ΠΡΟΣΛΑΛΙΑ ΤΟΥ κ. ΠΟΛΥΝΕΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ
ΣΤΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΤΟΥ ΑΔΕΛΦΟΥ ΤΟΥ,
π. ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ
(Τό Μνημόσυνον ἐτελέσθη στό ἐν Ἀθήναις Παρεκκλήσιο
τοῦ Συλλόγου «ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΑΙ», Μενάνδρου 4,
τήν Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2019)
Σεβασμιώτατε Ἅγιε Παροναξίας, σεβαστοί Πατέρες, ἀγαπητέ κ. Πρόεδρε τοῦ Ὀρθοδόξου Συλλόγου «ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΑΙ», προσφιλέστατοι πνευματικοί μας ἀδελφοί, ἄνδρες καί γυναῖκες.
Κατ’ ἀρχάς δεχτεῖτε τήν εὐαρέσκειά μας, πού γιά μιά ἀκόμη χρονιά, ἀνταποκριθήκατε στό κάλεσμά μας καί προσήλθατε στόν ἱερό αὐτό χῶρο γιά νά τελέσουμε, ἀπό κοινοῦ, τό ἐτήσιο μνημόσυνο τοῦ μακαριστοῦ π. Ἐπιφανίου, τιμῶντας τή μνήμη του τριάντα χρόνια μετά τήν κοίμησή του.
Ὅπως εἶπα καί πρίν δύο ἑβδομάδες, στό μνημόσυνό του, στό Ἱερό Ἡσυχαστήριο ὅπου καί ἀναπαύεται ὁ ἀείμνηστος, ἔχουμε καί φέτος ἀπουσία ἀπό τήν πνευματική μας οἰκογένεια. Μετά τούς π. Β. Ἠλιάκη, Κ. Κριαρᾶ Θ. Κοντοπίδη, Γ. Ζαχαρία, Δ. Ρίτσο, Γ. Παρασκάκη, Α. Φιλιππῆ, Δ. Ροβολῆ, Χ. Παρθένη, Ε. Ἁλμυρούδη, πρό μηνῶν ἀνεχώρησε γιά τόν οὐρανό καί ὁ Σ. Κουργιαντάκης. Ὅπως ἀντιλαμβάνεστε, δημιουργήθηκε παροικία πνευματικῶν ἀδελφῶν μας στόν οὐρανό. Συγχωρῆστε με ἐάν λησμόνησα κάποιο ὄνομα.
Θά ἐπιθυμούσαμε, ὡς κατά σάρκα συγγενεῖς τοῦ π. Ἐπιφανίου, νά παρουσιάσουμε στήν ἀγάπη σας τρεῖς πνευματικές ψηφίδες ἀναφορικά μέ τό τιμώμενο πρόσωπο.
Ἡ μακαριστή θεία Ἀλεξάνδρα, θεία ὄχι μόνο δική μας ἀλλά καί πολλῶν ἀπό ἐσᾶς, μοῦ εἶχε πεῖ ὅτι ἕνα ἀνοιξιάτικο βραδάκι καί ἐνῶ ὁ ὀχτάχρονος τότε Ἐτεοκλής διάβαζε στό γραφεῖο του, μετέβη στό δωμάτιό του γιά νά τοῦ προσφέρει κάποιο γλύκισμα. Τόν βρῆκε ἄκεφο, βαρύθυμο καί κακοδιάθετο. Ἡ θεία ἀνησύχησε καί τόν ἐρώτησε τί τοῦ συμβαίνει. Ὁ νεαρός Ἐτεοκλής τήν καθησύχασε λέγοντάς της ὅτι δέν εἶναι ἀσθενής ἀλλά ἰδιαίτερα λυπημένος διότι ἡ μέρα πέρασε χωρίς ὁ ἴδιος νά κάνει μιά καλή πράξη.
Μετά τήν κοίμηση τοῦ π. Ἐπιφανίου λάβαμε ἀρκετές συλλυπητήριες ἐπιστολές, κάρτες καί τηλεγραφήματα. Ἰδιαίτερα μᾶς ἐντυπωσίασε ἡ συλλυπητήριος κάρτα πού μᾶς ἐστάλη ἀπό τήν Ἀμερική καί εἶχε ὡς ἀποστολέα ἕνα συμμαθητή τοῦ π. Ἐπιφανίου, στό Δημοτικό καί στό Γυμνάσιο τῆς Καλαμάτας. Τό κείμενο τῆς κάρτας ἦταν τό ἑξῆς: «ἀγαπημένοι μας, σᾶς συλλυπούμεθα ἐγκαρδίως γιά τήν ἐκδημία τοῦ π. Ἐπιφανίου καί εὐχόμεθα ὁλοψύχως ὁ Θεός νά ἀναπαύσει τήν ἁγιασμένη ψυχή του στόν Παράδεισο» καί συνέχιζε:
«Ἐσεῖς νά θυμᾶστε τόν ἀξιαγάπητο συγγενῆ σας.
