Ἡ χριστιανική θεώρηση τοῦ Πολίτη ἀπό τίς Ἀστυνομικές Ἀρχές
Ἡ χριστιανική θεώρηση τοῦ Πολίτη
ἀπό τίς Ἀστυνομικές Ἀρχές
Στό σύγχρονο Κράτος Δικαίου, ἡ Ἀστυνομία καλεῖται νά ἰσορροπήσει ἀνάμεσα, στήν περιφρούρηση τοῦ δημοσίου συμφέροντος καί τήν προστασία τῶν δικαιωμάτων τοῦ Πολίτη. Τό δημόσιο συμφέρον ἀναφέρεται στό συλλογικό, τό γενικότερο συμφέρον τοῦ κοινωνικοῦ συνόλου, ἐνῷ τά δικαιώματα προσδιορίζουν τόν Πολίτη ὡς ἄτομο καί ὡς μέλος τοῦ κοινωνικοῦ συνόλου. Αὐτή ἡ ἀτομική θεώρηση τοῦ Πολίτη, ἡ ὁποία πάντως δέν εἶναι ἀτομικιστική τείνει νά ἐπικρατήσει στίς μέρες μας. Ὁ ἀτομισμός δέν εἶναι ἀπορριπτέος, ἀλλά δέν πρέπει νά ὑπερεκτιμᾶται ἀπό τή δογματική τοῦ δικαίου, γιατί τότε βλάπτει, ἀντί νά ὠφελεῖ τόν ἄνθρωπο.
Τά μοντέρνα ρεύματα τῆς φιλοσοφίας τοῦ δικαίου ὑποστηρίζουν ὅτι τό Κράτος προκειμένου νά διασφαλίζει τήν τάξη καί τή συνεργασία θά πρέπει νά εἶναι σέ θέση νά προβλέπει τή συμπεριφορά τοῦ ἀνθρώπου. Ἕνας ἀπό τούς σημαντικότερους φιλοσόφους στή Γερμανία, ὁ Gunther Jakobs ὑποστήριξε ὅτι ἡ ἐξουσία εἶναι αὐτή πού δίδει μέ νόρμες καί κανονιστικές ἀρχές στό ἄτομο, τόν ρόλο του σέ μία ὁμάδα, τό καθιστᾶ πρόσωπο. [G. Jakobs, Κανονιστική Ἀρχή Πρόσωπο Κοινωνία, (μτφρ. Β. Ρουστοπάνη), ἐκδ. Ἀντ. Σάκκουλας, Ἀθήνα, 2008, σελ. 43, τοῦ ἰδίου, Ἐνοχή καί Πρόληψη, (μτφρ. Κ. Βαθιώτης), ἐκδ. Π.Ν. Σάκκουλας, Ἀθήνα, 2000, σελ. 69-70, Γιά μία κριτική θεώρηση τῆς ἔννοιας τοῦ προσώπου ἀπό θεολογικῆς πλευρᾶς, βλ. π. Β. Βολουδάκης, Ὀρθοδοξία καί Χρ. Γιανναρᾶς, ἐκδ. Ὑπακοή, 1993, Ἀθήνα.].
Τά φοβερά μυστικά τῆς Μεγάλης Συνωμοσίας ἡ ὁποία «δίκην τεραστίου ὀκτάποδος περιπτύσσει καί συνέχει τήν γῆν»
Μόνο μέ ντοκουμέντα!
