ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

Η ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΗ ΛΑΤΡΕΙΑ, Ο π. ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ Ο COVID-19!

Η ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΗ ΛΑΤΡΕΙΑ,

Ο π. ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ  Ο COVID-19!

 

Χρεωστοῦμε εὐγνωμοσύνη στόν σεβαστόν καί ἀγαπητόν μας π. Ἰωάννην Κωστώφ, γιά τήν ἐπιμέλεια καί δημοσίευση τοῦ μεγαλυτέρου μέρους τῆς ἐγγράφου καί τῆς προφορικῆς διδασκαλίας τοῦ Μεγάλου Ἐκκλησιαστικοῦ Πατρός τῶν ἡμερῶν μας, τοῦ π. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ πυξίδα καί ὁδοδείκτη, ἰδίως σήμερα, μέσα στό πυκνό πνευματικό σκοτάδι τοῦ σύμπαντος κόσμου, ἀλλά καί τῆς Πατρίδος μας.

Παράλληλα, ὁ π. Ἰωάννης μᾶς ἔχει πλουτίσει μέ δεκάδες δικῶν του βιβλίων, τά ὁποῖα, πέραν τῶν γνώσεων καί τοῦ πνευματικοῦ καταρτισμοῦ, πού προσφέρουν, παρέχουν καί βιβλιογραφικό πλοῦτο.

Ἕνας ἀπό τούς πολλούς του καρπούς εἶναι καί τό βιβλίο του μέ τίτλο «Η ΘΕΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ» καί μέ ὑπότιτλο «Οὔτε οἱ χοῖροι στά ἅγια, οὔτε τά ἅγια στούς χοίρους», πού ἐκδόθηκε μέσα  στόν σάλο τῆς λεγομένης “πανδημίας”, τό 2020, γιά νά προβάλῃ στούς Πιστούς τήν Ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας μας  περί τοῦ μεγάλου Μυστηρίου τῆς Θ. Εὐχαριστίας, γιά τό ὁποῖο καί χάριν τῆς μετοχῆς μας σ’ αὐτό, μᾶς ἐδόθησαν ὅλα τά ἄλλα Θεῖα Μυστήρια!

Ὅσοι δέν κατοικοῦμε στόν Ἄρη καί δέν θέλουμε νά πιοῦμε τό «τρελλό νερό» μιᾶς τεθλασμένης ὑπακοῆς στούς Πολιτικούς μέσῳ τῆς Ἐκκλησίας, βλέπουμε πεντακάθαρα τόν λυσσαλέο πόλεμο κατά τῆς Ἐκκλησίας μας καί τῆς Θείας Λατρείας Της, πού ἔχει ξεσπάσει μέ πρωτοφανῆ μανία ἀπό τόν Φεβρουάριο τοῦ 2020 καί συνεχίζεται ἀμείωτος, ποιός ξέρει ― μόνο ὁ Θεός ― γιά πόσο ἀκόμη!

Μέ τό πρόσχημα τῆς ὑγειονομικῆς προστασίας τῶν πολιτῶν, οἱ Πολιτικοί μας ἔχουν οὐσιαστικά ἀπαγορεύσει στόν λαό τήν Θ. Λατρεία (κάθε 25 m2 ἕνας Πιστός[!] καί αὐτό μόνο γιά 5 μῆνες τόν χρόνο[!]), τήν  διά ζώσης Κατήχησή του, ἀκόμη καί τήν ἐλευθέρα προσέλευσή του στούς Ἱ. Ναούς γιά ἀτομική προσευχή! Τό ἀποκορύφωμα, ὅμως, εἶναι ὁ τηλεοπτικός βομβαρδισμός τῶν ἀνθρώπων ἀπό ἐπιστημονοειδεῖς ἀντιεκκλησιαστικούς παράγοντες, οἱ ὁποῖοι ὠρύονται κατά τῆς Θ. Κοινωνίας καί τῆς διά τῆς μιᾶς Ἁγίας Λαβίδος μεταδόσεώς της, ἀποσιωποῦντες τήν ὑπερδισχιλιετῆ διά γεγονότων ἐπαλήθευση τοῦ ὅτι ἡ Θεία Κοινωνία, ὄχι μόνο δέν μεταδίδει νοσήματα, ἀλλά καί «τούς νοσοῦντας θεραπεύει»!

