ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

ΕΙΣ ΑΦΕΣΙΝ ΑΜΑΡΤΙΩΝ ΚΑΙ ΖΩΗΝ ΑΙΩΝΙΟΝ

 

 

 

ΕΙΣ ΑΦΕΣΙΝ ΑΜΑΡΤΙΩΝ ΚΑΙ ΖΩΗΝ ΑΙΩΝΙΟΝ

 

Τά λόγια αὐτά τά ἀκοῦμε κάθε φορά ἀπό τά χείλη τῶν Ἱερέων, ὅταν μᾶς ἀξιώνει ὁ Θεός νά προσερχόμαστε στήν Μετάληψη τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων: «Μεταλαμβάνει ὁ δοῦλος (ἡ δούλη) τοῦ Θεοῦ (τάδε), Σῶμα καί Αἷμα Χριστοῦ, εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καί εἰς ζωήν αἰώνιον».

Ἡ ἔννοια τῆς ἀφέσεως τῶν ἀνθρωπίνων ἁμαρτιῶν βεβαίως, δέν πρωτο-διδάσκεται στό Μυστήριον αὐτό, τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Ἡ ὅλη Καινή Διαθήκη ἔχει, στά διάφορα βιβλία της, κατάσπαρτη τήν ἔννοια τῆς ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν. Στά Ἱερά Εὐαγγέλια, ὁ Δεσπότης καί Ἐλεήμων Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, κάθε τόσο, κάνει λόγο γιά ἄφεση ἁμαρτιῶν, ἡ ὁποία μάλιστα Ἐκεῖνον ἔχει ὡς πηγή προελεύσεως καί ἀπό  Ἐκεῖνον μόνον ἐκπορεύεται καί παρέχεται δωρεάν στόν πεπτωκότα ἄνθρωπο. Χωρία, ὅπως: «Τέκνον (ἤ θύγατερ-γύναι) ἀφέωνταί σου αἱ ἁμαρτίαι», ἤ «Ἐξουσίαν ἔχει ὁ Υἱός τοῦ Ἀνθρώπου ἐπί τῆς γῆς ἀφιέναι ἁμαρτίας», ἤ «Ἄν τινων ἀφεῖτε τάς ἁμαρτίας ἀφίενται αὐτοῖς», ἤ «Λάβετε φάγετε-πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες … εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν» καί ἄλλα, εἶναι ἀρκετά χαρακτηριστικά. Καί ὄχι μόνον ὁ Φιλάνθρωπος καί ἀναμάρτητος Κύριος, ἀλλά καί οἱ ἄμεσοι διάδοχοι Αὐτοῦ, οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι, τόσο στίς «Πράξεις τῶν Ἀποστόλων» ὅσο καί στίς Ἐπιστολές, συνεχίζουν προφορικῶς καί γραπτῶς τό ἴδιο Κυριακό μοτίβο, σάν τήν ἠχώ πού ἐπαναλαμβάνει τό πρῶτο ἀκουσθέν λάλημα. Ἄς θυμηθοῦμε ἐπί παραδείγματι, τελείως πρόχειρα, τόν συστατικό λόγο τοῦ Μυστηρίου τοῦ Εὐχελαίου, ἀπό τόν Ἅγιο Ἰάκωβο τόν Ἀδελφόθεο: «Ἀσθενεῖ τις ἐν ὑμῖν; Προσκαλεσάσθω τούς πρεσβυτέρους … κἄν ἁμαρτίας ᾖ πεποιηκώς, ἀφεθήσεται αὐτῷ». Καί τόσα ἄλλα χωρία.

Ἐκκλησία φυγομαχοῦσα!

 Ἐκκλησία  φυγομαχοῦσα!

Εἶναι γεγονός ἀναντίρρητο ὅτι ἡ Ἐκκλησία ὑπῆρξε τό στήριγμα τοῦ Γένους, σέ ὅλη τήν πορεία του μέσα στήν Ἱστορία καί ἰδιαίτερα ἐκεῖνες τίς φορές πού ἡ Ρωμηοσύνη βίωνε πίκρες καί βάσανα. Καί ὄχι μόνο τό στήριγμα ἀλλά καί ὁ ὁδηγός καί ὁ θεματοφύλακας τῆς Ἱστορικῆς του παρακαταθήκης.

