Σκοτῶστε κάθε συγγενῆ Ρασοφόρου, νά μή σηκώνη κεφάλι ὁ Παπᾶς!
Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΙ ΤΟ ΕΘΝΟΣ
ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΤΟ ΔΙΑΦΘΕΙΡΟΥΝ!
«Ὁ Διάβολος· Τά παιδιά του δράκοντες καί τά ἐγγόνια του τέρατα!»
Νά καταπαύσω τόν λόγο: καιροφυλακτεῖ πολιτική καί θρησκευτική κατηγορία.
Πανοσιολογιώτατε, Ἐκπρόσωπε τοῦ Προκαθημένου Πάσης Ἑλλάδος,
Σεβασμιώτατε, Σεβαστοὶ Πατέρες καὶ ἀδελφοί,
Ἐλλογιμώτατοι Καθηγητές, ἐκπρόσωποι τῶν πολιτικῶν κομμάτων,
Ἐν προοιμίοις, ζητῶ συγγνώμη, καὶ θὰ ἤθελα νὰ καταπαύσω τὸ λόγον.
Δὲν θὰ ἤθελα νὰ ὁμιλήσω γιὰ αὐτὸ τὸ δύσκολο θέμα, γιατί ἄν ἕναν ἄνθρωπο θέλης νὰ τὸν πλήξης, ἔχεις δύο δυνατότητες: νὰ τοῦ ἀπευθύνης πολιτικὴ καὶ θρησκευτικὴ κατηγορία, ὅπως στὸν Κύριόν μας: «εἶσαι Βασιλιάς!», πολιτικὴ κατηγορία, «εἶσαι Σαμαρείτης, εἶσαι Θεός!», θρησκευτικὴ κατηγορία. Τὸ πιὸ εὔκολο πρᾶγμα, λοιπόν, γιὰ νὰ πλήξη κάποιος τὸν ἀντίπαλό του εἶναι ἡ πολιτικὴ ἢ θρησκευτικὴ κατηγορία, καὶ ἂν καὶ τὰ δύο, τόσο τὸ καλύτερο!
Ἕνας Πατριάρχης, ὁ Μάξιμος, τὸ 1946, τέλος τοῦ Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, κατέβηκε τὸ Πάσχα στὴν Ἀνάστασι, στὰ Πατριαρχεῖα, συνοδευόμενος ἀπὸ τὸν πρέσβυ τῆς Ρωσίας, τῆς Σοβιετικῆς Ἑνώσεως τότε. Ἤθελαν νὰ τὸν διώξουν. Τί ἄλλο; Πολιτικὴ κατηγορία! «Εἶσαι κομμουνιστὴς!». Καὶ τὸν ἔδιωξαν –ἀρρώστια ἀληθινὴ ἤ ψεύτικη, δὲν τὸ ξέρω.
Νὰ μιλήσουμε γιὰ τὴ Μακεδονία; Γερμανός Καραβαγγέλης, Χρυσόστομος Σμύρνης ἀπελευθερώνουν τὴν Μακεδονία.
Σήμερα οἱ κληρικοί, οἱ εὐσεβεῖς τῆς Βόρειας Ἑλλάδος ξεσηκώνονται. Καί ἀμέσως: πολιτικὴ κατηγορία ἐναντίον τους: «Πήρατε λεφτὰ ἀπὸ τοὺς Ρώσους –εἶσθε προδότες!». Καὶ οἱ Ἐπίσκοποι δειλιάζουν καὶ σιωποῦν. Ὁ ἀσφαλέστερος, λοιπόν, τρόπος εἶναι νὰ βροῦν μία πολιτικὴ κατηγορία ἐναντίον τῶν ἀνθρώπων καὶ νὰ μὴ τοὺς δώσουν τὸ δικαίωμα νὰ μιλοῦν Ἑλληνικὰ καὶ ἐλεύθερα.
Κάποιοι, λοιπόν, εἶπαν «μὴ πᾶς νὰ μιλήσης». Πρέπει νὰ τοὺς ἀκούσω;
Τό παιδί τοῦ ἥρωος παππᾶ νά ὑπηρετῆ Μασώνους!