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΑΡΧΑΙΟΥ ΑΝΤΙΚΑΤΑΘΛΙΠΤΙΚΟΥ ΒΟΤΑΝΟΥ (Β΄Μέρος)

Η  ΙΣΤΟΡΙΑ  ΕΝΟΣ  ΑΡΧΑΙΟΥ ΑΝΤΙΚΑΤΑΘΛΙΠΤΙΚΟΥ 

ΒΟΤΑΝΟΥ  (Β΄Μέρος)

 

Πάντως, μιὰ ἀπὸ τὶς πρῶτες ἀναφορὲς στὸ φυτὸ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννη προέρχεται ἀπὸ τὸν Πεδάνιο Διοσκουρίδη καὶ συγγραφέα τοῦ πρώτου ἰατρικοῦ ὑλικοῦ τῆς Δύσης καὶ συγκεκριμένα μιὰ σύνοψη θεραπευτικῶν φυτῶν. Ὁ Διοσκουρίδης περιέγραψε τὸ φυτὸ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννη σὰν ἕνα ἀνώτερο ἐπουλωτικὸ καὶ διουρητικὸ καὶ ὡς παυσίπονο ἰδιαίτερα ἀποτελεσματικὸ γιὰ νευραλγικὲς καταστάσεις ὅπως ἡ ἰσχυαλγία. Ἐπίσης τὸ συνιστοῦσε γιὰ τὴν ἐλονοσία.

Οἱ σύγχρονοί του,  Ἕλληνας καὶ Ρωμαῖος ἀντίστοιχα, Γαληνὸς καὶ Πλίνιος, ἐπανέλαβαν τὶς σπουδαῖες ἀναφορὲς γιὰ τὸ φυτὸ τοῦ Διοσκουρίδη, ἐνῶ ἄλλοι ἰατροὶ τῆς ἐποχῆς παρατήρησαν ὅτι τὸ φυτὸ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννη ἦταν ἄριστο ἐμμηναγωγὸ (ἕνα βότανο ποὺ διεγείρει καὶ ρυθμίζει τὴν ἔμμηνο ρύση), καθὼς ἐπίσης καὶ ἀντιπυρετικό. Μάλιστα, ὁ Πλίνιος ὁ Ρωμαῖος, τό βρῆκε ἰδιαίτερα ἀποτελεσματικὸ γιὰ τὰ δήγματα φιδιῶν ὅταν τὸ ἀνέμειξε μὲ κρασί.

Στὴν πράξη, οἱ περισσότερες ἀπὸ τὶς πρῶτες καταχωρημένες ἀναφορὲς στὸ φυτὸ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννη προέρχονται ἀπὸ ἀνθρώπους ἀσχολούμενους μὲ τὰ βότανα καὶ ἰατροὺς τῆς Ἑλληνικῆς καὶ Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας, ὅπου τό φυτὸ ἦταν γνωστὸ μὲ τὴν Ἑλληνικὴ ὀνομασία «ὑπερικό». Ὅπως τὰ περισσότερα φημισμένα βότανα, τῶν ὁποίων οἱ ἐπουλωτικὲς ἰδιότητες ἔχουν ἐκτιμηθεῖ ἀνὰ τοὺς αἰῶνες, οἱ ὠφέλειες ἀπὸ τὸ φυτὸ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννη ἦταν ἀναμφίβολα γνωστές, μεταδιδόμενες προφορικὰ ἀπὸ γενεὲς βοτανολόγων θεραπευτῶν πρὶν ἀρχίσει νὰ καταγράφεται ἡ Ἱστορία.