Τά φοβερά μυστικά τῆς Μεγάλης Συνωμοσίας ἡ ὁποία
«δίκην τεραστίου ὀκτάποδος περιπτύσσει καί συνέχει τήν γῆν1»
Δέν ὑπάρχει – τώρα πιά – καιρός γιά χάσιμο, πρέπει νά ξαναλεχθοῦν τά πράγματα μέ τ’ ὄνομά τους, οἱ δέ ἐπίσκοποι καί ποιμένες μας νά ἀναλάβουν μέ θάρρος τίς σχετικές, μεγάλες εὐθῦνες τους. Ὁ «βαρούχειος ὕπνος» μερικῶν ἐξ αὐτῶν ἄς σταματήσει, διότι ὅσο καί ἄν ὑποχωρητικά συμβιβάζονται πρός τούς Καίσαρες πού συχνά νομοθετοῦν ἐναντίον τῶν θεσμίων τῆς Ἐκκλησίας μας, θά ἔλθει καιρός πού ἴσως ἐξωσθοῦν καί ἀπό αὐτά τά «ἐπισκοπικά μέγαρά» τους. Ἀπό τούς ἴδιους τούς Καίσαρες θά ἐξωσθοῦν!...
- Τί εἶναι «Συνωμοσία»;
Συνωμοσία εἶναι –κατά τά λεξικά2– ὁ συνορκισμός μερικῶν προσώπων γιά τήν ἐπίτευξη ἀνατρεπτικῶν στόχων. Ἐννοεῖται ὁ κρυφός, ὁ μυστικός συνορκισμός αὐτῶν …
Κύριος κορμός τῆς ἐν λόγῳ Συνωμοσίας εἶναι –παλαιόθεν– ὁ Τεκτονισμός, ἡ Μασονία, μέ τίς πολλές αὐτῆς Ὀργανώσεις3. Οἱ πηγές ὡστόσο αὐτῆς τῆς Συνωμοσίας εἶναι βαθύτερες καί πολύ σκοτεινές4.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ καί ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΣΕ ΑΝΙΣΟΡΡΟΠΙΑ
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ καί ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ
ΣΕ ΑΝΙΣΟΡΡΟΠΙΑ
Κρίσιµα σηµεῖα πού σχετίζονται
µέ τή Δηµοκρατία καί τόν Καπιταλισµό
Ἀναγνωρίζοντας ὅτι ἡ Δηµοκρατία καί ὁ Καπιταλισµός εἶναι συστήµατα πού διέπουν τή συµπεριφορά τῶν ἀνθρώπων καί ἔχουν ἐπηρεάσει τή σχέση µεταξύ τῶν κοινωνιῶν, αὐτό τό ἄρθρο θά ἐπανεξετάσει συστηµικά καί στοιχειώδη σηµεῖα τῶν προαναφερθέντων συστηµάτων. Ἡ δηµοκρατία ἔχει ἔµµεση ἐπίδραση στήν οἰκονοµική ἀνάπτυξη. Γιά παράδειγµα, µεγαλύτερες πολιτικές ἐλευθερίες συµβάλλουν σέ ὑψηλότερο ΑΕΠ καί αὐξηµένες ἐπενδύσεις. Ἕνα δηµοκρατικό πολιτικό σύστηµα «δυνητικά» µπορεῖ νά ἔχει θετικά ἀποτελέσµατα στήν οἰκονοµική ἀνάπτυξη, ἐάν καί µόνο ἐάν, οἱ ἄνθρωποι ἔχουν πλήρη ἐνηµέρωση τοῦ οἰκονοµικοῦ τους περιβάλλοντος καί ἡ συµπεριφορά τους εἶναι ὀρθολογική.
