ΔΙΑΚΟΣΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΖΩΗΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 400 ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ, ΔΙΟΤΙ «ΕΣΩΘΗΜΕΝ ΔΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ»!

ΔΙΑΚΟΣΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΖΩΗΣ

ΜΕΤΑ ΑΠΟ 400 ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ,

ΔΙΟΤΙ «ΕΣΩΘΗΜΕΝ ΔΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ»!

 

Ἀφιερώνεται στήν Ἁγία μας Ἐκκλησία,

ἡ Ὁποία διοίκησε τόν λαό μας ἐπί 400 χρόνια, ΑΥΤΗ ΜΟΝΗ

καί τοῦ διετήρησε ἀλώβητη τήν Ὀρθόδοξη Πίστη,

τήν γλῶσσα καί τήν Ἐθνική του συνείδηση.

 

χουμε εἰσέλθει στόν Μάρτιο μήνα τοῦ 2021, δηλαδή συμπληρώθηκαν ἤδη διακόσια χρόνια ἀπό  τῆς ἐνάρξεως τῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ Γένους μας, πού ἔγινε στίς 25 Μαρτίου τοῦ 1821, ὁπότε βρισκόμαστε στήν καρδιά τῆς ἐπετείου δύο αἰώνων ἀπελεύθερης ζωῆς, μόνο  μέρους τῆς Πατρίδος μας (τοῦ Ἑλλαδικοῦ Θέματος τῆς Ὀρθοδόξου Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας μας), ἀπό τόν Τουρκικό ζυγό 400 χρόνων.

Τό περιοδικό μας «ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» συμμετέχει σ’ αὐτήν τήν ἐπέτειο μέ τήν δική του ἀντίληψη τοῦ ἑορτασμοῦ (παρά τούς προβληματισμούς καί τίς ἐνστάσεις, πού ἔχει δημοσιοποιήσει ἕνα χρόνο πρίν, ὡς πρός τούς Κρατικούς σχεδιασμούς αὐτῆς τῆς ἐπετείου), περιλαμβάνοντας σχετικά ἄρθρα, μέ τήν εὐχή νά συντελέσῃ καί τό ἔντυπό μας αὐτό, μέ τίς μικρές του δυνάμεις, στήν ἀφύπνιση καί στήν αὐτοκριτική ὅλων μας γιά ἕνα κατά Θεόν μέλλον τῆς Πατρίδος μας.

Ἐπιθυμοῦμε νά συμπροβληματισθοῦμε γιά τό ἐάν καί κατά πόσον ἀξιοποιήσαμε τά 200 αὐτά χρόνια μέ πνευματική συναίσθηση, μέ Πανεθνική αὐτοκριτική καί, κυρίως, ἐάν δείξαμε ἔμπρακτη Πανεθνική Μετάνοια καί «διό­ρθωσιν βίου», ὥστε νά ἐπακολουθήσῃ πρῶτα ἡ ψυχική μας γαλήνη καί χαρά καί, κατόπιν, ἡ Ἐθνική μας Εἰρήνη καί Ἀσφάλεια.

Πόθος μας εἶναι νά μεταφέρουμε στούς ἀναγνῶστες μας τήν βαθειά μας ἐπιθυμία νά γίνουν γνωστά τά βιώματα τῶν Πατέρων μας, στούς νεωτέρους καί νά ὑπομνησθῇ στούς παλαιοτέρους ὅτι τά πνευματικά βιώματα τῶν εὐσεβῶν Προγόνων μας ἀποκτήθηκαν μέ τήν Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διότι ἐκεῖνοι συνύφαναν τή ζωή τους μέ τόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία Του καί γι’ αὐτό ζοῦσαν καί τήν Πατρίδα μας, ὄχι μόνο ὡς «Ἐθνική Κυριαρχία» ἀλλά ὡς ἕνα Ἱερό Περιβάλλον, τό ὁποῖο τούς ἐξασφάλιζε τίς προϋποθέσεις γιά νά ζήσουν αὐθεντικά καί ἐλεύθερα τήν Πνευματική τους ζωή.

ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΝΕΟΣΕΛΘΟΥΣΩΝ ΦΟΙΤΗΤΡΙΩΝ ΣΤΑ ΑΝΩΤΑΤΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΙΔΡΥΜΑΤΑ

ΒΡΑΒΕΥΣΗ

ΝΕΟΣΕΛΘΟΥΣΩΝ ΦΟΙΤΗΤΡΙΩΝ

ΣΤΑ ΑΝΩΤΑΤΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΙΔΡΥΜΑΤΑ

 

Ὅπως κάθε χρόνο, στήν πλησιέστερη Κυριακή στήν ἑορτή τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, ἔτσι καί φέτος, στίς 31 Ἰανουαρίου 2021, μετά τήν Θ. Λειτουργία, βραβεύσαμε δύο νέες κοπέλλες, πού εἶχαν ἐπιτυχία στίς σπουδές τους.

Πρόκειται γιά τίς δεσποινίδες Ἀγγελική Ἀ. Διαμαντῆ καί Ζωή Ν. Καρζῆ.

Η ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗΣ ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΗΣΕΩΣ!

Οἱ «ἐργάται τῆς ἀνομίας» ἀποτελοῦν διαχρονικά διαπλεκόμενη ἁλυσσίδα! Τό Ἵδρυμα Rockefeller, πού προανήγγειλε τήν “πανδημία”, χρηματοδότησε τόν παγκόσμιο διαφθορέα Alfred Kinsey!

 

Η  ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ  Η  ΙΣΤΟΡΙΑ

ΤΗΣ  ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗΣ  ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΗΣΕΩΣ!

 

Εὐλογεῖτε π. Βασίλειε!

 

Γράφω μετά ἀπό τή διαδικτυακή ὁμιλία μας μέ τούς ἄλλους νέους.

Σέ κάποιο σημεῖο τῆς ὁμιλίας, ἐλέχθη ὅτι ἔχετε προσέξει πώς παιδιά πολύ μικρῶν ἡλικιῶν προβαίνουν σέ ἄσεμνες χειρονομίες. Ἐπίσης στό ἐρώτημα γιά ποιό λόγο θέλουν νά εἰσάγουν τή σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στά σχολεῖα, ἡ ἀπάντηση βρίσκεται πίσω στό 1948. Τό ἔτος 1948 ὁ λεγόμενος Alfred Kinsey, πατέρας τῆς σεξουαλικῆς ἐπανάστασης στίς ΗΠΑ, ἔγραψε δύο τόμους πού διαμόρφωσαν αὐτήν τήν κατάσταση πού παρατηρεῖται σήμερα. Οἱ δύο τόμοι εἶναι οἱ ἑξῆς: “Sexual behavior in the human male”(1948) πού σημαίνει “Σεξουαλική συμπεριφορά στόν ἄνδρα”, “Sexual behavior in the human female” (1953) “Σεξουαλική συμπεριφορά στή γυναίκα”. Μέχρι τότε δέν ὑπῆρχαν καταγεγραμμένα ἔγγραφα σχετικά μέ τήν ἀνθρώπινη σεξουαλικότητα καί ἡ Ἀμερικανική κοινωνία εἶχε τίς Ἰουδαιοχριστιανικές ἀρχές πού ἀπαγόρευαν τίς προγαμιαῖες σχέσεις, τήν ὁμοφυλοφιλία, τίς ἐκτρώσεις. Τό Ἵδρυμα Rockefeller χρηματοδότησε τόν Alfred Kinsey γιά νά διεξάγει μελέτες στό Πανεπιστήμιο Indiana-Bloomington (Kinsey Institute). Ὁ ἴδιος ὁ Kinsey ἦταν ὁμοφυλόφιλος καί σαδομαζοχιστής, καί ὁ θάνατός του προῆλθε ἀπό μιά ἀρρώστια πού λέγεται ὀρχίτιδα. Αὐτό τό ὁποῖο ἔκανε ἦταν νά χειραγωγήσει τά δεδομένα στίς ἐκθέσεις του καί νά παρουσιάσει ἀναληθῆ στοιχεῖα γιά τούς ἄνδρες ὥστε νά ἐξευτελιστοῦν στά μάτια τῶν γυναικῶν, καί νά ὑποβαθμίσει τίς γυναῖκες– μειώνοντάς τες στά μάτια τῶν ἀνδρῶν. Τά “ἀποτελέσματα” γιά τούς ἄνδρες ἦταν:

