ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

ΤΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΜΑΣ π. ΣΙΜΩΝΟΣ

ΤΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΜΑΣ π. ΣΙΜΩΝΟΣ

 

Τήν Κυριακή τῶν Ἀπόκρεω, στίς 7 Μαρτίου 2021 τελέσαμε στόν  Ναόν μας, στόν Ἅγιο Νικόλαον Πευκακίων, τό Μνημόσυνο τοῦ ἁγιασμένου Γέροντός μας, π. Σίμωνος-Πέτρου Ἀρβανίτη.

Ἦταν μεγάλη εὐλογία γιά ὅλους μας καί αἰσθητή ἡ παρουσία του, τοὐλάχιστον σέ ὅλους ἐμᾶς, πού τόν γνωρίσαμε καί καθοδηγηθήκαμε ἀπό Ἐκεῖνον, παρ’ ὅτι ἐλάχιστα «ἐποιήσαμε καί ἐτηρήσαμε» στήν πράξη, «καθώς ἐνετείλατο ἡμῖν». Πολλά, ὅμως, «συνετηρήσαμε» στή μνήμη τῆς καρδιᾶς μας ἀπό τήν Ζωή του καί τήν συναναστροφή μας μαζί του, τά ὁποῖα μᾶς ἐλέγχουν καθημερινά καί δέν παύουν νά ἠχοῦν ἀφυπνιστικά καί ἀποτρεπτικά, προφυλάσσοντάς μας.

 

Ἡ πιστότητα στήν Ἐκκλησία καί ἡ πιστότητα στό Ἔθνος

Ἡ  πιστότητα  στήν  Ἐκκλησία

καί  ἡ  πιστότητα  στό  Ἔθνος

 

Ὅπως εἴχαµε ἀναφέρει τόν προηγούµενο µήνα, τό κύµα τοῦ Νασιοναλισµοῦ, τό ὁποῖο ἁπλώθηκε σταδιακά σέ ὁλόκληρο τόν κόσµο λειτούργησε ὡς ὑποκατάστατο τοῦ Χριστιανισµοῦ. Αὐτό, δηλαδή, πού εἶχε πλέον τήν πρωτεύουσα σηµασία γιά τόν αὐτοπροσδιορισµό τῶν «µοντέρνων» ἀνθρώπων ἦταν τό νά ἀνήκει κανείς σέ ἕνα ἔθνος, τό ὁποῖο –ὑποτίθεται ὅτι– εἶχε ἐπιφορτισθεῖ µέ µιά κοσµο-ἱστορική ἀποστολή. Ἀντιστοίχως, εἴτε παραβλέφθηκε τελείως ἡ ἀξία του νά εἶναι κανείς µέλος τῆς «Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας», εἴτε, στήν καλύτερη τῶν περιπτώσεων, ὑποβαθµίσθηκε ἡ ἰδιότητα τοῦ Χριστιανοῦ σέ ἕνα ἀπό τά πολλά συστατικά τῆς «ἐθνικῆς ταυτότητας». Ὅµως, καί στήν τελευταία αὐτή περίπτωση καθιερώθηκε µιά σαφῆς ἱεράρχηση, στό πλαίσιο τῆς ὁποίας οἱ ἐπίγειοι σκοποί τοῦ Ἔθνους, ὅπως, ἡ εὐηµερία/ἀνάπτυξη ἤ ἡ ἱστορική/πολεµική δόξα ἀξιολογοῦνταν ὡς ὑπέρτεροι ἐκείνων τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι ἔπρεπε εἴτε νά ὑποχωρήσουν, εἴτε νά µεθερµηνευθοῦν καί νά ὑπηρετήσουν τούς σκοπούς τοῦ ἔθνους.

Ἡ νέα αὐτή ἱεράρχηση ἐκφράσθηκε καί θεσµικά. Χαρακτηριστικό εἶναι τό γεγονός ὅτι σέ πολλά Εὐρωπαϊκά κράτη ὑπό τήν ἐπίδραση τοῦ Προτεσταντισµοῦ ὁ κρατικός ἄρχων ἀποκτᾶ Ἐκκλησιαστική δικαιοδοσία καί εἴτε, ὅπως στήν Ἀγγλία, καθίσταται ὁ ἴδιος ἐπί κεφαλῆς τῆς Ἐκκλησίας,  εἴτε, ὅπως ἔκανε ὁ Μεγάλος Πέτρος στή Ρωσία, τοποθετεῖ κρατικό ἐπίτροπο στήν Ἱερά Σύνοδο, χωρίς τήν ἔγκριση τοῦ ὁποίου δέν ἰσχύει καµία ἀπόφαση τῆς τελευταίας.