Ἔτσι ἀποτυπώθηκε ἡ Ἐκκλησία στή συνείδηση τῶν Ἑλλήνων, ἴσως ἀπό τότε πού ὁ Πατριάρχης Σέργιος πρωτοστάτησε στή σωτηρία τῆς πολιορκημένης Βασιλεύουσας περιφέροντας στά τείχη της τήν εἰκόνα τῆς Βλαχερνιώτισσας.

Ἡ Ἐκκλησία ἦταν, πού κράτησε ὄρθιο τό σκλαβωμένο Γένος τά χρόνια τῆς Ὀθωμανικῆς νύχτας, ἡ Ἐκκλησία πῆρε τά ὅπλα μαζί μέ τούς ἀντρειωμένους στόν ἀγῶνα γιά μιά ἐλεύθερη πατρίδα κι ἔβαψε μέ τό αἷμα της, πρωτοπόρα, τά χώματα τά ματωμένα, ἡ Ἐκκλησία κράτησε τή Μακεδονία μας Ἑλληνική, ἀργότερα. Αὐτή ἦταν, πού ἀκλόνητη ἔμεινε στή γῆ τῆς Ἰωνίας, μαζί μέ τό λαό τοῦ Θεοῦ κι ἀντιμετώπισε τή μανία τοῦ Τούρκου ἀλύγιστα κι ἔγινε θυσία καί σφάγιο. Ἡ Ἐκκλησία ἔμεινε πίσω μαζί μέ τόν πονεμένο λαό, στά χρόνια τῆς Γερμανικῆς Κατοχῆς, ὅταν ἡ συντεταγμένη πολιτεία ἔπρεπε νά φύγει στή Μέση Ἀνατολή.

ΤΟ ΝΕΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΟΥ Ι. ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΠΕΥΚΑΚΙΩΝ

ΤΟ ΝΕΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

ΤΟΥ Ι. ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΠΕΥΚΑΚΙΩΝ

 Τήν Κυριακή 19 Ἰανουαρίου 2020, μετά τήν Θ. Λειτουργία, παρεδὀθησαν ἐπισήμως ἀπό τόν Προϊστάμενον τοῦ Ναοῦ πρωτ. Βασίλειον Βολουδάκην τά διοριστήρια τῶν νέων Ἐπιτρόπων, τῶν ὁποίων ἡ θητεία ἄρχισε τήν 1η Ἰανουαρίου 2020 καί θά λήξη στίς 31 Δεκεμβρίου 2022. Μαζί μέ τά διοριστήρια τούς ἐδόθη  καί φωτοαντίγραφον τῶν ἄρθρων τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τά ὁποῖα ἀναφέρονται στά καθήκοντα καί στίς ἁρμοδιότητες τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Συμβουλίου.

 

ΤΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΤΟΥ ΕΠΙΤΡΟΠΟΥ ΜΑΣ ΚΑΙ ΗΡΩΟΣ ΤΗΣ ΕΟΚΑ ΚΥΡΟΥ ΠΑΣΧΑΛΗ

ΤΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΤΟΥ ΕΠΙΤΡΟΠΟΥ ΜΑΣ

ΚΑΙ  ΗΡΩΟΣ  ΤΗΣ  ΕΟΚΑ

ΚΥΡΟΥ  ΠΑΣΧΑΛΗ!

 

Στίς 12 Ἰανουαρίου 2020, ἡμέρα Κυριακή, τελέσθηκε στόν Ναό μας τό Ἑξάμηνον Μνημόσυνον τοῦ ἐπί πολλά ἔτη Ἐπιτρόπου τοῦ Ναοῦ μας Κύρου Πασχάλη. Ὁ μακαριστός, ἀπό τῆς ἐκδιώξεως τῶν Κυπρίων λόγῳ τῆς Τουρκικῆς εἰσβολῆς βρέθηκε στήν Ἐνορία μας,  τήν ἀγάπησε, συνεδέθη πνευματικά καί τήν ὑπηρέτησε μέχρι βαθυτάτου γήρατος μέ ὅλες του τίς ψυχοσωματικές δυνάμεις.

