Ο ΑΓΙΟΣ ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ

Ο  ΑΓΙΟΣ  ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ  ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ

 

Στίς ἔντεκα τοῦ µηνός Μαρτίου γιορτάζουµε τήν µνήµη ἑνός µέγιστου ἁγίου τῆς Ἐκκλησίας µας, τοῦ ἁγίου Σωφρονίου Ἱεροσολύµων. Τόν λόγο, πού δικαιολογεῖ τό ἐπίθετο µέγιστος, τό ἀποδεικνύει ἀπόλυτα ἡ ζωή του. Ἡ καταγωγή του ἦταν ἀπό τά µέρη τῆς Δαµασκοῦ, στό Λίβανο κοντά στή Συρία. Οἱ γονεῖς του ἦσαν πολύ σώφρονες καί ἐνάρετοι, ὁ πατέρας του ὀνοµαζόταν Πλυνθᾶς καί ἡ µητέρα του Μυρώ. Ἀπ’ αὐτούς παρέλαβε τήν εὐφυΐα καί τήν ἐπιµέλεια καί χάρις σέ αὐτά ξεπέρασε µέ κάθε ἐπιτυχία ὅλες τίς ἐπιστῆµες.

Ὅταν διέµενε στή Δαµασκό πῆγε στήν κοντινότερη ἔρηµο καί ἀσκήθηκε σέ ὅλες τίς ἀρετές. Μετά ἐντάχθηκε στήν συνοδεία τοῦ µεγάλου Θεοδοσίου, ὅπου µέσα στήν ἡσυχία καί τήν ὑπακοή κατωχύρωσε µέσα στήν καρδιά του ὅλη τήν ἀγάπη καί τήν ζωή τῶν Θείων Γραφῶν ἑνούµενος µέ τόν Χριστό. Ὕστερα, ἐπιθυµῶντας περισσότερη ἐκπαίδευση, ἀναχώρησε στήν Ἀλεξάνδρεια. Ἐκεῖ γνωρίστηκε µέ τόν ἀνάργυρο ἅγιο Ἰωάννη, ἔµεινε µαζί του καί µέ τήν µεταξύ τους φιλία µετέδωσαν ὁ ἕνας στόν ἄλλο τήν σοφία  καί τή σύνεση. Μάλιστα προσβλήθηκε ἀπό µία σοβαρή ὀφθαλµική ἀσθένεια τήν ὁποία θεράπευσαν οἱ ἅγιοι Κύρος καί Ἰωάννης. Γιά ἀνταπόδοση, ἐκεῖνος συνέγραψε τά θαύµατά τους τά πολλά καί τόν βίο τους πού διασώθηκε χάρις στή δική του φροντίδα.

Λόγῳ τῆς προχωρηµένης του ἡλικίας, τόν κατέστησαν ἐπίσκοπο Ἱεροσολύµων καί ὅταν ἁλώθηκε ἡ Ἱερουσαλήµ ἀπό τούς Πέρσες, ἔφυγε καί ἔµεινε µαζί µέ τότν ἅγιο Ἰωάννη τόν Ἐλεήµονα, ἐπίσκοπο Ἀλεξάνδρειας τοῦ ὁποίου ἔγραψε καί τήν ζωή µέ τίς καθηµερινές του φιλανθρωπίες καί εὐεργεσίες καί τόν ἐθρήνησε πάρα πολύ ὅταν ἀπεβίωσε ἀφοῦ συνέγραψε καί τόν ἐγκωµιαστικό του ἐπικήδειο λόγο.

Χαρᾶς αἰτίας χαρίτωσον...

Χαρᾶς αἰτίας χαρίτωσον...

 

(ἤ, Τῶν «Χαιρετισμῶν» τὸ μέγα κλέος)

 

Μνήμη ἱερὰ Μητροπολίτου Πέργης κυροῦ Εὐαγγέλου

καὶ ταπεινὸ εὐχαριστήριο γιὰ τὴν παρακαταθήκη ποὺ μᾶς ἄφησε

 

