Ἀνοιχτή ἐπιστολή πρός τόν κ. Πρωθυπουργό
καί πρός κάθε ἁρμόδιο, πού θά εἶχε τή διάθεση νά τήν διαβάσει
(προφανῶς κανένα!)
Ἀξιότιμε κύριε Πρωθυπουργέ,
Δέν ἔχω τήν ἀφέλεια νά πιστεύω ὅτι θά κάνετε τόν κόπο νά διαβάσετε τό τί ἔκανα τόν κόπο νά σᾶς γράψω. Σιγά νά μή διαβάσετε τί γράφει μιά ἀσήμαντη καί ἄσημη συγγραφέας, πού δέν ἔχει πάρει οὔτε ἕνα τόσο δά βραβεῖο Νομπέλ ὥστε νά ἀξίζει τῆς σεπτῆς προσοχῆς σας! Ὡστόσο ἐγώ γράφω γιά νά δώσω φωνή στούς πολῖτες αὐτῆς τῆς χώρας, οἱ ὁποῖοι ἐδῶ καί μιά δεκαετία δέχονται ζαλισμένοι καί ἔκθαμβοι, τήν ποικιλόμορφη ἐπίθεση ἑνός ἀνελέητου ἐχθροῦ: τῆς ἴδιας τους τῆς κυβέρνησης!
Ξέρω πολύ καλά ὅτι, γιά σᾶς –ὅπως καί γιά τούς προκατόχους σας– οἱ πολῖτες αὐτῆς τῆς χώρας δέν εἴμαστε τίποτα περισσότερο ἀπό ἀπρόσωπες μονάδες, πού πρέπει πολύ ἁπλᾶ νά μᾶς χειριστεῖτε μέ τρόπο ἔξυπνο, μέ τό καρότο καί το μαστίγιο, ὥστε νά μᾶς κρατᾶτε ὑποταγμένους ἀλλά καί κάπως εὐχαριστημένους, γιατί, μήν ξεχνᾶμε, σέ λίγο θά ἔρθουν καί οἱ ἐκλογές!
Ἡ ἀλήθεια εἶναι, πάντως, δέν σᾶς δυσκολέψαμε καί πολύ. Ποντάρατε, τόν τελευταῖο καιρό, στή δική σας ἐξυπνάδα –τῶν συμβούλων σας μᾶλλον, θά ἔλεγα– καί στή δική μας βλακεία. Καί φαίνεται πώς κερδίζετε! Βρήκατε ἀκριβῶς τό κουμπί πού ἔπρεπε νά πατήσετε: τό φόβο τοῦ θανάτου! Ἡ ὑγεία εἶναι τό πᾶν, μᾶς λένε οἱ πάντες. Ἐγώ φροντίζω γιά τήν ὑγεία σας, μᾶς λέτε καί μᾶς ξαναλέτε. Παρεπιπτόντως, φροντίζετε
καί νά μήν ἀγανακτήσουμε μέ τό ΕΣΥ, τίς εἰσφορές τοῦ ὁποίου πληρώνουν ὅλοι οἱ ἐργαζόμενοι πανάκριβα ὅλη τους τή ζωή, χωρίς αὐτοί μέν νά ἔχουν ἄλλη ἐπιλογή, ἀλλά καί χωρίς τό ΕΣΥ νά ἔχει κλίνες στίς ἐντατικές πού νά καλύπτουν τίς καθημερινές ἀνάγκες μας, ὄχι τίς ἔκτακτες. Καί πού δέν ἔχει, ἀκόμα, οὔτε τόν ἀπαραίτητο ἐξοπλισμό νά προστατέψει τούς γιατρούς μας, πού ἐργάζονται χωρίς ὡράριο, μέ ὑπεράνθρωπη αὐτοθυσία.
