ΕΚΟΙΜΗΘΗ ΕΝ ΚΥΡΙῼ Ο π. ΗΛΙΑΣ ΣΤΕΦΟΠΟΥΛΟΣ
Τήν Κυριακή 7 Φεβρουαρίου 2021 τό ἀπόγευμα, ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ ὁ συνταξιοῦχος πρώην Ἐφημέριος τοῦ Ναοῦ μας, πρωτοπρεσβύτερος π. Ἠλίας Στεφόπουλος, πλήρης ἡμερῶν.
Τό πρωί τῆς Τρίτης 9 Φεβρουαρίου 2021 ἐψάλη εἰς τόν Ἱ. Ναόν μας ἡ νεκρώσιμος Ἀκολουθία εἰς Ἱερεῖς καί στίς 11 π.μ. ἐψάλη ἡ συνήθης νεκρώσιμος Ἀκολουθία μέ μέ τήν συμμετοχή τῶν Ἐφημερίων τοῦ Ναοῦ μας, τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Εὐσταθίου ἀπό τήν Κηφισιά καί τοῦ υἱοῦ τοῦ μεταστάντος πρωτ. Στεφάνου Στεφοπούλου.
Ὁ μακαριστός π.Ἠλίας διηκόνησε στόν Ναόν μας τοῦ Ἁγίου Νικολάου Πευκακίων ἀπό τοῦ ἔτους 1972, ὅταν μετετέθη ἀπό τόν Ἱ.Ν. Ἁγίας Ἄννης Χαλανδρίου, ἕως τῆς συνταξιοδοτήσεώς του, τό ἔτος 1999. Διηκόνησε καθ’ ὅλο αὐτό τό διάστημα τό ἔργο τῆς Φιλανθρωπίας, ὡς Πρόεδρος τοῦ Ἐνοριακοῦ Φιλοπτώχου Ταμείου.
Μετά τό πέρας τῆς Νεκρωσίμου Ἀκολουθίας (ἡ ὁποία μετεδίδετο συγχρόνως, μέσῳ Skype στήν Ἀμερική ὅπου διαμένει ἡ θυγατέρα του Ἑλένη), ὁμίλησε γιά τόν μεταστάντα ἀπό στήθους ὁ Προϊστάμενος τοῦ Ναοῦ, πρωτ. Βασίλειος Βολουδάκης, . Τήν ἀπομαγνητοφωνηθεῖσα (ἀπό τόν κ. Γεράσιμον Βουρνᾶν) ὁμιλία τοῦ π. Βασιλείου, παραθέτουμε εὐθύς:
ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ ΛΟΓΟΣ ΕΙΣ π. ΗΛΙΑΝ ΣΤΕΦΟΠΟΥΛΟΝ
«Πρὶν ἀπὸ ἀρκετὰ χρόνια, τὸ 1972, βρισκόµουν κοντὰ στὴν εἴσοδο τοῦ Ναοῦ µας, ἐσωτερικά. Καὶ τότε εἶδα ἕναν κληρικὸ νὰ θέλει νὰ εἰσέλθη. Ρώτησα: «Πάτερ τὴν εὐχή σας, ἀπὸ ποῦ εἶσθε;», ἤµουν τότε Διάκονος. Καὶ µοῦ ἀπαντᾶ: «Πατὴρ Ἠλίας Στεφόπουλος, ὁ νέος ἐφηµέριος». Αὐτὸ τὸ θυµόταν ὁ µακαριστὸς καὶ µοῦ ἔλεγε ἀρκετὲς φορές: «Ἐσὺ µὲ ὑπεδέχθης πρῶτος στὴν εἴσοδο. Θέλω νὰ µὲ 
κηδεύσῃς καὶ θέλω νὰ µὲ διαβάσῃς καλά»! Τοῦ ἔλεγα: «Μὰ δὲν ξέρουµε ποιὸς θὰ φύγει πρῶτος, ὁ Θεός µας δὲν κοιτάει τὶς ἡλικίες, ἔχει δικά του κριτήρια γιὰ τὴν ἐπιλογὴ τῶν ἀνθρώπων ποὺ θὰ καλέσῃ». «Ἀκοῦς τί σου λέω;» µοῦ ἐπαναλάµβανε «Πρόσεξε καλά!». Καὶ σήµερα ἀφοῦ ὑπηρέτησε περίπου 25 χρόνια σ’ αὐτὸ τὸ Ναὸ ἦρθε ἡ θλιβερὴ ἡ ὥρα, γιὰ µᾶς. Γιὰ ἐκεῖνον εἶναι εὐχάριστη, γιατί εἶναι ἡ Πεντηκοστή του, ἡ ὁριστική, ἐκείνη ποὺ θὰ τὸν ὁδηγήσῃ στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ µας. Ἀλλὰ γιὰ τοὺς ζῶντας καὶ παραµένοντας σὲ αὐτὸν τὸν ἀγῶνα τῆς ζωῆς, πού τόν συνανεστράφησαν, ἡ νοσταλγία τῆς παρουσίας του εἶναι µεγάλη καὶ ἰδιαιτέρως γιά µᾶς, τούς Ἱερεῖς αὐτοῦ τοῦ Ναοῦ, ποὺ σὲ κάθε σηµεῖο Του, ὄχι µόνο στὸ Ἱερὸ Βῆµα ἀλλὰ παντοῦ, βλέπουµε καὶ ἔχουµε νοερὰ τὴν παρουσία του. Γιὰ µᾶς εἶναι ἕνας χωρισµὸς ὁ ὁποῖος ἀντιµετωπίζεται, βεβαίως,
µὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ µας καὶ µὲ τὴν βεβαιότητα τῆς κοινῆς Ἀναστάσεως, κατὰ τὴν ὁποία ὅλοι θὰ εὑρεθοῦµε µαζί.