ΡΑΠΙΣΜΑ ΣΤΗΝ ΑΥΤΑΡΧΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΜΑΣ ΣΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ!

ΡΑΠΙΣΜΑ ΣΤΗΝ ΑΥΤΑΡΧΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ

ΕΛΛΑΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΜΑΣ ΣΤΟ

ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ

ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ!

 

Μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ µας εἶχε µεγάλη ἐπιτυχία ἡ προσφυγή µας στό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο Ἀνθρωπίνων Δικαιωµάτων (ΕΔΔΑ) γιά τό παράνοµο καί ἀντισυνταγµατικό κλείσιµο τῶν Ναῶν τῆς Πατρίδος µας καί τήν παρεµπόδιση τῆς Θρησκευτικῆς Λατρείας τοῦ Λαοῦ µας.

Προηγουµένως, ὅµως, ἡ προσφυγή µας εἶχε γίνει στό Συµβούλιο Ἐπικρατείας, ὡς τοῦ ἁρµοδίου Δικαστηρίου τῆς Πατρίδος µας, µέ αἴτηση τῶν (Σηµ.:Παραθέτουµε τά τῆς προσφυγῆς µας σέ µονοτονικό, ὅπως κατετέθησαν στό Δικαστήριο):

  1. Τοῦ Ἱεραποστολικοῦ Σωµατείου «ΕΝΟΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΥΠΑΚΟΗΣ», διά τοῦ Προέδρου του, πρωτοπρεσβυτέρου Βασιλείου Ἐµµ. Βολουδάκη.
  2. Του Πρωτοπρεσβυτέρου Βασιλείου Βολουδάκη, ὡς Προϊσταμένου του Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου Πευκακίων Αθηνών,
  3. Του Αρχιμανδρίτου καί Νομικού π. Κωνσταντίνου Ραμιώτη, κατοίκουΤρικάλων.
  4. Του π. Γεωργίου Χάας, Πρεσβυτέρου, κατοίκου Ν. Ιωνίας.
  5. Του π. Πασχάλη Γρίβα, Οικονόμου, κατοίκου Αθηνών .
  6. Του π. Παναγιώτη Βγενόπουλου, πρωτοπρεσβυτέρου, κατοίκου Ηλείας.
  7. Του Νομικού Κωνσταντίνου Βούλγαρη
  8. Του Λέο Μπρανγκ, Θεολόγου και Ταμία του Δ.Σ. Πανελληνίου Ενώσεως Θεολόγων (ΠΕΘ)
  1. Του Γεωργίου Χριστοδουλοπούλου, καθηγητού Κτηνιατρικής Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
  2. Του Κωνσταντίνου Παπανικολάου, Εκπαιδευτικού, κατοίκου Λάρισας,
  3. Του Κωνσταντίνου Βουγά, Μοριακού Βιολόγου, κατοίκου Αθηνών, καί µέ τήν ἐνυπόγραφη συµµετοχή καί ἄλλων 27 προσώπων (σηµείωση: Ἑκατοντάδες ἄλλοι µᾶς ἔστειλαν e-mails ὅτι προσυπογράφουν),

«κατά του Ελληνικού Δημοσίου,

νομίμως εκπροσωπουμένου από τους Υπουργούς Παιδείας και

Θρησκευμάτων, Υγείας και Οικονομικών,για την ακύρωση,

άλλως την αναγνώριση του ανυποστάτου της 2867/Υ1 (Φ.Ε.Κ. Β’

872/2020) κοινής υπουργικής απόφασης των Υπουργών Παιδείας

και Θρησκευμάτων και Υγείας, καθώς και για την ακύρωση κάθε

συναφούς προς αυτήν πράξης»,

τονίζοντας πρωταρχικά σ’ αὐτό (στό Σ.τ.Ε.) τά ἑξῆς εἰσαγωγικά:

ΕΚΟΙΜΗΘΗ ΕΝ ΚΥΡΙῼ Ο π. ΗΛΙΑΣ ΣΤΕΦΟΠΟΥΛΟΣ

ΕΚΟΙΜΗΘΗ ΕΝ ΚΥΡΙῼ Ο π. ΗΛΙΑΣ ΣΤΕΦΟΠΟΥΛΟΣ

 

Τήν Κυριακή 7 Φεβρουαρίου 2021 τό ἀπόγευμα, ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ ὁ συνταξιοῦχος πρώην Ἐφημέριος τοῦ Ναοῦ μας, πρωτοπρεσβύτερος π. Ἠλίας Στεφόπουλος, πλήρης ἡμερῶν.

