Ἐπειδή ἐκφράζει τά ἤθη καί τίς ἀξίες κάθε κράτους καί λόγῳ τοῦ αὐξηµένου ἐνδιαφέροντος τῆς ἑκάστοτε Πολιτείας γιά τή διαµόρφωση καί τή λειτουργία τῆς οἰκογένειας καί τῶν οἰκογενειακῶν σχέσεων ἐντός τῆς ἐπικράτειάς της
Τό οἰκογενειακό δίκαιο
ἀνήκει στόν πυρῆνα τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας!
Σέ προηγούµενα ἄρθρα εἴχαµε ἀναπτύξει, ὅτι κατά τό Ἑλληνικό Δίκαιο ὁ γάµος µεταξύ ὁµοφύλων εἶναι ἀνυπόστατος, ἐνῷ δέν ὑφίσταται δυνατότητα ἀπόκτησης ἀπογόνων ἀπό ὁµόφυλα ζευγάρια µέ τή µέθοδο τῆς ἰατρικῶς ὑποβοηθούµενης ἀναπαραγωγῆς. Ἄλλες ἔννοµες τάξεις ὅµως, ἀναγνωρίζουν τόσο τό γάµο µεταξύ ὁµοφύλων προσώπων, ὅσο καί τά τέκνα πού ἀποκτῶνται ἀπό τά πρόσωπα αὐτά, ὡς τέκνα γεννηµένα ἐντός γάµου τῶν γονέων τους. Ἐνδεικτικά νά ἀναφέρουµε τήν ἔννοµη τάξη τῆς Μεγάλης Βρετανίας, ὅπου µάλιστα στίς ληξιαρχικές πράξεις γέννησης, ἀναγράφονται οἱ γονεῖς τοῦ τέκνου, ὄχι ὡς «πατέρας» καί «µητέρα», ἀλλά ὡς «γονέας α΄» καί «γονέας β΄».
Ὑπάρχουν περιπτώσεις ὅπου πρόσωπα µέ Ἑλληνική ὑπηκοότητα συνάπτουν γάµο καί ἀποκτοῦν παιδιά µέ ὁµόφυλά τους πρόσωπα στό ἐξωτερικό, σέ χῶρες, ὅπου ἡ σύναψη γάµου καί ἡ ἀπόκτηση τέκνων ἀπό ὁµόφυλα ζευγάρια εἶναι νόµιµη. Τό ἐρώτηµα πού ἀνακύπτει εἶναι: Πῶς θά πρέπει νά ἀντιµετωπίζει ἡ Ἑλληνική ἔννοµη τάξη τίς περιπτώσεις αὐτές;
Τό ζήτηµα αὐτό ἀντιµετώπισε τό Νοµικό Συµβούλιο τοῦ Κράτους µέ τή γνωµοδότηση τοῦ ὑπ. ἀριθ. 201/20181. Τό Νοµικό Συµβούλιο τοῦ Κράτους (στό ἑξῆς ΝΣΚ) εἶναι συνταγµατικά κατοχυρωµένη, στό ἄρθρο 100Α τοῦ Συντάγµατος, ἀνώτατη ἀνεξάρτητη Ἀρχή, στήν ὁποία ἔχει ἀνατεθεῖ ἡ νοµική ὑποστήριξη τοῦ Κράτους. Στή νοµική αὐτή ὑποστήριξη συγκαταλέγεται µεταξύ ἄλλων ἁρµοδιοτήτων «ἡ ἔκδοση γνωµοδοτήσεων σέ ἐρωτήµατα τῆς Διοίκησης»2.
Στήν ἐξεταζόµενη περίπτωση τά ἐρωτήµατα τέθηκαν, ὅταν τό Τµῆµα Εἰδικοῦ Ληξιαρχείου, τό ὁποῖο εἶναι ἁρµόδιο γιά τήν καταχώρηση (µεταγραφή) ληξιαρχικῶν πράξεων γεννήσεως πού συντάχθηκαν στό ἐξωτερικό γιά Ἕλληνες ὑπηκόους, ἀρνήθηκε νά καταχωρήσει ληξιαρχικές πράξεις πού συντάχθηκαν «ἀπό ἐπιχώρια ἀλλοδαπή ἀρχή» σέ µία σειρά ἀπό περιπτώσεις.
