ΓΑΛΑΖΙΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ; ΞΕΧΑΣΤΕ ΤΟΝ!
Κάποτε οἱ ἄνθρωποι παρατηροῦσαν τά σηµεῖα τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς, γιά νά µπορέσουν νά “ψυχανεµισθοῦν”-συγχωρεῖστε µου τή λέξη, ἀλλά εἶναι ἡ µόνη πού ἀποδίδει τό νόηµα- τίς διαθέσεις τοῦ Θεοῦ. Καί ὅταν παρατηροῦσαν κάποια σηµεῖα ἀσυνήθιστα, παράξενα, ἀπειλητικά, τά θεωροῦσαν ἔνδειξη δυσαρέσκειας τοῦ Θεοῦ, τρόµαζαν καί στρέφονταν στήν ἐξέταση τῆς ζωῆς τους.
Θά µοῦ πεῖτε, κάποτε οἱ ἄνθρωποι ἔγραφαν καί παραµύθια µέ δράκους καί νεράϊδες καί τά πίστευαν, αὐτό δέν σηµαίνει ὅτι θά κάνουµε κι ἐµεῖς τό ἴδιο. Ἐµεῖς ἔχουµε προχωρήσει στίς ἐπιστῆµες καί δέν τροµάζουµε πιά ἀπό κάποια φαινόµενα, ὅπως ἡ βροχή ἀπό φλεγόµενους µετεωρῖτες, πού ἔπεσαν µέσα σέ κατοικηµένες περιοχές στήν Ἀγγλία καί στήν Ἀµερική, ἤ ἀπό τό περίεργο φαινόµενο τῆς ἀπόσυρσης τῆς θάλασσας, πού παρατηρήθηκε σέ πολλές περιοχές τῆς πατρίδας µας. Αὐτά εἶναι φυσικά φαινόµενα καί ἐξηγοῦνται καί ἐµεῖς εἴµαστε ἔξυπνοι καί µορφωµένοι ἄνθρωποι καί δέν πιστεύουµε σέ δεισιδαιµονίες.
Ἦταν μεγάλη εὐλογία γιά ὅλους μας καί αἰσθητή ἡ παρουσία του, τοὐλάχιστον σέ ὅλους ἐμᾶς, πού τόν γνωρίσαμε καί καθοδηγηθήκαμε ἀπό Ἐκεῖνον, παρ’ ὅτι ἐλάχιστα «ἐποιήσαμε καί ἐτηρήσαμε» στήν πράξη, «καθώς ἐνετείλατο ἡμῖν». Πολλά, ὅμως, «συνετηρήσαμε» στή μνήμη τῆς καρδιᾶς μας ἀπό τήν Ζωή του καί τήν συναναστροφή μας μαζί του, τά ὁποῖα μᾶς ἐλέγχουν καθημερινά καί δέν παύουν νά ἠχοῦν ἀφυπνιστικά καί ἀποτρεπτικά, προφυλάσσοντάς μας.
