Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Η ΠΑΝΟΥΡΓΙΑ
ΤΟΥ ΤΕΚΤΟΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΜΑΣ!
Ἡ Μισθοδοσία τοῦ Κλήρου καί ἡ Ληστρική Ἑταιρεία
γιά τήν Ἐκκλησιαστική Περιουσία
Ἔχει γίνει πλέον σαφές καί στόν πιό ἀφελῆ θρησκευόμενον ἄνθρωπο, ὅτι στήν Ἑλλάδα ἡ σκακιέρα τῆς πολιτικῆς ἀπαρτίζεται πλέον ἀπό πιόνια ὅλων τῶν πολιτικῶν τάσεων καί ἰδεολογιῶν, τά ὁποῖα, «ὦ τοῦ παραδόξου θαύματος»(!), εἴτε “ἄλογα” εἶναι, εἴτε ἁπλά “πιόνια”, εἴτε “βασιλεῖς” εἴτε “βασίλισσες”, ἀποσκοποῦν (ἐνορχηστρωμένα ἀπό τόν Τεκτονισμό μέ ἀπόλυτη ἀκρίβεια), νά συμβάλλουν στόν ἐξοβελισμό τῆς Ἐκκλησίας ἀπό τήν Δημόσια ζωή, κάτι τό ὁποῖο, βεβαίως, συνεπάγεται ἄμεσα καί συνεκδοχικά τόν ἀφανισμό της καί ἀπό τήν προσωπική ζωή τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν!
Στό καταχθόνιο αὐτό ἔργο ἔχουν παρακινηθεῖ νά συμμετάσχουν ὀργανωμένα ὅλοι οἱ Πολιτευόμενοι Τέκτονες (πού ἐλέγχουν ἀπολύτως ΟΛΑ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΒΟΥΛΗΣ), μέσω τῆς Προσκλήσεως, πού τούς ἀπηύθυνε ἀπό τοῦ ἔτους 1902, τό «Γαληνώτατον Ὕπατον Συμβούλιον τοῦ 33ου Βαθμοῦ» τῶν Τεκτόνων, μέ τήν ὑπογραφή τοῦ «Μεγάλου Διδασκάλου» τους Ν. ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ!
Πῶς ἡ Βουλή τῶν Ἑλλήνων ἔγινε Τεκτονική!
Πρόκειται γιά τήν ὑπ’ ἀριθ. 1473 Ἐγκύκλιο, τῆς 11ης Δεκεµβρίου 1902, στήν ὁποία σημειώνονται τά ἑξῆς ἀποκαλυπτικά:
«Φίλτατοι Ἀδελφοί,
Ἐπικειµένων τῶν Βουλευτικῶν ἐκλογῶν...ὀφείλοµεν πάντες, ἀνεξαρτήτως παντός πολιτικοῦ φρονήµατος καί παντός κοµµατισµοῦ, (περί οὗ ὁ τεκτονισµός δέν µεριµνᾶ ἀφίνων ἐλευθέρους τούς ἀδελφούς τέκτονας ν’ ἀνήκωσιν εἰς ὅποιον κόµµα θέλουσι) νά ψηφίσωµεν ὑπέρ ἐκείνων τῶν ὑποψηφίων ἀδελφῶν τεκτόνων οἵτινες ἔµειναν πιστοί εἰς τό ἡµέτερον Σῶµα καί νά τούς ὑποστηρίξωµεν πάσαις δυνάµεσι καί διά τῶν βεβήλων οὕς δυνάµεθα νά ἐπιρρεάσωµεν. Τοῦτο δέ ὀφείλοµεν νά πράξωµεν καί ἐκ καθήκοντος καί διότι φρονοῦµεν, ὅτι ἦλθεν ὁ καιρός νά δοκιµάσωµεν τήν ἰσχύν ἡµῶν. Πεποιθότες ὅτι θέλετε ἐννοήσει τήν σοβαρότητα καί τήν ὠφέλειαν τῆς ἡµετέρας παραγγελίας διατελοῦµεν µετά τοῦ ἀδελφικοῦ ἀσπασµοῦ. Ν. ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ»!