Τὸ θέμα μου, στὰ λίγα λεπτὰ ποὺ ἔχω –θὰ προσπαθήσω νὰ εἶμαι σύντομος– εἶναι «ἡ ὑπερβατικὴ θεώρησις τῆς Ἱστορίας».
Λένε: Μὴν ἀνακατεύεσθε μὲ τὴν πολιτική! Πράγματι, οἱ κληρικοὶ δὲν ἐπιτρέπεται νὰ ἀνακατευώμαστε μὲ τὴν πολιτική. Ὁ Κολοκοτρώνης, γιὰ ἕνα μικρὸ διάστημα ἀνακατεύτηκε μὲ τὴν πολιτική, κατάλαβε πολὺ γρήγορα τό λάθος του καὶ ἀπεσύρθη. Ὁ Γρίβας ὁ Διγενῆς, ὁ ἀπελευθερωτὴς τῆς Κύπρου, Ἀρχηγός τῆς ΕΟΚΑ, ἦρθε στὴν Ἑλλάδα καὶ ἀνακατεύτηκε λίγο στὴν πολιτικὴ –κατάλαβε πόσο ἐπικίνδυνο εἶναι, καὶ ἀμέσως ὑπεχώρησε καὶ διεσώθη. Τί πρέπει νὰ κάνουμε λοιπόν;
Εἶχα καθηγητὴ τὸν Θεολόγο, τὸν Ἰ. Σκρέκα, τὸν γιὸ τοῦ παπαΣκρέκα, τοῦ περίφημου, ποὺ τὸν σταύρωσαν τήν Μεγάλη Παρασκευή. Τὸν τύφλωσαν καὶ τὸν σταύρωσαν τὰ χρόνια ἐκεῖνα τῆς φωτιᾶς –μία ἡρωϊκὴ μορφή.
Δυστυχῶς ... ἀκόμη καμμιά κίνησις γιά τήν Ἁγιοκατάταξί του. Σκοπιμότητες... δειλίες...
Ἐρώτησις: Ἔχει δικαίωμα ὁ γιὸς τοῦ παπαΣκρέκα ἤ ὁ ἐγγονὸς τοῦ παπαΣκρέκα, νὰ πολιτευτῆ, νὰ ἐκφέρη λόγο καὶ ψῆφο ἤ ἔχει τὴν ὑποχρέωση νὰ ὑποτάσσεται στοὺς μασώνους καὶ στοὺς ἄθεους;
«Σκοτῶστε τό γυιό τῆς Καλογριᾶς καί κάθε συγγενῆ ρασοφόρου!»
Τό 1826 πέφτει τὸ Μεσολόγγι. Καὶ τότε ὁ Κιουταχῆς μοιράζει προσκυνοχάρτια σ’ ὅλη τὴ Ρούμελη. «Προσκυνῆστε τὸν Σουλτάνο καὶ δὲν θὰ πάθετε τίποτα».
Καὶ τότε, ἕνας ἄρρωστος, καχεκτικὸς ἄνθρωπος, ἕνα φτωχόπαιδο γυρίζει πάνω σὲ ἕνα ξυλοκρέββατο, σὲ ὅλη τὴ Ρούμελη καὶ σώζει τὴ Ρούμελη, ἐλευθερώνει τὴν Ἀθήνα, ὁ «γιὸς τῆς Καλογριᾶς», ὁ Καραϊσκάκης –καὶ τί γίνεται;
Μὲ ἐντολὴ τοῦ Κόχραν καὶ τῶν ἄλλων τὸν σκοτώνουν, «σκοτῶστε τὸν γιὸ τῆς Καλογριᾶς» (σημ.: Τόν εἶχε ἀποκτήσει πρίν γίνη Μοναχή) Θέλω νὰ πῶ τοῦτο: Δικαιοῦται ὁ γιός τοῦ μασώνου, τοῦ ἄθεου, νὰ πολιτευτῆ, νὰ γίνη πρωθυπουργός, ὁ γιὸς τοῦ παπᾶ δὲν δικαιοῦται, ὁ ἀνηψιὸς τοῦ Ἀρχιμανδρίτου δὲν δικαιοῦται, ὁ ἀνηψιὸς τῆς Καλογριᾶς δὲν δικαιοῦται;
«Θὰ ὑποτάσσεσθε, θὰ κάνετε αὐτὸ ποὺ θέλουμε ἐμεῖς –μακριὰ ἀπὸ τὴν πολιτική, μὴν ἀνακατεύεσθε στὰ πολιτικὰ πράγματα».
