Ξεχάσαμε...

Ξεχάσαμε...

 

Ξεχάσαμε στόν ὁρίζοντα νά ἀρμενίζουμε τό βλέμμα, ξεχάσαμε νά κοιτᾶμε οὐρανό, ξεχάσαμε ἀνοιχτά νά μιλᾶμε μέ τούς φίλους, ξεχάσαμε νά ὀσμιζόμαστε τόν καιρό.

Ξεχάσαμε νά ἀκοῦμε τόν πλησίον, νά μοιραζόμαστε λύπη καί χαρά.

Ξεχάσανε οἱ πλησίον νά προφέρουν, τά ὅσα γίνονται κοινά.

Ξεχάσαμε νά αἰσθανόμαστε ἀπό κοινοῦ καί νά μιλᾶμε ἀπό καρδιᾶς.

Ξεχάσαμε νά τραγουδᾶμε ἀντάμα, νά ὀνειρευόμαστε μαζί.

Ξεχάσαμε στό γέλιο καί στό κλάμα, νά εἴμαστε ἀγκαλιασμένοι, δυνατοί.

Ξεχάσαμε νά γέρνουμε σέ ἀγκάλες, νά ὀρθωνόμαστε σέ ἀπειλές.

«Πέραν τοῦ Χειμάρου τῶν Κέδρων»

«Πέραν τοῦ Χειμάρου τῶν Κέδρων»

(Οἱ ἐναγώνιες κορυφώσεις τοῦ πνευματικοῦ μας ἀγῶνα)

 

νήκει ἐξάπαντως στή δικαιοδοσία μας ἡ βεβαιωμένη ἐναγώνια προσπάθεια γιά τόν καθορισμό τῶν ὁρίων, μέσα στά ὁποῖα καί καλούμεθα νά ἐπιτελέσουμε τίς ποιμαντικές μας δραστηριότητες καί ἐντολές. Γιατί στά χρόνια μας, ἡ εὔστοχη συνάντηση μέ τό ποίμνιο τῆς ἐνοριακῆς Κοινότητας ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὰ δεδομένα τῶν χρονικῶν περιθωρίων, τόσο ἡμῶν τῶν ποιμένων, ἀλλά καί τῶν ἐνοριτῶν, πού ἔπαψαν τοὐλάχιστον στά τουριστικά ἐπαρχιακά κέντρα καί τὶς κοινότητες αὐτὲς, νά ἐξακολουθοῦν νά διαθέτουν  τό χρόνο τους, ὅσον ἀφορᾶ στήν λήψη καὶ ἐξασφάλιση τῆς ὅποιας ποιμαντικῆς μέριμνας καί ἐκκλησιαστικῆς καταρτίσεως. Αὐτό ἀποτελεῖ δέ καί εἶναι ἡ βάση τῆς προβληματικῆς ἑνός συνειδητοῦ ἐφημερίου, ὁ ὁποῖος βλέπει ὅτι μέσα σέ λίγα χρόνια  μεταβάλλεται, ἀπό πνευματικό διάκονο καί ὁδηγό σέ φύλακα καί ἐκφραστή μιᾶς τύπου φολκλόρ «παραδοσιακῆς», ἀνώδυνης καί τυπολογικῆς ὑπηρεσίας, μέ ἀποτέλεσμα τή δημιουργία μιᾶς ἐπώδυνης κατάστασης, πού, ὅπως εἶναι φυσικό, ὁδηγεῖ σέ ἀρρωστημένες  ἐνέργειες καὶ ἀνυπόστατες συμπεριφορές, καθώς μέτρο τῶν πάντων εἶναι πιά ἡ παραγωγή καί ἡ οἰκονομική εὐρωστία. Γι᾿ αὐτό καί σέ «ἀξιοποιημένα» τουριστικά κέντρα παρατηρεῖται τό φαινόμενο τοῦ νεοπλουτισμοῦ, καθώς ἡ ἐναλλαγή τῶν χθεσινῶν ἁπλῶν ἀνθρώπων, πού καλλιεργοῦσαν τή γῆ καί ζοῦσαν μιάν ἁρμονική κοινωνική συμβίωση, σήμερα μεταβάλεται σέ ἀγώνα ἄκρατου ἀνταγωνισμοῦ. Κι αὐτό γιατί οἱ οἰκονομικές συγκυρίες ἦλθαν κατά τέτοιο τρόπο, ὥστε νά λησμονήσουν πολλοί ἀπ᾿ αὐτούς, καί καταγωγή καί ρίζες, ἀλλά τρόπους βιοτῆς. Μέ ἀποτέλεσμα νά ξιπαστοῦν ἀρκετοί σέ τέτοιο σημεῖο, ὥστε νά περιθωριοποιήσουν  τήν παράδοσή τους, τόν κόσμο δηλαδή πού τούς ἀνάστησε.

ΑΟΡΑΤΗ ΜΕΤΑΦΟΡΑ!

ΑΟΡΑΤΗ ΜΕΤΑΦΟΡΑ!