Ἐπ’ αὐτοῦ ἔχω γράψει λεπτομερῶς σέ ἐκτεταμένο ἄρθρο μου, πού δημοσιεύθηκε τόν Δεκέμβριο τοῦ 2016 στόν «Ὀρθόδοξον Τύπον» καί στό Περιοδικό μας «Ἐνοριακή Εὐλογία», ἀποκαλύπτοντας γιά πρώτη φορά τό ἀπολύτως ἄγνωστο ἕως τότε Μασωνικό μανιφέστο, μέ φωτογραφία τοῦ πρωτοτύπου του. Ὅποιος ἐνδιαφέρεται γιά λεπτομερέστερη ἐνημέρωση, μπορεῖ νά ἀνατρέξη στό δημοσίευμά μου ἐκεῖνο. Τώρα, ὅμως, ἐπιθυμῶ νά ὑπογραμμίσω δύο μόνο σημεῖα, ἀπό Τεκτονικά Μανιφέστα, πού ἔχουν ἄμεση σχέση μέ τή νέα ναρκοθέτηση τῆς Ἐκκλησίας, μέσω τοῦ προκαλύμματος, πού ψευδεπιγράφεται «μισθοδοσία τοῦ Κλήρου», πρός ἐνημέρωση τῆς Σεπτῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας μας, ἐν ὄψει τῆς προσεχοῦς συγκλήσεώς της.
Οἱ Τεκτονικές προδιαγραφές ἤ τό Εὐρωπαϊκό μοντέλο
Ὅπως γνωρίζουν πλέον οἱ Ἱεράρχες μας (ἀπό τήν μακροχρόνια κακοποίηση, πού ἔχει ὑποστεῖ ἡ Ἐκκλησία μας ἀπό τούς Ἑλληνόφωνους Πολιτικούς), κανένα ἐκκλησιαστικό ζήτημα, προβαλλόμενο ἀπό τήν Πολιτεία δέν εἶναι αὐτοτελές, ἀλλά ἀποτελεῖ προπέτασμα καπνοῦ, γιά νά συγκαλύψη τό ἐπιδιωκόμενο, πού εἶναι ὁ ἐκτοπισμός τῆς Ἐκκλησίας καί ἡ ἀντικατάστασή της ἀπό τό Κράτος, πού θά λειτουργῆ μόνο μέ Τεκτονικές προδιαγραφές, οἱ ὁποῖες σήμερα ἀποκαλοῦνται Εὐρωπαϊκό μοντέλο!
Γιά νά προλάβω τό μειδίαμα κάποιων, πού φαντάζονται πώς βλέπω ὁράματα, θά θυμίσω τίς Τεκτονικές ἐπιδιώξεις, μέ τά ἴδια τά γραπτά τῶν Τεκτόνων: «Ἀπέραντος εἶναι ἡ εὐρύτης καί ἡ γενικότης τοῦ προορισµοῦ καί τῆς ἀποστολῆς τῆς ἐλευθέρας Τεκτονικῆς. Περιλαµβάνει τήν ἀνθρωπίνη ζωή ἐν γένει, ἀτοµικήν καί κοινωνικήν, καθ’ ὅλας τάς ἐκδηλώσεις καί ἐκφάνσεις αὐτῆς. Σκοπεῖ τήν τελειοποίησιν τοῦ ἀνθρώπου ἐν γένει ὡς ζωϊκοῦ καί πνευµατικοῦ ὄντος. ἑποµένως ἐπιζητεῖ τήν πνευµατικήν ἀνύψωσιν, ἠθικήν διάπλασιν καί σωµατικήν εὐρωστίαν τῶν ὀπαδῶν αὑτῆς καί µετά τοῦτο πάντων τῶν ἀνθρώπων τῆς περιβαλλούσης κοινωνίας καί πάντων τῶν λαῶν τῆς γῆς, ἐγγύτερον ἤ ἀπώτατα εὑρισκοµένων....» («ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ», τεῦχος 8ον, Αὔγουστος 1931). Ἀκούσατε ὅλοι ἐσεῖς, πού ἀφελῶς πιστεύετε ὅτι ἡ Μασωνία εἶναι ἁπλῶς μιά Φιλανθρωπική Ὀργάνωση; Ἡ ἐλευθέρα Τεκτονική διαψεύδει τήν ἀφέλειά σας καί σαλπίζει ὅτι δέν εἶναι φιλανθρωπικός Ὀργανισμός, ἀλλά ὅτι ἐπιδιώκει νά ὑποκαταστήση τήν Ἐκκλησία στά πάντα, ἐφ’ ὅσον «Περιλαµβάνει τήν ἀνθρωπίνη ζωή ἐν γένει, ἀτοµικήν καί κοινωνικήν, καθ’ ὅλας τάς ἐκδηλώσεις καί ἐκφάνσεις αὐτῆς», καί «σκοπεῖ τήν τελειοποίησιν τοῦ ἀνθρώπου ἐν γένει ὡς ζωϊκοῦ καί πνευµατικοῦ ὄντος...».