Ἀναφερόμεθα στόν ἅγιο Χρυσόστομο: «μὰ τί δουλειὰ ἔχει ὁ Χρυσόστομος νὰ ἀνακατεύεται στά βασιλικά πράγματα;». Ὅσο ἀπέχει ὁ οὐρανὸς ἀπὸ τὴ γῆ, τόσο ἀπέχει ὁ Χρυσόστομος νὰ ἀσχολῆται μὲ τὴν πολιτική. «Μά, ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, μὲ ἕνα παλιάμπελο ἀσχολεῖσαι; Δὲν ντρέπεσαι;». Τὸ παλιάμπελο ἐκεῖνο τῆς χήρας δὲν ἦταν πολιτική! Ἦταν ὁ πόνος καὶ τὰ δάκρυα τοῦ λαοῦ. Μέ σαράντα δύο κατηγορίες, ἡ πολιτικὴ ἡγεσία καὶ ἡ Θρησκευτικὴ ἡγεσία, τὸν σκότωσαν, στὴν ἐξορία.
«Δὲν ἀνακατεύομαι μὲ τὴν πολιτική, ἀλλὰ μὲ τὸν πόνο τοῦ λαοῦ καὶ μὲ τὰ προβλήματα ἀνακατεύομαι»! Καταλαβαίνετε τί θέλω νὰ πῶ, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί! Τί πρέπει νὰ κάνουμε;
Ἡ Ἐκκλησία ἐλευθερώνει τήν Πατρίδα
καί οἱ πολιτικοί τήν διαφθείρουν.
Θὰ μελετήσουμε τὴν Παλαιὰ Διαθήκη, θὰ μελετήσουμε τὴν Καινὴ Διαθήκη, θὰ μελετήσουμε τὴν Ἱστορία τοῦ Ἔθνους μας καὶ θὰ καταλήξουμε, θὰ βγάλουμε ἀσφαλῆ συμπεράσματα: Ἡ Ἐκκλησία ἐλευθερώνει τὴν Πατρίδα καὶ ἔρχονται οἱ πολιτικοὶ νὰ τὴ διαφθείρουν καὶ νὰ τὴν καταστρέψουν.
«Ἐσεῖς οἱ παπάδες, εἴσαστε τὸ λιβανιστήρι· ἕνα γιὰ τὶς εἰκόνες καὶ δύο λιβανιστήρια γιά τοὺς πολιτικούς, αὐτὴ εἶναι ἡ δουλειά σας!». Ἐμεῖς ἀπαντοῦμε, Ὄχι!
Νὰ ἀναφέρουμε 23 παραδείγματα καὶ μετὰ νὰ βγάλουμε τὰ συμπεράσματά μας: Τί ἦταν ὁ Μωυσῆς; Τί ἦταν ὁ Ἀαρών; Ἀδέλφια. Ἐκπρόσωπος τῆς λειτουργικῆς ζωῆς ὁ Ἀαρών, πολιτικὸς ἀρχηγὸς, ἀλλὰ καὶ προφήτης καὶ ἅγιος, ὁ Μωυσῆς –τὰ ξέρουμε αὐτὰ τὰ πράγματα βέβαια– σὲ ποιὸν μιλοῦσε ὁ Θεός; Στὸν Μωυσῆ! Στὸν πολιτικὸ ἀρχηγὸ καὶ Προφήτη. Ἔχουμε κανέναν Ἅγιο πολιτικό;
Πολιτικοί στούς μάγους καί στούς πνευματιστές
Ἀπὸ τότε ποὺ ἐλευθερωθήκαμε, ἂν ἐξαιρέση κανεὶς τὸν Καποδίστρια, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, καὶ ἴσως κάποιες ἄλλες περιπτώσεις, ... λένε... «δὲν θὰ μιλᾶτε».
Εἴχαμε πρωθυπουργό, ὁ ὁποῖος πήγαινε στὶς καφετζοῦδες καὶ στοὺς ἀποκρυφιστὲς καὶ καλοῦσε τὸ πνεῦμα τοῦ «Βενιζέλου»(!), νὰ τοῦ πῆ τί θὰ κάνη στὴν ἐξωτερικὴ πολιτική.