Τοῦ πικραμύγδαλου ἡ γεύση...

Οἱ μέρες ποιμαντικῆς διακονίας καί τό κόστος τῶν ἀδυναμιῶν μας

 

Τοῦ πικραμύγδαλου ἡ γεύση...

 

Στούς συλλειτουργούς μου, πού φιλοτίμως διακονοῦν

τίς ἐνορίες τῆς Νήσου Σκοπέλου. Ἀντίδωρο τιμῆς.

ταν φτάσεις στά σαρανταένα χρόνια ἱερατικοῦ βίου, δηλαδή ὅταν ἔχεις, ξεπεράσει τό τέταρτο τοῦ αἰῶνα, πιστεύεις πώς  ἄφησες πιά τόν ἀνώριμο ἐνθουσιασμό τῶν νεανικῶν σου πρώτων ἡμερῶν καί εἰσέρχεσαι πλέον στό βαθύ ἐκεῖνο πηγάδι τῶν ἐμπειριῶν, πού ἡ ἴδια ἡ ζωή σοῦ κληροδοτεῖ μέ τήν βεβαιότητα ὅτι θά τίς ἐπεξεργαστεῖς «ἐπί τά βελτίῳ», ὥστε ν᾿ ἀντλεῖς «ὕδωρ σωτηρίου» στίς περιπτώσεις ἐκεῖνες πού ἀπαιτεῖται νά ξεδιψάσεις, ὅταν οἱ ὁριακές τοῦ βίου περιστάσεις τό ἀπαιτοῦν.

Συνεπῶς, εἶναι μιά ἐπώδυνη θητεία αὐτή σου ἡ προσπάθεια, προσπάθεια ἐγγεγραμμένη μέσα σέ κλῖμα ζωντανῆς πικρίας καί γεύσης ἐμπειριῶν, πού ἐξαφανίζουν τή δυνατότητα γιά ραθυμία καί ἀνάπαυση, καθώς σέ κεντρίζει καθημερινά τό ἀβέβαιο, τό ξαφνικό, τό ἐπεῖγον. Γιατί ἐδῶ, στίς δικές μας μικρές ἐνοριακές κοινότητες, ὁ λόγος τοῦ Ἀποστόλου «νῆφε» (πρβλ.. Β΄ Τιμ.4, 5) ἀποτελεῖ καί εἶναι τό θεμέλιο λιθάρι πάνω στό ὁποῖο  καλεῖσαι νά ἑδράσεις τήν ποιμαντική σου μαρτυρία καί βιοτή. Μέ λίγα λόγια, ἐκεῖ πού λές ὅτι σήμερα μπορῶ νά βρῶ λίγο χρόνο, γιά μιά μικρή παρένθεση ἀνάπαυσης καί αὐτοανάλυσης, τότε ἐμφανίζεται τό ἀπρόοπτο πού σέ βγάζει ἀπό τό πρόγραμμά σου, ἀλλά καί παράλληλα σέ πληροφορεῖ, σέ καθιστᾶ μαθητευόμενο πάνω σέ κάποια ὁριακά ζητήματα κανονισμοῦ τοῦ βίου σου καί τῆς πνευματικῆς σου ὁλοκλήρωσης. Καί μιλῶ κυρίως γιά τήν βίωση τοῦ Ἀποστολικοῦ λόγου «πᾶσαν τήν μέριμναν ὑμῶν ἐπιρρίψαντες ἐπ᾿ αὐτόν, ὅτι αὐτῷ μέλει περί ὑμῶν. Νήψατε, γρηγορήσατε· (Α΄ Πέτρ. 5, 6). Καί αὐτό, γιατί ἔρχεται ὡς κλέπτης ἐν νυκτί (πρβλ. Α΄Θεσ 5, 2) τό ἀπρόβλεπτο καί σοῦ μαθητεύει νά εἶσαι πάντα ἕτοιμος.Ἕτοιμος γιά τό κάθε τι. Ἕτοιμος καί θαρραλέος, ὅπως πολύ σωστά ἀναφέρει καί ὁ Ἀλεξανδρινός ποιητής.