Μέσα ἀπό αὐτήν τήν θεώρηση, ποιά ἁρμοδιότητα ἀπομένει πλέον στήν Ἐκκλησία; Ὅλες οἱ πτυχές τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς, πού ἀνήκουν στήν Ἐκκλησία, διεκδικοῦνται ἀπό τό Τεκτονικό Ἑλληνικό Κράτος, τά μέλη τοῦ ὁποίου, μάλιστα, πού ἔχουν αὐτή τήν ἐπιδίωξη, γνωρίζουν πολύ καλά καί τίς δυσκολίες τοῦ ἐγχειρήματος καί τό ὁμολογοῦν ἤδη ἀπό τό 1893 στό µηνιαῖο τεκτονικό περιοδικό σύγγραµµά τους «ΑΘΗΝΑ» ὅτι «ταῦτα πάντα δέν δύνανται νά ἐπιτευχθῶσι ἐν βραχείᾳ προσπαθείᾳ», ἀλλά γιά νά «φθάσωµεν εἰς τόν σκοπόν τοῦτον, ὦ Ἀδελφοί, εἶναι µακρός ὁ δρόµος» (ἐν Ἀθήναις, Μάρτιος, σελ. 43)!
Πέρασαν ἀπό τότε 126 χρόνια μέ Τεκτονική ὑπομονή γιά νά μᾶς πληροφορήσουν ἐπισήμως, ὅτι ἔφθασε πλέον ἡ ὥρα γιά τήν ἀποκαθήλωση τοῦ «διά τοῦ Σταυροῦ Πολιτεύματος» καί στήν Ἁγιομαρτυρική καί Αἱματοπότιστη Ἑλλάδα μας, καί τήν ἀντικατάστασή του μέ τό Τεκτονικόν «Οὐδετερόθρησκον Κράτος», στό ὁποῖο, βεβαίως, δέν ἐπιτρέπεται νά συνδέεται πλέον μέ Τήν Ἐκκλησία του καί γι’ αὐτό πρέπει νά χωρισθῆ ἄμεσα ἀπό Αὐτήν, καί νά ἀποκοπῆ ἀμετάκλητα καί ἀπό τούς Λειτουργούς Της!
Μέσα ἀπό αὐτήν τήν ἁλυσιδωτή καί ὑπεραιωνόβια ὑπονόμευση κάθε Ὀρθοδόξου ἀντιστάσεως πρός ἐπίτευξιν τοῦ δολίου σκοποῦ, ἐφθάσαμε νά πληροφορηθοῦμε ἐσχάτως –μέ χρυσοϋφασμένα κούφια λόγια– καί τήν κατάργηση τῆς μισθοδοσίας τῶν Κληρικῶν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, διά τῆς δημιουργίας τἄχα “εἰδικοῦ Ταμείου”(!), ἴδιας ἀποτελεσματικότητος μέ τήν τακτική τῶν γαμπρῶν, πού ἐξαπατοῦν τίς νύφες καί, ἀντί γάμου, ἐφαρμόζουν τό «στρίβειν διά τοῦ ἀρραβῶνος»!
Οἱ ἀπό ἐτῶν σχεδιασμοί τῶν Τεκτόνων
Τό πρόβλημα μέ ὅλους ἐμᾶς εἶναι ὅτι ποτέ δέν μελετήσαμε τά κατά καιρούς ἀνακύπτοντα προβλήματα σέ σχέση μέ τόν βασικό τους ἄξονα, πού εἶναι ὁ ἀπ’ αἰώνων σχεδιασμός τῶν Τεκτόνων, παρ’ ὅτι ἐκεῖνοι περιγράφουν κατά καιρούς μέ σαφήνεια τίς ἐπιδιώξεις τους. Συγκρίνοντας τά γραπτά τους μέ τήν πολιτική πραγματικότητα τῆς ἀνθρωπότητος καί, εἰδικά, τῆς Πατρίδος μας, βλέπουμε ὅτι μέχρι σήμερα σταδιακἀ ὑλοποιοῦνται, καί, μάλιστα, ΚΑΤΑ ΓΡΑΜΜΑ, ὅλα ὅσα ἔχουν σχεδιάσει! Ἐμεῖς, παρ’ ὅλα αὐτά πού βλέπουμε νά πραγματοποιοῦνται, ἐξακολουθοῦμε νά ἐθελοτυφλοῦμε καί ἀρκούμεθα νά ἐξετάζουμε τίς νομικίστικες παραμέτρους (σάν νά μήν εἶναι τοῦ χεριοῦ τῶν Πολιτικῶν τό μαγείρεμα τῶν Νόμων), ἤ τά οἰκονομολογικά φληναφήματά τους, μέ τά ὁποῖα προσπαθοῦν νά μᾶς πείσουν ὅτι ἐνδιαφέρονται ἐγκάρδια γιά τό συμφέρον μας!
