ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

Μᾶς χρειάζεται ἄραγε ὁ Θεός;

Ἀλήθεια, ἔχουμε ἀναρωτηθεῖ ποτέ, ποιά μπορεῖ νά εἶναι τά συμπτώματα τῆς παρακμῆς πού κατά τά φαινόμενα βιώνει ὁ σύγχρονος Ἑλληνισμός στίς μέρες μας;

Φαντάζομαι ὅτι, ἑρμηνεῖες ὑπάρχουν πολλές, καθώς ὁ καθένας μπορεῖ νά ὑποδείξει ὡς τέτοια εἴτε τίς πολύ κακές οἰκονομικές ἐπιδόσεις τοῦ κράτους, εἴτε τήν ἀπώλεια τῆς αὐτονομίας καί τόν περιορισμό τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας του, τήν ἔκλυση τῶν ἠθῶν ἤ τήν μείωση τοῦ βιοτικοῦ ἐπιπέδου τῶν πολιτῶν, τήν ἐξάντληση τῆς στρατιωτικῆς ἰσχύος ἤ τή σημαντική μείωση τοῦ πληθυσμοῦ καί τόσα ἄλλα, μόνα τους ἤ καί σέ συνάρτηση μεταξύ τους.

Πιστεύω ὡστόσο ὅτι, ἀναντίρρητα, ἕνα τέτοιο σύμπτωμα μπορεῖ νά ἀποτελέσει καί ἡ ὁλοένα αὐξανόμενη ἀπόρριψη, ἀπό τόν λαό, χαρακτηριστικῶν πού συνθέτουν τήν ἰδιοπροσωπία τῶν Ἑλλήνων, ὅπως ἡ ἀγάπη πρός τήν πατρίδα του καί ἡ θυσιαστική ἔκφραση τῆς ἀγάπης αὐτῆς, καί ἀκόμη περισσότερο, ἡ προαιώνια σχέση μας μέ τόν Θεό, τόν Θεό τῶν Πατέρων ἡμῶν.

Εὐωδιὰ δεντρολίβανου, ματζουράνας καὶ φρέζιας....

Ποιμαντικὰ βιώματα τῆς Σταυροπροσκυνήσεως

Στὸν σεβαστό μου Καθηγητὴ

κύριον Ἀλέξανδρον Μ. Σταυρόπουλον, εὐγνωμόνως

Μὲ τὴν ἄνοιξη καὶ καθὼς μεσιάζει ἡ Σαρακοστή, ἀνοίγεται μπροστά μας ἡ φορτωμένη εὐωδιὲς καὶ κατάνυξη γιορτὴ τῆς Σταυροπροσκυνήσεως, ποὺ κομίζει παράλληλα ἄρωμα πολύτιμο Μεγαλοβδομάδας καὶ Πασχαλιᾶς. Γιατὶ μονάχα τοὺς ὕμνους νὰ γευτεῖ κανεὶς αὐτὸ φτάνει, ἀφοῦ ἀκούγοντας π.χ. στὸ Ὄρθρο νὰ ψάλλεται «Πανηγύρεως ἡμέρα τοῦ Τιμίου Σταυροῦ...» ἤ, «Σήμερον γίνεται χαρὰ ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς...», ὅλ᾿ αὐτὰ αἰσιοδοξοῦν τὸ καταπονημένο ἀπὸ τὰ πολλὰ φορτία τῆς καθημερινότητος, “εἶναι” τοῦ ἀνθρώπου καὶ δή τοῦ πιστοῦ. Βλέπεις, ἡ Κυριακὴ αὐτή, ἡ τρίτη δηλαδή, Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν, εἶναι ἀφιερωμένη στὴν «φωτοφόρον τοῦ σταυροῦ προσκύνησιν...». Προσκύνηση, ποὺ καταγαύζεται ἀπὸ τὴν «ἡλιακὴν αἴγλην...», τὴν ὁποία ἀκτινοβολεῖ ὁ Σταυρὸς, ὁ τοῦ Κυρίου Σταυρός, «δι᾿ οὗ τῶν δακρύων ἐξηφανίσθη κατήφεια, καὶ τοῦ θανάτου τῶν παγίδων ἐρρύσθημεν, καὶ πρὸς ἄληκτον εὐφροσύνην μετήλθομεν...».

Πῶς, λοιπόν, νὰ μὴν εὐωδιάζει σήμερα, τέτοια φωτοφόρο ἡμέρα,  ἠ ἐκκλησιά, καθὼς προσέρχονται οἱ πιστοὶ καὶ προσκυνοῦν τὸ Τίμιο Ξύλο; Τὸ προσκυνοῦν καὶ λαμβάνουν τὸ φίλεμα/εὐλογία κλωνάρι εὐωδιαστὸ δεντρολίβανου ἤ ματζουράνας, μαζὺ μὲ τὸ τρυφερὸ τὸ ἄνθος τῆς φρέζιας; Πῶς νὰ μὴν εὐωδιάζει ἡ φύση ὁλάκερη, ποὺ στολισμένη μὲ τὰ πολύτιμα καὶ ὡραιότερα τῶν ἀνθέων της, προετοιμάζεται γιὰ νὰ ὑποδεχθεῖ τὸν «Βασιλέα τῶν Βασιλευόντων καὶ Κύριον τῶν κυριευόντων [ὁ Ὁποῖος] προσέρχεται σφαγιασθῆναι..»;

ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΔΟΣ
ΤΟΥ ΕΝΟΡΙΑΚΟΥ ΜΑΣ ΦΙΛΟΠΤΩΧΟΥ

Μετά τό πέρας τῆς Θ. Λειτουργίας τῆς ἑορτῆς τῆς Ἁγίας Φιλοθέης, στίς 19 Φεβρουαρίου 2019, ὁ Λειτουργός τῆς ἡμέρας  καί Πρόεδρος τοῦ Ἐνοριακοῦ Φιλοπτώχου Ταμείου, π. Γεώργιος Χάας, ἐβράβευσε ἐκ μέρους τοῦ Διοικ. Συμβουλίου τοῦ Ε.Φ.Τ. τήν παλαιά συνεργάτιδα τοῦ Ναοῦ μας καί ἐπί δεκαετίες ἐθελόντρια τοῦ Ε.Φ.Τ. κ. Κωνσταντία Στεργίου, προσφέροντάς της Περγαμηνήν Τιμῆς καί μία ἀσημένια Εἰκόνα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.