Τά «στοιχεῖα τοῦ Κόσμου», οἱ Πολιτικοί, εἰσέβαλαν στήν Περιοχή τοῦ Θεοῦ καί οἱ Χριστιανοί βρεθήκαμε ἀστοιχείωτοι!
Tό ἄρθρο αὐτό, πρίν ἀπό 200 χρόνια, θά φάνταζε σάν προσπάθεια ἀποδείξεως τοῦ αὐταποδείκτου, ἀφοῦ θά ἦταν σάν νά ἔγραφε κάποιος ἕνα ἄρθρο μέ θέμα «τό ἁλάτι εἶναι πρᾶγμα ἁλμυρό»!
Ἀντιθέτως, ὅμως, στίς μέρες μας, ὁ τίτλος του φαντάζει σάν παραδοξολόγημα, γιατί ἔχουν συσσωρευθεῖ παραχαράξεις, διαστρεβλώσεις καί Προτεσταντικές πρακτικές, πού ἀνοήτως βιώθηκαν ὡς ...περιφρούρηση τῆς ἱερότητος τῆς Ἐκκλησίας(!), ἐνῶ οὐσιαστικά ὑπέσκαψαν τήν ἀποστολή Της, περιώρισαν τίς περιοχές δράσεώς Της, μέ τελικό ἀποτέλεσμα νά φθάση ἡ Ἐκκλησία μας στό σημεῖο νά αὐτοεξαιρεθῆ ἀπό τήν δημόσια ζωή τοῦ Τόπου μας καί νά παραιτηθῆ ἀπό τήν εὐθύνη της γιά τήν ἀνάδειξη Ἡγετῶν. Ὡστόσο, ἡ ἔλλειψη ἡγετῶν ζημιώνει καί τήν Ἱερωσύνη καί τό Κράτος.
Ἔχω γίνει κουραστικός –χωρίς, ὅμως, ἀκόμη ἱκανοποιητικό ἀποτέλεσμα– νά σαλπίζω ἀπό τό 2005 ὅτι ὅλοι οἱ Κληρικοί πρέπει νά συσπειρώσουμε τούς εὐσεβεῖς χριστιανούς μας καί νά τούς διδάξουμε ὅτι ἡ Πολιτική, ὄχι μόνο δέν εἶναι ἀσυμβίβαστη μέ τόν χριστιανό, ἀλλά εἶναι καί χρέος τῶν πιστῶν νά τροφοδοτοῦν τήν Πολιτεία, μέσῳ τοῦ Κοινοβουλίου, μέ βαθειά θρησκευομένους Πολιτικούς Ἡγέτες, ὅπως πρέπει νά φροντίζουν καί γιά τήν χειροτονία πιστῶν Κληρικῶν! Καί αὐτό, γιατί ὁλόκληρη ἡ ζωή τοῦ χριστιανοῦ, καθημερινή-πολιτική καί Λειτουργική πρέπει νά ἀπορρέῃ ἀπό τά Δόγματα τῆς Πίστεώς μας, τά ὁποῖα καθορίζουν καί διασαφηνίζουν τήν πνευματική Ὑγεία τοῦ ἀνθρώπου, ὅπως ἡ Ἰατρική δογματίζει γιά τή σωματική μας ὑγεία. Νοεῖται ἰατρική τοῦ σώματος διχασμένη σέ ἰατρική ὑγεία καί πολιτική ὑγεία;Ὄχι, βέβαια! Πῶς, λοιπόν, μποροῦμε νά διχοτομήσουμε τήν πνευματική μας ὑγεία σέ πολιτική καί θρησκευτική;
Ὁ συγγραφεύς τοῦ σπουδαίου βιβλίου «