*** *** ***
Κοιτάζοντας τήν Ἱστορία στό θέμα πού ἐξετάζουμε, διαβάζουμε ὅτι ὁ βαθειά μασῶνος Γεώργιος Παπανδρέου, τό 1930, νεαρός τότε Ὑπουργός Παιδείας τῆς τελευταίας Κυβερνήσεως τοῦ Ἐλευθερίου Βενιζέλου, ἱδρύει, προφανῶς, μέ προσταγή τοῦ Τεκτονικοῦ Διευθυντηρίου, τόν Ὀργανισμό Διοικήσεως τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Περιουσίας (ΟΔΕΠ), μέσω τοῦ ὁποίου τό Δημόσιο (μέ 4 μέλη του, ἔναντι 3 τῆς Ἐκκλησίας) γιά πρώτη φορά, ὄχι ἁπλῶς “βάζει πόδι” στήν περιουσία τοῦ Λαοῦ μας, πού ἐμπιστεύθηκε τήν Ἐκκλησία του καί ὄχι τήν Πολιτεία, γιά τήν διαχείρισή της, ἀλλά “παίρνει τό τιμόνι” γιά νά γίνη τό Κράτος “κουμανταδόρος” τοῦ Ἱεροῦ Χρήματος!
Ἐντελῶς ...τυχαῖα(!) τό 1931, ἕνα χρόνο μετά τή σύσταση τοῦ ΟΔΕΠ, τό «Μηνιαῖον Ὄργανον τῆς Ἐλευθέρας Τεκτονικῆς», ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ (τεῦχος Αὐγούστου 1931, σελ. 306-307), πού κατηύθυνε τότε τήν Πολιτική ζωή τοῦ Τόπου μας, δέν ἀρκεῖται στόν ἔλεγχο καί στή διαχείρηση τῶν Οἰκονομικῶν τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀλλά προχωρεῖ ἀκόμη περισσότερο καί εἰσηγεῖται τήν κατάργηση τῆς χρηματοδοτήσεως τῶν Ἐκκλησιαστικῶν Σχολῶν ἀπό τό Κράτος: «Ἀντιτιθέμεθα καί θά χρησιμοποιήσωμεν πάντα τά νόμιμα μέσα, ὅπως παρακωλύσωμεν τήν διάθεσιν τοῦ Δημοσίου χρήματος, εἴτε ἐκ Πολιτειακοῦ εἴτε ἐκ τοῦ Ὁμοσπονδιακοῦ Ταμείου πρός ἐνίσχυσιν ἤ συντήρησιν ἐκκλησιαστικῶν ἐκπαιδευτικῶν ἱδρυμάτων». Αὐτό δέν πραγματοποιήθηκε τότε, ἐξ ἄλλου τό μασωνικό φλέγμα ἔχει στωϊκότητα καί ὑποτάσσεται στή μοιραία δική του παραδοχή: «ταῦτα πάντα δέν δύνανται νά ἐπιτευχθῶσι ἐν βραχείᾳ προσπαθείᾳ». Δέν πραγματοποιήθηκε τότε, ἀλλά πραγματοποιήθηκε ἐπί τῶν ἡμερῶν μας, ἀπό τήν Τεκτονική Κυβέρνηση τοῦ κ. Ἀλέξη Τσίπρα!
Ἡ σχεδιαζομένη Μισθοδοσία τοῦ Κλήρου,
νέα Νομική ἀπάτη!