Νὰ πάρουμε ἕνα ἄλλο παράδειγμα ἀπὸ τὴν Παλαιὰ Διαθήκη.
Ὁ βασιλιὰς τοῦ Ἰούδα, ὁ Ὀζίας, σκοτώνεται. Εἶχε τέσσερα παιδιά, εἶχε καὶ μιὰ μάνα, ποὺ τὴν ἔλεγαν Γοθολία. Ποιὸς θὰ ἀναλάβη τὴν ἐξουσία; Τὰ παιδιὰ ἦταν ἀνήλικα, ἡ μάνα ἡ βασιλομήτωρ. Τί κάνει αὐτὴ ἡ φρικτὴ γυναίκα; Πιάνει καὶ σκοτώνει καὶ τὰ τέσσερα ἐγγόνια της· τὴν τελευταία στιγμὴ ἡ ἀδελφὴ τοῦ βασιλιᾶ παίρνει τὸ μικρὸ παιδί, γιὰ νὰ τὸ σώση. Ποῦ νὰ τὸ πάη νὰ τὸ κρύψη; Τὸ πάει στὸ ναὸ τοῦ Σολομῶντος, στὰ διαμερίσματα τῶν ἱερέων καὶ ἐκεῖ τὸ κρύβει.
«Τί δουλειὰ ἔχουν οἱ ἱερεῖς νὰ ἀνακατεύωνται μὲ τὰ θέματα τὰ βασιλικά;». Ἑπτά χρόνια οἱ ἱερεῖς εἶχαν κρυμμένο τὸ βασιλόπουλο, ποὺ γλύτωσε ἀπὸ τὴ σφαγὴ τῆς γιαγιᾶς του. Καὶ τὸν ἕβδομο χρόνο, τὰ ξέρετε αὐτὰ ἴσως κάποιοι, ἔδωσε ἐντολὴ ὁ Ἀρχιερέας καὶ εἶπε νὰ ἔρθουν οἱ 300 φρουροὶ τοῦ Ναοῦ, τοὺς παρέταξε ἐκεῖ καὶ τοὺς εἶπε: «φέρτε τὴν κορῶνα τοῦ βασιλιᾶ Δαυΐδ, φέρτε τὴ στολή του καὶ τὸ ἔντυσε τὸ ἑπτάχρονο βασιλόπουλο: Ζήτω ὁ βασιλιάς! Ξεσηκώθηκε ὁ λαός, ἔτρεξε ἡ Γοθολία νὰ δῆ τί συμβαίνει, τὴν εἶδαν ἐκεῖ, τὴν πιάσανε ἔξω ἀπὸ τὸν Ναὸ καὶ τὴν σκοτώσανε. Τί δουλειὰ εἶχε ἕνας παπᾶς τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης νὰ ἀνακατευτῆ μὲ τὰ βασιλικά;
Ὁ Καστορίας ἐλευθερώνει τήν Μακεδονία
καί τώρα ἐκβιάζουν τούς Ἐπισκόπους ὡς προδότες!
Τί δουλειὰ εἶχε ὁ Καραβαγγέλης νὰ μαζεύη τὸν Παῦλο Μελᾶ; Ξέρετε, ὅταν τὸν σκοτώσανε, πῆγε καὶ τοῦ ἔκοψε τὸ κεφάλι καὶ τὸ ἔβαλε μέσα στὴν θήκη τῆς Μίτρας, Σεβασμιώτατε, γιὰ νὰ τὸ κρύψη. Τὰ ξέρετε αὐτὰ, πού ἔγιναν γιὰ νὰ μὴ τὸν ἀνακαλύψουν οἱ Τοῦρκοι καὶ μετὰ, τὸν Καραβαγγέλη τὸν πῆγαν στὴν Τραπεζοῦντα. Ξεκίνησε ἀντάρτικο καὶ ἀπὸ ἐκεῖ τὸν πῆγαν στὴ Βιέννη.
