ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

ΓΙΑ ΤΑ ΕΜΒΟΛΙΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΚΟΡΩΝΑΪΟΥ

Ὁ ἐµβολιασµός κατά τοῦ κορωναϊοῦ ξεκίνησε στήν πατρίδα µας, ἀλλά καί σέ ὁλόκληρη τήν Εὐρώπη τήν 27η Δεκεµβρίου 2020. Παράλληλα, ξεκίνησε µία ἄνευ προηγουµένου ἐκστρατεία ὑπέρ τοῦ ἐµβολίου, πού παρουσιάζεται  ὡς τό µόνο ἀποτελεσµατικό µέτρο γιά τόν περιορισµό τῆς φερόµενης ὡς πανδηµίας καί τήν προστασία τῆς δηµόσιας ὑγείας. Μάλιστα, τόσο οἱ «εἰδικοί» λοιµωξιολόγοι, ὅσο καί οἱ πολιτικοί µας µᾶς ὑπενθυµίζουν µέ κάθε εὐκαιρία, ὅτι ὁ ἐµβολιασµός ἱκανοποιητικοῦ ἀριθµοῦ πολιτῶν ἀποτελεῖ προϋπόθεση γιά τή σταδιακή ἐπάνοδο στούς προηγούµενους ρυθµούς τῆς ζωῆς µας. Μέχρι σήµερα ἔχουν πραγµατοποιηθεῖ στή χώρα µας ἑκατοντάδες χιλιάδες ἐµβολιασµοί, ἐνῶ ἡ Εὐρωπαϊκή Ἐπιτροπή δηλώνει ὅτι θά ἐξασφαλίσει «ἕνα χαρτοφυλάκιο µέ περισσότερες ἀπό 2,6 δισεκατοµµύρια δόσεις (σ.σ. ἐµβολίων)» γιά τούς πολῖτες τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης.

Ἡ προπαγάνδα γιά τήν ἀποδοχή τοῦ ἐµβολίου, προτοῦ µάλιστα ὁλοκληρωθεῖ ἡ κύρια δοκιµή του, κλονίζει τήν ὅποια ἐµπιστοσύνη τῶν πολιτῶν σέ αὐτό καί δηµιουργεῖ ἀνησυχία γιά πιθανή ὑποχρεωτική ἐπιβολή του. Τήν ἀνησυχία τῶν πολιτῶν ἀπό τήν αὐταρχική ἐκµετάλλευση τῶν ἐµβολίων καί τῆς «ὑγειονοµικῆς κρίσης» ἐκφράζει παραστατικά τό πρόσφατο Ψήφισµα τῆς Κοινοβουλευτικῆς Συνέλευσης τοῦ Συµβουλίου τῆς Εὐρώπης µέ ἀριθµό  2361 (2021), πού φέρει τίτλο «Ἐµβόλια Covid-19: ἠθικά, νοµικά καί πρακτικά ζητήµατα»¹. Στό πλαίσιο τοῦ παρόντος πονήµατος, θά σταθοῦµε σέ ὁρισµένα µόνο σηµεῖα τοῦ ἀνωτέρω Ψηφίσµατος, τά ὁποῖα ἐγείρουν ἰδιαίτερο προβληµατισµό.

α) Τά ἐµβόλια δέν εἶναι πανάκεια – Τά µέτρα κατά τοῦ κορωναϊοῦ κατέστρεψαν τήν παγκόσµια οἰκονοµία.

Καταρχάς, τονίζεται στό Ψήφισµα, ὅτι «ἀκόµα καί τά ταχέως ἀναπτυσσόµενα, ἀσφαλῆ καί ἀποτελεσµατικά ἐµβόλια, ὡστόσο, δέν εἶναι ἄµεση πανάκεια». (σκέψη 3 τοῦ Ψηφίσµατος) Δέν τό γνωρίζουν αὐτό οἱ Ἕλληνες λοιµωξιολόγοι; Γιά ποιό λόγο ἐπιµένουν νά δηµιουργοῦν ἐντυπώσεις καί νά παρουσιάζουν τό ἐµβόλιο ὡς τή µόνη λύση γιά τήν ἀντιµετώπιση τοῦ κορωναϊοῦ, ὡσάν νά ἦταν τό ἐµβόλιο τό «µάννα ἐξ οὐρανοῦ»;

