ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΑΣΤΡΟΥ ΤΗΣ ΒΗΘΛΕΕΜ!
Κάθε χρόνο τίς µέρες αὐτές, κατά τήν διάρκεια τῆς νηστείας τῶν Χριστουγέννων καί πλησιάζοντας τό χαρµόσυνο γεγονός τῆς γέννησης τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ µας, µιά σύντοµη αὐτοκριτική τῆς χρονιᾶς πού πέρασε στροβιλίζει στό µυαλό µου.
Κοιτάζοντας πίσω στό παρελθόν τήν χρονιά πού φεύγει, µέρα µέ τήν ἡµέρα, προσπαθῶντας νά θυµηθῶ ἄν ἡ συµπεριφορά µας σέ γνωστούς, φίλους, συναδέλφους, µαθητές –πόσο µᾶλλον σέ ἀδερφούς καί οἰκεῖα πρόσωπα– ἦταν στενάχωρη ἤ πικρή, ἑκούσια ἤ ἀκούσια µέ πιάνω τότε νά συλλογίζοµαι τήν ἀσηµαντότητά µας µπροστά στόν Δηµιουργό!!!
Ἀναλογιστήκαµε τίς µικρότητές µας, τίς ἀδυναµίες µας, τά πάθη καί τά λάθη µας, τίς ἁµαρτίες καί τά ψέµατά µας καί αἰσθανθήκαµε µικροί, ἀδύναµοι, φτωχοί σέ µεγαλεῖο ψυχῆς καί τιποτένιοι;
Σκεφτήκαµε ποτέ, πόση µά πόση ἀγάπη µᾶς δίνει συνεχῶς ὁ Πανάγαθος Θεός µας, πόση στοργή ἔχει γιά ὅλους µας, ἀφοῦ µᾶς ἔστειλε ἀκόµα καί τόν Υἱό Του τόν µονογενῆ νά γεννηθεῖ ἀνάµεσά µας, νά µᾶς διδάξει τήν Ἀγάπη, νά θυσιαστεῖ γιά νά µᾶς σώσει, νά Ἀναστηθεῖ γιά νά µᾶς δείξει πόσο σηµαντική εἶναι ἡ θέση πού µᾶς ἔχει ἐξασφαλίσει στήν Αἰώνια ζωή, τήν ἐπουράνια καί πόσο ἐµεῖς εἴµαστε ἀκόµα κρατηµένοι στήν γήϊνη βαρύτητα, στίς ἐφήµερες ἀπολαύσεις τοῦ ἐδῶ κόσµου τῆς µαταιότητας, τοῦ ψεύδους καί τοῦ θανάτου, ἐνῷ ὁ Παράδεισος περιµένει τήν ἀθάνατη ἐπιστροφή µας;
Σκεφτήκαµε ποτέ, πώς κατρακυλᾶµε καί συνεχίζουµε τήν πτώση εἴτε τῆς ψυχῆς εἴτε τοῦ σώµατος 2020 χρόνια µετά καί πώς µέ τήν συµπεριφορά µας θά ξανασταυρώναµε τόν Χριστό µας µέ τήν ἴδια εὐκολία τοῦ τότε, ἀκόµα πιό εὔκολα σήµερα, πού ἡ Ἀθεΐα ἔχει γίνει τῆς µόδας καί ὁ ἄνθρωπος ὡς ἐπίγειος θεός νοµίζει ὅτι εἶναι ἄτρωτος...ὁ µωρός;
Καί ἄν κάνουµε, τελικά, τήν αὐτοκριτική µας καί ἀπογυµνωθοῦµε ἐσωτερικά, ἐκεῖ εἶναι πού ἀναρωτιέµαι πόσο καλύτερα θά ἦταν τά πράγµατα σέ αὐτόν, πόσο µᾶλλον στόν ἐπουράνιο κόσµο, ἄν ὁ καθένας µας µποροῦσε, µέ τήν βοήθεια καί τοῦ πνευµατικοῦ του, τήν προσευχή τῶν Πατέρων καί τήν διδαχή τῶν Ἁγίων νά παραδειγµατιστεῖ, νά ἀφυπνιστεῖ, καταλαβαίνοντας τό µέγεθος καί τό µεγαλεῖο τῆς Γέννησης τοῦ Κυρίου µας!!!
Ἀκόµα καί τό Σύµπαν µέ τό ὑπέρλαµπρο ἄστρο τῆς Βηθλεέµ προσκύνησε στή Θεία Φάτνη, ἀκόµα καί τά ζῶα µέ τά χνῶτα τους ζέσταναν καί προσκύνησαν εὐλαβικά µαζί µέ τούς βοσκούς καί τούς Μάγους τήν Γέννηση τοῦ Χριστοῦ µας καί ἐµεῖς τά ἄλογα ζῶα τῆς σηµερινῆς (κατάντιας) ἐποχῆς ἀντί νά µαλακώσουµε τήν καρδιά µας, νά συρθοῦµε καί νά ζητήσουµε ταπεινά συγγνώµη, ξεχνᾶµε τήν σηµαντικότητα τῆς εὐκαιρίας πού µᾶς δίνεις γιά µιά ἀκόµα φορά καί ἀσχολούµαστε µέ στολίδια, δῶρα καί ἀµπαλάζ κάνοντας κοσµική τήν κοσµογονική Σου Γέννηση!!!
Ἴσως νά θέλουµε καί ἄλλη ἐσωτερική ἀναζήτηση γιά περισσότερη µετάνοια, µπάς καί γλυκάνει τό εἶναι µας καί ἠρεµήσει ἡ ψυχή µας!!!
Ἴσως νά πρέπει νά ταπεινωθοῦµε κι ἄλλο, γιά νά φωτίσει τό ἄστρο τῆς Βηθλεέµ καί τή δική µας σκοτεινή καί κρύα καρδιά!!!
Μακάρι νά µετανοήσουµε ἔγκυρα καί ἔγκαιρα σέ αὐτήν τήν ζωή καί χωρίς νά χρειαστεῖ ἄλλο ἡ Θεϊκή Σου παρέµβαση Κύριε!!!
Νά µπορέσουµε µέ τήν βιοτή µας πρίν τῆς Δευτέρας Σου Παρουσίας καί Κρίσης νά φτάσουµε ἔστω µπροστά στήν πόρτα τοῦ Παραδείσου!!!
Ἐσύ θά ἀποφασίσεις ἄν µᾶς ἀξίζει τό ἄνοιγµά της!!!
Ὅσο γιά µένα, κάθε χρόνο τέτοιες µέρες θά εὔχοµαι σέ ὅλο τόν κόσµο νά ζήσει βαθειά µέσα του τήν ἀναγέννησή του µέσα ἀπό τήν Θεϊκή Σου Γέννηση καί θά προσεύχοµαι καί µέ τήν βοήθεια τοῦ Πνευµατικοῦ µας πατέρα νά µᾶς Εὐλογήσεις καί νά µᾶς Ἀξιώσεις ἔστω νά Σοῦ φιλήσουµε τά πόδια Σου Θεέ µου!!! Εὔχοµαι ταπεινά τήν ὕπαρξή Σου στήν θνητή µου ζωή!!!
ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΑΣΤΡΟΥ ΤΗΣ ΒΗΘΛΕΕΜ
ΑΣ ΛΑΜΨΕΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ!
ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!
Χαράλαµπος Καµπερογιάννης
Μαθηµατικός
«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» - Ἀρ. Τεύχους 208
Δεκέμβριος 2019