ΤΟ ΔΙΠΟΛΟ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ

ΤΟ ΔΙΠΟΛΟ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ

 

Ἔχουμε εἰσέλθει σέ μιά ἐποχή, ὅπου οἱ ἄνθρωποι γίνονται ὅλο καί πιό καχύποπτοι μέ τούς ἄλλους ἀνθρώπους καί συγχρόνως ἐντελῶς ἀφελεῖς, ἀπέναντι στό κυρίαρχο σύστημα.1

Ὅσοι ἔρχονται ἀπό παλαιότερες γενιές, δυσκολεύονται νά καταλάβουν αὐτή τήν ἀντιστροφή, σέ σχέση μέ τά δικά τους πολιτικά καί κοινωνικά ἀνήσυχα νεανικά χρόνια, τά ὁποῖα καθόρισαν ἕναν τρόπο σκέψης καί στάσης, ἐκτός ἐποχῆς πλέον.

Οἱ τελευταῖες δεκαετίες χαρακτηρίσθηκαν ἀπό τήν διάψευση πολλῶν οὐτοπιῶν καί τήν ἀπορρόφηση ἀπό τό σύστημα, πολλῶν παλαιότερων αἰτημάτων.

Ὑπῆρξε Μακεδονική δυναστεία στό Βυζάντιο;

Ὑπῆρξε Μακεδονική δυναστεία στό Βυζάντιο;

 

Τό πρόβληµα τῆς νοθογένειας

τοῦ βυζαντινοῦ αὐτοκράτορα Λέοντα Στ΄ Σοφοῦ

 

Στίς 24 Σεπτεµβρίου 867 ἄρχισε µία νέα περίοδος ἀκµῆς καί δύναµης ἐσωτερικῆς καί ἐξωτερικῆς γιά τό βυζαντινό κράτος, µέ ἱδρυτή τόν Βασίλειο Α΄ Μακεδόνα. Τήν ἐπωνυµία αὐτή τήν ἔλαβε λόγῳ τῆς καταγωγῆς του ἀπό τήν περιοχή τῆς Μακεδονίας καί συγκεκριµένα ἀπό τήν πόλη τῆς Ἀδριανούπολης. Αὐτή ἡ βυζαντινή δυναστεία, γνωστή ἀπό τά ἱστορικά βιβλία ὡς Μακεδονική δυναστεία, διατηρήθηκε στήν ἐξουσία ἑκατόν ὀγδόντα ἐννέα χρόνια.

 Ἀπό τίς ἱστορικές πηγές γνωρίζουµε ὅτι ὁ αὐτοκράτορας Βασίλειος Α΄ (867-886) νυµφεύθηκε δύο φορές. Τή Μαρία, µία ταπεινῆς καταγωγῆς γυναίκα καί τήν Εὐδοκία Ἰγγερίνα, πρώην ἐρωµένη τοῦ προκατόχου του, Μιχαήλ Γ΄, ἐκπροσώπου τῆς Ἀµοριανῆς δυναστείας. Ὁ ἱδρυτής τῆς νέας δυναστείας ἀπέκτησε, µᾶλλον, ἀπό τή Μαρία τέσσερις θυγατέρες, τήν Ἀναστασία, τήν Ἄννα, τήν Ἑλένη, τή Μαρία καί πιθανότατα ἕναν γυιό, τόν Κωνσταντῖνο. Ἀπό τήν Εὐδοκία, µᾶλλον, ἀπέκτησε τόν Λέοντα, τόν Ἀλέξανδρο καί τόν Στέφανο. Ὁ Στέφανος ἀνῆλθε στόν πατριαρχικό θρόνο τῆς Κωνσταντινούπολης, οὕτως ὥστε νά ἀποκτήσει ἐµµέσως ὁ αὐτοκράτορας τόν ἔλεγχο τῆς Ἐκκλησίας.