Κάθε Παρασκευή, τώρα τήν Μεγάλη Τεσσαρακοστή, ἐκεῖ κατά τό ἀπόβραδο, ἀνοίγουν οἱ ἐκκλησιές καὶ ὑποδέχονται τοὺς ὅσους πιστοὺς νοιώθουν τὴν ἀνάγκη νὰ μεταγγίσουν μέσα τους λίγα ψήγματα χαρᾶς, ἀγαλλιάσεως καὶ ἀφάτου συγκινήσεως. Εἶναι, βλέπεις,  ἡ ἄχραντη ἡ ὥρα, ποὺ θὰ ψαλλοῦν οἱ Χαιρετισμοὶ στὴ Χάρη Της, αὐτὰ τὰ ἀθάνατα κι ἀρυτίδωτα ἱερὰ ποιήματα, ποὺ ὁ πυρήνας τους  διασώζει ὅλη τὴν εὐσέβεια καὶ τὴν  ἀταλάντευτη πίστη ἑνὸς λαοῦ. Τοῦ εὐγενοῦς καὶ ταπεινοῦ λαοῦ τῆς Χάριτος τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ. Ἔτσι, μέσα στὸ μυρωμένο ἀπόβραδο, ποὺ ἁπλώνει ἀδίστακτα ἡ ἄνοιξη, καθὼς ἀνοίγεται πιὰ γύρω μας, ἀφήνονται μέσα στὶς ἐκκλησιὲς οἱ ὕμνοι πρὸς τὴν Παναγιά μας, μαζὶ μὲ ἐκεῖνα τὰ ἀτέλειωτα «Χαῖρε». Τὰ «Χαῖρε», ποὺ μεταμορφώνουν τὰ μώβ τῆς Σαρακοστῆς σὲ  ἀναστάσιμη χαρά, σὲ αἰσιοδοξία, ποὺ εἶναι ἀναμφίβολα φίλεμα οὐράνιο. Κι ἀκούγονται τὰ «Χαῖρε», ποὺ εὐωδιάζουν ἀπό τὰ φρεσκοκομμένα ἀνοιξιάτικα ἄνθη καὶ τὸ θυμίαμα τὸ εὔοσμον καὶ ποτίζουν μέχρι τὰ ἔσχατα κύτταρα τὸ εἶναι μας.

ΕΙΣ ΑΦΕΣΙΝ ΑΜΑΡΤΙΩΝ ΚΑΙ ΖΩΗΝ ΑΙΩΝΙΟΝ

 

 

 

ΕΙΣ ΑΦΕΣΙΝ ΑΜΑΡΤΙΩΝ ΚΑΙ ΖΩΗΝ ΑΙΩΝΙΟΝ

 

Τά λόγια αὐτά τά ἀκοῦμε κάθε φορά ἀπό τά χείλη τῶν Ἱερέων, ὅταν μᾶς ἀξιώνει ὁ Θεός νά προσερχόμαστε στήν Μετάληψη τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων: «Μεταλαμβάνει ὁ δοῦλος (ἡ δούλη) τοῦ Θεοῦ (τάδε), Σῶμα καί Αἷμα Χριστοῦ, εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καί εἰς ζωήν αἰώνιον».

Ἡ ἔννοια τῆς ἀφέσεως τῶν ἀνθρωπίνων ἁμαρτιῶν βεβαίως, δέν πρωτο-διδάσκεται στό Μυστήριον αὐτό, τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Ἡ ὅλη Καινή Διαθήκη ἔχει, στά διάφορα βιβλία της, κατάσπαρτη τήν ἔννοια τῆς ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν. Στά Ἱερά Εὐαγγέλια, ὁ Δεσπότης καί Ἐλεήμων Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, κάθε τόσο, κάνει λόγο γιά ἄφεση ἁμαρτιῶν, ἡ ὁποία μάλιστα Ἐκεῖνον ἔχει ὡς πηγή προελεύσεως καί ἀπό  Ἐκεῖνον μόνον ἐκπορεύεται καί παρέχεται δωρεάν στόν πεπτωκότα ἄνθρωπο. Χωρία, ὅπως: «Τέκνον (ἤ θύγατερ-γύναι) ἀφέωνταί σου αἱ ἁμαρτίαι», ἤ «Ἐξουσίαν ἔχει ὁ Υἱός τοῦ Ἀνθρώπου ἐπί τῆς γῆς ἀφιέναι ἁμαρτίας», ἤ «Ἄν τινων ἀφεῖτε τάς ἁμαρτίας ἀφίενται αὐτοῖς», ἤ «Λάβετε φάγετε-πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες … εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν» καί ἄλλα, εἶναι ἀρκετά χαρακτηριστικά. Καί ὄχι μόνον ὁ Φιλάνθρωπος καί ἀναμάρτητος Κύριος, ἀλλά καί οἱ ἄμεσοι διάδοχοι Αὐτοῦ, οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι, τόσο στίς «Πράξεις τῶν Ἀποστόλων» ὅσο καί στίς Ἐπιστολές, συνεχίζουν προφορικῶς καί γραπτῶς τό ἴδιο Κυριακό μοτίβο, σάν τήν ἠχώ πού ἐπαναλαμβάνει τό πρῶτο ἀκουσθέν λάλημα. Ἄς θυμηθοῦμε ἐπί παραδείγματι, τελείως πρόχειρα, τόν συστατικό λόγο τοῦ Μυστηρίου τοῦ Εὐχελαίου, ἀπό τόν Ἅγιο Ἰάκωβο τόν Ἀδελφόθεο: «Ἀσθενεῖ τις ἐν ὑμῖν; Προσκαλεσάσθω τούς πρεσβυτέρους … κἄν ἁμαρτίας ᾖ πεποιηκώς, ἀφεθήσεται αὐτῷ». Καί τόσα ἄλλα χωρία.