Φυσική ἐπιστήμη μελετᾶ φαινόμενα στά ὁποῖα μετέχουν οἱ διαστάσεις: χῶρος, χρόνος, μάζα καί ἠλεκτρισμός. Ἡ ἀρχή τῶν διαστάσεων αὐτῶν, τό τέλος τους καί ἡ οὐσία αὐτῶν εἶναι ἄγνωστα μυστήρια. Ὡστόσο ὁ ἄνθρωπος ὁρίζει πρότυπες μονάδες, κατασκευάζει μέτρα καί τίς μετρᾶ.

Διεθνές Κέντρο Προτύπων Μέτρων, Σταθμῶν, Μετρολογίας καί Ὁρολογίας τῆς ἐπιστήμης (BIPM: Bureau Internationaldes Poidset Mesures) ἱδρύθηκε ἤδη ἀπό τά τέλη τοῦ 18ου αἰῶνος στό Παρίσι. Τό ἔμβλημά του εἶναι τό εἰκονιζόμενο. Τό Ἑλληνικό ἀπόφθεγμα πού ὑπάρχει στό ἔμβλημα, ΜΕΤΡῼ ΧΡῼ, ἀποδίδεται στόν Μυτιληναῖο Πιττακό (650-570 π.Χ.), τόν κατά τήν παράδοση πρῶτο ἐπινοητή μέτρων. Ἡ πρώτη κατασκευή γεωγραφικοῦ χάρτου ἀποδίδεται στόν κατά τριάντα ἔτη νεώτερο τοῦ Πιττακοῦ, τόν μιλήσιο Ἀναξίμανδρο.

ΓΑΛΑΖΙΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ; ΞΕΧΑΣΤΕ ΤΟΝ!

ΓΑΛΑΖΙΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ;  ΞΕΧΑΣΤΕ ΤΟΝ!

 

 Κάποτε οἱ ἄνθρωποι παρατηροῦσαν τά σηµεῖα τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς, γιά νά µπορέσουν νά “ψυχανεµισθοῦν”-συγχωρεῖστε µου τή λέξη, ἀλλά εἶναι ἡ µόνη πού ἀποδίδει τό νόηµα- τίς διαθέσεις τοῦ Θεοῦ. Καί ὅταν παρατηροῦσαν κάποια σηµεῖα ἀσυνήθιστα, παράξενα, ἀπειλητικά, τά θεωροῦσαν ἔνδειξη δυσαρέσκειας τοῦ Θεοῦ, τρόµαζαν καί στρέφονταν στήν ἐξέταση τῆς ζωῆς τους.

Θά µοῦ πεῖτε, κάποτε οἱ ἄνθρωποι ἔγραφαν καί παραµύθια µέ δράκους καί νεράϊδες καί τά πίστευαν, αὐτό δέν σηµαίνει ὅτι θά κάνουµε κι ἐµεῖς τό ἴδιο. Ἐµεῖς ἔχουµε προχωρήσει στίς ἐπιστῆµες καί δέν τροµάζουµε πιά ἀπό κάποια φαινόµενα, ὅπως ἡ βροχή ἀπό φλεγόµενους µετεωρῖτες, πού ἔπεσαν µέσα σέ κατοικηµένες περιοχές στήν Ἀγγλία καί στήν Ἀµερική, ἤ ἀπό τό περίεργο φαινόµενο τῆς ἀπόσυρσης τῆς θάλασσας, πού παρατηρήθηκε σέ πολλές περιοχές τῆς πατρίδας µας. Αὐτά εἶναι φυσικά φαινόµενα καί ἐξηγοῦνται καί ἐµεῖς εἴµαστε ἔξυπνοι καί µορφωµένοι ἄνθρωποι καί δέν πιστεύουµε σέ δεισιδαιµονίες.

ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ, Ἀπρίλιος 2021

ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ,  Ἀπρίλιος 2021

 

«Ἐρχόμενος ὁ Κύριος πρός τό ἑκούσιον πάθος»

 

μακαριστός Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως (Πελοποννήσου) κυρός Θεόφιλος Καναβός (+2006), στό βιβλίο του «Τότε πού μιά καρδιά μιλάει» (Ἀθῆναι, 1976), ἀναφερόμενος σέ μιά σπάνια περίπτωση κάποιας ἄγνωστης καί (παράλυτης) ἐξαγιασθείσης Μοναχῆς-Καθηγουμένης, γράφει στόν Ἐπίλογο, μεταξύ ἄλλων, τά ἑξῆς: «Ἔγραψε κάποιος συγγραφεύς σ’ ἕνα χρονογράφημά του, μετά ἀπό ἕνα καλό σχόλιο πού ἔκανε γιά κάποιο βιβλίο μου, ὅτι «Εὐσεβεῖς πόθοι, βέβαια, τοῦ Δεσπότη. Γιατί αὐτά σήμερα δέν γίνονται». Καί πράγματι, εὐσεβεῖς πόθοι μπορεῖ νά εἶναι μερικά ἀπ’ τά γραφόμενά μου. Τί, δηλαδή, νά μήν ὑπάρχουν εὐσεβεῖς πόθοι; Αὐτούς τούς πόθους ἔχω κι ἐγώ σάν δύναμη καί ξεκίνημα σέ πολλά».