Στή συνέχεια, σηµειώνει ἡ Κοινοβουλευτική Συνέλευση, ὅτι τό πρόγραµµα κατανοµῆς ἐµβολίων «ἀντλεῖ χρηµατοδότηση ἀπό χῶρες πού προσυπογράφουν γιά τήν ὑποστήριξη τῆς ἔρευνας, ἀνάπτυξης καί παραγωγῆς ἑνός εὐρέως φάσµατος ἐµβολίου κατά τοῦ Covid-19 καί διαπραγµατεύονται τήν τιµή τους» (σκέψη 5). Παράλληλα, παραδέχεται ἡ Συνέλευση ὅτι τά µέτρα προστασίας τῆς δηµόσιας ὑγείας γιά τήν καταπολέµηση τοῦ κορωναϊοῦ «ἔχουν καταστρέψει τήν παγκόσµια οἰκονοµία, ἀπογυµνώνοντας προϋπάρχοντα σφάλµατα καί ἀνισότητες καί προκαλῶντας ἀνεργία, οἰκονοµική συρρίκνωση καί φτώχεια» (σκέψη 1), ἐνῶ οἱ πολῖτες τῶν χωρῶν βιώνουν κόπωση ἐξ αἰτίας τῆς πανδηµίας (σκέψη 2). Ἐφ’ ὅσον ἕνα διεθνής ὀργανισµός µέ κῦρος, ὅπως εἶναι τό Συµβούλιο τῆς Εὐρώπης, παραδέχεται ἐπισήµως, ὅτι τά µέτρα κατά τοῦ κορωναϊοῦ εἶναι καταστροφικά γιά τήν οἰκονοµία, ἀλλά καί γιά τήν ψυχολογία τῶν ἀνθρώπων, γιατί οἱ Κυβερνήσεις συνεχίζουν ἀκάθεκτες µέ τήν ἴδια ἀπάνθρωπη τακτική;

Ἐπίσης, προκαλεῖ ἔκπληξη τό ὅτι µέσα σέ αὐτήν τήν πρωτοφανῆ οἰκονοµική κρίση καί ψυχική κόπωση πού βιώνουµε, τό κόστος τῆς ἔρευνας καί τῆς παραγωγῆς τῶν ἐµβολίων θά µετακυλιστεῖ στούς πολῖτες τῶν χωρῶν πού συµµετέχουν στό ἐν λόγῳ πρόγραµµα. Ἐρωτήθηκαν οἱ λαοί, ἄν θέλουν νά ἐπωµισθοῦν τό κόστος παραγωγῆς δισεκατοµµυρίων δόσεων ἐµβολίων, µέ ἀπρόβλεπτες µάλιστα µακροχρόνιες συνέπειες γιά τήν ὑγεία;

