Ἡ ἐκκοσµίκευση καί ἡ Θεοκρατία!
Ἕνας ἀπό τούς κοινούς τόπους τῆς ἐποχῆς µας εἶναι ἐκεῖνος πού ἀναγνωρίζει µιά βαθιά διαχωριστική γραµµή ἀνάµεσα στή νοοτροπία τοῦ Μεσαίωνα καί σέ ἐκείνη τῶν Νέων Χρόνων, τῆς ἐποχῆς, δηλαδή, πού διαρκεῖ µέχρι σήµερα. Σύµφωνα µέ τήν ἄποψη αὐτή, ἡ ἐποχή τοῦ Μεσαίωνα ἦταν ἡ ἐποχή τῆς ἀνελευθερίας, ἐνῶ, ἀντιθέτως, οἱ Νέοι Χρόνοι σήµαναν τήν ἀπελευθέρωση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τήν καταδυνάστευση, στήν ὁποία εἶχε ὑποβληθεῖ τούς προηγούµενους αἰῶνες. Στό πλαίσιο αὐτό, συνήθως, ἐξαίρεται ἡ συµβολή τῆς ἐποχῆς τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Διαφωτισµοῦ, κατά τήν ὁποία µεγάλοι Εὐρωπαῖοι φιλόσοφοι καί πολιτικοί στοχαστές συνέβαλαν τάχα µέ τίς ρηξικέλευθες ἰδέες τους στήν διανοητική, θρησκευτική καί πολιτική ἀπελευθέρωση τῆς ἀνθρωπότητας ἀπό τούς «µύθους» καί τίς «προκαταλήψεις» πού τήν κρατοῦσαν δέσµια! ... Ἐξ ἀντιδιαστολῆς, τονίζεται ὅτι ὁ παράγων ἐκεῖνος πού συντηροῦσε τήν ὑποδούλωση τῶν ἀνθρώπων κατά τούς προηγούµενους αἰῶνες ἦταν ἡ θρησκεία καί µάλιστα ἡ Χριστιανική. Ἑποµένως, ἡ ἐµφάνιση καί ἡ σταδιακή ἐπικράτηση τῆς ἀθεΐας ἦταν στήν πραγµατικότητα µιά ἀπελευθερωτική διαδικασία(!), πού χαιρετίσθηκε µέ ἐνθουσιασµό.
Ἐνδεικτικά, παραθέτουµε κάποιες φράσεις, πού ἀποδίδουν τήν ἀντιθρησκευτική αὐτή νοοτροπία, φράσεις πού ἀνήκουν σέ ἕναν Ἑλληνο-Γάλλο φιλόσοφο καί ἕναν Γάλλο κοινωνιολόγο τῆς ἐποχῆς µας, ἀντίστοιχα: «Ἡ Δύση χρειάστηκε δέκα αἰῶνες γιά νά ἀποσπάσει, ὅσο ἦταν δυνατό, τήν κοινωνία τῶν πολιτῶν ἀπό τόν ἐναγκαλισµό τῆς θρησκείας» καί: «Μόνο ἡ ἐκκοσµίκευση, δηλαδή ἡ ὑποχώρηση τῆς θρησκείας σέ σύγκριση µέ τό κράτος καί τό δηµόσιο βίο, κάνει δυνατό τόν ἐκδηµοκρατισµό». Φράσεις, βέβαια, µέ παρόµοιο περιεχόµενο συναντάει κανείς πολύ συχνά στή βιβλιογραφία καί στόν τύπο, ἀλλά καί στίς καθηµερινές συναναστροφές του. Πολλοί δέ ἀπό ἐµᾶς τίς ἀποδεχόµαστε ὡς αὐτονόητες χωρίς νά τίς πολύ-ἐξετάζουµε, ἀλλά καί χωρίς νά συνειδητοποιοῦµε, πάντοτε, ὅτι οἱ φράσεις αὐτές καθορίζουν τή συµπεριφορά µας στήν καθηµερινότητα καί στίς πρακτικές λεπτοµέρειες τῆς ζωῆς µας.