Τί δουλειὰ εἶχε ὁ Χρυσόστομος Δράμας, ὁ μετέπειτα ἐθνομάρτυς Σμύρνης; Πῆγε ἐκεῖ στή Δράμα καὶ ἦσαν δειλοί. Νὰ ἀρκεσθῆ στό νά θυμιατίζη, νὰ λιβανίζη, νὰ προσεύχεται, νὰ μιλάη γιὰ τὸ Χριστό μας, γιὰ τὴν ἁγιότητα τῶν Ἀποστόλων καὶ ἔτσι νά θεωροῦσε ὅτι λήγουν τὰ καθήκοντά του;
Ὄχι! Ὅταν ἔφευγε (τὸν ἔδιωξαν μὲ ἐπέμβαση τῶν Τούρκων καὶ ἐντολὴ τοῦ Πατριάρχη), ὁ δήμαρχος Δράμας εἶπε: «Μᾶς παρέλαβες λαγοὺς καὶ μᾶς ἔκανες λιοντάρια, μᾶς παρέλαβες λαγοὺς καὶ γίναμε λιοντάρια».
Ἤ θὰ πληρώσουμε, ἀδελφοί μου, μὲ τὸ αἷμα τοῦ λαγοῦ ἤ μὲ τὸ αἷμα τοῦ λιονταριοῦ!
Ἐκκλησία ἡ Μάννα,
Εὐρωπαϊκή Ἕνωση Μητριά καί Πατριός ὁ Ἀμερικανός
Ξέρετε, δὲν ἔχει δουλειὰ ἡ Ἐκκλησία! Ἐλευθερώνει τὸ Γένος καὶ μετὰ τελείωσε; Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡ Μάνα μας, Μητριὰ εἶναι ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση καὶ Πατριὸς εἶναι ὁ Ἀμερικανός.
Ξέρετε, σᾶς εἶπα προηγουμένως γιὰ τὴ Μακεδονία. Τὸν Ἰούλιο μῆνα, δύο Ἐπίσκοποι Ρῶσοι πέθαναν –δῆθεν ἐκτάκτως– στὴν Χαλκιδική. Ποιός; Τί; Γιατί; Ξέρετε, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί μου, τὰ πράγματα εἶναι εὔκολα, ἡ δουλειὰ εἶναι εὔκολο πρᾶγμα! Ὑποτάσσεσαι καὶ δὲν ἔχεις κανένα πρόβλημα καὶ καμία δυσκολία.
Τί λέει ὅμως ὁ Ἀπόστολος Παῦλος; Θὰ κηρύξης τὸ Εὐαγγέλιο στὸν κόσμο, δὲν ἔχεις ἄλλη δουλειά! Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν, καὶ ἐδῶ τῶν Ἀθηνῶν, καὶ ἱδρυτὴς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, καὶ τί λέει;
«Τὸ μυστήριο τῆς ἀνομίας ἐνεργεῖται», ὁ «ἄνομος, ὁ παράνομος, ὁ βασιλιᾶς Καῖσαρ», ἰδού, «τὸ μυστήριο τῆς ἀνομίας ἐνεργεῖται». «Ἀνελεῖ αὐτὸν ὁ Κύριος». (Β΄ Θεσσ. β’ 38). «Δὲν θὰ μιλᾶς! Αὐτὸ εἶναι τὸ καθῆκον σου!». Ὄχι! Δὲν εἶναι αὐτὸ τὸ καθῆκον μου!
Χρύσανθος: Δέν ὁρκίζω διορισμένη κυβέρνησι τῶν Κατακτητῶν!
Ξέρετε, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, ἐδῶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος δὲν εἶναι ὅπως ἡ «ἐκκλησία» τῆς Γερμανίας. Τί ἔκανε στὸν Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο; Τί ἔκανε στὸν Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο;
«Δουλειά σου», λέει, «εἶναι νὰ ὑποτάσσεσαι». Ἔρχονται οἱ Γερμανοὶ τὸ 1940 – 1941, καλοῦν τὸν Ἀρχιεπίσκοπο, τὸν μακάριο ἐκεῖνον Χρύσανθο: «Θὰ παραδώσης τὴν Ἀθήνα, θὰ ὑπογράψης!». Τί νὰ κάνουμε; Ὅλη ἡ Εὐρώπη ἔχει καταληφθῆ ἀπὸ τὴν Γοτθία, ἀπὸ τοὺς βαρβάρους, ἀπὸ τοὺς φασίστες.
