Νά ἀκούσουμε ὅλοι τή φωνή τοῦ μακαριστοῦ
π. Γεωργίου Φλωρόφσκυ:
Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ!
Δέν εἶναι ἀρκετό νά ἀποκαλοῦμε τούς ἑαυτούς μας
Ὀρθοδόξους Χριστιανούς, ἀλλά πρέπει νά εἴμαστε Ὀρθόδοξοι….
Περιγράφετε τούς ἑαυτούς σας ὡς Ὀρθόδοξους Χριστιανούς. Αὐτός τώρα εἶναι ἕνας τρομερός ἰσχυρισμός. Εἶναι μιά πολύ ἰσχυρή δήλωση. Διότι, ὅταν καλοῦμε τούς ἑαυτούς μας Ὀρθοδόξους, ἰσχυριζόμαστε ὅτι ἀνήκουμε στήν ἀληθινή Ἐκκλησία, τή μόνη ἀληθινή Ἐκκλησία, ὅτι διατηροῦμε τήν ἀληθινή Πίστη, ὅτι βαδίζουμε τήν ἀληθινή ὁδό τῆς ζωῆς.
Σέ αὐτή τή δήλωση ὑπονοεῖται ἕνας διαχωρισμός. Διότι δεχόμαστε ὅτι μόνο ἐμεῖς ἔχουμε τό ἀληθινό μήνυμα τοῦ Χριστοῦ, ὅτι μόνο ἐμεῖς εἴμαστε οἱ ἀληθινοί καί ἐξουσιοδοτημένοι ἀντιπρόσωποι Αὐτοῦ στή γῆ, Αὐτοῦ ὡς Διδασκάλου καί ὡς Κυρίου καί ὡς Δεσπότου. Αὐτή εἶναι ἡ μοναδική σημασία πού μπορεῖ νά ἀποδοθεῖ σέ αὐτή τή διαβεβαίωση….
Εἶναι ἕνα βαρύ προνόμιο τό νά ἀνήκει κανείς στήν ἀληθινή Ἐκκλησία καί πιστεύω ὅτι πράγματι ἀνήκουμε σέ αὐτήν. Ὅμως, αὐτό συνεπάγεται ἀκριβῶς τό ὅτι ἔχουμε μιά πολύ βαρεία εὐθύνη. Δέν εἶναι ἀρκετό νά ἀποκαλοῦμε τούς ἑαυτούς μας Ὀρθοδόξους Χριστιανούς, ἀλλά πρέπει νά εἴμαστε Ὀρθόδοξοι….
Τώρα, ἄς εἴμαστε εἰλικρινεῖς καί ἀνοιχτοί. Ἔχετε στά ἀλήθεια ἐκπληρώσει τήν ὑποχρέωσή σας; Τήν πνευματική ὑποχρέωσή σας στό Ἀμερικανικό σπίτι σας καί ἔθνος; Ἔχετε φέρει ὅλους τούς θησαυρούς σας, ὅλους τούς θησαυρούς πού ἔχετε κληρονομήσει ἀπό τούς προπάτορες καί προγόνους σας στόν κοινό θησαυρό τοῦ Ἀμερικανικοῦ πολιτισμοῦ, τῆς Ἀμερικανικῆς ζωῆς καί τῆς Ἀμερικανικῆς Κοινοπολιτείας;…Μήπως ἔχετε κρατήσει τούς θησαυρούς σας ἀποκλειστικά γιά τούς ἑαυτούς σας;…
Ἄς ρωτήσουμε τούς ἑαυτούς μας: μήπως μένουμε στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἐπειδή ἦταν ἡ Ἐκκλησία τῶν πατέρων καί τῶν παππούδων μας, τῶν προγόνων μας; Μήπως μένουμε στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀπό «πατριωτική ἀδράνεια», ἤ, ἐπειδή πιστεύουμε ὅτι αὐτή εἶναι πράγματι ἡ μόνη ἀληθινή Ἐκκλησία; Εἴμαστε Ὀρθόδοξοι, ἐπειδή θεωροῦμε ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Πίστη εἶναι ἡ μόνη αὐθεντική παρουσίαση τοῦ Αἰωνίου Μηνύματος τοῦ Θεοῦ, ἤ, ἁπλῶς ἐπειδή ἔτυχε νά εἴμαστε Ρῶσσοι, Ἕλληνες ἤ Ἀλβανοί; Τό ἐρώτημα ἔχει μέγιστη σπουδαιότητα, διότι διαρκῶς ὑποκείμεθα στόν πειρασμό νά ἀναγάγουμε τήν Ὀρθοδοξία μας στήν ἐθνικότητά μας. Ὅμως, ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι μιά παγκόσμια ἀλήθεια. … Ἡ ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ εἶναι μιά οἰκουμενική ἀλήθεια καί πρέπει νά ἑρμηνεύεται καί νά διατηρεῖται ὡς αἰώνιος θησαυρός.