Ἡ διαπλεκόµενη δοµή µεταξύ Δηµοκρατίας καί Καπιταλισµοῦ ἀπεικονίζεται στήν ἀκόλουθο ρήση πού περιγράφει τή σχέση µεταξύ «ἀποδοτικότητος» καί «ἰσότητος»: «Ἡ δηµοκρατία χρειάζεται ἀποδοτικότητα γιά νά βάλει λίγο ὀρθολογισµό στήν ἰσότητα καί ἡ ἀγορά χρειάζεται ἰσότητα γιά νά βάλει λίγη ἀνθρωπιά στήν ἀποδοτικότητα». Ἡ Δηµοκρατία καί ὁ Καπιταλισµός εἶναι µιά ἀλληλένδετη καί συνυφασµένη θεσµική δοµή πού προσπαθεῖ νά φέρει ἁρµονία στήν ἀποδοτικότητα καί τήν ἰσότητα πού εἶναι ἐγγενῶς σέ σύγκρουση. Ἡ ἰσότητα προωθεῖται ἀπό τή δηµοκρατία καί ἡ ἀποδοτικότητα προωθεῖται ἀπό τόν καπιταλισµό. Ἔτσι, ἕνα Δηµοκρατικό Πολιτικό σύστηµα πρέπει νά ἐνσωµατώνει τήν ἁρµονική λειτουργία καί τῶν δύο φαινοµενικά ἀντιθετικῶν ἐπιδιώξεων, δηλαδή τῆς Δηµοκρατίας καί τοῦ Καπιταλισµοῦ καί νά ἐπιτυγχάνει ἕνα σχετικό συµβιωτικό βέλτιστο. Τό ἐπίπεδο οἰκονοµικῆς ἀποδοτικότητος ποικίλλει µεταξύ οἰκονοµιῶν, ὀργανισµῶν ἤ ἀνθρώπων. Αὐτή ἡ µεταβλητότητα στήν ἀποδοτικότητα δηµιουργεῖ διαφορετικές ἀνισότητες πού πρέπει νά ἀντιµετωπίζονται µέ σύνεση. Αὐτό τό ἀµερόληπτο καθῆκον ἔχει ἀναλάβει ἡ κυβέρνηση τῆς συγκεκριµένης χώρας τῆς ὁποίας οἱ σκοπιµότητες δέν πρέπει νά ἐπηρεάζονται ἀπό τήν Καπιταλιστική ἐπιδίωξη µεγιστοποίησης τῆς ἀποδοτικότητος.
ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΕΝΟΣ ΓΕΛΟΙΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΕΝΟΣ ΓΕΛΟΙΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
Τίς ἡμέρες αὐτές παίζεται σέ γνωστό θέατρο τῆς Ἀθήνας τό ἐξαιρετικό ἔργο τοῦ Ἁγίου τῶν Γραμμάτων τῆς Ρωσικῆς Λογοτεχνίας Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι «Τό ὄνειρο ἑνός γελοίου ἀνθρώπου», ὅπου πρωταγωνιστεῖ ὁ γνωστός καί ἐξαιρετικός γιά τό ταλέντο του καί τό ἦθος τοῦ ἠθοποιός Ἄρης Σερβετάλης, μέ ρεσιτάλ ἠθοποιΐας, ὁ ὁποῖος εἶναι γνωστός γιά τήν ἀτράνταχτη πίστη του στό Θεό.
Τό ἔργο πού ἀνέβασε εἶναι γεμάτο πανανθρώπινα μηνύματα, ἔντονους προβληματισμούς καί τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ στήν τραγικότητα τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης.
Ἡ παρουσία τοῦ Χριστοῦ στή ζωή μας νοηματοδοτεῖ τήν ἀνθρώπινη ὕπαρξη, δίνει σκοπό, ἔννοια καί σημασία, ἀπομακρύνει τήν τοξικότητα τῶν ἀνθρωπίνων σχέσεων. Ἡ καθημερινή παρουσία τοῦ Χριστοῦ στήν ἐφήμερη καί ἀσήμαντη ζωή μας μετουσιώνει τήν ἀνθρώπινη ὕπαρξη σέ μεγαλεῖο, πληθώρα ὄμορφων στιγμῶν καί νοηματοδότηση.
Πληγώνοντας τόν ἄλλο...
Πληγώνοντας τόν ἄλλο...