Αὐτό τό σημεῖο τῆς Ἱστορικῆς μας διαδρομῆς εἶναι πολύ ἀποκαλυπτικό, γιά τήν σωστή ἀντιμετώπιση τοῦ νέου σχεδίου τῆς Κυβερνήσεως Τσίπρα, γιά τήν μισθοδοσία τοῦ Κλήρου. Γιατί; Διότι, πρίν ὑλοποιήση ἡ σημερινή Κυβέρνηση τήν Τεκτονική ἐπιδίωξη τοῦ 1931, νά παύση ἡ Κρατική ἐπιχορήγηση τῶν Ἐκκλησιαστικῶν Σχολείων καί Σχολῶν (νά παύση, δηλαδή, νά χορηγεῖται αὐτό, πού ὀφείλει τό Κράτος λόγῳ τῆς ὑφαρπαγῆς τοῦ 96% τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Περιουσίας), ἵδρυσε τό 2006 μέ τίς διατάξεις τοῦ ἄρθρου 26 τοῦ Ν. 3432/2006 (ΦΕΚ 14, τ.Α΄ 3-2-2006 τήν «Ἑστία Ἐκκλησιαστικῆς Ἐκπαιδεύσεως»! Στό ἱδρυτικό αὐτῆς τῆς Ἑστίας, σημειώνεται μέ τήν συνηθισμένη ἀπατηλή καί λαοπλάνα διατύπωση τῶν νομικῶν κειμένων, πού ἔχουν προορισμό νά ἐξαπατήσουν, ὅτι τἄχα ἔγινε ἡ ἵδρυση τῆς Ἑστίας μέ σκοπό «τήν ἀρτιότερη ἐξυπηρέτηση ὡς πρός τή σίτιση καί διαμονή στά οἰκοτροφεῖα τῶν Ἱεροσπουδαστῶν τῶν Ἐκκλησιαστικῶν Σχολείων καί Σχολῶν»! Ἄλλαξε ὁ Νόμος τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἐκπαιδεύσεως, ἱδρύθηκε ἡ «Ἑστία» ὡς Ν. Π. Ἰδιωτικοῦ Δικαίου, χρηματοδοτούμενο ἀπό τό Κράτος, αὐτό κανείς δέν τό πρόσεξε, καί ἡ κατάληξη αὐτῆς τῆς Νομικῆς ἀπάτης ἦταν ἡ ἀναμενόμενη: Ἄρχισε ὁμαλά ἡ ἐπιχορήγηση τό ἔτος 2007 μέ ἐπιχορήγηση 490.000 εὐρώ, αὐξήθηκε τό 2009 σέ 792.000 εὐρώ καί, κατόπιν, ἄρχισε ἡ κατιοῦσα, ἕως ὅτου τό 2017 δόθηκαν ...45.000 εὐρώ καί ἔκτοτε, οὔτε ἕνα λεπτό! Ἐπειδή εἶμαι μέλος τοῦ Δ.Σ. αὐτῆς τῆς Ἑστίας ἀπό τοῦ ἔτους 2006 μέχρι σήμερα (ἄμισθος, βεβαίως, ὅπως καί ὅλα τά μέλη τοῦ Δ.Σ.), γνωρίζω πολύ καλά τίς μεγάλες προσπάθειες τοῦ Προέδρου τῆς Ἑστίας, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σύρου κ. Δωροθέου, ὁ ὁποῖος, ἐπαιτών, ἔκρουε ἐπί σειρά ἐτῶν κυβερνητικές θῦρες γιά νά ἐξασφαλίση τήν στοιχειώδη λειτουργία τῶν Ἐκκλησιαστικῶν Σχολείων, ἕως ὅτου ἔπαυσε ὁριστικά ἡ χρηματοδότηση τῆς Ἑστίας, ἐπί τῶν ἡμερῶν τοῦ κ. Τσίπρα! Νά σημειωθῆ, ὅτι οἱ ἐπιχορηγήσεις τῶν λοιπῶν Ἐκπαιδευτικῶν Ἱδρυμάτων (Πανεπιστημίων καί ΤΕΙ) ἔγιναν κανονικά ὅλα αὐτά τά χρόνια καί μέ αὔξουσα πρόοδο. Αὐτή εἶναι ἡ διαχρονική ἀξιοπιστία τῶν Τεκτονικῶν Κυβερνήσεων!