…. Δοξάζουμε τούς ἑαυτούς μας γιά τήν κληρονομία πού μᾶς ἄφησαν οἱ πατέρες μας, ἀλλά φοβᾶμαι ὅτι μεταχειριζόμαστε τήν κληρονομιά αὐτή μέ ἕναν μᾶλλον ὀκνηρό τρόπο. Εἶναι, σίγουρα, ἕνας μεγάλος θησαυρός, ἀλλά εἶναι ὁ κατάλληλος τρόπος νά δείχνουμε τόν σεβασμός μας σέ αὐτόν, τό νά τόν τοποθετοῦμε στήν ἄκρη, νά τόν κλείνουμε σέ ἕνα θησαυροφυλάκιο, νά τόν καταθέτουμε στήν τράπεζα ἤ νά τόν ἀποθηκεύουμε, ὅπως κάτι εὐαίσθητο καί εὔθραυστο, τό ὁποῖο δέν μπορεῖ νά χρησιμοποιηθεῖ καί τό ὁποῖο πρέπει νά διατηρηθεῖ σέ γυάλινο ἤ ἄλλο περίβλημα;
……Πάλι, ὁ Χριστιανισμός δέν εἶναι ἕνα εὔθραυστο πρᾶγμα. Δέν εἶναι ἕνα ντελικάτο πρᾶγμα, τό ὁποῖο πρέπει νά προστατευθεῖ. Ὁ Χριστιανισμός εἶναι ἕνα ὅπλο πού δόθηκε στούς ἀνθρώπους, γιά νά χρησιμοποιηθεῖ σέ ἀποφασιστική μάχη κατά τοῦ κακοῦ καί γιά τήν εὐόδωση τῆς ἀλήθειας στή γῆ. Δέν εἶναι ἕνα ντελικάτο πρᾶγμα, πού πρέπει νά τό βάλει κανείς παράμερα. Εἶναι τό δυνατότερο πρᾶγμα στόν κόσμο. Μή φοβάστε! Μάθετε ὅτι αὐτή ἡ κληρονομιά τοῦ παρελθόντος εἶναι ἡ δύναμη τοῦ παρόντος καί ἡ ἐλπίδα τοῦ μέλλοντος…
Δέν ὀνειρεύομαι ὄνειρα γιά δόξα, δέν εἶμαι καθόλου ὁραματιστής. Τό μόνο πού βλέπω εἶναι τό καθῆκον μου. Ἀσφαλῶς, δέν εἶναι μόνο τό δικό μου καθῆκον, εἶναι καί τό δικό σας ἐπίσης, τό δικό μας κοινό καθῆκον. Πρέπει νά ἀναγνωρίσουμε τήν ἐπείγουσα ἀνάγκη τῆς Ἐκκλησίας. Πρέπει νά ἀκούσουμε τήν ἐπείγουσα κλήση τοῦ Θεοῦ.
Ἡ Ὀρθοδοξία δέν μπορεῖ νά διατηρηθεῖ ἁπλῶς μέ τή δύναμη τῆς ἀδρανείας. Καμιά παράδοση δέν μπορεῖ νά ἐπιβιώσει. ἄν δέν συνεχισθεῖ μέ δημιουργική προσπάθεια. Τό μήνυμα τοῦ Χριστοῦ εἶναι αἰώνιο καί πάντα τό ἴδιο, ἀλλά πρέπει νά ἐπανερμηνεύεται ξανά καί ξανά, οὕτως ὥστε νά γίνεται μιά πρόκληση γιά κάθε νέα γενεά, νά εἶναι ἕνα μήνυμα, τό ὁποῖο βρίσκει ἀπήχηση σέ κάθε συγκεκριμένο ἄνθρωπο. Δέν πρέπει μόνο νά διατηρήσουμε τήν κληρονομιά τοῦ παρελθόντος, ἀλλά πρῶτα πρέπει νά συνειδητοποιήσουμε τό τί ἔχουμε κληρονομήσει καί νά κάνουμε τό καθετί πού μποροῦμε, γιά νά τό παρουσιάσουμε στούς ἄλλους ὡς κάτι ζωντανό….
Ὑπηρετοῦμε τούς σκοπούς τοῦ Θεοῦ καί ὁ Θεός δέν εἶναι ποτέ εὐχαριστημένος μέ πράγματα δεύτερης ποιότητας. Ἀπαιτεῖ ἀπό ἐμᾶς τό καλύτερο. Ἀπαιτεῖ ὅλη τήν καρδιά μας, ὅλη τή διάνοιά μας καί ὅλη τήν ὑπακοή μας…
.…Δέν θά ἤθελα νά σταματήσω τόν λόγο μου μέ ἕναν ἀπαισιόδοξο τόνο. Δέν ὑπάρχει ἀπαισιοδοξία στήν καρδιά καί στή διάνοιά μου. Εἶμαι πολύ αἰσιόδοξος. Εἶμαι αἰσιόδοξος, διότι εἶμαι σίγουρος γιά τή Θεία βοήθεια. Εἶμαι σίγουρος ὅτι ἡ Θεία βοήθεια δίνεται πάντοτε, ἀλλά δίνεται μόνο στούς ὑπάκουους καί στούς πιστούς. Δίνεται μόνο στούς ἀνθρώπους πού ἀφιερώνουν εἰλικρινά τόν ἑαυτό τους στήν ὑπόθεση τοῦ Θεοῦ. Εἶναι τό μόνο πρᾶγμα πού μποροῦμε νά κάνουμε, καί, ἄν τό κάνουμε, μποροῦμε νά εἴμαστε σίγουροι ὅτι τά πάντα θά τακτοποιηθοῦν, διότι θά ἔλθει ἡ βοήθεια…
π. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΦΛΩΡΟΦΣΚΥ
Μετάφραση ἀπό τό Ἀγγλικό Πρωτότυπο: Κωνσταντῖνος Βούλγαρης
«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 202-203
Ἰούνιος-Ἰούλιος 2019