Τά τελευταῖα, μόνο χρόνια, πού ἐπλησίαζε τήν συμπλήρωση ἑνός αἰῶνος ζωῆς, ἐκάμφθη πολύ ἡ ὑγεία του καί φιλοξενήθηκε στό ΜΕΛΑΘΡΟΝ ΤΩΝ ΚΥΠΡΙΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΤΗΣ ΕΟΚΑ, ἀπό ὅπου καί ἀνεπαύθη ἐν Κυρίῳ.

Ὁ Κῦρος Πασχάλης ὑπῆρξε ἐκ τῶν πρώτων ἀγωνιστῶν τῆς ΕΟΚΑ, θέσας πολλάκις τόν ἑαυτό του καί τήν οἰκογένειά του σέ μεγάλο κίνδυνο λόγῳ τῆς ἐντόνου ἀντιστασιακῆς δράσεώς του, γιά τήν ὁποία καί φυλακίσθηκε ὐποστάς βασανιστήρια ἀλλά μέ τό τέλος τοῦ ἀγῶνος παρασημοφορήθηκε καί κατεγράφη στό βιβλίο τῶν ἡρώων τῆς Κύπρου!.

Κάποτε ἐπιθυμοῦμε νά φέρουμε στό φῶς πολλά ἀπό τήν δράση του, τήν ὁποία ἐπιμελῶς ἀπέκρυπτε καί μόλις εἰς τάς δυσμάς τοῦ βίου του μοῦ ἀπεκάλυψε, μετά ἀπό μεγάλη ἐπιμονή μου καί ἐξ ἀγάπης πρός τό πρόσωπό μου ἀλλά καί λόγῳ τῆς μακρᾶς συνεργασίας μας.

Ἐκφράζω γιά ἄλλη μιά φορά τήν εὐγνωμοσύνη μου πρός τόν μακαριστό συνεργάτη μας καί εὐχόμεθα ὅλοι νά δώσῃ ὁ Χριστός μας παρηγορία καί στίς δύο θυγατέρες του, Τασούλα καί Ἕλενα, οἱ ὁποῖες τοῦ συμπαραστάθηκαν μέ πολλή ἀγάπη καί σεβασμό ἔως ἐσχάτης του ἀναπνοῆς.

Ὁ Κύριος τῆς Ζωῆς νά τόν ἀναπαύσῃ ἐν Χώρᾳ Ζώντων καί νά τόν ἀνταμείψῃ γιά τίς θυσίες καί τούς κόπους του. ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ του!

 

π. Βασίλειος Ε. Βολουδάκης

«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ», Ἀρ. Τεύχους 210

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2020

Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ΒΕΛΙΤΣΚΟΦΣΚΙ ΚΑΙ Ο ΗΣΥΧΑΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΡΟΥΜΑΝΙΑ (Γ΄ ΜΕΡΟΣ)

Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ΒΕΛΙΤΣΚΟΦΣΚΙ
ΚΑΙ Ο ΗΣΥΧΑΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΡΟΥΜΑΝΙΑ

 

(Γ΄  ΜΕΡΟΣ)

 

Η) Στήν Μονή Σέκου καί Νεάμτς

Τόν Ἰανουάριο τοῦ 1775, σάν τιμωτία γιά τή στάση οὐδετερότητας πού κράτησε κατά τή διάρκεια τοῦ Ρωσο-Τουρκικοῦ πολέμου (1768-1774) ἡ αὐτοκρατορία τῶν Ἀψβούργων (σημερινή Αὐστρία) ἀπέσπασε μέρος τῆς ἐπικράτειας τῆς Μολδαβίας, τήν Μπουκοβίνα. Αὐτό εἶχε σάν συνέπεια νά γίνει τό μοναστῆρι Δραγομύρνα μέρος τοῦ Δουκάτου τῆς Βουκοβίνας καί νά ὑποταχθεῖ στούς Αὐστριακούς.