β) Ἡ ἀσφάλεια τῶν ἐµβολίων

 Ἡ ἴδια ἡ Κοινοβουλευτική Συνέλευση τοῦ Συµβουλίου τῆς Εὐρώπης διά τοῦ ἐν λόγῳ Ψηφίσµατος καλεῖ τά κράτη µέλη καί τήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση, µεταξύ ἄλλων: «Νά ὑλοποιήσουν ἀποτελεσµατικά συστήµατα γιά τόν ἔλεγχο τῶν ἐµβολίων καί τῆς ἀσφάλειας αὐτῶν µετά τή διάθεσή τους στό γενικό πληθυσµό, µέ σκοπό ἐπίσης τήν παρακολούθηση τῶν µακροπρόθεσµων ἐπιπτώσεών τους» (σκέψη 7.1.4), ἀλλά καί  «νά θεσπίσουν ἀνεξάρτητα προγράµµατα ἀποζηµίωσης, γιά νά διασφαλίσουν ἀποζηµίωση γιά ἀδικαιολόγητη ζηµία καί βλάβη, προκαλούµενη ἀπό τόν ἐµβολιασµό». (σκέψη 7.1.5.) Ἑποµένως, παρ’ ὅτι κανείς δέν τό παραδέχεται δηµοσίως, ἡ ἀσφάλεια τῶν ἐµβολίων δέν εἶναι δεδοµένη, ἐνῶ ἀντίθετα θεωρεῖται δεδοµένο, ὅτι θά ἔχουν µακροχρόνιες ἐπιπτώσεις στήν ὑγεία. Τά κράτη θά πρέπει νά γνωρίζουν, ὅτι φέρουν ἀστική καί ποινική εὐθύνη γιά τυχόν βλάβες προκαλούµενες στούς πολῖτες ἀπό τόν ἐµβολιασµό· ἀπό τήν ποινική τους εὐθύνη, µάλιστα, δέν ἐπιτρέπεται νοµικά νά ἀπαλλαγοῦν σέ καµία περίπτωση.

γ) Χρηστές δοκιµές

Περαιτέρω, τό Συµβούλιο τῆς Εὐρώπης κάλεσε τά κράτη-µέλη καί τήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση «νά διασφαλίσουν ὑψηλῆς ποιότητας δοκιµές, οἱ ὁποῖες  εἶναι χρηστές, διεξάγονται µέ τρόπο ἠθικό, σέ συµφωνία µέ τίς διατάξεις τῆς Σύµβασης γιά τά ἀνθρώπινα δικαιώµατα καί τή βιοϊατρική (ETS No 164, Σύµβαση τοῦ Ὀβιέδο) καί τό Πρόσθετο Πρωτόκολλο αὐτῆς τό σχετικό µέ τή Βιοϊατρική Ἔρευνα (CETS No 195), καί περιλαµβάνουν σταδιακά παιδιά, ἔγκυες γυναῖκες καί θηλάζουσες µητέρες» (σκέψη 7.1.1.).

Στό σηµεῖο αὐτό θά πρέπει νά σηµειωθεῖ, ὅτι γιά τήν παραγωγή τῶν ἐµβολίων κατά τοῦ κορωναϊοῦ χρησιµοποιήθηκε ἡ ἀνθρώπινη κυτταρική σειρά HEK 293 (ἀπό τά ἀρχικά των λέξεων Human Embryonic Kidney, Ἀνθρώπινο Ἐµβρυϊκό Νεφρό), ἡ ὁποία προῆλθε ἀπό τό νεφρό ἑνός ὑγιοῦς ἐκτρωθέντος ἐµβρύου. Ὁ π. Στυλιανός Καρπαθίου, Διδάκτωρ Θεολογίας καί Ψυχιατρικῆς, γράφει, σχετικά: «Οἱ γνωστότερες φαρµακευτικές ἑται­ρεῖες παραγωγῆς ἐµβολίων τῶν κατά sars-cov-2 ἐµβολίων χρησιµοποίησαν τήν κυτταρική σειρά τοῦ ἐκτρωθέντος ἐµβρύου (ΗΕΚ293Τ) γιά νά ἐπεξεργα­σθοῦν ἐργαστηριακά το νέο ἐµβόλιο στά διάφορα στάδια προκλινικῆς µελέτης»².

