«Προσκυνοῦμέν Σου τὰ Πάθη Χριστέ...

«Προσκυνοῦμέν Σου τὰ Πάθη Χριστέ...

Δεῖξον ἡμῖν, καὶ τὴν ἔνδοξόν Σου Ἀνάστασιν»

 

Στὸν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Μάνης κ. Χρυσόστομο,

ταπεινὸ Πασχάλιο εὐχετήριο

 

   Τὴν ταπεινή μου γνώμη ἐδῶ καταθέτω. Γνώμη ἑνὸς ἁπλοῦ ἐπαρχιώτη παπᾶ, πού συνειδητοποιεῖ τὸν ἔγκλειστο βίο του, ἀλλὰ πρωτίστως καὶ τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου μας καὶ  Θεοῦ. Γιατί, ἄς μὴν ξεγελιόμαστε: «Πάντα δι᾿ αὐτοῦ ἐγένοντο» (Ἰω. 1, 3) Αὐτὸς «βρέχει ἐπὶ δικαίους καὶ ἀδίκους» (Μτθ, 5, 45) καί ἀκόμα,  «Αὐτὸς εἶναι ποὺ ἐποίησεν  τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν» (Γεν. 1, 1). Καί, μάλιστα, τὴν δεύτερη τὴν ἐποίησε, κάποιες φορές, «τρέμειν» (Ψαλμ.103, 3) Ἑπομένως καί ἡ δοκιμασία μας αὐτὴ εἶναι μιὰ προέκταση τοῦ θελήματός Του «πρὸς καταρτισμόν» μας (Ἐφ. 4, 12.).

   Ἀποδεχόμαστε, λοιπόν, τὸ θέλημά Του καὶ ἀφηνόμαστε στὴν οὐσία τῶν ὅσων μᾶς χάρισε ἡ Ἐκκλησία ὅλον αὐτὸν τὸν εὔκαρπο καιρὸ τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς, ἀλλά, κυρίως τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Ἑβδομάδος. Γιατὶ ἐδῶ ποὺ τὰ λέμε ἡ κάθε στέρηση κάποιο σκοπὸ ἔχει. Ὅπως λ.χ. ἡ Νηστεία τῆς περιόδου ποὺ πέρασε. Προσέξαμε, στ᾿ ἀλήθεια ποτέ, πόση ψυχωφέλεια μᾶς παρέχει, ὅταν τὴ συνδυάσουμε μὲ ἐντατικὴ προσευχὴ καὶ μυστηριακὴ ζωή; Κι ὅταν μιλᾶμε γιὰ προσευχὴ ἐννοοῦμε τὴν ἐπικοινωνία μαζί Του. Μιὰ ἐπικοινωνία τόσο σωτήριο καὶ τόσο κολακευτικὴ γιὰ ἐμᾶς, ποὺ κάθε μέρα, κάθε στιγμὴ Τὸν πικραίνουμε ὡς ἄτακτα παιδιὰ ποὺ εἴμαστε (πρβλ. τὴν παραβολὴ τοῦ εὔσπλαχνου Πατέρα ἤ τὴ γνωστή μας τοῦ Ἀσώτου υἱοῦ (βλ. Λκ. 15, 11-32)  καί Ἐκεῖνος καταδέχεται  νὰ μᾶς ἀφουγκράζεται. Καὶ νὰ μᾶς εὐεργετεῖ. Ναί, νὰ εὐεργετεῖ, ἀφοῦ μᾶς προσφέρει «ζωὴν καὶ περισσόν» ( Ἰω.10, 10 )

ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΚΑΙΣΑΡΑ ΚΑΙ Η ΑΜΟΙΒΗ ΤΟΥΣ!

ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΚΑΙΣΑΡΑ ΚΑΙ Η ΑΜΟΙΒΗ ΤΟΥΣ!