Τό ἐρώτημα, λοιπόν, τίθεται ἀβίαστα: Τί μπορεῖ νά προσδοκᾶ ἡ Ἱεραρχία μας μέ τήν δημιουργία Ταμείου, τό ὁποῖο θά ἐπιχορηγεῖται ἐτησίως μέ τό ἀπαιτούμενο γιά τήν μισθοδοσία τοῦ Κλήρου ποσόν; Ὅτι θά γίνουν στό ἑξῆς οἱ Κυβερνήσεις ἀξιόπιστες; Καί ἄν, πράγματι, οἱ Κυβερνῶντες ἔχουν καλές προθέσεις ἔναντι τῶν Κληρικῶν, γιατί δέν ἀφήνουν τά πράγματα ὡς ἔχουν καί τούς Κληρικούς μας ἥσυχους, καί δέν ἱδρύουν τό περίφημο Ταμεῖο τους (ἄν δέν τούς ἐπιτρέπη ἡ Ε.Ε. νά προσλάβουν ἄλλους Δημοσίους Ὑπαλλήλους), γιά τούς 10.000 ὑπαλλήλους, πού θέλουν νά “βολέψουν”, οἱ ὁποῖοι, στό κάτω-κάτω τῆς γραφῆς, δέν μποροῦν νά ἔχουν ἀξιώσεις ὡς ἐξ ἀρχῆς προσληφθέντες μέ αὐτό τό νέο καθεστώς; Δέν νομίζω, λοιπόν, ὅτι οἱ Ἱεράρχες μας θά γίνουν τόσο ἀφελεῖς γιά νά ἐμπιστευθοῦν τόν λύκο νά φυλάξη τά πρόβατα, χωρίς, μάλιστα, νά κάνη ὁ λύκος τόν κόπο νά φορέση τήν δορά τοῦ προβάτου! Ἡ Ἱεραρχία μας ποτέ στήν Ἱστορία της δέν ὑπῆρξε ἀφελής, πολύ δέ περισσότερο, δέν μπορεῖ νά ὑπάρξη τώρα, ὅταν ἔχη τόσο κραυγαλέα καί τόσο πρόσφατα προηγούμενα.
Ἡ Ἱστορική ἀντίδραση τῆς Ἱεραρχίας τοῦ 1963
ἐπί Χρυσοστόμου Β΄
Σ’ αὐτά πού γράφω συνεπικουρεῖ ἡ σπουδαία ἀπάντηση τῆς Ἱεραρχίας μας, πρό 55 ἐτῶν, ἐπί Ἀρχιεπισκοπείας τοῦ μακαριστοῦ Χρυσοστόμου Β΄ (Χατζησταύρου), πού μᾶς τήν ὑπενθύμισε πρόσφατα ὁ Ἐπίκουρος Καθηγητής τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Δικαίου τῆς Νομικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν κ. Γεώργιος Ἀνδρουτσόπουλος. Ἡ Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλῆ εἶχε εἰσηγηθεῖ τό 1962 –ὅπως σημειώνει ὁ κ. Ἀνδρουτσόπουλος– τήν «ἵδρυση ἑνιαίου Οἰκονομικοῦ Ὀργανισμοῦ τῆς Ἐκκλησίας, ὑπό τή διεύθυνση πενταμελοῦς Δ.Σ. ὅπου το κράτος θά ἔχει τήν πλειοψηφία, θά ἀναλάβει τή μισθοδοσία τοῦ ἐφημεριακοῦ κλήρου, βάσει νέου μισθολογίου. Ἐπί τοῦ Σχεδίου ἡ κυβέρνηση ἀναμένει τήν ἀντίδραση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου οὕτως ὥστε νά προχωρήσει τάχιστα στήν κατάθεση τοῦ ὑπό κατάρτιση νομοσχεδίου γιά νά καταστεῖ νόμος τοῦ κράτους καί νά ἐφαρμοστεῖ ἀπό 1.1.1963. Ἡ Ἱερά Σύνοδος ἀπορρίπτει τό κυβερνητικό Σχέδιο, καταγγέλλοντας προχειρότητα στούς κυβερνητικούς σχεδιασμούς καί «ἀπειλῶντας» ὅτι «ἡ ἄνευ ἐγκρίσεως τῆς Ἐκκλησίας, εἰσαγωγή εἰς τήν Βουλήν, τοιούτου νομοθετήματος, θά προκαλέση ἐκκλησιαστικήν θύελλαν». Διατυπώνεται, μάλιστα, ἡ ἐκτίμηση ὅτι τό συγκεκριμένο Σχέδιο ἀκυρώνει στήν οὐσία ἕνα ἐπίτευγμα τῆς Ἐκκλησίας, τή μισθοδοσία τοῦ κλήρου ἀπό τό δημόσιο ταμεῖο (1945), τό ὁποῖο δέν ὑπῆρξε οἰκονομικό αἴτημα τῆς Ἐκκλησίας ἀλλά ἠθική ὀφειλή τῆς Πολιτείας… Ἡ κρισιμότητα τῆς περίστασης ἐπιβάλλει τήν ἔκτακτη σύγκληση τῆς Ἱεραρχίας, πού προσδιορίζεται γιά τήν 21η Ἰανουαρίου 1963.