Ἐφ’ ὅσον λοιπόν στό στάδιο τῶν δοκιµῶν τοῦ ἐµβολίου χρησιµοποιήθη-καν ἀνθρώπινα κύτταρα ἐκτρωθέντος ἐµβρύου, οἱ δοκιµές αὐτές ἀπέχουν πολύ ἀπό τό νά εἶναι χρηστές καί διεξαγόµενες µέ ἠθικό τρόπο κατά τά ὡς ἄνω ὁριζόµενα στό Ψήφισµα τοῦ Συµβουλίου τῆς Εὐρώπης. Προσβάλλουν τήν Ἀξία τοῦ Ἀνθρώπου καί τό δικαίωµα στή ζωή. Δέν δέχεται, βέβαια, ἡ Νοµική Ἐπιστήµη, ὅτι τό ἔµβρυο εἶναι ζωή ἐξ ἄκρας συλλήψεως. Τό θεωρεῖ, ὅµως, τοὐλάχιστον, δυνάµει ζωή, καί ὡς ἐκ τούτου ἄξιο σεβασµοῦ καί προστασίας. Τό νά σκοτώνουµε ἕνα ἀθῶο ἀγέννητο παιδί καί νά χρησιµοποιοῦµε τά κύτταρά του, γιά νά µήν πεθάνουµε ἀπό ἕναν ἰό, πόσο ἀπέχει ἀπό τόν κανιβαλισµό; Αὐτός, λοιπόν, εἶναι ὁ πολιτισµός µας; Αὐτή εἶναι ἡ πρόοδος καί ἡ ἀνθρωπιά µας;

Στή Νοµική Ἐπιστήµη γίνεται δεκτό, κατά τήν κρατοῦσα ἄποψη, ὅτι τό γενετικό ὑλικό, δηλαδή τό σπέρµα, τό ὠάριο, ἀλλά καί τό γονιµοποιηµένο ὠάριο, τό ἔµβρυο, δέν εἶναι πράγµατα καί ὡς ἐκ τούτου δέν εἶναι δεκτικά ἐκµετάλλευσης. Συναφῶς, στή σκέψη 7.1.6. τοῦ Ψηφίσµατος, γίνεται λόγος γιά τόν ἀδικαιολόγητο πλουτισµό τῶν φαρµακευτικῶν ἑταιριῶν καί τά συµφέροντα τῆς φαρµακευτικῆς βιοµηχανίας. Πῶς µποροῦµε νά ἀποδεχόµαστε τό ὅτι ἀποκοµίζουν κέρδος οἱ φαρµακευτικές ἑταιρίες, χρησιµοποιῶντας τά κύτταρα ἑνός ἐµβρύου;

δ)  Ὁ ἐµβολιασµός δέν εἶναι ὑποχρεωτικός.

Σέ σχέση µέ τόν ἐµβολιασµό κατά τοῦ κορωναϊοῦ, στήν παράγραφο 7.3.1 τοῦ Ψηφίσµατος τονίζεται, ὅτι «τά κράτη πρέπει νά ἐνηµερώσουν τούς πολῖτες, ὅτι ὁ ἐµβολιασµός ΔΕΝ εἶναι ὑποχρεωτικός καί ὅτι δέν ἐπιτρέπεται νά τούς ἀσκηθεῖ καµία πίεση, πολιτική, κοινωνική ἤ ἄλλη, γιά νά ἐµβολιασθοῦν, ἐάν δέν τό ἐπιθυµοῦν οἱ ἴδιοι». Τά κράτη καί ἡ Εὐρωπαϊκή Ἕνωση καλοῦνται «νά διασφαλίσουν ὅτι κανείς δέν ὑφίσταται διακρίσεις, ἐπειδή δέν ἔχει ἐµβολιαστεῖ, λόγῳ πιθανῶν κινδύνων γιά τήν ὑγεία του ἤ λόγῳ του ὅτι δέν ἐπιθυµεῖ νά ἐµβολιασθεῖ» (παράγραφος 7.3.2.)

Στό ζήτηµα τοῦ ἐµβολιασµοῦ, τό Συµβούλιο τῆς Εὐρώπης συντάσσεται µέ τό Διεθνές καί τό Εὐρωπαϊκό Δίκαιο, ὅπου, ὅπως ὀρθά ἔχει τονιστεῖ, «δέν προβλέπεται καθεστώς ὑποχρεωτικοῦ ἐµβολιασµοῦ»³.