Ὁ πατὴρ Ἠλίας µὲ τὸν Πατέρα µας, τόν π. Ἐµµανουὴλ, ποὺ ἦταν τότε προϊστάµενος, εἶχε ἕνα ἰσχυρὸ πνευµατικό σύνδεσµο καὶ πλειστάκις µοῦ ἔλεγε µετὰ τὴν κοίµηση τοῦ πατρὸς Ἐµµανουὴλ ὅτι «Δὲν ὑπάρχει βραδιὰ ποὺ δὲν θὰ τὸν δῶ στὸν ὕπνο µου καὶ θὰ µιλᾶµε µέχρι νὰ ξυπνήσω». Αὐτὸ ἦταν ἀποτέλεσµα τοῦ ἐπὶ γῆς συνδέσµου, ὅπως ὑπῆρχε σύνδεσµος καὶ µὲ τὸν ἀείµνηστο πατέρα Νικόλαο καὶ τὸν πατέρα Φίλιππο, ὁ ὁποῖος –µετά τήν κοίµηση τῶν ἄλλων Πατέρων– µᾶς παρέµεινε ὡς τελευταῖος θησαυρὸς αὐτοῦ τοῦ Ναοῦ καὶ παρακαλοῦµε τὸν Κύριο νὰ τὸν κρατήσῃ στή ζωή ἐπί ἔτη πολλὰ νὰ µᾶς παρακολουθῇ, νὰ µᾶς συµβουλεύῃ, νὰ µᾶς διορθώνῃ.
Ὁ πατὴρ Ἠλίας, ὡς ἰδιαίτερο ποιµαντικό ἔργο ἀνέλαβε τὴν διακονία τῆς Φιλανθρωπίας αὐτῆς τῆς Ἐνορίας καὶ ἐπὶ ἔτη πολλὰ ἀγωνίστηκε µὲ τὶς συνεργάτιδες καὶ τοὺς συνεργάτες του γιὰ νὰ φέρῃ εἰς πέρας αὐτὸ τὸ ἱερὸ ἔργο, τὸ ὁποῖο µετέπειτα, µὲ τὴν ἀναχώρησή του παρέδωσε στὸν πατέρα Φίλιππο γιὰ νὰ τὸ συνεχίσῃ.
Ἡ παρουσία του ἦταν παρουσία ἐποικοδοµητικὴ, γιατί εἶχε ἰσχυρὲς ρίζες ἀπὸ τὸν θεῖο του, τὸν ἀείµνηστον π. Σπυρίδωνα Ξένο, ὁ ὁποῖος ἦταν πνευµατικὴ φυσιογνωµία καί στήν ὥριµη ἡλικία του ἐγκαταβίωσε στό Ἅγιον Ὄρος, δηµιουργῶντας δική του Συνοδεία στή Νέα Σκήτη, ὅπου διάδοχός του σήµερα εἶναι ὁ π. Βενέδικτος.
Ὁ π. Σπυρίδων, ὅσο ἦταν ἀκόµη στόν κόσµο, τακτικὰ ἐρχόταν στὸν Ναὸν µας καὶ µᾶς παρακολουθοῦσε καὶ καθοδηγοῦσε τόν π. Ἠλία καὶ τὸν συµβούλευε. Δὲν ἀνεχόταν τὴν παραµικρὴ ἔξοδο ἀπὸ τὴν ἀκρίβεια. Μέ ὅλα αὐτὰ εἶχε γαλουχήσει τὸν πατέρα Ἠλία καὶ συνεχῶς τοῦ τὰ ὑπενθύµιζε καὶ γιὰ αὐτὸ καὶ οἱ ἐνορίτες µας τὸν ἀγάπησαν, τὸν ἔκαµαν πνευµατικό τους πατέρα καὶ, δυστυχῶς, λόγω τῶν περιοριστικῶν µέτρων ποὺ ἰσχύουν, πολλοὶ θὰ ἤθελαν σήµερα νὰ βρίσκονται ἐδῶ νὰ συµπροσευχηθοῦν καί νά τόν τιµήσουν, ἀλλὰ δὲν µπόρεσαν.