«Δὲν ὑπογράφω»! «Θὰ ὁρκίσης τὴν Κυβέρνηση!». «Δὲν τὴν ὁρκίζω!». Ἔστειλε ἕνα παπᾶ, ἔστειλε ἕναν διάκο, συγγνώμη πατέρες, ὅπως κι ὅταν ὁρκίστηκε ὁ Παπαδήμας, ὁ διορισμένος ἀντιπρόεδρος τῆς Τραπέζης τῆς Εὐρώπης, ἔπρεπε νὰ στείλη ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἕναν ὑποδιάκονο νὰ τὸν ὁρκίσει. «Δὲν σὲ ὁρκίζω, κύριε. Δὲν εἶσαι ἐκλεγμένος»!
Πῆγε ὁ Γερμανός Κατοχικός στρατάρχης Stube καὶ τὸν ἐπισκέφθηκε (τόν Χρύσανθο). Τὸν δέχτηκε ὄρθιος, δὲν τοῦ ἔδωσε νερό, δὲν τοῦ ἔδωσε καφέ, δὲν θὰ πῶ τὴ συζήτηση. Τὸν διώξανε. «Τί δουλειὰ ἔχεις, Χρύσανθε, ἐσὺ μὲ τὰ πολιτικά;»
Ὅταν ἦταν Μητροπολίτης Τραπεζοῦντος ἔκανε ἀντάρτικο, γιὰ νὰ ἐλευθερώση τὴν Τραπεζούντα καὶ ζήτησε ἀπὸ τοὺς πολιτικοὺς τῆς Ἑλλάδας βοήθεια καὶ τοῦ εἶπαν «Ὄχι!». Τί δουλειὰ ἔχεις ἐσὺ παππούλη μου;
Ἡ Ἐκκλησία, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, εἶναι γιὰ τὸ Ἔθνος μάνα. Τὸ ἐλευθερώνει καὶ συνεχίζει νὰ τὸ κρατάει.
Δὲν ἔστειλαν ἀντάρτικο, καὶ νὰ, προέκυψε ἡ Μικρασιατικὴ καταστροφή!
Ἅγιος Κοσμᾶς, οἰκονομικό μέτρο κατά Ἑβραίων. Σάββατα τό ἐμπόριο.
Θέλετε ἄλλο; «Τί δουλειὰ ἔχεις ἐσύ, πάτερ, νὰ ἀνακατεύεσαι στὰ οἰκονομικά;». Δὲν ἔχω δουλειά; Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός. «Νὰ κάτσης στὸ μοναστήρι σου, νὰ προσεύχεσαι».
Βγῆκε ἔξω καὶ κήρυττε. Καὶ τί ἔγινε; «Θὰ κάνετε τὰ πανηγύρια σας Σάββατο. Ὄχι ἄλλες μέρες. Σάββατο, γιὰ νὰ μὴ ἐμπορεύωνται οἱ Ἑβραῖοι καὶ σᾶς ἐκμεταλλεύωνται.
«Ἐγὼ θὰ κτίσω σχολεῖα!». Εἶναι ἀλήθεια ὅτι καὶ τὰ Πατριαρχεῖα εἶχαν κάνει κάποιες Σχολὲς τοῦ Γένους, μετρημένες. Αὐτός, ἕνας καλόγερος, ὁ ἅγιος Κοσμᾶς, ἔκτισε 1.500 σχολεῖα!
Αὐτὰ εἶναι τοῦ Ὑπουργείου. Δὲν εἶναι δυνατόν! Ἡ Ἐκκλησία ἐλευθερώνει τὴν Ἑλλάδα καὶ μετὰ ἀναλαμβάνει τὸ ἄθεο Ὑπουργεῖο Παιδείας, γιὰ νὰ κάνη τὰ παιδιά μας ἄθεα.
«Δὲν ἔχετε λόγο!». «Κάθησαι ἐκεῖ ποὺ πρέπει νὰ κάθεσαι, παππούλη μου καὶ μὴ μιλᾶς. Καὶ τὸ παιδί σου δὲν ἔχει δικαίωμα κανένα!».
Ἀδελφοί μου! Δὲν θέλω περισσότερο νὰ ἐπεκταθῶ. Πρέπει ἐδῶ νὰ τελειώσω, γιὰ νὰ μιλήσουν καὶ οἱ ἄλλοι πατέρες καὶ μετὰ θὰ ἐπανέλθουμε.