Ἐκκλησία φυγομαχοῦσα!

 Ἐκκλησία  φυγομαχοῦσα!

Εἶναι γεγονός ἀναντίρρητο ὅτι ἡ Ἐκκλησία ὑπῆρξε τό στήριγμα τοῦ Γένους, σέ ὅλη τήν πορεία του μέσα στήν Ἱστορία καί ἰδιαίτερα ἐκεῖνες τίς φορές πού ἡ Ρωμηοσύνη βίωνε πίκρες καί βάσανα. Καί ὄχι μόνο τό στήριγμα ἀλλά καί ὁ ὁδηγός καί ὁ θεματοφύλακας τῆς Ἱστορικῆς του παρακαταθήκης.

Ἔτσι ἀποτυπώθηκε ἡ Ἐκκλησία στή συνείδηση τῶν Ἑλλήνων, ἴσως ἀπό τότε πού ὁ Πατριάρχης Σέργιος πρωτοστάτησε στή σωτηρία τῆς πολιορκημένης Βασιλεύουσας περιφέροντας στά τείχη της τήν εἰκόνα τῆς Βλαχερνιώτισσας.

Ἡ Ἐκκλησία ἦταν, πού κράτησε ὄρθιο τό σκλαβωμένο Γένος τά χρόνια τῆς Ὀθωμανικῆς νύχτας, ἡ Ἐκκλησία πῆρε τά ὅπλα μαζί μέ τούς ἀντρειωμένους στόν ἀγῶνα γιά μιά ἐλεύθερη πατρίδα κι ἔβαψε μέ τό αἷμα της, πρωτοπόρα, τά χώματα τά ματωμένα, ἡ Ἐκκλησία κράτησε τή Μακεδονία μας Ἑλληνική, ἀργότερα. Αὐτή ἦταν, πού ἀκλόνητη ἔμεινε στή γῆ τῆς Ἰωνίας, μαζί μέ τό λαό τοῦ Θεοῦ κι ἀντιμετώπισε τή μανία τοῦ Τούρκου ἀλύγιστα κι ἔγινε θυσία καί σφάγιο. Ἡ Ἐκκλησία ἔμεινε πίσω μαζί μέ τόν πονεμένο λαό, στά χρόνια τῆς Γερμανικῆς Κατοχῆς, ὅταν ἡ συντεταγμένη πολιτεία ἔπρεπε νά φύγει στή Μέση Ἀνατολή.

ΤΟ ΝΕΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΟΥ Ι. ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΠΕΥΚΑΚΙΩΝ

ΤΟ ΝΕΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

ΤΟΥ Ι. ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΠΕΥΚΑΚΙΩΝ

 Τήν Κυριακή 19 Ἰανουαρίου 2020, μετά τήν Θ. Λειτουργία, παρεδὀθησαν ἐπισήμως ἀπό τόν Προϊστάμενον τοῦ Ναοῦ πρωτ. Βασίλειον Βολουδάκην τά διοριστήρια τῶν νέων Ἐπιτρόπων, τῶν ὁποίων ἡ θητεία ἄρχισε τήν 1η Ἰανουαρίου 2020 καί θά λήξη στίς 31 Δεκεμβρίου 2022. Μαζί μέ τά διοριστήρια τούς ἐδόθη  καί φωτοαντίγραφον τῶν ἄρθρων τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τά ὁποῖα ἀναφέρονται στά καθήκοντα καί στίς ἁρμοδιότητες τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Συμβουλίου.