Θυρανοίξια καὶ πάλι...
ἤ, Τῆς ἱερατικῆς διακονίας, τῆς 5ης δεκαετηρίδος,
οἱ ἀπαρχές
Μνημόσυνο ἱερὸ Χρυσοστόμου τοῦ Α΄
Μητροπολίτου Χαλκίδος γενομένου. (1974-2001).
Τὸν Ἱερέα δεῖ «κηρύσσειν τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας»
τοῦ Θεοῦ καὶ «προσφέρειν δῶρα καὶ θυσίας πνευματικάς»
(Εὐχὴ Χειροτονίας πρεσβυτέρου)
Στ᾿ ἀλήθεια, ἔχουν τὴ σημασία τους καὶ τὸ εἰδικό τους τὸ βάρος οἱ διάφοροι ἐπέτεοι στὴ ζωή καὶ στὴ διακονία μας. Μάλιστα, ὅταν οἱ ἐπέτειοι αὐτὲς πληθύνονται, αὐξάνουν, μαζὶ μὲ τὴν ἡλικία, ποὺ συσσωρεύει ὁ χρόνος, τότε ἀποκτοῦν ὅλο καὶ μεγαλύτερη ἀξία, γιατὶ τὸ ξέρεις: δὲν θὰ ἐπαναληφθοῦν. Δηλαδή, τὸ δέκα μπορεῖ νὰ γίνει εἴκοσι, τὸ εἴκοσι σαράντα, ὅμως, ὅταν σιμώσεις, καὶ ξεπεράσεις, τὸν ἀριθμὸ σαράντα, τότε ξέρεις ὄτι σιμώνεις στὸ νῆμα ποὺ τερματίζει τὸ ἄθλημα τῆς ἐπίγειας βιοτῆς. Ὁπότε καὶ περιμένεις, μετρῶντας ἕνα-ἕνα τὰ χρόνια, ποὺ σοῦ περίσσεψαν πιά.