Τοῦ Ψυχοσάββατου τὸ ἄλλο νόημα
Ἄς μὴν εἶναι, Θεέ μου, βιαστικὴ ἡ ἡμέρα ἐτούτη τοῦ Ψυχοσάββατου... Νὰ περιμένει ἀκόμα λίγο, νὰ τὴν καταλάβουμε, καθὼς σεμνὰ καὶ μὲ ὁδηγὸ τὴ Χαρμολύπη τὴν πανηγυρίζουμε. Πανηγυρίζουμε δηλαδή τὴν ἀπουσία ἤ τὴν παρουσία προσώπων ἀγαπημένων, ἱερῶν καὶ προσφιλῶν γιὰ μᾶς; Αὐτὸ ἀναρωτιέσαι καὶ προσπαθεῖς νὰ τὸ καταλάβεις ὅσο γίνεται καλύτερα τὸ γεγονὸς τῆς ἡμέρας. Γιατὶ ἀπό τὴν ὥρα ποὺ θὰ κομίσουμε στὴν ἐκκλησιὰ τὰ στολισμένα πιατάκια μὲ τὸ κόλυβο, ἀπό ἐκεῖνες τὶς περιούσιες ὧρες ποὺ ἀκούγονται μιὰ σειρὰ ὀνόματα κεκοιμημένων, ἀνθρώπων δικῶν μας ἤ ξένων, ἀνθρώπων ποὺ ἔζησαν πολλὰ χρόνια πρὶν καὶ δὲν τοὺς προφτάσαμε ἤ τοὺς ζήσαμε κρατῶντας μέσα στὸ θησαυροφυλάκιο τῆς ψυχῆς μας στιγμὲς ποὺ περάσαμε μαζί τους καὶ σφράγισαν τὸν βίο μας, ὅλων αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων τὸ Μνημόσυνο τελοῦμε καὶ τοὺς ἀνακαλοῦμε σήμερα νὰ μᾶς συντροφέψουν... Νὰ μᾶς συντροφέψουν, κατεβαίνοντας ἀπό τὰ θρονιὰ ὅπου ἀναπαύονται, γιὰ νὰ ξαναθυμηθοῦμε πάλι τὶς εὐλογημένες ὧρες ποὺ μαζί τους περάσαμε.
Ἀλήθεια, πόσες... ὧρες πασίχαρες ἤ κουρασμένες, χωνεμένες στὸ καμίνι τῆς δοκιμασίας, τῆς πίκρας, τῆς ἀπαντοχῆς. Γι᾿ αὐτὸ καί αὐτὴ ἡ μεγάλη μέρα τοῦ Ψυχοσάββατου κομίζει στὴν ψυχὴ σήμερα σταλαγμοὺς νοσταλγίας καὶ παραμυθίας ἐντυπώσεις. Γιατὶ νοιώθουμε τὴν παρουσία ὅλων αὐτῶν, ποὺ ταξίδεψαν γιὰ τὸν κόσμο τὸν ἀληθινό, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀπουσία τους, καθὼς ἐπιστρέφοντας στὸ σπίτι ἀγγίζουμε μὲ περισσὴ συγκίνηση τὰ πράγματά τους, τὶς εἰκόνες τους, ποὺ ἀπομένουν σιωπηλές κρατῶντας σφιχτὰ στὰ χέρια καὶ στὰ χείλη τὸν κρυσταλλωμένο χρόνο. Καί ὅμως μέσα μας κάτι λέει ὅτι αὐτὴ ἡ περίεργη κατάσταση, τῆς παρουσίας καὶ ἀπουσίας τους συνάμα, ἀναδύει καὶ τὴν προσδοκία, ὅτι, δηλαδή, θὰ ὑπάρξει συνάντηση... Ναί, συνάντηση, ποὺ θὰ συντελεστεῖ ἐκεῖ, ποὺ ὁ Χρόνος δὲ σημαδεύει πρόσωπα καὶ γεγονότα. Καὶ τοῦτο ἐπειδὴ ἡ συνάντηση ἐκείνη θὰ συμβεῖ στὸ σημεῖο, ὅπου ἔχει πιὰ πραγματοποιηθεῖ ἡ ὑπέρβαση τοῦ Χρόνου. Κάτι, δηλαδή, ποὺ προγευόμαστε σήμερα, ἀφοῦ ἔχουμε σιμά μας τοὺς κεκοιμημένους μας, ἀλλὰ συνάμα τὸ νοιώθουμε πὼς εἶναι καὶ μακρυά μας... Τὸ μεγάλο Μυστήριο τῶν Κεκοιμημένων λοιπόν.
Γι᾿ αὐτό, Κύριε, ἄς μὴν εἶναι βιαστικὴ ἡ ἡμέρα τοῦ Ψυχοσάββατου ποὺ σιμώνει...
Σκόπελος π. Κων. Ν. Καλλιανός
«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 223
Μάρτιος 2021