ἤ Ἀπαριθμῶντας λάθη τοῦ χτές, ἀλλά καί τοῦ σήμερα
Ὅσο περνοῦν τά χρόνια καί σωρεύονται στήν ψυχή ἀρχειοθετημένα γεγονότα καί ἐνθυμήσεις παλιές, τότε ἀρχίζει ἕνα σχολαστικό ξεδιάλυμα ὅλων αὐτῶν, ὥστε νὰ ξαναφανοῦν (γιά ἔσχατη ἴσως φορά) τά περιττά καί ἄχρηστα, ἀλλά καί τά πολύτιμα καί ἀγαπημένα. Καί ἐκεῖ, λοιπόν, στόν ὅλο αὐτό σωρό παρατηρεῖς καί κάποιες στιγμές ἐχθρικῆς ἤ ἄπρεπης συμπεριφορᾶς, κατά τίς ὁποῖες ἄφησες τό στῖγμα σου στήν ψυχή τοῦ ἄλλου πληγώνοντάς τον μέ λόγια καί ἀπανθρωπία κάποτε. Ἰδίως σέ ἡλικίες τρυφερές, τότε δηλαδή, πού ἄνοιγαν οἱ ψυχές νά δεχτοῦν ἡ μιά τήν ἄλλη μέ σκοπό τήν συνεργασία, τή φιλία, τή συνδρομή. Κι ὅμως κάποιες φορές, τὸ νοιώθεις ἀκόμα, εἴτε ἀπό ἐγωϊσμό, εἴτε ἀπό κενοδοξία, εἴτε ἀπό εὐθιξία, ἡ συμπεριφορά σου δὲν ἦταν εὐπρεπής καί ἔντιμη. Γιατί ἡ ἐπιθετική ταχτική, μέ τό σκεπτικό ὅτι ἐσύ κατέχεις τό δίκιο, τραυμάτισε κάποιες ψυχές. Καὶ μάλιστα ἄφησε πάνω τους τὰ σημάδια μιᾶς ἀγριότητας, πού ὁ θυμός ἐπέτρεψε νά ἐκδηλωθεῖ. Γιά νά περάσουν τά χρόνια καί νά μήν μπορεῖς νά κάμεις τίποτε πιά, ὥστε ν’ ἀνατρέψεις τά πράγματα, ἀφοῦ οἱ τύψεις ὑπάρχουν ( καί ἐνοχλοῦν) ὅπως καί οἱ πληγές...
ΤΑ ΠΙΟΝΙΑ ΣΤΟ ΣΚΑΚΙ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΜΙΣΟΣ
ΤΑ ΠΙΟΝΙΑ ΣΤΟ ΣΚΑΚΙ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΜΙΣΟΣ
Ἄν ἕνας δολοφόνος βγεῖ δηµόσια καί καυχηθεῖ ὅτι σκότωσε εἰκοσιπέντε ἀνθρώπους, ἡ µόνη του κατάληξη θά εἶναι να τόν συλλάβουν καί νά τόν δικάσουν καί να τόν κλείσουν ἰσόβια στή φυλακή, ἤ, ἄν ζεῖ σέ χώρα ὅπου ἰσχύει ἡ θανατική ποινή, θά τόν ἐκτελέσουν.
Ἄν ὅµως εἶναι πρίγκιπας τῆς Ἀγγλίας καί ὀνοµάζεται Χάρι καί βγεῖ δηµόσια νά ὁµολογήσει κυνικά ὅτι δολοφόνησε 25 ἀνθρώπους, τούς ὁποίους ἔβλεπε µέσα ἀπό ἕνα στόχαστρο ἀπό τόν οὐρανό καί τούς θεωροῦσε ἁπλᾶ πιόνια, πού πρέπει νά βγοῦν ἀπό τή σκακιέρα, τόν ὀνοµάζουν ψυχολογικά “εὐαίσθητο” ἄτοµο(!), λόγῳ τῆς σκληρῆς ζωῆς του. Εἶναι πράγµατι τραγική ἡ ζωή, νά πηγαίνεις ἀπό τό ἕνα παλάτι στό ἄλλο καί νά µή σοῦ δίνουν καί τό καλύτερο δωµάτιο! Ἀπολύτως κατανοητό τό βαθύ ψυχολογικό τραῦµα, πού σέ ὁδηγεῖ στήν ἐκτόνωση, τύπου: βάζω σηµάδι τά ἀνθρώπινα πιόνια ἀπό τό ἑλικόπτερό µου καί τά πετάω ἔξω ἀπό τή σκακιέρα!
