ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

ΠΡΟΣΛΑΛΙΑ ΤΟΥ κ. ΠΟΛΥΝΕΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ
ΣΤΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΤΟΥ ΑΔΕΛΦΟΥ ΤΟΥ,
π. ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ

(Τό Μνημόσυνον ἐτελέσθη στό ἐν Ἀθήναις Παρεκκλήσιο

τοῦ Συλλόγου «ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΑΙ», Μενάνδρου 4,

τήν Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2019)

Σεβασμιώτατε Ἅγιε Παροναξίας, σεβαστοί Πατέρες, ἀγαπητέ κ. Πρόεδρε τοῦ Ὀρθοδόξου Συλλόγου «ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΑΙ», προσφιλέστατοι πνευματικοί μας ἀδελφοί, ἄνδρες καί γυναῖκες.

Κατ’ ἀρχάς δεχτεῖτε τήν εὐαρέσκειά μας, πού γιά μιά ἀκόμη χρονιά, ἀνταποκριθήκατε στό κάλεσμά μας καί προσήλθατε στόν ἱερό αὐτό χῶρο γιά νά τελέσουμε, ἀπό κοινοῦ, τό ἐτήσιο μνημόσυνο τοῦ μακαριστοῦ π. Ἐπιφανίου, τιμῶντας τή μνήμη του τριάντα χρόνια μετά τήν κοίμησή του.

ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΑΣΤΡΟΥ ΤΗΣ ΒΗΘΛΕΕΜ!

Κάθε χρόνο τίς µέρες αὐτές, κατά τήν διάρκεια τῆς νηστείας τῶν Χριστουγέννων καί πλησιάζοντας τό χαρµόσυνο γεγονός τῆς γέννησης τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ µας, µιά σύντοµη αὐτοκριτική τῆς χρονιᾶς πού πέρασε στροβιλίζει στό µυαλό µου.

Κοιτάζοντας πίσω στό παρελθόν τήν χρονιά πού φεύγει, µέρα µέ τήν ἡµέρα, προσπαθῶντας νά θυµηθῶ ἄν ἡ συµπεριφορά µας σέ γνωστούς, φίλους, συναδέλφους, µαθητές –πόσο µᾶλλον σέ ἀδερφούς καί οἰκεῖα πρόσωπα– ἦταν στενάχωρη ἤ πικρή, ἑκούσια ἤ ἀκούσια µέ πιάνω τότε νά συλλογίζοµαι τήν ἀσηµαντότητά µας µπροστά στόν Δηµιουργό!!!

Ἀναλογιστήκαµε τίς µικρότητές µας, τίς ἀδυναµίες µας, τά πάθη καί τά λάθη µας, τίς ἁµαρτίες καί τά ψέµατά µας καί αἰσθανθήκαµε µικροί, ἀδύναµοι, φτωχοί σέ µεγαλεῖο ψυχῆς καί τιποτένιοι;

Ἡ ψυχολογική βία

ὡς μέσο χειραγώγησης τῶν παιδιῶν

στό βιβλίο Γλώσσας τῆς Στ΄  Δημοτικοῦ

Ὁ  τίτλος αὐτός ἐνδεχομένως φαίνεται ἀκραῖος. Ἀλλά, ἄν σκεφτοῦμε τήν ὀπτική ἑνός παιδιοῦ 11-11, 5 ἐτῶν, πού δέν ἔχει ἀκόμη ἀναπτύξει τίς ἄμυνες καί τή ψυχική σκληρότητα τῶν ἐνηλίκων, πού ἔχει ἀκόμη μιά ἀστείρευτη περιέργεια γιά τόν κόσμο γύρω του καί μιά ἐντύπωση ὅτι ὁ κόσμος αὐτός εἶναι θαυμαστός, τότε μποροῦμε νά καταλάβουμε ὅτι οἱ εἰκόνες πού θά δοῦμε παρακάτω, ναί,  ἀσκοῦν ψυχολογική βία στό παιδί. Ἔχουν στόχο νά τό σοκάρουν, νά τό ἀναστατώσουν. Καί γιατί αὐτό; Γιατί νά θέλει νά ἀναστατώσει, νά ταράξει ψυχολογικά τό παιδί ἕνα ἐκπαιδευτικό βιβλίο;

Ἐπειδή ὁ στόχος εἶναι νά προλειανθεῖ τό ἔδαφος, ὥστε νά περάσει εὔκολα, ἀβίαστα καί χωρίς ἀμφισβητήσεις, ἀμφιβολίες ἤ δεύτερες σκέψεις, μιά καθαρά πολιτική τοποθέτηση, ὅσον ἀφορᾶ τό ἐξαιρετικά ἀκανθῶδες καί συναισθηματικά φορτισμένο μεταναστευτικό ζήτημα.

Εἶναι ἕνα ζήτημα πού, ἀνάλογα μέ τό ποῦ ζεῖ κανείς, ἔχει ἄλλη εἰκόνα. Γιά κάποιους, εἰδικά ἀστούς τῶν μεγαλουπόλεων, μπορεῖ νά εἶναι κυρίως ἀνθρωπιστικό, γιά ἄλλους, πού τό βιώνουν στήν περιοχή πού ζοῦν, ἴσως εἶναι κυρίως θέμα ἀσφάλειας, γιά κάποιους ἄλλους θέμα διεθνῶν πολιτικῶν κινήσεων καί σκοπιμοτήτων, μέ θύματα συχνά ἀθώους ἀνθρώπους. Εἶναι ἕνα πονεμένο καί δύσκολο στήν ἀντιμετώπισή του ζήτημα, πού ἐγείρει πολύ ἔντονες ἀντιθέσεις, σέ πολιτικό ἐπίπεδο. Καί ἕνα ζήτημα πού, παρόλο πού εἶναι ἐπεῖγον, δέν ἔχει ἀκόμα βρεῖ λύση, οὔτε κἄν κατεύθυνση. Καί μόνο ἡ ἀναφορά σέ αὐτό μπορεῖ νά δυναμιτίσει καί τήν πιό ἤρεμη συνάθροιση, ἔτσι οἱ ἐνήλικες εἴμαστε προσεκτικοί ὅταν ἀναφερόμαστε σέ αὐτό.