Τό πρωί τῆς Τρίτης 9 Φεβρουαρίου 2021 ἐψάλη εἰς τόν Ἱ. Ναόν μας ἡ νεκρώσιμος Ἀκολουθία εἰς Ἱερεῖς καί στίς 11 π.μ. ἐψάλη ἡ συνήθης νεκρώσιμος Ἀκολουθία μέ μέ τήν συμμετοχή τῶν Ἐφημερίων τοῦ Ναοῦ μας, τοῦ    Πρωτοπρεσβυτέρου π. Εὐσταθίου ἀπό  τήν Κηφισιά καί τοῦ υἱοῦ τοῦ μεταστάντος πρωτ. Στεφάνου Στεφοπούλου.

Ὁ μακαριστός π.Ἠλίας διηκόνησε στόν Ναόν μας τοῦ Ἁγίου Νικολάου Πευκακίων ἀπό τοῦ ἔτους 1972, ὅταν μετετέθη ἀπό τόν Ἱ.Ν. Ἁγίας Ἄννης Χαλανδρίου, ἕως τῆς συνταξιοδοτήσεώς του, τό ἔτος 1999. Διηκόνησε καθ’ ὅλο αὐτό τό διάστημα τό ἔργο τῆς Φιλανθρωπίας, ὡς Πρόεδρος τοῦ Ἐνοριακοῦ Φιλοπτώχου Ταμείου.   

Μετά τό πέρας τῆς Νεκρωσίμου Ἀκολουθίας (ἡ ὁποία μετεδίδετο συγχρόνως, μέσῳ Skype στήν Ἀμερική ὅπου διαμένει ἡ θυγατέρα του Ἑλένη), ὁμίλησε γιά τόν μεταστάντα ἀπό στήθους ὁ Προϊστάμενος τοῦ Ναοῦ, πρωτ. Βασίλειος Βολουδάκης, . Τήν ἀπομαγνητοφωνηθεῖσα (ἀπό τόν κ. Γεράσιμον Βουρνᾶν) ὁμιλία τοῦ π. Βασιλείου, παραθέτουμε εὐθύς:

 

«ΡΗΓΑΣ ΒΕΛΕΣΤΙΝΛΗΣ – ΦΕΡΑΙΟΣ»

«ΡΗΓΑΣ ΒΕΛΕΣΤΙΝΛΗΣ – ΦΕΡΑΙΟΣ»

 

Ἔργο τοῦ Τάκη Χρυσούλη

 

Πολλοί ἦσαν ἐκεῖνοι πού ἀγωνίστηκαν στή μεγάλη νύχτα τῆς Τουρκοκρατίας γιά νά φέρουν στό Γένος τό ξημέρωμα τοῦ 1821. Ἀφανεῖς καί διάσημοι, ἀγράμματοι καί λόγιοι, κληρικοί καί λαϊκοί, μέσα καί ἔξω ἀπό τόν χῶρο τῆς σημερινῆς Ἑλλάδος. Ἕνας ἀπό τούς διακεκριμένους σποριάδες τῆς ἐλευθερίας ἦταν ὁ Ρήγας Φεραῖος (1757-1798). Ἀναγκάστηκε νά ἐγκαταλείψει τήν γενέτειρά του, τό Βελεστῖνο τῆς Θεσσαλίας, καί νά ζήσει στήν ξενιτειά, Κωνσταντινούπολη, Βουκουρέστι, Βιέννη, Τεργέστη, ὅπου σπούδασε, ἐργάσθηκε καί ἀνέπτυξε τήν ἐθνική δράση του.

Ὅπως στήν τουρκοκρατούμενη Ἑλλάδα ἡ στυγνή τυραννία τοῦ βάρβαρου κατακτητῆ δέν μπορεῖ νά σβήσει τό κερί τοῦ κρυφοῦ σχολείου, νά ὑποτάξει ἀρματωλούς καί κλέφτες, νά περιορίσει τούς ριψοκίνδυνους ναυτικούς, ἔτσι καί στόν δεσποτισμό τῆς Αὐστροουγγαρίας τοῦ Φραγκίσκου οἱ φυγάδες Ἕλληνες δροῦν. Δροῦν μέ μύριες προφυλάξεις, γιατί ἡ ἀστυνομία ἀγρυπνεῖ. Ἀγωνίζονται νά ἐπιβιώσουν καί μερικοί ἐπιτυγχάνουν νά διακριθοῦν σέ διάφορους τομεῖς.