Στό χωριό µου αὐτοῦ τοῦ εἴδους τούς ψυχολογικά τραυµατισµένους τούς ἔκλειναν στίς ψυχιατρικές φυλακές, δέν τούς πλήρωναν ἑκατοµµύρια γιά νά ὑπαγορεύουν βιβλία ὅπου νά περιγράφουν τά ἐγκλήµατά τους καί νά δίνουν τό “καλό παράδειγµα” καί στούς ἄλλους ψυχολογικά διαταραγµένους νεαρούς, πού ἔψαχναν τρόπο νά ἐκτονωθοῦν.
Σίγουρα ἀστειεύεστε, κύριε Φάϊνμαν!
Σίγουρα ἀστειεύεστε, κύριε Φάϊνμαν!
Ὁ Ρίτσαρντ Φάϊνμαν ἦταν Ἀμερικανός φυσικός γνωστός γιά τό ἔργο του στούς τομεῖς τῆς κβαντικῆς μηχανικῆς, τῆς κβαντικῆς ἠλεκτροδυναμικῆς καθώς καί τῆς σωματιδιακῆς φυσικῆς. Γεννήθηκε τό 1918 καί πέθανε τό 1988. Ἦταν καθηγητής θεωρητικῆς φυσικῆς στό Ἰνστιτοῦτο Τεχνολογίας τῆς Καλιφόρνια (Caltech) καί τιμήθηκε μέ τό Νόμπελ Φυσικῆς τό 1965 γιά τήν ἐργασία του στή θεωρία τῆς κβαντικῆς ἠλεκτροδυναμικῆς.
Ὁ Φάϊνμαν θεωρεῖται ἕνας ἀπό τούς λαμπρότερους καί πιό σημαντικούς φυσικούς τοῦ 20ου αἰῶνα. Ἀνέπτυξε μιά σειρά ἀπό βασικές ἔννοιες στήν κβαντική μηχανική, συμπεριλαμβανομένων τῶν διαγραμμάτων Feynman, τά ὁποῖα χρησιμοποιοῦνται γιά τήν ἀναπαράσταση καί τόν ὑπολογισμό τῆς συμπεριφορᾶς τῶν ὑποατομικῶν σωματιδίων.
Ἦταν ἐπίσης γνωστός γιά τό ἔργο του στό Manhattan Project, τό ὁποῖο ἀνέπτυξε τήν πρώτη ἀτομική βόμβα κατά τή διάρκεια τοῦ Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, καί γιά τή συμμετοχή του στήν ἐπιτροπή πού διερεύνησε τήν καταστροφή τοῦ διαστημικοῦ λεωφορείου Challenger τό 1986.
Ὅταν τροµοκρατία καί ἐπιδηµία ἀνταλλάσσουν ἰδιότητες, ἀκολουθεῖ ἐµβολιασµός!
Ὅταν τροµοκρατία καί ἐπιδηµία ἀνταλλάσσουν ἰδιότητες,
ἀκολουθεῖ ἐµβολιασµός!
–Τί διδασκόµαστε
ἀπό τίς ἐπιθέσεις µέ ἄνθρακα µετά τήν 11η Σεπτεµβρίου–
Εἶναι σήµερα εὐρέως γνωστή ἡ στενή συγγένεια τῆς Ἀλ Κάϊντα µέ τόν κορωνοϊό. Ὄχι µόνο γιατί ἀµφότεροι βαπτίσθηκαν σέ κοινή νεοταξίτικη κολυµβήθρα λαµβάνοντας τό ἴδιο ἀκριβῶς ἐκφοβιστικό παρατσούκλι, δηλαδή τοῦ «ἀόρατου ἐχθροῦ», ἀλλά γιατί, µετά τό τέλος τῆς βάπτισής τους, ξεκίνησε ἕνας ὑβριδικός πόλεµος τῆς Νέας Τάξης Πραγµάτων ἐναντίον τῆς ἀνθρωπότητας, ὁ ὁποῖος διεξήχθη καµουφλαρισµένα:
Τό µέν 2001, προκειµένου νά ἐξολοθρευθεῖ ἡ Ἀλ Κάϊντα καί οἱ συναφεῖς τροµοκρατικές ὀργανώσεις πού ἐξαπλώνονταν σάν ἐπιδηµία, τό δέ 2020 προκειµένου νά ἐξολοθρευθεῖ ἕνας «φονικός ἰός» πού δρᾶ σάν τροµοκράτης.