   Αὐτό τό Πάσχα µέ κάποιο περίεργο καί ἄνευ προηγουµένου τρόπο, ἡ Ὀρθόδοξη Κοινότητα, κληθήκαµε νά κάνουµε µιά συλλογική ἐπιλογή, ὅµοια µέ τήν ἐπιλογή πού ζητήθηκε ἀπό τούς Ἰουδαίους τό 33 µ.Χ. Καί τί λέω ζητήθηκε; Δέν τούς ζητήθηκε, τήν ἔκαναν αὐθόρµητα καί ὁλόψυχα. Ἔβαλαν στή “θέση” του, ἀκόµη καί τόν Πόντιο Πιλᾶτο, ἀπειλῶντας τον ἔµµεσα ὅτι, ἄν ἐλευθέρωνε τόν Χριστό, δέν θά ἦταν φίλος τοῦ Καίσαρα, γιατί θά ἐλευθέρωνε ἕναν πολιτικό του ἀντίπαλο, πού τόλµησε νά ἐξισώσει τόν ἑαυτό Του µέ τόν Καίσαρα! Καί κατέληξαν στήν περίφηµη διακήρυξη: «Οὐκ ἔχοµεν βασιλέα, εἰ µή Καίσαρα»!

   Στόν Καίσαρα ἀνῆκε ἡ ὑποταγή τους! Στόν Καίσαρα ἀνῆκε ἡ λατρεία τους! Ὁ Θεός -κατά τή γνώµη τους- ἦταν πολύ µακριά καί πολύ ἀβέβαιος σύµµαχος, ἐνῶ ὁ Καίσαρας ἦταν πολύ κοντά καί τό χρυσάφι του καί τά προνόµιά του πού τούς τά παραχωροῦσε πλουσιοπάροχα, ἦταν ἁπτά καί σίγουρα καί ἡ ἄνετη, προνοµιούχα ζωούλα τους, ἀσύγκριτα πολύτιµη γιά να τήν χάσουν! Τό ἴδιο πολύτιµη µέ τή δική µας ζωούλα, πού τήν ἐξασφαλίζει ὁ δικός µας “Καίσαρας” (συγχωρεῖστε µου τό “ἀνέκδοτο” τοῦ παραλληλισµοῦ) τόν ὁποῖο, ὡστόσο, ἐπιλέξαµε, παρά τή γελοιότητά του!

«ΕΚ ΣΤΟΜΑΤΟΣ ΝΗΠΙΩΝ ΚΑΙ ΘΗΛΑΖΟΝΤΩΝ» ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΜΑΘΗΜΑΤΑ!

  

«ΕΚ ΣΤΟΜΑΤΟΣ ΝΗΠΙΩΝ ΚΑΙ ΘΗΛΑΖΟΝΤΩΝ»

ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΜΑΘΗΜΑΤΑ!

 

νας µικρός µαθητής, τῆς Ε΄ Δηµοτικοῦ ἔλαβε πρόσφατα µέρος στόν «1ο Πανελλήνιο Μαθητικό Διαγωνισµό Ἑλληνικῆς Γλώσσας» ὡς «Δραστηριότητα παραγωγῆς γραπτοῦ λόγου» µέ τήν ἐπί λέξει ὁδηγία:

«Ο  αφηγητής σου ζητά να γράψεις κι εσύ στην εφηµερίδα µιά απίστευτη είδηση µε “τερατώδεις διαστάσεις” γιά να δηµοσιευτεί. Χρησιµοποιώ τή φαντασία µου καί κατάλληλο λεξιλόγιο γιά να γράψω ένα µικρό άρθρο 80-100 λέξεων. Βαζω καί ελκυστικό τίτλο!».