Τό µοναδικό νοµικά δεσµευτικό κείµενο διεθνῶς στόν τοµέα τῆς Βιοϊατρικῆς εἶναι ἡ Σύµβαση τοῦ Συµβουλίου τῆς Εὐρώπης γιά τά Ἀνθρώπινα Δικαιώµατα καί τή Βιοϊατρική, εὐρύτερα γνωστή ὡς Σύµβαση τοῦ Ὀβιέδο, ἡ ὁποία κυρώθηκε στή χώρα µας µέ τό Ν. 2619/1998 (Φ.Ε.Κ. Α’ 132). Τό ἄρθρο 5 τῆς Σύµβασης,  προβλέπει τά ἑξῆς: «Ἐπέµβαση σέ θέµατα ὑγείας µπορεῖ νά ὑπάρξει µόνον ἀφοῦ τό ἐνδιαφερόµενο πρόσωπο δώσει τήν ἐλεύθερη συναίνεσή του, κατόπιν προηγούµενης σχετικῆς ἐνηµέρωσής του. Τό πρόσωπο αὐτό θά ἐνηµερώνεται ἐκ τῶν προτέρων καταλλήλως ὡς πρός τό σκοπό καί τή φύση τῆς ἐπέµβασης, καθώς καί ὡς πρός τά ἐπακόλουθα καί κινδύνους πού αὐτή συνεπάγεται. Τό ἐνδιαφερόµενο πρόσωπο µπορεῖ ἐλεύθερα καί ὁποτεδήποτε νά ἀνακαλέσει τή συναίνεσή του».

Ὁ ἐµβολιασµός θεωρεῖται ἀναντίρρητα ἐπέµβαση σέ θέµατα ὑγείας κατά τήν ἔννοια τοῦ ἀνωτέρω ἄρθρου καί διενεργεῖται µόνο κατόπιν ρητῆς καί ἐλεύθερης συναίνεσης τοῦ ἐνδιαφεροµένου. Δυστυχῶς, ἡ ἐνηµέρωση τῶν πολιτῶν σχετικά µέ τόν ἐµβολιασµό κατά τοῦ κορω­ναϊοῦ, τά ἐπακόλουθά του καί τούς κινδύνους πού ἐγκυµονεῖ εἶναι ἐλλιπέστατη, καθώς ἡ ἐποχή µας χαρακτηρίζεται ἀπό ἔλλειψη δηµοσίου διαλόγου. Προβάλλονται µόνο ἐπιχειρήµατα ὑπέρ τοῦ ἐµβολίου, ἐνῶ ὅσοι διατυπώνουν ἐπιφυλάξεις καί προβληµατισµούς, ἀποκαλοῦνται σκοταδιστές καί «ψεκασµένοι». Ὑπό αὐτές τίς συνθῆκες, ἡ συναίνεση τῶν ἀνθρώπων, πού ἐπιλέγουν νά ἐµβολιαστοῦν, ἀπέχει πολύ ἀπό τό νά εἶναι πράγµατι ἐλεύθερη. Ἡ ἐλεύθερη συναίνεση προϋποθέτει ὁλόπλευρη ἐνηµέρωση. Καί ὅµως, οἱ κρατοῦντες εἶχαν τό θράσος, νά ὀνοµάσουν τό πρόγραµµα ἐµβολιασµῶν «Ἐλευθερία»!

Στό ἴδιο πνεῦµα µέ τή Σύµβαση τοῦ Ὀβιέδο κινεῖται καί ἡ Εὐρωπαϊκή Σύµβαση Δικαιωµάτων τοῦ Ἀνθρώπου, ὅπως ἔχει ἑρµηνευθεῖ ἀπό τό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωµάτων τοῦ Ἀνθρώπου (στό ἑξῆς ΕΔΔΑ). Συγκεκριµένα, τό Δικαστήριο ἔχει κρίνει, πώς ὁ ὑποχρεωτικός ἐµβολιασµός συνιστᾶ ἀδικαιολόγητη ἐπέµβαση στό δικαίωµα σεβασµοῦ τῆς ἰδιωτικῆς ζωῆς, τό προστατευόµενο ἀπό τό ἄρθρο 8 τῆς Εὐρωπαϊκῆς Σύµβασης Δικαιωµάτων τοῦ Ἀνθρώπου⁴.