Στήν Εἰσήγησή του πρός τήν Ἱεραρχία ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος διερωτᾶται «εἰς τί σκοπεῖ ἡ προτεινόμενη λύσις... καί κατά τί θά προαγάγη αὕτη τό θέμα τῆς μισθοδοσίας;». Καί συνεχίζει ὁ κ. Ἀνδρουτσόπουλος: «μέ τή λύση αὐτή ἁπλῶς θά ἀποκολληθεῖ ἡ μισθοδοσία ἀπό τό δημόσιο ταμεῖο γιά νά προσαρτηθεῖ στήν Ἐκκλησία, ἡ ὁποία θά χρηματοδοτεῖται ἀπό τήν Πολιτεία. “Ἀλλά ἡ μεταβίβασις εἰς τήν Ἐκκλησίαν”, γράφει ὁ Χατζησταύρου, “τῆς ἁρμοδιότητος τῆς πληρωμῆς τῆς μισθοδοσίας, θέλει μεταβάλει τό Δημόσιον εἰς ἁπλοῦν χρηματοδότην, δυνάμενον, ὑπό τό νέον τοῦτο καθεστώς, εὐκολότερον καί ὅποτε τό θελήση νά διακόψη τήν ἐπιχορήγησίν του”»!
Ποιός ἐχέφρων μποροῦσε νά διαφωνήση μέ τήν κρυστάλλινη καί ἀποστομωτική αὐτή Λογική; Ἀπολύτως κανείς! Γι’ αὐτό καί «τελικῶς, ἡ κυβέρνηση ἐγκατέλειψε τήν ἰδέα τῆς μονομεροῦς νομοθέτησης. Μέ ἀπόφασή του Μαρτίου 1963, ἐπιβεβαίωσε τήν ὑποχρέωση τοῦ κράτους νά συνεχίσει νά συμβάλει, ὅπως ἔπραττε ἤδη ἀπό τό 1945»!
Ἐάν τότε ἐλέχθησαν αὐτά, ποιός, ἄραγε, ἀμφιβάλλει ὅτι καί τώρα ἡ Ἱεραρχία μας θά ὑψώση τήν Φωνή τῆς Ἀληθείας καί τοῦ Δικαίου πρός «τάς μεθοδείας τοῦ σκότους»; Ἐάν τό 1963, χωρίς νά ἔχη ὁριστικά ρυθμισθεῖ ἡ μισθοδοσία τοῦ Κλήρου, μέ τόν τρόπο πού ρυθμίσθηκε ἐπί Ἀρχιεπισκοπείας Ἱερωνύμου τοῦ Α΄ (ἐξισωθεῖσα μέ τήν μισθοδοσία τῶν Δημοσίων Ὑπαλλήλων), ἡ Ἱεραρχία μας ἀντέδρασε μέ τόσο σθένος, ὥστε ἕνας Καραμανλῆς νά “κάνη πίσω”, πόσο εὐκολότερο εἶναι τό ἔργο τῆς σημερινῆς Ἱεραρχίας, ὅταν ἔχει νά ἀντιμετωπίση μιά ἑτοιμόρροπη Κυβέρνηση, πού ἔρχεται νά ἀφαιρέση ἀπό μιά μεγάλη μερίδα Λειτουργῶν τό Συνταγματικό Δικαίωμα νά διατηρήσουν τά νομίμως κεκτημένα καί ἀπό πεντηκονταετίας τελεσιδίκως παγιωθέντα;
Ἡ Ληστρική Ἑταιρεία γιά τήν Ἐκκλησιαστική Περιουσία
Καί κάτι τελευταῖο, ἀλλά πολύ σημαντικό, γιατί ἀφορᾶ στήν Ἑταιρεία πού θέλει νά συμπήξη ἡ Κυβέρνηση μέ τήν Ἐκκλησία, γιά τήν τἄχα ἀξιοποίηση τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Περιουσίας! Ἡ πρόταση τῆς Πολιτείας εἶναι τόσο συμφέρουσα γιά τήν Ἐκκλησία, ὅσο συμφέρουσα γιά τήν Ἑλλάδα θά ἦταν ἡ συνεκμετάλλευση τοῦ Αἰγαίου μέ τούς Τούρκους!