Ὁ µελλοντικός διάδοχος καί γυιός τοῦ Βασιλείου Α΄, Κωνσταντῖνος, φεύγοντας ἀπό τή ζωή σέ µικρή ἡλικία, δέν πρόλαβε προφανῶς νά νυµφευθεῖ καί νά ἀφήσει ἀπογόνους. Τή θέση του λοιπόν ἔλαβε ὁ δευτερότοκος Λέοντας  Στ΄ (886-912), ὁ ὁποῖος στήν προσπάθειά του νά ἀποκτήσει ἄρρενα διάδοχο, νυµφεύτηκε τέσσερις φορές. Μετά τόν θάνατο τοῦ Λέοντα ἀνέλαβε τή διακυβέρνηση τοῦ κράτους, γιά δεκατρεῖς µόλις µῆνες, ὁ ἀδελφός του Ἀλέξανδρος (912-913), ὁ ὁποῖος πέθανε χωρίς νά ἀφήσει ἀπογόνους. Ἡ δυναστεία συνεχίστηκε µέ τόν Κωνσταντῖνο Ζ΄ Πορφυρογέννητο, γυιό τοῦ Λέοντα Στ΄ καί ἐγγονοῦ τοῦ Βασιλείου Α΄, καθώς καί µέ τούς ἀπογόνους του.

Μηνύματα ἀπό τόν Ἀη Γιώργη τοῦ Λυκαβηττοῦ

Μηνύματα ἀπό τόν Ἀη Γιώργη τοῦ Λυκαβηττοῦ

 

Τό πρῶτο τρίμηνο τῆς φετεινῆς χρονιᾶς μέ ἀξίωσε ὁ Θεός νά ἀνεβαίνω σχεδόν καθημερινά στήν κορυφή τοῦ Λυκαβηττοῦ, ἀρχικά γιά λόγους ἄσκησης, καί κατέληξα νά ἀνεβαίνω γιά προσκύνημα στήν ἐκκλησιά τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, ὁ ὁποῖος ἀπό τό ψηλότερο σημεῖο τοῦ Λεκανοπεδίου ἐπισκοπεῖ τήν Ἀθήνα ἀπό ἄκρη σέ ἄκρη, ἄν ἑξαιρέσουμε τήν γωνία πού κρύβουν τά Τουρκοβούνια.

Ἡ θέα, θά τό γνωρίζετε καί ἐσεῖς, εἶναι μοναδική καί τό μάτι φθάνει ἀπεριόριστα μέχρι τήν Αἴγινα, γιά αὐτό καί συγκεντρώνεται ἐκεῖ πλῆθος ἀνθρώπων, Ἕλληνες καί ξένοι, ἰδιαίτερα νεαρά ἀγόρια καί κορίτσια. Μεταξύ τῶν ἄλλων, νομίζω πώς τά παιδιά μας ἀνεβαίνουν στήν εὐλογημένη κορυφή γιατί ἴσως ἐκεῖ αἰσθάνονται περισσότερο ἐλεύθερα, ἰδιαίτερα αὐτήν τήν περίοδο πού ἡ ἐλευθερία μας περιορίσθηκε μέ τόσο αὐταρχικό τρόπο.

Βλέπεις τά παιδιά μας σήμερα καί τά χαίρεσαι. Καλοφτιαγμένα, χαριτωμένα, προικισμένα, χάρμα ὀφθαλμῶν. Ἄν τούς προσέξεις φαίνεται ὅτι κάνουν τόσο κόπο γιά νά φθάσουν ἐκεῖ ψηλά γιά νά ξεφύγουν λίγο ἀπό τό βάρος τοῦ καθημερινοῦ φορτίου, νά ἀναπνεύσουν ἐλεύθερο ἀέρα πού συνήθως ἐκεῖ πάνω φυσάει δυνατά, ἀφοῦ δέν «κόβει» ἀπό πουθενά.