Πράγµατι, δέν χωρεῖ ἀµφιβολία ὅτι οἱ Νεοταξίτες εἶναι µαέστροι στό νά ἀναποδογυρίζουν σηµασίες καί ἰδιότητες. Ἄς θαυµάσουµε λίγο καλύτερα τήν ἁρµονική ἀντιµετάθεση ἰδιοτήτων πού σκαρφίστηκαν αὐτά τά σατανικά µυαλά µέ διαφορά 19 χρόνων:
Μέχρι νά ἐµφανισθεῖ ἡ πανδηµία τοῦ κορωνοϊοῦ (ὀρθότερα: µέχρι νά τήν ἐµφανίσουν ἐκεῖνοι πού διαχειρίζονται τούς λαούς σάν ἀποικίες µυρµηγκιῶν), ἡ τροµοκρατία παροµοιαζόταν σταθερά µέ µάστιγα, ἐπιδηµία ἤ ἀσθένεια, ἡ ὁποία ἔπρεπε νά καταπολεµηθεῖ πάσῃ θυσίᾳ.
Ἡ µαρτυρία τοῦ ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς γιά τόν Μητροπολίτη Κιέβου Ἀντώνιο
Ἡ µαρτυρία τοῦ ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς
γιά τόν Μητροπολίτη Κιέβου Ἀντώνιο
«Ἐπιτρέψτε µου νά τό ἐξοµολογηθῶ ἐνώπιόν σας: ὁ εὐλογηµένος Μητροπολίτης Ἀντώνιος ὑπῆρξε ὁ πραγµατικός διδάσκαλος τῆς ψυχῆς µου, ὁ ἀληθινός ἐπίσκοπος καί ἐπόπτης τῆς καρδιᾶς µου. Στό πρόσωπό του βρῆκα τόν πολυαγαπηµένο µου πνευµατικό Πατέρα… Τό µόνο γιά τό ὁποῖο εἶµαι ἱκανός εἶναι νά σκύψω κάτω µέ ζέοντα φόβο καί εὐσεβῆ σεβασµό ἐνώπιον τῶν θαυµάτων τῆς χωρίς ὅρια ἀγάπης του γιά τόν Χριστό καί γιά τήν χαριτωµένη ἀγάπη του γιά τόν ἄνθρωπο».
Τούς λόγους αὐτούς ἀπηύθυνε ὁ ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς σέ µιά σύναξη πού εἶχε λάβει χώρα στό Βελιγράδι πρός τιµήν τοῦ κοιµηθέντος στίς 10 Αὐγούστου τοῦ 1936 Μητροπολίτη Κιέβου Ἀντωνίου Κραποβίτσκυ (1863-1936), τοῦ πρώτου Ἱεράρχη τῆς Ρωσικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τοῦ Ἐξωτερικοῦ. Ἡ ἐν λόγῳ ὁµιλία δηµοσιεύθηκε τό 1936 στό περιοδικό «Θεολογία» τῆς Θεολογικῆς σχολῆς τοῦ Βελιγραδίου καί πολύ ἀργότερα µεταφράσθηκε στά ἀγγλικά καί δηµοσιεύθηκε τό 1984 στό περιοδικό «Οrthodox life».