Ποιός, ἄραγε Ἱεράρχης μπορεῖ νά δεχθῆ μιά τέτοια ληστρική ἑταιρεία, πού ἔρχεται, χωρίς νά ἔχη κανένα ἀπολύτως δικαίωμα καί χωρίς νά προσφέρη κανένα χρηματικό ἀντάλλαγμα, νά συνεκμεταλλευθῆ μέ τήν Ἐκκλησία τήν Περιουσία Της; Τό ἐρώτημα αὐτό, πού ἔρχεται ἀβίαστα καί χωρίς χρονοτριβή στό μυαλό κάθε ἐχέφρονος, γιατί δέν μπορεῖ νά δεχθῆ ἀνθρώπινος νοῦς ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἀνίκανη νά ἀξιοποιήση τήν Περιουσία Της μόνη Της, ἐφ’ ὅσον διαθέτει Πιστούς Οἰκονομολόγους, πού εἶναι διατεθειμένοι νά προσφέρουν δωρεάν τίς Ὑπηρεσίες τους, ἀφοῦ οἱ μισθοδοτούμενοι δέν παρουσιάζουν θετικά ἀποτελέσματα, ἔχει συνήθως σάν ἀπάντηση ἕνα παραμῦθι: «Θά κάνουμε τήν Ἑταιρεία, γιατί ἀλλοιῶς δέν μᾶς ἀφήνει τό Κράτος νά ἀξιοποιήσουμε τήν ἀμφισβητούμενη καί τήν δασική μας Περιουσία»! Ἀλήθεια; Ἔχει, ἄραγε, ἀξιοποιήσει ἡ Ἐκκλησία μέχρι σήμερα τήν ἀδιαμφισβήτητη Περιουσία Της; Ὄχι, βέβαια! Ὅσο γιά τήν δασική περιουσία, οὕτως ἤ ἄλλως δέν ἀξιοποιεῖται διαφορετικά, πλήν τῆς ξυλεύσεως, διότι εἶναι συνταγματική ἐπιταγή τό ἀμετάτρεπτο τῆς δασικῆς ἐκτάσεως σέ ἀγροτική! Αὐτό, ἀποκλείεται νά τό ἀγνοῇ ἡ Νομική Ὑπηρεσία τῆς Ἱ. Συνόδου. Γιά τήν ἀμφισβητούμενη Περιουσία, ποιές ἐνέργειες ἔχουν γίνει μέχρι σήμερα καί ποιός ἀπεφάνθη γιά τήν ἀμφισβήτηση αὐτήν; Καί, ἐπί τέλους! Τόσα χρόνια ὁ ΟΔΕΠ, εἶχε συσταθεῖ μέ ληστρικό ὑπέρ τοῦ Δημοσίου ποσοστό (4-3) ὡς πρός τά μέλη τοῦ Διοικητικοῦ του Συμβουλίου, γιατί, ὑποτίθεται ὅτι τό Κράτος θά βοηθοῦσε στό ξεκαθάρισμα τῆς ἀμφισβητούμενης καί τῆς δασικῆς Ἐκκλησιαστικῆς Περιουσίας. Ὑπῆρξε κάποιο θετικό γιά τήν Ἐκκλησία ἀποτέλεσμα, παρ’ ὅτι πέρασαν ἀπό Ὑπουργεῖα καί Πολιτικοί πού, ἔστω, ἔκαναν τόν σταυρό τους; Βεβαίως ὄχι!
Τότε, ποιά εἶναι τά λογικά ἐρείσματα γιά νά προσδοκοῦμε τώρα, ἐπί τῶν ἡμερῶν μας, τά θετικά γιά τήν Ἐκκλησία ἀποτελέσματα, ἀπό ἀνθρώπους πού ἀνατράφηκαν μέ τούς Ἀξιωματικούς, μεταπήδησαν στήν Γκεβαρική Ἀριστερά, ἐπρόδωσαν τούς Ἀριστερούς συντρόφους τους, ἀσπάσθηκαν σέ ὅλα τήν Ἀμερικανική Πολιτική, ὁρκίζονται στόν ἑαυτό τους καί, ἐπί πλέον, κηρύσσουν δημόσια μέ κάθε τρόπο τήν ἀθεϊα τους;
Ζητοῦμε κατεπειγόντως ἀπό τήν Ἱεραρχία μας νά κάνη ἔλεος καί νά δώση ἀνάπαυση στή διάνοιά μας, καί στήν διάνοια τῶν «Λογικῶν Προβάτων» τῆς Ποίμνης τοῦ Χριστοῦ μας!
π. Βασίλειος Ε. Βολουδάκης
«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 200
Ἀπρίλιος 2019