Μετά τήν κατοχή τῆς Βόρειας Μολδαβίας ἀπό τούς Αὐστριακούς (1775) καί τήν ἐπιβολή περιορισμῶν στή μοναστική ζωή (τά μοναστήρια δέν ἐπιτρεπόταν νά ἔχουν περισσότερους ἀπό τούς μοναχούς (περίπου 200), καί πῆγε στή μονή Secu. Ἀπό ἐκεῖ, τό καλοκαῖρι τοῦ 1779 (τήν παραμονή τῆς γιορτῆς τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου), κατά τήν ἐπιθυμία τοῦ Κωνσταντίνου Μουρούζη (1777-1782) μετόκησαν γιά τελευταία φορά στή Μονή Neamţ52. Στήν ἐπιστολή του πρός τόν Παΐσιο, ὁ βοεβόδας τονίζει προφητικά: «Καί αὐτό τό μοναστῆρι παραδόθηκε στήν ἀδελφότητά σας, ὄχι μόνο γιά τήν διαβίωσή της, ἀλλά καί γιά νά γίνη τό τυπικό τῆς Μονῆς σας ὑπόδειγμα καί τῶν ἄλλων Μονῶν καί νά τούς παρακινήσει καί νά τούς ὠθήσει σέ ἕνα παρόμοιο τρόπο ζωῆς»53.

Ἐκεῖ ὁ Παΐσιος ὀργανώνει τήν κοινότητα σύμφωνα μέ τήν τάξη τοῦ Ἄθωνα, δίνοντας ἔμφαση στήν ὑπακοή, τήν κοινοβιακή ζωή, τίς συχνές ἀκολουθίες κατά τό Τυπικό, τά κηρύγματα, τήν φροντίδα τῶν ἀρρώστων, τίς ἀγροτικές ἐργασίες καί τά διακονήματα, τήν ταπεινοφροσύνη καί τήν προσευχή54. Στά κτίσματα προστέθηκαν καινούργια κελιά, ἕνας ξενώνας καί ἕνα νοσοκομεῖο. Κατά τή διάρκεια τῆς Ἡγουμενίας του, τό Μοναστῆρι τοῦ Νεάμτς ἔφτασε τούς 700 ἀδελφούς, (μεταξύ τῶν ὁποίων Ρουμάνοι, Μολδαβοί, Ρῶσοι, Οὐκρανοί, Ἕλληνες, Βούλγαροι, Σέρβοι κ.λ.π.) καί σύντομα ἔγινε κέντρο προσκυνήματος, καθώς καί καταφύγιο προσφύγων55. Ὁ Ἡγούμενος Paisie συνέχισε τίς μεταφράσεις ἔργων τῶν Ἁγίων Πατέρων καί ὁλοκλήρωσε τή Σλαβική μετάφραση τῆς Φιλοκαλίας, ἡ ὁποία, τό 1793, τυπώθηκε στή Ρωσία, συμβάλλοντας ἀποφασιστικά στήν μεταμόρφωση τοῦ Ρωσικοῦ μοναχισμού56. Ἔχουν βρεθεῖ περίπου 300 χειρόγραφα, πού ἀντιγράφηκαν κατά τή διάρκεια τῆς ζωῆς του, ἀπό τά ὁποῖα 40 ἔχουν γραφεῖ ἀπό τόν ἴδιο. Τό ἔτος 1790, ὅταν ἡ Μολδαβία κατελήφθη ἀπό τά Τσαρικά στρατεύματα (1788-1791) ὁ ἀρχιεπίσκοπος Ἀμβρόσιος Σερεμπρένικοβ τῆς Ἐκατερίνοσλαβ, πού διορίσθηκε τοποτηρητής τῆς Μητροπόλεως Μολδαβίας, ἔδωσε στόν Παΐσιο τό ἀξίωμα τοῦ Ἀρχιμανδρίτη. Ἡ προαγωγή αὐτή τοῦ Παϊσίου σέ «Ἀρχιμανδρίτη», ἔγινε ὑπό τήν πίεση τοῦ στρατηγοῦ Ποτιόμκιν, ὁ ὁποῖος κατέλαβε τήν Μολδαβία μεταξύ τῶν ἐτῶν 1789-1792, κατά τήν διάρκεια τοῦ Ρωσοτουρκικοῦ πολέμου57.