Κύριε, Δός μοι μετανοίας λογισμόν

Φεβρουάριος 2021 - Ἀρχή Τριῳδίου

 

Κύριε, Δός μοι μετανοίας λογισμόν

 

(Παρακλητική, Κυριακή ἑσπέρας, ἦχος Β΄)

 

Καί πάλιν, χάριτι καί ἐλέῳ Θεοῦ, ἀρχή Τριῳδίου. Πάλιν «τῆς μετανοίας πύλας» ἀνοίγει σέ ὅλους μας ὁ «Ζωοδότης» Χριστός, κατά τό γνωστό ψαλμώδημα: «Τῆς μετανοίας ἄνοιξόν μοι πύλας, Ζωοδότα». Μέριμνά μας ἦταν, ἀπό παιδιά ἀκόμη, νά βρεθοῦμε πρωί-πρωί στίς Ἐκκλησίες κατά τίς Κυριακές τοῦ Τριωδίου, γιά νά προφθάσουμε καί νά μήν χάσουμε τήν ψαλμώδηση αὐτοῦ τοῦ ὕμνου, πού ἦταν τό «Σῆμα κατατεθέν» τῶν Κυριακῶν αὐτῶν.

Καί πάλιν κηρύγματα - ὁμιλίες – λόγοι – νουθεσίες καί συγγραφές Ἁγίων Πατέρων περί Τριωδίου, ὅλα ἀποκυήματα τῆς κεκαθαρμένης ψυχῆς – διανοίας καί καρδίας τῶν Ἁγίων Ἐκκλησιαστικῶν Συγγραφέων καί Θεολόγων. Λόγια, συμβουλές, ὕμνοι, δρώμενα χιλιοειπωμένα, χιλιοακουσμένα, χιλιοψαλμωδηθέντα.

Κι ὅμως! Ὁ λόγος περί Τριῳδίου γενικότερα καί περί μετανοίας εἰδικότερα, τελειωμό δέν ἔχει. Πάντοτε «ἐξάγεις καινά καί παλαιά». Πάντοτε, μπορεῖς νά ἐκφράσεις, προφορικά ἤ γραπτά, κάτι συμπληρωματικό ἤ κάτι παλαιό, πού μπορεῖ νά ἔχει παραδοθεῖ στή λήθη καί πού, μέ μιά σύγχρονη ἐκφραστική εἰκόνα ἤ μορφή, νά συγκινήσει πάλι. Ἄλλωστε, ὅσοι ὑπηρετήσαμε στρατιωτική θητεία, θυμόμαστε κάτι παράλληλο – τηρουμένων βεβαίως τῶν ἀναλογιῶν – πού προσπαθοῦσαν νά κάνουν οἱ ἀξιωματικοί ὑπηρεσίας, ὅταν κάθε μεσημέρι, στήν ἐπιθεώρηση τῆς φρουρᾶς, ἐπιχειροῦσαν, μέ νέα σχήματα λόγου, νά ὑπενθυμίζουν σέ μᾶς τά χιλιοειπωμένα καθήκοντά μας, ὅταν εἴμασταν ὑπηρεσία.