Τά πνευματικά του τέκνα νά θυμοῦνται τόν χαρισματικό Πνευματικό τους Πατέρα.
Οἱ ἀναγνῶστες τῶν βιβλίων του νά θυμοῦνται τόν ἀξιόλογο συγγραφέα.
Οἱ ἐνδεεῖς νά θυμοῦνται τό φιλάνθρωπο καί στοργικό ἀδελφό τους.
Οἱ φίλοι του νά θυμοῦνται τόν ἀκέραιο καί ἄμεμπτο φίλο τους.
Σ’ ἐμένα, τόν παλαιό συμμαθητή του, ἐπιτρέψτε μου νά θυμᾶμαι τόν συμμαθητή μου Ἐτεοκλῆ, πού σέ ἡλικία δώδεκα ἐτῶν καί μετά ἀπό σχετική προτροπή καί παράκλησή μου, μοῦ καθόρισε τό πλαίσιο καί τό περίγραμμα πού πρέπει νά ἀκολουθήσει κάθε πιστός γιά νά κερδίσει τήν αἰώνιο ζωή. Τό πλαίσιο αὐτό, σφραγῖδα γιά ἐμένα, μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ, συνεχίζω νά ἀκολουθῶ καί ὡς ἄτομο, ἀλλά τό ἀκολουθοῦν, σύν Θεῷ, καί τά ἄλλα μέλη τῆς οἰκογενείας μου».
Τό ἔτος 1972 ἐπέστρεψα ἀπό τή Ν. Ἀφρική, ἔπειτα ἀπό δύο ἔτη παραμονῆς, ὅπου τήν ἐποχή αὐτή κυριαρχοῦσαν οἱ φυλετικές διακρίσεις. Τήν περίοδο ἐκείνη, ἔχοντας ὁλοκληρωθεῖ οἱ οἰκοδομικές ἐργασίες, προχωράει ἡ ἁγιογράφηση στό ἐκκλησάκι τοῦ Ἁγίου Ἐπιφανίου, σέ κτῆμα τῆς οἰκογένειάς μας στή Μεσσηνία μέ τή φροντίδα τοῦ π. Ἐπιφανίου. Ἐρχόμενος ἀπό τή Ν. Ἀφρική ἔφερα μαζί μου καί ἀρκετά 
χρήματα. Σκέφτηκα κι ἐγώ, ἕνα μέρος τῶν χρημάτων, νά τό διαθέσω γιά τήν ἁγιογράφηση τοῦ ναϋδρίου καί τήν ἀνωτέρῳ σκέψη μου τή μοιράστηκα μέ τόν π. Ἐπιφάνιο. Ἡ ἀπάντησή του σταθερή καί κρυστάλλινη: «ὄχι Πολυνείκη μου, νά ἁγιογραφήσουμε τό ἐκκλησάκι μας μέ “χρήματα αἵματος” κι ἐκμεταλλεύσεως» καί συνέχισε: «δέ φταῖς ἐσύ, ἀδελφέ μου, γιά τό καθεστώς πού κυβερνᾶ τή Ν. Ἀφρική, ἀλλά τά χρήματα πού κέρδισες σέ αὐτή τή χώρα προέρχονται ἀπό καταπίεση πού ἀσκοῦν οἱ λευκοί στούς μαύρους. Στήν ἐν λόγῳ χώρα πληρώνεται τό “χρῶμα” κι ὄχι ἡ ἀξία. Συγχώρεσέ με, ἀδελφέ μου, ἄν σέ πίκρανα, ἀλλά αὐτό μαρτυρεῖ ἡ συνείδησή μου»!
Θά ἦταν ἀσυγχώρητη παράλειψη ἐκ μέρους μας νά μήν εὐχαριστήσουμε ἰδιαιτέρως τούς ἀδελφούς καί ἀδελφές, πού κοπίασαν, ὥστε νά ἑτοιμαστεῖ ἡ σημερινή πνευματική πανήγυρις. ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ!
Μνήσθητι Κύριε τοῦ δούλου Σου Ἐπιφανίου Ἱερομονάχου καί τῶν κατά πνεῦμα καί κατά σάρκα συγγενῶν αὐτοῦ κεκοιμημένων!
Σᾶς εὐχαριστοῦμε καί πάλι.
Πολυνείκης Θεοδωρόπουλος
«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» - Ἀρ. Τεύχους 208
Δεκέμβριος 2019