνης. Καὶ λοιπόν; Μήπως δὲν διακονοῦν τὴν Ἐκκλησία ἀπὸ τὴ θέση ποὺ κατέχουν στοὺς κόλπους Της; Ἤ μήπως ἡ ἁγιότητα, αὐτὸ τὸ μέγα ζητούμενο γιὰ ὅλους μας, ἀνήκει ἀποκλειστικὰ καὶ χαρίζεται μονάχα στοὺς Ἀρχιερεῖς;
Ἀρχιερατικὲς ἐκλογές καὶ πάλι. Νέα δοκιμασία γιὰ κάποιους, μέγιστα τὰ μαθήματα γιὰ τοὺς πολλούς. Γιὰ νὰ μὴν ξεχνᾶμε: Τοῦ Θεοῦ νὰ γένει ἤ, ὅπως λέμε καθημερινά στὴν προσευχή μας «Γενηθήτω τὸ θέλημά Σου». Ἀμήν.
Σκόπελος π. Κωνσταντῖνος Ν. Καλλιανός
«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 195
Νοέμβριος 2018