Σέ µία µόνο Ἀπόφασή του, τήν ἀπόφαση Solomakhin κατά Οὐκρα­νίας, ἡ ὁποία ἀφοροῦσε σέ ἐµβόλιο κατά τῆς διφθερίτιδος, τό ΕΔΔΑ ἀπεφάνθη, ὅτι ἡ διά τοῦ ὑποχρεωτικοῦ ἐµβολιασµοῦ ἐπέµβαση στή σωµατική ἀκεραιότητα τοῦ προσώπου µπορεῖ νά θεωρηθεῖ δικαιολογηµένη γιά λόγους δηµόσιας ὑγείας, ἐφ’ ὅσον συντελεῖται γιά νά ἀποτρέψει τήν ἐξάπλωση µεταδοτικῆς ἀσθένειας. Ἀπαραίτητη προϋπόθεση εἶναι νά ἔχουν ληφθεῖ ὅλες οἱ ἀπαιτούµενες  προφυλάξεις, προκειµένου νά διασφαλιστεῖ, πώς ὁ ἐµβολιασµός δέν θά βλάψει τήν ὑγεία τοῦ προσώπου (σκέψη 36 τῆς Ἀπόφασης).

ε) Ἐπέµβαση στό ἀνθρώπινο γονιδίωµα

Θά µποροῦσε ἐνδεχοµένως κάποιος νά ἰσχυρισθεῖ, ἐπικαλούµενος τήν ἀνωτέρῳ ἀπόφαση τοῦ ΕΔΔΑ, ὅτι θά ἦταν νόµιµος ὁ ὑποχρεωτικός ἐµβολιασµός κατά τοῦ κορώνα ἰοῦ, γιά νά ἀποτραπεῖ ἡ ἐξάπλωση τῆς πανδηµίας. Ὡστόσο οἱ ἐπιστήµονες στόν τοµέα τῆς Ὑγείας ἐµφανίζονται διχασµένοι ἀναφορικά µέ τό ἐάν ὑπάρχει σήµερα πράγµατι πανδηµία. Ἀποσιωπεῖται δέ σκοπίµως καί τεχνηέντως τό ὅτι τά ἐµβόλια κατά τοῦ κορωναϊοῦ ἐγκυµονοῦν σοβαρούς κινδύνους γιά τήν ὑγεία. Ὁ νοµπελίστας ἰολόγος, Luc Montagnier, ἀλλά καί ἡ καθηγήτρια ἰολόγος, Dr. Oveta Fuller, ἔχουν ἤδη ἐπισηµάνει τόν κίνδυνο ἐµφάνισης ἀπρόβλεπτων παρενεργειῶν τῶν ἐµβολίων⁵.

Σχετικῶς, ἀναφέρει ὁ π. Στυλιανός Καρπαθίου στήν Ἀνοικτή Ἐπιστο­λή του πρός τήν Ἱερά Σύνοδο: «δ. Στό διακινούµενο ἐρώτηµα, γιά τό ἐάν µπορεῖ τό ἐµβόλιο νά ἐπηρεάσει τό DNA, ἡ ἀπάντηση εἶναι, ὅτι αὐτό εἶναι ἐφικτό. Μπορεῖ νά συµβεῖ, µέσα ἀπό τήν διαδικασία τῆς ἀντίστροφης τρανσκριπτάσης, ἡ ὁποία εἶναι δυνατόν νά µετατρέψει τό m-RNA σέ τµῆµα τοῦ DNA· νά συνθέσει δηλαδή DNA χρησιµοποιῶντας RNA τοῦ ἰοῦ ὡς καλούπι[xi].