Νά σπάσουν τή μυθογενετική τοῦ Ἑλληνισμοῦ
Ὅταν ἔγινε ἡ μάχη, ἡ περίφημη, τοῦ Μαραθῶνα, νίκησαν οἱ Ἕλληνες, ἑκατομμύρια στρατὸς Περσικός. Ἀπέκτησε τὸ Ἔθνος, λέγει, «μυθογενετικὴ δύναμη». Τί θὰ πῆ αὐτό; Ὅτι αὐτὸ τὸ Ἑλληνικὸ Ἔθνος δὲν νικιέται ποτέ. Ἀπὸ τότε τὸ ἔχουμε αὐτὸ τὸ πρᾶγμα καὶ ναὶ μέν, νικιέται τὸ Ἔθνος, ἀλλὰ ὅταν μετὰ ἦλθε καὶ ὁ Σταυρός, καὶ ὅταν ἦλθε καὶ ὁ Χριστός, τὰ πράγματα ἀλλάξανε. Εἶναι πραγματικὴ ἡ «μυθογενετικὴ δύναμη», ὅτι τὸ Ἔθνος δὲν νικιέται.
Καὶ προχωράω λίγο παραπέρα. Τί προσπαθοῦν οἱ πολιτικοί; τὰ ἀφεντικά μας εἶναι ἐκεῖ, ξέρετε, κάποιος πολιτικὸς λέγει, «εἶμαι ὀπαδὸς τοῦ Νεοφιλελεύθερου Διεθνισμοῦ καὶ πρέπει τὰ ἔθνη νὰ γίνουνε μεταεθνικά, νὰ μποῦμε στὸ παπούτσι τῆς Παγκοσμιοποίησης». Τί θέλουνε νά κάνουν; Ἑλλάδα εἶσαι; Ἀλλά δὲν θά ἔχεις ἰδανικά. ...
Καὶ κλείνω μὲ τοῦτο: Ἔρχεται ὁ Χριστὸς –τρεῖς ἡμέρες πρὶν ἀπὸ τὴν σταυρική Του Θυσία– ἔρχεται γιὰ τὸ Θεῖο Πάθος καὶ ἔρχονται οἱ Ἕλληνες, ξέρουμε τὴ συζήτηση, «ἐλήλυθεν ἡ ὥρα ἵνα δοξασθῇ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου» (Ἰωάν. ιβ΄ 23), ἐκείνη τὴν ὥρα, ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες ὑπογράψαμε μία συμφωνία, μία συνθήκη μὲ τὸν Χριστό.
«Θὰ σὲ δοξάσουμε καὶ θὰ μᾶς ἀντιδοξάσης!»· τὸ λέει καὶ ὁ Παπαρρηγόπουλος· ποτὲ δὲν δοξάστηκε τόσο πολὺ ἡ Ἑλλάδα, παρὰ μὲ τὴ συμμαχία μὲ τὸν Χριστό!