Ἔχουµε νὰ ποῦµε πολλὰ γιατί τόσα χρόνια ἕνας διάκονος τοῦ Εὐαγγελίου ἔχει ἀφήσει τὴ δική του ἐποχή. Ὅµως θὰ βροῦµε εὐκαιρία καὶ µέσω τοῦ περιοδικοῦ µας νὰ προβάλλουµε τὸ ἔργο του, ὥστε νὰ µείνῃ καὶ νὰ καταγραφῇ στὸ ἱστορικὸ αὐτῆς τῆς Ἐνορίας καὶ ἡ δική του ἰσχυρὴ παρουσία.
Εἴχαµε σχεδιάσει καὶ ἑτοιµάσει τὴν βράβευσή του γιὰ τὴν Κυριακή τῆς Σταυροπροσκυνήσεως τοῦ 2020, ἀλλά µετά τήν Δευτέρα Κυριακή τῶν Νηστειῶν, ἐπεβλήθη τὸ καθολικὸ lockdown καὶ ἔτσι αὐτὸ τὸ ἔργο ἀνεβλήθη. Ὅµως ἡ περγαµηνὴ ὑπάρχει καὶ θὰ γραφῇ ἐν καιρῷ στὸ περιοδικό µας ὡς ἕνας τίτλος Τιµῆς καὶ µιά Περγαµηνὴ Εὐγνωµοσύνης πρὸς τὸ πρόσωπό του καὶ πρὸς τὴν διακονία του.
Εἶναι εὐτυχὴς ὁ πατὴρ Ἠλίας, ὄχι µόνο γιατί ὁδεύει σήµερα τὴν ὁδὸν ποὺ τοῦ ἠτοιµάσθη, ἀλλὰ καὶ γιατί ἀφήνει πίσω του ἐκλεκτὰ παιδιὰ, υἱόν καὶ θυγατέρες, τὰ ὁποῖα παιδιὰ του, πολὺ ἀγάπησε. Ὅταν ἡ κόρη του ἡ Ἑλένη ἐγκαταστάθηκε στὴν Ἀµερικὴ, δὲν παρέλειπε νὰ τὴν ἐπισκέπτεται καὶ νὰ συνεχίζῃ νὰ ἐκφράζῃ αὐτὸ ποὺ εἶχε ἡ καρδιά του.
Ἄφησε ὅµως καὶ τὸν υἱὸν του, τὸν πατέρα Στέφανο ὡς διάδοχο καὶ στὴν Ἱερωσύνη. Καὶ αὐτὸ εἶναι µιὰ ἰδιαίτερη εὐλογία γιά ἐκεῖνον, νὰ ἔχῃ τὸ σαρκικό του παιδὶ νὰ τὸν µνηµονεύῃ συνεχῶς στὴ Θεία Λειτουργία µαζὶ µὲ ὅλα τά ἄλλα τὰ πνευµατικά του παιδιά. Εὐχόµεθα στὸν ἀγαπητό µας πατέρα Στέφανο νὰ ἔχῃ τὴν εὐχή του, νὰ συνεχίσῃ τὸ ἔργο του, τὸ ὁποῖο, πράγµατι, συνεχίζῃ µὲ πολὺ ζῆλο ὁ πατὴρ Στέφανος.
Νὰ εὐχηθοῦµε στὴν Πρεσβυτέρα του, ἡ ὁποία ἀγωνίστηκε σὲ αὐτὴ τὴ ζωή, µᾶλλον συναγωνίσθηκε, ἀλλὰ γιὰ λόγους ὑγείας δὲν µπορεῖ νὰ βρίσκεται κοντά µας. Νὰ τονίσουµε αὐτὸ, ποὺ ἔλεγε πάντοτε ὁ πατὴρ Ἠλίας: «Ἡ Πρεσβυτέρα µου εἶναι ὁ δεύτερος ἐαυτός µου. Χωρὶς ἐκείνη δὲν θὰ µποροῦσα νὰ ἀνταπεξέλθω σὲ αὐτὸ τὸ δύσκολο ἔργο τοῦ πατέρα καὶ τοῦ Κληρικοῦ, τοῦ Ποιµένος». Νὰ εὐχηθοῦµε καὶ στὶς θυγατέρες του καὶ στὶς οἰκογένειές τους νὰ ἔχουν τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ µας. Ἤδη γνωρίσαµε σήµερα – γιατί εἶναι παρών – ἕναν καρπὸν ἄµεσον, τόν µικρό ἐγγονὸ του, τὸν Ἠλία Στεφόπουλον, τοῦ Στέφανου!
Ἔτσι λοιπὸν ἀφήνει τὴ σφραγῖδα του ὁλοκληρωµένη ὁ πατὴρ Ἠλίας καὶ γιὰ αὐτὸ ἡ λύπη µας µετριάζεται καὶ ὅλοι µαζὶ µέσα ἀπὸ τὴν καρδιὰ µας ψάλλουµε τὸ : «Αἰωνία ἡ µνήµη»!
Ὅλοι οἱ Πατέρες κατευοδώσαμε τό σκήνωμα τοῦ π. Ἠλία ψάλλοντες τό «ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!».
Νά ἔχουμε τήν εὐχή του καί τίς προσευχές του!
π. Βασίλειος Ε. Βολουδάκης
«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 223
Μάρτιος 2021