Ἔτσι, λοιπόν, μετά τόν Γεώργιο Παπαδόπουλο ὁ ὁποῖος, ἐπί Ἑπταετίας ἔλεγε ὅτι “ἔβαλε σέ γύψο τήν Ἑλλάδα” γιά νά γίνει καλά, ἐσεῖς ἔρχεστε νά βάλετε σέ κατ᾽οἶκον φυλάκιση ὅλη τήν Ἑλλάδα γιά νά μήν ἀρρωστήσει (καί τότε θά χρειαστεῖ νά τή βάλετε στό γύψο;) Καί, ὁ μέν Παπαδόπουλος συνάντησε κάποια στοιχειώδη ἀντίσταση. Ἐσεῖς ὅμως δέν συναντήσατε καμμία. Ὅλοι σᾶς παραδόθηκαν ἀμαχητί! Ἀκόμα κι οἱ ψευτοπαληκαράδες τοῦ Ρουβίκωνα λούφαξαν ἔντρομοι μπροστά στήν ἀπειλή τοῦ κορωναϊοῦ!!! Ἑνωθήκατε ὅλοι κάτω ἀπό μιά κοινή πίστη: τήν πίστη τοῦ ὑπέρτατου ἀγαθοῦ: τῆς θεᾶς Ὑγείας!
Καί ἔτσι, ἐνδυναμωμένος κάτω ἀπό αὐτή τήν κοινή σας πίστη τῆς ἀρχαίας θεότητας, εἴπατε νά ὑψώσετε τά ἄγαλμά της νά τό προσκυνήσουν ὅλοι οἱ πολῖτες, ἀνεξαρτήτως φύλου, ἡλικίας, μορφώσεως καί θρησκείας! Γιατί πάνω ἀπ᾽ὅλα εἶναι ἡ παγκόσμια θεότητα, Ὑγεία!!!
Ἐκεῖ, ὅμως, σᾶς περίμενε ἡ ἴδια μικρή κι ἀσήμαντη πέτρα πάνω στήν ὁποία σκόνταψαν ἄνθρωποι πιό ἰσχυροί, πιό ἔξυπνοι καί ἴσως πιό ἀδίσταχτοι (;) ἀπό σᾶς! Κι αὐτή ἡ πέτρα εἶναι ἡ Φωτιά πού ἄναψε ἐδῶ καί δύο χιλιετίες στή γῆ και ἐξακολουθεῖ νά καίει μέ ἕνα περίεργο τρόπο, δροσίζοντας κάποιους καί ἀναλώνοντας κάποιους ἄλλους. Πολλοί ξεγελάστηκαν ὅτι τήν ἔσβησαν. Κανείς δέν τό κατάφερε. Γιατί δέν τά βάζεις μέ τή Φωτιά μιᾶς Πίστης πού ἐπιβιώνει δύο χιλιάδες χρόνια διωγμῶν. Εἶναι σίγουρο ὅτι θά ἡττηθεῖς. Μπορεῖ νά ἀκοῦς τούς σπουδαίους ἀνθρώπους νά σοῦ λένε ὅτι ἡ Φωτιά δέν καίει, ὅτι ἔτσι λένε οἱ χαζές γριοῦλες, πού τίς κοροϊδεύουν οἱ ἐπιτήδειοι καί νά τούς πιστεύεις, γιατί εἶναι σπουδαῖοι. Ἡ Πίστη ὅμως, δέν ξεκίνησε ἀπό σπουδαίους ἀνθρώπους. Ξεκίνησε ἀπό ἀσήμαντους καί ἄσημους, πού ὅμως δέν εἶχαν τίποτα νά φοβηθοῦν. Γι᾽αὐτό τούς ψάλλουμε μέχρι σήμερα: “πάντα τόπον ἁγιάζετε καί πᾶσαν νόσον θεραπεύετε.”! Γι᾽αὐτό ὅσοι ἔχουν ζήσει αύτή τήν Πίστη, ξέρουν ὅτι ἡ Φωτιά πού καίει ἐδῶ καί δύο χιλιάδες χρόνια δέν σβήνει καί δέν φοβᾶται τίποτα! Καί δέν μπαίνει σέ πλαστικά κουταλάκια, ὅπως θέλουν οἱ “ἔξυπνοι” νά τή βάλουν!
Ἁξιότιμε, κύριε Πρωθυπουργέ, τά βάλατε μέ τή Φωτιά καί θά γευθεῖτε τήν πικρή γεύση τῆς ἥττας, ὅπως πολλοί ἄλλοι πρίν ἀπό σᾶς. Ἔχετε ἤδη ἡττηθεῖ. Ἁπλᾶ δέν τό ξέρετε ἀκόμη!
Νινέττα Βολουδάκη
«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 212
Ἀπρίλιος 2020