 

Τό παιδάκι, χωρίς νά ἔχη ἀπό τούς γονεῖς του κάποια παρακίνηση, ἀντιθέτως, µάλιστα, χωρίς νά ἔχη ἰδιαίτερη θρησκευτική κατήχηση, ἔγραψε τά ἀκόλουθα, µέ τίτλο «Η ΠΙΣΤΗ ΧΑΝΕΤΑΙ!» πού ἔκαµαν τούς γονεῖς του νά ἀποροῦν µέ µεγάλη ἔκπληξη: «Ἡ Πίστη χάνεται!  Τά τελευταῖα χρόνια ὅλο καί περισσότεροι ἄνθρωποι σταµατοῦν νά πιστεύουν στόν Θεό καί στόν Χριστό. Αὐτό µποροῦµε νά τό καταλάβουµε ἀπό τήν µείωση τῆς Θείας Λειτουργίας στήν Ἐκκλησία, ἀπό τό ὅτι λιγότεροι ἄνθρωποι πηγαίνουν νά προσκυνήσουν καί ἀπό τό ὅτι µέ τό παραµικρό κλείνουν ὅλοι οἱ Ναοί γιά «προστασία τῶν πολιτῶν» ἐνῶ κάνουν τούς πολῖτες νά µήν προσκυνοῦν τόν µοναδικό Σωτῆρα ὅλου τοῦ σύµπαντος. Προβλέπεται προειδοποίηση καί µετά τιµώρηση ὅλων τῶν ἀπίστων»!

ΠΟΛΥΕΤΗΣ Ο ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ!

 

 ΠΟΛΥΕΤΗΣ Ο ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ!

 

(Τό κείµενο, πού ἀκολουθεῖ, εἶναι ἀποσπάσµατα ἀπό

ἀποµαγνητοφωνηµένη Διαδικτυακή ὁµιλία

τοῦ π. Βασιλείου Βολουδάκη,

πού ἔγινε µπροστά σέ ἄδεια καθίσµατα,

λόγῳ τῶν περιοριστικῶν µέτρων,

στήν Πνευµατική Ἑστία «ΥΠΑΚΟΗ»,

στίς 24 Μαρτίου 2020.

Ὅπως εἶναι φυσικό, ἔχει τά µειονεκτήµατα ἀλλά

καί τόν αὐθορµητισµό µιᾶς προφορικῆς ὁµιλίας, πού

δέν ἔγινε ἀπό χειρόγραφο, πλήν τῆς ἀναγνώσεως

πληροφοριῶν ἀπό γραπτά ντοκουµέντα, µέ τά ὁποῖα

ὁ ὁµιλητής ἐπιβεβαίωσε τά λεγόµενά του).

 

Αγαπητοί συμμαθητές καί συμμαθήτριες χαίρετε πάντοτε!

 

«Εἴμαστε γιά Τρίτη φορά σέ “κατοχική” ἐπικοινωνία καί θέλω νά σᾶς εὐχαριστήσω ὅλους καί ὅλες γιά τήν προσοχή πού δώσατε καί δίνετε συνεχῶς, παρακολουθῶντας αὐτήν μας τήν ἐπικοινωνία. Καί εἶναι πράγματι συγκινητική ἡ ἀνταπόκρισή σας γιατί δέν ἀπαντοῦν μόνο ἄνθρωποι ἀπό τήν περιοχή μας ἐδῶ, τοῦ λεκανοπεδίου τῆς Ἀττικῆς,  ἀλλά ἀπό ὅλες τίς μεριές τῆς Πατρίδος μας καί ἀπό ὅλες τίς εὐρωπαϊκές χῶρες ἀλλά καί ἀπό ὅλες τίς ἠπείρους.

