Ἀνοιχτή ἐπιστολή πρός τόν κ. Πρωθυπουργό
καί πρός κάθε ἁρμόδιο, πού θά εἶχε τή διάθεση νά τήν διαβάσει
(προφανῶς κανένα!)
Ἀξιότιμε κύριε Πρωθυπουργέ,
Δέν ἔχω τήν ἀφέλεια νά πιστεύω ὅτι θά κάνετε τόν κόπο νά διαβάσετε τό τί ἔκανα τόν κόπο νά σᾶς γράψω. Σιγά νά μή διαβάσετε τί γράφει μιά ἀσήμαντη καί ἄσημη συγγραφέας, πού δέν ἔχει πάρει οὔτε ἕνα τόσο δά βραβεῖο Νομπέλ ὥστε νά ἀξίζει τῆς σεπτῆς προσοχῆς σας! Ὡστόσο ἐγώ γράφω γιά νά δώσω φωνή στούς πολῖτες αὐτῆς τῆς χώρας, οἱ ὁποῖοι ἐδῶ καί μιά δεκαετία δέχονται ζαλισμένοι καί ἔκθαμβοι, τήν ποικιλόμορφη ἐπίθεση ἑνός ἀνελέητου ἐχθροῦ: τῆς ἴδιας τους τῆς κυβέρνησης!
Ξέρω πολύ καλά ὅτι, γιά σᾶς –ὅπως καί γιά τούς προκατόχους σας– οἱ πολῖτες αὐτῆς τῆς χώρας δέν εἴμαστε τίποτα περισσότερο ἀπό ἀπρόσωπες μονάδες, πού πρέπει πολύ ἁπλᾶ νά μᾶς χειριστεῖτε μέ τρόπο ἔξυπνο, μέ τό καρότο καί το μαστίγιο, ὥστε νά μᾶς κρατᾶτε ὑποταγμένους ἀλλά καί κάπως εὐχαριστημένους, γιατί, μήν ξεχνᾶμε, σέ λίγο θά ἔρθουν καί οἱ ἐκλογές!
Ἡ ἀλήθεια εἶναι, πάντως, δέν σᾶς δυσκολέψαμε καί πολύ. Ποντάρατε, τόν τελευταῖο καιρό, στή δική σας ἐξυπνάδα –τῶν συμβούλων σας μᾶλλον, θά ἔλεγα– καί στή δική μας βλακεία. Καί φαίνεται πώς κερδίζετε! Βρήκατε ἀκριβῶς τό κουμπί πού ἔπρεπε νά πατήσετε: τό φόβο τοῦ θανάτου! Ἡ ὑγεία εἶναι τό πᾶν, μᾶς λένε οἱ πάντες. Ἐγώ φροντίζω γιά τήν ὑγεία σας, μᾶς λέτε καί μᾶς ξαναλέτε. Παρεπιπτόντως, φροντίζετε
καί νά μήν ἀγανακτήσουμε μέ τό ΕΣΥ, τίς εἰσφορές τοῦ ὁποίου πληρώνουν ὅλοι οἱ ἐργαζόμενοι πανάκριβα ὅλη τους τή ζωή, χωρίς αὐτοί μέν νά ἔχουν ἄλλη ἐπιλογή, ἀλλά καί χωρίς τό ΕΣΥ νά ἔχει κλίνες στίς ἐντατικές πού νά καλύπτουν τίς καθημερινές ἀνάγκες μας, ὄχι τίς ἔκτακτες. Καί πού δέν ἔχει, ἀκόμα, οὔτε τόν ἀπαραίτητο ἐξοπλισμό νά προστατέψει τούς γιατρούς μας, πού ἐργάζονται χωρίς ὡράριο, μέ ὑπεράνθρωπη αὐτοθυσία.