Ἔρχονται, λοιπόν, οἱ διάφοροι ἄθεοι, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, καὶ τί λένε; «Αὐτὴ τὴ συμφωνία ἐμεῖς θὰ τὴν σπάσουμε, αὐτὴ τὴν ὑπογραφὴ ποὺ βάλαμε, ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες μὲ τὸ Χριστό, θὰ τὴν καταργήσουμε». Εἶναι ἀλήθεια; Πῶς θὰ τὴν καταργήσουνε;
Ποιὸς τοὺς ἔδωσε αὐτὸ τὸ δικαίωμα, ἀγαπητοὶ ἀδελφοὶ καὶ πατέρες, νὰ ψηφίσουν νόμο νὰ παντρεύονται μεταξύ τους ἄνδρες μὲ ἄνδρες καὶ γυναῖκες μὲ γυναῖκες; Ποιὸς τοὺς ἔδωσε τὸ δικαίωμα, ὅταν τοὺς ψηφίσανε, νὰ φωτίζουν τὴν Βουλὴ μὲ τὰ χρώματα τῆς διαφθορᾶς;
Ἅγιοι μόνοι ἀληθεῖς γεωπολιτικοί ἀναλυταί
Αὐτοί, ἀγαπητοί μου, ἔχουν τὸ δικό τους πρόγραμμα καὶ τὴ δική τους νοοτροπία. Ἐμεῖς τί λέμε; Δὲν πολιτευόμαστε. Οἱ ἱερεῖς δὲν ἔχουν τὸ δικαίωμα. Τὸ ἀπαγορεύουν οἱ Ἱεροί Κανόνες. Ἀλλά, ὅμως, καθοδηγοῦμε, κατευθύνουμε, ἀγρυπνοῦμε, ἐνημερώνουμε τὸν λαό. Οἱ μεγαλύτεροι γεωπολιτικοὶ ἀναλυτὲς εἶναι οἱ Ἅγιοί μας! Καταλαβαίνουν τὰ πράγματα. Καὶ πῶς τὰ καταλαβαίνουν; Μὲ ποιὸν τρόπον;
Πρῶτον, ἐπειδὴ ἔχουν καθαρὸ μυαλό, ποὺ ἐμεῖς δὲν ἔχουμε. Καταλαβαίνουν ὅτι σ’ αὐτὸν τὸν κόσμο ὑπάρχει ἡ «δύναμις» καὶ τὸ «δίκαιο». Ὁ Χίτλερ ἁλώνισε τὴν Εὐρώπη ὅλη, ὁ Στάλιν, τήν Ἀνατολική Εὐρώπη, καὶ ἀπέναντι, τὸ δίκιο τῆς μικρῆς Ἑλλαδίτσας.
Αὐτοί, ἐπειδὴ ἔχουν καθαρὸ μυαλὸ καὶ δέχονται τὶς ἀνταύγειες τοῦ Θεοῦ, τί λένε; Θὰ νικήση τὸ «δίκαιο», ἔστω καί ἄν κυριαρχῆ σέ ὁλόκληρο τόν κόσμο ἡ δύναμις τοῦ κακοῦ.
Καὶ ἔχουν καὶ ἕνα ἄλλο στοιχεῖο, ἀδελφοί καί πατέρες. Ποιό; Ὅτι ἔχουν σιγουριά, ποὺ ἐμεῖς δὲν τὴν ἔχουμε, καὶ τὴν στέλνουν καί τροφοδοτοῦν τὸν λαό:
Ὄχι! Τὸν κόσμο τόν κυβερνάει ὁ Θεός καὶ ὄχι οἱ ἰσχυροὶ ἀπατεῶνες!
Δράκοντες καί τέρατα Διαβόλου
Κλείνω. Ὁ διάβολος γέννησε τρεῖς δράκοντες: τὸν Παπισμό, τὸν Προτεσταντισμὸ καὶ τὸν Σιωνισμό. Ἀπὸ τὸν Παπισμὸ πᾶμε κατευθεῖαν στὸ Κρεμλίνο καὶ τὴν Καγκελαρία.
Καὶ αὐτοὶ οἱ τρεῖς δράκοντες γέννησαν πέντε τέρατα: τὸν Κομμουνισμό, τὸν Φασισμό, τὴν Ἀποικιοκρατία, τὴν Τραπεζοκρατία –ποὺ τώρα μᾶς βασανίζει– καὶ τὸ Ἰσλάμ. Τὰ τρία τέρατα ἔχουν ἤδη πεθάνει– μένουν τὰ δύο.
Ἐμεῖς γιά τά ἰδανικά, γιά ὅσα εἴπαμε ἀγωνιζόμεθα, καὶ γιὰ αὐτὰ θὰ προσπαθοῦμε ... καὶ θὰ ἀντισταθοῦμε. ...
Ἀρχιμ. Ἱερόθεος Ἀργύρης
«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 195
Νοέμβριος 2018
* (Ἀπομαγνητοφωνημένο ἀπόσπασμα ἀπό τήν ὁμιλία του στό Συνέδριο «Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ», πού ὀργανώθηκε ἀπό τό Ἱεραποστολικό Σωματεῖο «Ἑνότης Ὀρθοδόξου Ἐκκλησιαστικῆς Ὑπακοῆς» καί τὶς «Ἐκδόσεις Ὑπακοή», τήν 211018 στό Πνευματικό Κέντρο Ρουμελιωτῶν).