 Ἡ πιό συγκινητική ἀνταπόκριση σέ μήνυμα, πού μᾶς ἦρθε, εἶναι ἀπό τό Κατάρ! Κάποιος συμπατριώτης μας, ὁ ὁποῖος μᾶς εὐχαριστεῖ γι’ αὐτή μας τήν ἐπικοινωνία, διότι εἶναι ἀποκλεισμένος ἐκεῖ στό Κατάρ, δέν μπορεῖ νά φύγη καί ἡ ἐπικοινωνία μέ μᾶς –ἔστω καί διαδικτυακή– εἶναι γιά ἐκεῖνον μιά ἀναψυχή. Ὅλα αὐτά μᾶς ἐνθαρρύνουν νά συνεχίσουμε, γιατί καί ἐσεῖς μᾶς τό ζητᾶτε, ἀλλά νά ξέρετε ὅτι αὐτή ἡ ἐπικοινωνία γίνεται πολύ δύσκολα. Ἤδη ἀπόψε καί ἐγώ ἀλλά καί τό ἐπιτελεῖο πού μαγνητοσκοπεῖ ἤλθαμε μέ εἰδικές ἄδειες καί θυμήθηκα τόν ἑαυτό μου στήν περίοδο τῆς δικτατορίας, τότε ὡς νεαρός διάκονος, εἶχα πάρει ἄδεια γιά νά κινοῦμαι τίς ἀπογευματινές ὧρες. Ἔτσι καί τώρα ἐν μέσῳ δημοκρατίας ἔχουμε φθάσει σέ αὐτήν τήν κατάσταση. Γιά νά ἐπαληθευθεῖ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ μας ὅτι δέν ἔχουν σημασία τά πολιτεύματα ἀλλά τό ἦθος τῶν Ἀρχόντων! Μάλιστα, τώρα, σέ ὑποτιθεμένη δημοκρατία ἡ ἀπαγόρευση κυκλοφορίας πρωΐ καί βράδυ ἔχει ἤδη παραταθεῖ πλέον τοῦ μηνός, ἐνῶ στήν δικτατορία τοῦ Ἰωαννίδη, ἡ ἀπαγόρευση διήρκεσε μιά ἑβδομάδα!

 Ἔχουμε καί ἀπόψε πολύ πλούσιο ὑλικό καί, ἴσως, πολύ πιό ἔντονο καί πολύ πιό ἀποδεικτικό ἀπό ὅλες τίς ἄλλες ἐπικοινωνίες πού εἴχαμε.

  

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΩΣ ΘΕΟΣ !

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΩΣ ΘΕΟΣ !

Μιά ἄλλη ἔννοια τῆς θεο-κρατίας!

 

Τό ἔτος 40 ἔλαχε σέ μιά ἐπιτροπή Ἀλεξανδρινῶν Ἰουδαίων πού βρισκόταν στή Ρώμη μιά παράξενη ἀποστολή. Εἶχαν πληροφορηθεῖ ὅτι ὁ τότε Ρωμαῖος Αὐτοκράτορας Γάϊος, ὁ ἐπονομασθείς Καλλιγούλας, (παρωνύμιο ἀπό τή λατινική λέξη γιά τίς μικρές μπότες), εἶχε ἀνακοινώσει ἐπισήμως τήν πρόθεσή του νά ὑψώσει μέσα στόν Ναό τοῦ Σολομῶντα ἕνα ἄγαλμα μέ τή μορφή του. Μόλις ἔμαθαν οἱ Ἰουδαῖοι αὐτοί τήν πρόθεση αὐτή τοῦ αὐτοκράτορα, πού συνιστοῦσε κατά τόν Μωσαϊκό Νόμο πράξη ὕψιστης βεβήλωσης, θορυβήθηκαν καί ἐπιχείρησαν νά τόν μεταπείσουν.

Ἕνα ἀπό τά μέλη τῆς ἐπιτροπῆς μέ τήν παράξενη αὐτή ἀποστολή ἦταν ὁ Ἑλληνιστής Ἰουδαῖος Φίλων ὁ Ἀλεξανδρεύς, ὁ φιλόσοφος ἐκεῖνος πού ἔγραψε γιά τόν Λόγο καί τή Σοφία τοῦ Θεοῦ καί προδιέθεσε, κατά τόν ἰδιότυπο τρόπο του, τόν Ἰουδαϊκό καί τόν Ἑλληνιστικό κόσμο γιά τό κήρυγμα τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ἕνα δέ ἀπό τά ἔργα του, πού διασώζεται σχεδόν ἀκέραιο ὡς τίς ἡμέρες μας, ἀναφέρεται στό παράξενο αὐτό περιστατικό.