Θά ἐπιχειρήσουµε νά παρουσιάσουµε κάποια ἀποσπάσµατα τῆς ὁµιλίας αὐτῆς, διότι εἶναι, κατά τήν ἐκτίµησή µας, πολλαπλά σηµαντική. Πρῶτον διότι µᾶς παρουσιάζει µιά ἀκόµη πτυχή τῆς ζωῆς τοῦ πατρός Ἰουστίνου, ἑνός µεγάλου θεολόγου τοῦ ὁποίου δυστυχῶς τό συγγραφικό ἔργο δέν ἔχει ἀκόµη µεταφρασθεῖ πλήρως στά Ἑλληνικά, ἐνῷ δέν µᾶς εἶναι οὐσιωδῶς γνωστές οἱ ἱστορικές συνθῆκες τῆς ζωῆς τοῦ ἁγίου αὐτοῦ πού ἦρθε σέ ἐπαφή µέ τή σύγχρονη σκέψη καί πράξη στήν πιό ἀκραία (µέχρι σήµερα) καί ἀθεϊστική τους κατάληξη καί θέλησε νά µαρτυρήσει γιά τήν Ὀρθόδοξη Ἀλήθεια.
«ΧΕΡΣΟΝ ΑΒΥΣΣΟΤΟΚΟΝ ΠΕΔΩΝ ΗΛΙΟΣ ΕΠΕΠΟΛΕΥΣΕ ΠΟΤΕ...»
«ΧΕΡΣΟΝ ΑΒΥΣΣΟΤΟΚΟΝ ΠΕΔΩΝ ΗΛΙΟΣ
ΕΠΕΠΟΛΕΥΣΕ ΠΟΤΕ...»
Ἡ ἑορτή τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρίου μας σηματοδοτεῖ τήν πρώτη ἐπίσημη καί ὁλοκληρωτική ἀναγνώριση τοῦ Χριστοῦ μας ἐπί τῆς γῆς ἀπό τόν πολιό ἅγιον Ἱερέα Συμεών, ὁ ὁποῖος ἔλαβε στά ἁγιασμένα χέρια του Τόν τεσσαρακονθήμερον Ἰησοῦν καί τόν ἀνεγνώρισε ὡς Υἱόν τοῦ Θεοῦ, ὡς Ἀληθινόν Θεόν «ἐκ Θεοῦ Ἀληθινοῦ» καί γι’ αὐτό ὠνομάσθηκε «Θεοδόχος»!
Αὐτήν τήν ὑπάντησιν, τήν συνάντηση μέ τόν Σωτῆρα τοῦ κόσμου τήν ἐπόθησε «Συμεών ὁ Ἱερεύς» ὅσο κανείς ἄλλος ἐκ τῶν συγχρόνων του (πλήν, βεβαίως, τῆς Παναγίας) καί γι’ αὐτό εἶχε λάβει μοναδική Θεϊκή διαβεβαίωση «μή ἰδεῖν θάνατον πρίν ἄν ἴδῃ τόν Χριστόν Κυρίου»! (Λουκ.2,26)
Μέ τήν Ὑπάντηση τοῦ Χριστοῦ μας ὁ ἅγιος Συμεών ἔπαθε τήν Θέωση, ἐθεώθη καί «ἐφώνησε στεναγμοῖς ἀλαλήτοις» τό «Νῦν ἀπολύεις τόν δοῦλόν Σου Δέσποτα κατά τό ῥῆμα Σου ἐν εἰρήνῃ· ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τό Σωτήριόν Σου, ὅ ἡτοίμασας κατά πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν Φῶς· εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν καί δόξαν λαοῦ Σου Ἰσραήλ». Ἔπαθε τά Θεῖα ὁ ἅγιος Συμεών, δέν τά ἔμαθε ἁπλῶς καί γι’ αὐτό πραγματοποιήθηκε πρῶτα σ’ ἐκεῖνον ἡ διαβεβαίωση τοῦ Χριστοῦ μας, πού ἐξήγγειλε ἀργότερα στούς Μαθητάς Του καί σέ ὅλους μας: «Εἰσί τινές τῶν ὧδε ἐστηκότων, οἵτινες οὐ μή γεύσωνται θανάτου ἕως ἄν ἴδωσι τήν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἐληλυθυῖαν ἐν δυνάμει»(Μάρκ. 9,1).