«Ἡ τοῦ Ληστοῦ μετάνοια,
τόν Παράδεισον ἐσύλησεν»
(Μακαρισμοί Α΄ ἤχου)
Πάλι Μεγάλη Ἑβδομάδα καί πάλι Μεγάλη Παρασκευή ἀνατέλει, χάριτι Θεοῦ. Καί κατά τό δημῶδες ἆσμα: «Σήμερα μαῦρος οὐρανός, σήμερα μαύρη μέρα· σήμερ’ Ἀγγέλοι Ἀρχάγγελοι, ὅλοι μαυροφοροῦνε». Πάλι τά ἴδια πνευματικά νοήματα, σάν ἐξεταστέα μας ὕλη, θά παρουσιασθοῦν ἀπό τήν Σχολή-Ἐκκλησία μπροστά σέ ὅλους ἐμᾶς, πού σάν ἐπανεξεταστέοι μαθητές – πάλιν καί πολλάκις – καλούμαστε νά τά ἐγκολπωθοῦμε, νά τά ἐνστερνιστοῦμε, μήπως καί «πιάσουμε τή βάση» καί περάσουμε τίς πνευματικές μας ἐξετάσεις, γιά νά εἰσέλθουμε στό Ἀνώτατο - ἤ μᾶλλον Αἰώνιο – Πανεπιστήμιο, στόν Παράδεισο, ὅπου πρῶτος ἀπ’ ὅλους, μᾶς «προήγαγεν», δηλ. προηγήθηκε, ὁ εὐγνώμων Ληστής.
Σύμφωνα μέ μυστική καί ἄγραφη διδαχή τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ Ἅγιος Ληστής τοῦ Γολγοθᾶ, εἶναι ὁ μόνος κοινός θνητός πού κατόρθωσε νά εἰσέλθει, πρό τῆς Δευτέρας Παρουσίας, στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Σέ μιά Αἰώνια καί Οὐράνια Βασιλεία, ὅπου μόνος ὁ Δεσπότης Χριστός μας βασιλεύει, ἔχοντας καί ἐκ δεξιῶν Του τήν Παναγία Μητέρα Του, κατά τό ψαλμικό λόγιο: «Παρέστη ἡ βασίλισσα ἐκ δεξιῶν σου …». Σ’ αὐτό τό ἀνέκφραστα πάντερπνο πανηγύρι, πού «ὀφθαλμός οὐκ οἶδεν καί οὖς οὐκ ἤκουσεν καί ἐπί καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη», σ’ αὐτήν τήν οὐράνια δόξα καί τό κάλλος, μόνος ὁ Ληστής ἐνδιαιτᾶται καί ἐντρυφᾶ, ἀγνώστως καί ἀφράστως. Ὅλοι οἱ ἄλλοι Ἅγιοι, «Ἀπόστολοι, Μάρτυρες καί Προφῆται, Ἱεράρχαι, Ὅσιοι καί Δίκαιοι, οἱ καλῶς τόν ἀγῶνα τελέσαντες καί τήν πίστιν τηρήσαντες», καθώς καί ὅλοι οἱ ἤδη σεσωσμένοι, στέκονται «ἀπ’ ἔξω» καί περιμένουν, «ἵνα μή χωρίς ἡμῶν τελειωθῶσι».