ε. Ὁµοίως, ὑπάρχει σοβαρός προβληµατισµός, γιά τό si-RNA (RNA µικρῆς παρεµβολῆς ἤ σίγασης), διότι µέ τήν ἀποικοδόµηση τοῦ m-RNA, µέσα στά κύτταρα, ὑπάρχει κίνδυνος νά διευκολυνθεῖ ἡ ἔκφραση ὀγκογονιδίων».⁶

Ἔχει ἐκφραστεῖ, µάλιστα ὁ φόβος, ὅτι εἶναι πιθανόν οἱ ἀλλαγές, πού θά ἐπιφέρει τό ἐµβόλιο, νά κληρονοµοῦνται ἀπό τούς ἀπογόνους τῶν ἐµβολιασθέντων. Τούτη ἡ τελευταία παρατήρηση µᾶς φέρνει ἐνώπιόν τοῦ ἄρθρου 13 τῆς Σύµβασης τοῦ Ὀβιέδο, πού ὁρίζει: «Κάθε ἐπέµβαση πού ἀποσκοπεῖ στήν τροποποίηση τοῦ ἀνθρώπινου γονιδιώµατος εἶναι ἐπιτρεπτή µόνο γιά προληπτικούς, διαγνωστικούς ἤ θεραπευτικούς σκοπούς καί µόνον ἐφ’ ὅσον δέν ἀποσκοπεῖ στό νά εἰσαγάγει ὁποιαδήποτε τροποποίηση στό γονιδίωµα τυχόν ἀπογόνων». Ἑποµένως, κατά τά ἀνωτέρω, τό ὁποιοδήποτε ἐµβόλιο κατά τοῦ κορωναϊοῦ, στό µέτρο πού ἐπιφέρει κληρονοµική τροποποίηση τοῦ ἀνθρώπινου γονιδιώµατος, εἶναι παράνοµο καί δέν ἐπιτρέπεται ἀπό τό Διεθνές Δίκαιο ἡ διενέργειά του, οὔτε µέ τή συναίνεση τῶν πολιτῶν!

Αὐτή λοιπόν τήν Ἐλευθερία µᾶς ὑπόσχονται οἱ πολιτικοί µας; Μιά ἐλευθερία πού θά βασίζεται στό θάνατο ἀθώων ἀγέννητων παιδιῶν καί θά ἀπειλεῖ νά δηµιουργήσει µία «γενετική Χιροσίµα»⁷; Τέτοια ψεύτικη, ἀπάνθρωπη Ἐλευθερία, νά τό ξέρουν, δέν τή θέλουµε!

Ζωή Ἀγγελικούδη

Νοµικός

«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 223

Μάρτιος 2021

     Ὑποσηµειώσεις

1. https://pace.coe.int/en/files/29004/html?fbclid=IwAR2rCIgv7HxJCJb_-s-vvYv0qMLQAxRJ9cX1y_35RI1rKQnAtf4Wqtim3-I
2. Στυλιανοῦ Καρπαθίου, Πρωτοπρεσβυτέρου, «Ἐµβόλια λουσµένα ἀπό τό αἷµα ἀθώων!», περιοδικό «Ἐνοριακή Εὐλογία», Ἔτος Κ’, Τεῦχος 222, Φεβρουάριος 2021, 70 ἐπ. (71).
3. Κωνσταντίνου Κουρούπη: Ἡ ὑποχρεωτικότητα τοῦ ἐµβολιασµοῦ σέ διεθνές καί εὐρωπαϊκό ἐπίπεδο: https://www.syntagmawatch.gr/trending-issues/i-ypoxreotikotita-tou-smvoliasmou-se-diethnes-kai-evropaiko-epipedo/
4. Κωνσταντίνου Κουρούπη, ε.α.
5. Στυλιανοῦ Καρπαθίου, Πρωτοπρεσβυτέρου, «Ἐµβόλια λουσµένα ἀπό τό αἷµα ἀθώων!», περιοδικό «Ἐνοριακή Εὐλογία», Ἔτος Κ’, Τεῦχος 222, Φεβρουάριος 2021, 70 ἐπ. (71).
6. Στυλιανοῦ Καρπαθίου, Πρωτοπρεσβυτέρου, Ἀνοικτή Ἐπιστολή γιά τό ζήτηµα τοῦ ἐµβολίου πρός τήν Ἱερά Σύνοδο:
7. Ἡ ἔκφραση «γενετική Χιροσίµα», χρησιµοποιεῖται ἀπό τόν π. Στυλιανό Καρπαθίου, στήν ἀνωτέρω ἀνοικτή ἐπιστολή του.